Vrijdag, 11 oktober 2024
Tijdens de nacht is het verder uitgeklaard, maar toch is er nog redelijk wat bewolking overgebleven die uitsluitend uit Stratocumulusveldjes bestond. Ongeveer 2/8 van het luchtruim was hiermee bedekt. Dit
zorgde uiteraard weer voor mooie plaatjes bij zonsopgang al kwam het niet tot vurige en vlammende taferelen. Daarvoor was de polaire luchtsoort waar we nu in beland zijn te droog. Door de overgebleven bewolking kregen de gevoelige plantjes die nog niet zijn binnengehaald nog een extra dagje respijt en konden ze de kleurenpracht van het herfstlandschap mee aanvullen. Tijdens de voormiddag losten de Stratocumulusveldjes op en werd het bijna volledig helder. Bijna, want nog voor de laatste exemplaren uit het zicht waren verdwenen, zagen we in het zuiden al enkele Cumulus fractus wolkjes verschijnen. En er ontstonden steeds meer van terwijl ze
uitgroeiden tot flinke Cumuluswolken. Op een uurtje tijd was bijna het hele luchtruim ermee bedekt en kwam de zon weer in een lastig parket terecht. Wel bleef het droog en we zagen de stapelwolken ook hier en daar op geringe hoogte uitspreiden door een temperatuursinversie. Het leek het begin van een sombere en kille namiddag te zijn, maar toch leek dit proces op een of andere manier tot stilstand te komen en de schaarse opklaringen die zijn overgebleven hielden stand. Sterker nog, na een uurtje breidden ze zich uit en kon de zon er steeds vaker en langer doorbreken. Er stond bijna geen zuchtje wind en zo voelde het ondanks de lage maxima van 12,7 graden nog best aangenaam aan buiten. Naar de avond toe losten de wolken steeds sneller op en werd het bijna helder. Dit ging gepaard met een forse afkoeling en we kwamen dan ook nu pas op de minima van 5,8 graden uit. Neerslag is er vandaag niet gevallen, hoe groot de stapelwolken ook waren op sommige momenten en we konden het dus bij 0,0 mm houden als dagtotaal.
Reacties
Een reactie posten