Flashback: 14 oktober in het verleden

 Dinsdag, 14 oktober 2014

Het voelde vanochtend een stuk koeler aan dan gisteren, en er stond ook nog eens een vrij krachtige zuidwestelijke wind. Het kwik was uitgekomen op 11,3 graden en er hing vooral Stratocumulus bewolking die overging in Stratus en dus voor een sombere start zorgde. De bewolking werd daarna dikker maar leek zich meer en meer in het westen en noordwesten te consentreren terwijl hij naar het zuidoosten dunner werd. Ten noordwesten van ons vonden we dan ook een regenzone terug die langzaam maar zeker dichterbij kwam. De bewolking bleef dus overheersen op een paar kleine opklaringen na waarin terug een diepblauwe bovenlucht te zien was die leek aan de geven dat de bewolking vooral onderin de atmosfeer zat. Bewolking die het kwik in toom hield want verder dan 16,5 graden kwamen we niet meer. De wind voelde vrij kil aan en kwam vooral uit zuidwestelijke zichtingen waarbij hij tijdens de avond wat aanspande. Er trokken enkele lichte buitjes voorbij maar de neerslag was niet meetbaar en na 19H bleef het droog maar zwaarbewolkt.

Woensdag 14 oktober 2015

Alweer zijn we aan de eerste vorst ontsnapt met minima van 2,2 graden, en daar grote delen van Vlaanderen afgelopen nacht voor de ijsbijl gingen was Londerzeel een van de weinige plaatsen waar nog gevoelige planten in open lucht te bewonderen vielen. Aan die open lucht zelf viel er dan weer minder te bewonderen want het was alweer het sombere Stratus deken dat onwrikbaar boven onze hoofden vastgespannen zat. De oostenwind voelde op een of andere manier minder koud aan dan gisteren, maar misschien kwam het doordat onze thermoreceptoren er reeds door verdoofd waren. De aangevoerde lucht was immers nog steeds berekoud en de kouderecords van gisteren werden vandaag plaatselijk zelfs scherpgesteld. Malderen moest het doen met een onderkoelde 8,3 graden. Het duurde niet lang of we moesten ook nog eens een portie regenwater doorslikken: vooral na de middag werd het erg druilerig terwijl de Stratus bewolking overging in Nimbostratus. Erg grote hoeveelheden kwamen er echter niet aan te pas, de pluviometer hield het bij 0,2 mm reeds voor gezien. Het was vooral de vorm waarin de neerslag werd afgeleverd die indruk maakte, want op verschillende plaatsen bleek dat smeltende sneeuw te zijn. In Malderen was daar op het eerste zicht weinig van te merken, al was de lage neerslagintensiteit daar waarschijnlijk debet aan. Tijdens de avond werd het weer droger en kregen we terug ons vertrouwde Stratusdekentje over ons uitgespreid. Het hield de afkoeling tegen waardoor het kwik min of meer constant bleef terwijl we de nacht ingingen.

Vrijdag, 14 oktober 2016

De bewolking is tijdens de nacht weer wat opengescheurd waardoor we een afwisseling van Stratocumulus en opklaringen zagen bij het aanbreken van de dageraad. Het is hierbij afgekoeld tot een tamelijk zachte 7,5 graden. De opklaringen zorgden tussendoor voor een vriendelijk zonnetje, maar ten zuidoosten van ons bevond zich ondertussen een erg actieve depressie met de daaraan verbonden dito regenzones. Bovendien was de stroming oostelijk tot zuidoostelijk waardoor die regenzones onze kant opkwamen, en het mag dan ook geen verwondering oogsten dat we de bewolking weer zagen toenemen tijdens de namiddag. Het ging vooral om Altostratus en Altocumulus met daaronder Stratus fractus die zich wel op tamelijk grote hoogte leek te bevinden voor deze wolkensoort. Je kon aan de uitstraling van de wolken en het mattige zonnetje dat er nog doorheen priemde meteen zien dat er regen in de lucht hing, maar die regen op de grond krijgen was duidelijk een heel ander verhaal. Het bleef immers nog droog en rustig en het warmde op naar 12,4 graden. Na zonsondergang begon het dan toch nog te druppelen vanuit het zuidoosten en deze neerslag werd langzaam intenser terwijl ze na een uurtje weer overging in lichte regen en motregen. Dan volgde er weer een band met intensere neerslag en vervolgens werd het weer droog. Rond middernacht kregen we echter weer vlagen van lichte regen en motregen te verwerken die onder de nacht verder duurden waardoor het neerslagtotaal voor dit etmaal niet duidelijk is. Waarschijnlijk ging het wel al om een tweetal mm. Door de bewolking die erbij hoorde koelde het vrij langzaam af waardoor we ons ondanks het kille weertype voorlopig geen zorgen hoeven te maken om vorstige toestanden.

Zaterdag, 14 oktober 2017

Het is tijdens de nacht helder gebleven en de minima zijn op 12,2 graden uitgekomen. Er werd massaal dauw gevormd en sommige planten en voorwerpen leken wel in fonteinen te zijn veranderd waar het condensvocht letterlijk uit gutste. Dit proces werd nog versterkt door warme lucht die tijdens de voormiddag over de koele grond streek zodat deze door condens op schaduwrijke plaatsen er de hele dag door nat bleef bijliggen. Tegen de middag werden er plots massaal Cumulus fractus wolkjes gevormd en kreeg de zon het zwaar te verduren. Maar uiteindelijk kwam het niet tot buien en tegen de avond begon de meeste bewolking weer op te lossen. De resterende wolkenflarden wierpen hun schaduwen in een opvallend nevelig geworden atmosfeer wat voor aparte lichteffecten en een dito sfeer zorgde. Het koelde slechts langzaam af en na zonsondergang werd het dauwvormingsproces weer volop heringezet. In de druipende omgeving was het dan ook maar moeilijk te vatten dat we ook dit een droge dag moeten noemen met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zondag, 14 oktober 2018

 (Taiwan) Het koufront heeft flinke vertraging opgelopen waardoor we onszelf vanochtend nog steeds terugvonden in de warme subtropische lucht. Net als gisteren vlamde het kwik weer de hoogte in na een zeer zachte nacht met minima van ... graden. Bij wat sluierwolkjes en een vrij strakke zuidelijke bries haalden we maxima van ... graden. Tijdens de vlucht naar Istanboel tijdens de late namiddag bleek het over zowat het ganse traject eveneens volop zomer te zijn en was er enkel bij Tsjechië een band met Altostratus en bijhorende turbulentie. Kort voor de landing in Istanboel hingen er Altocumulus floccus velden die al vanaf Hongarije sporadisch opdoken, en bij de landing was er ook wat laaghangende Stratus fractus te zien, dit bij een lokale temperatuur van 18 graden. De nacht verliep er rustig en halfbewolkt. 

Maandag, 14 oktober 2019

 De warme lucht is er tijdens het tweede deel van de nacht opnieuw ingezwaaid waardoor het nazomerweer dan toch nog een dagje langer kon duren. Het koufront keerde terug naar het westen als warmtefront en daarop ontstonden een aantal buitjes die plaatselijk zelfs met onweer gepaard gingen. In Malderen waren het echter weer symbolische druppels en de plantjes mochten dus blij zijn dat ze zich al op hun winterslaap liggen voor te bereiden en dus niet zoveel vocht meer nodig hebben. De Altostratus en Altocumulusvelden maakten plaats voor opklaringen die plots vanuit het zuidoosten binnen trokken en waarin enkel Cirrostratus te zien was. In het westen hing een dikkere laag die neigde naar Altostratus maar daarachter was de sluierbewolking weer dunner wat op een frontale structuur of vore leek te wijzen. Het warmde snel verder op eens de opklaringen ons bereikten al was het nooit echt koud tijdens het blitzbezoek van de polaire lucht met minima van 11,0 graden. Degenen die gisteren als een bezetene alles uit de vermeende laatste nazomerdag probeerden te persen waren te voorbarig geweest want door het afzwakken van de wind en het zonnigere weer was het zo mogelijk nog zomerser dan gisteren. Het kwik loog er ook niet om met 22,8 graden en het was erg opvallend om te zien hoe de wind bijna 180 graden was gedraaid naar het zuidoosten tot oosten. Tijdens de namiddag begon deze weer wat te ruimen maar er bleef nog steeds een oostcomponent in zitten en dat was ook een teken aan de wand dat er nog potentie in de lucht zat om de onweersliefhebbers een mooie afsluiter van het seizoen te bezorgen. Maar (nog) niet in Malderen want we zagen weer alle onweersmeldingen uit Nederland komen terwijl het hier een rustige en zachte terrasjesavond werd. Wel zorgden de dreigende Altocumulusvelden die vanuit het zuidwesten haaks op de stroming naderden voor een fraai uitzicht. Omstreeks 22H leek het tij dan toch even te keren en werden we opgeschrikt door bliksemflitsen in het zuidwesten die met een regenbui gepaard gingen. Zodra de camera's en de popcorn in stelling waren gebracht, keken we echter weer tegen een heldere sterrenhemel aan met enkel wat Altocumulusvelden erin en is het afwachten wat de buienlijn over de Franse grens gaat doen al lijkt deze op het eerste zich veel te westelijk te blijven.  We moeten het dus doen met de zuinige buitjes die er al geweest zijn en met 0,3 mm werden de hoge neerslagverwachtingen voor vandaag alles behalve ingelost. 

Woensdag, 14 oktober 2020

 Een retrograads bewegende storing zorgde vandaag voor massaal veel Altostratusbewolking die vanuit het oosten binnentrok terwijl we op minima van 4,1 graden zijn uitgekomen. Heel de Benelux werd erdoor getroffen en op de radar was ook een regenzone te zien die vanuit die kant onze richting uitkwam. Maar deze zou ons uiteindelijk niet bereiken en als ze dat toch deed zal het waarschijnlijk spookregen geweest zijn die verdampte voor die de grond bereikte. We keken voortdurend tegen Altostratus bewolking aan die de zon nog in matglasversie doorliet en het kwik steeg met heel veel moeite naar 13,2 graden. Lager in de atmosfeer vonden we Cumuluswolken terug die een beetje rafelig van uiterlijk waren zoals pannus bewolking maar toch zeer duidelijk het uiterlijk van convectieve wolken hadden. Ook dit leverde echter geen neerslag op en tijdens de avond bleef alles min of meer hetzelfde. Er stond een oostelijk  tot zuidoostelijk briesje dat bij deze temperaturen behoorlijk koud aanvoelde. Het neerslagtotaalis beperkt gebleven tot 0,1 mm.

Donderdag, 14 oktober 2021

 We begonnen de dag met opklaringen bij 9,5 graden maar er hingen ook Stratocumulusvelden en er ontstonden tijdens de voormiddag wat Cumuluswolkjes onder en tussen. Vanuit het noordwesten probeerden er bredere opklaringen binnen te dringen maar nog wat verder op de oceaan zagen we op de satellietbeelden dikke en uitgestrekte wolkenvelden naderen die uit Stratocumulus en Stratus bestonden. Deze bereikten ons tijdens de namiddag maar er zat geen regen meer in. Soms leek het alsof die niet veraf was want de Stratocumulusvelden gingen zo dicht op elkaar zitten dat ze een egale Stratuslaag gingen vormen die met de wolkenflarden eronder een beetje de schijn van Altostratus aan de voorzijde van een regenzone leek te wekken. Niets was minder waar dus al kregen we later in de vooravond met Altostratus undulatus asperatus bewolking te maken die nog steeds nabijheid van regen leek te verraden. Er vielen ook een paar motregendruppeltjes uit maar het stelde niets voor. Er verschenen tijdens de avond weer wat opklaringen in het inmiddels in Stratocumulus overgaande wolkendek en het bleef vrij zacht met temperaturen die op 14,7 graden uitkwamen. Tijdens de late avond klaarde het verder op en kregen we de maan weer te zien aan een lichtbewolkte hemel waar enkel in het noorden aaneengesloten Stratocumulusvelden in te zien waren. Haar bleke lichtschijnsel weerkaatste op de 0,0 mm aanwijzende pluviometer.

Vrijdag, 14 oktober 2022

 Somberheid was ook vandaag troef en de zachte minima van 12,5 graden waren slechts een magere troost toen eindeloze grijze Stratusluchten hun opwachting maakten. Alles leek muurvast te zitten en er viel af en toe wat motregen of lichte regen waardoor het wel de donkere dagen voor kerstmis leken te zijn. Overdag warmde het maar langzaam op al voelde het zeker niet koud aan door het ontbreken van enige wind (slechts een zwak zuchtje uit het westen) en de erg hoge vochtigheidsgraad. Rond de middag vielen er tijdelijk wat dikkere regendruppels maar daarna werd het droog en begon de bewolking dunner te worden. We kregen zowaar een paar flitsen zonneschijn te zien al was het allemaal erg povertjes en uiteindelijk werd het ook niet meer warmer dan 17,1 graden. Pas na zonsondergang begonnen er brede opklaringen binnen te trekken. De resterende bewolking bestond uit Cirrostratus, Altostratus en Stratocumulusvelden die later in de avond erg fraaie ribbelpatronen begon te vertonen. We zijn op 0,4 mm blijven steken als dagtotaal.

Zaterdag, 14 oktober 2023

 Na middernacht kwam het opnieuw tot een reeks stevige buien, en in een daarvan zat het koufront verwerkt. Dit zagen we passeren toen het kwik omstreeks 01H10 plots naar beneden zagen tuimelen. Een moment dat door velen als het officiele einde van de zomerwarmte dit jaar beschouwd wordt en dus naast de stortregens ook de nodige tranen liet vloeien terwijl naast de rukwinden ook zuchten van opluchting voorbijvlogen van zij die aan koeler weer toe zijn. Tegen de ochtend was de rust weergekeerd en keken we tegen een eindeloos blauwe lucht aan waarbij enkel in het zuidoosten nog wat Altocumulusbankjes te zien waren van het wegtrekkende front. Het leek alsof alles is gebleven zoals het was toen we vanuit onze nog niet afgekoelde huizen naar buiten keken. Maar wie een stap buiten zette zal beslist wel een paar hartslagen geskipped hebben in deze flink koudere luchtsoort. Het was al afgekoeld tot een negental graden. De zon kon ons aanvankelijk weer wat warmte brengen in de brede opklaringen terwijl de westenwind ook wat rustiger was dan gisteren (zij het nog steeds erg vlagerig). Maar het duurde niet lang of er ontstonden overal stapelwolken en we kregen vervolgens een afwisseling van zonnige en bewolkte perioden waarbij het tijdens deze laatste behoorlijk guur aanvoelde. Kort na de middag kwam het ook in Malderen tot een aantal buien maar door de sterke stroming duurden ze niet lang en voegden ze niet veel aan het neerslagtotaal toe. De maxima van 19,9 graden afgelopen nacht werden ook niet meer scherpgesteld en het was wachten op de avond om dat met de voorlopige minima wel te zien gebeuren. De buien lieten het nu afweten en er dreven meer opklaringen binnen vanuit het west- noordwesten welke de afkoeling in de hand werkten. We kwamen zo op de uiteindelijke minima van 6,3 graden terecht. Het neerslagtotaal was behoorlijk fors met 10,4 mm.