Flashback: 16 oktober in het verleden

 Donderdag, 16 oktober 2014

Tijdens het tweede deel van de nacht en de vroege ochtend werden we overspoeld door zeer krachtige stortbuien welke omstreeks 6H15 weer ophielden. Toen om 7H de eerste schemering doorbrak was er alleen wat Cumulus fractus en Stratocumulus te zien waarvan je nooit zou kunnen afleiden dat we een uurtje geleden bijna van de wereldkaart werden gespoeld. Ondertussen zouden we ook al bijna vergeten om de minima van 13,4 graden te noteren. Overdag werd het wisselend bewolkt met vooral Cumulus, Altocumulus floccus en Cirruswolken. Dankzij de zachte maxima van 18,7 graden eigenlijk nog zo'n slecht nazomerweer niet al moesten we de vrij strakke zuidwestenwind wel bij voor lief nemen. Tijdens de namiddag werd het al snel weer onstabiel vanuit het zuidwesten met opbollende Cumuluswolken en spoedig de eerste Cumulonimbi die ertussen oprezen. In Brussel kwam het vervolgens tot buien die door fraaie valstrepen werden gekenmerkt maar in Malderen leken we de buiendanks grotendeels ontsprongen te zijn. Tijdens de avond was alle bewolking weer weg in de lagere regionen van de atmosfeer maar begon er op grote hoogte Cirrostratus binnen te drijven die overging in Altostratus. Dit was wellicht het warmtefront van de depressie die ons een warm weekend zou bezorgen, maar van neerslag was er niets meer te merken vandaag waardoor we met die 3,8 mm van vanochtend konden afsluiten in een rustige en tamelijk zachte nacht

Vrijdag, 16 oktober 2015

De bewolking is overgegaan in een gesloten Stratus wolkendek. Hoewel er geen mist hing, verdwenen de hogere gebouwen en electriciteitsmasten toch in de bewolking waardoor het nogal wat weg had van een Dracula kasteel met vele zuilen die overgingen in een dreigend en zwaar uitziend gewelf. Dankzij deze bewolking vroor het niet en kwamen de minima op 6,1 graden uit. Overdag veranderde er weinig al werden er wel wat verbouwingen in ons Draculakasteel doorgevoerd waaronder ondermeer een plafondverhoging waardoor we de hoge gebouwen en electriciteitsmasten nu w l ten voeten uit konden zien. Voor de rest bleef alles hetzelfde en verliep de hele dag somber met af en toe een spat motregen. De maxima bleven opnieuw erg laag met 6,1 graden terwijl de wind veranderlijk was en een neiging had om meer naar westelijke richtingen te draaien. Tijdens de avond werd de neerslag intenser en bleken we toch nog aan een dagtotaal van 6,3 mm te komen. voor de rest veranderde er maar weinig waardoor het uiteindelijk een dag werd om snel te vergeten ondanks de ideale omstandigheden voor het opnemen van een horrorfilm.

Zondag, 16 oktober 2016

Op een paar Stratocumulusvelden na was het helder en dankzij een doorstaande zuidwestenwind is het niet kouder dan 10,0 graden geworden. We evolueerden naar een helder weertype en er werd aangenaam zachte lucht aangevoerd waardoor we meteen van schitterend nazomerweer konden spreken. Ware het niet dat de wind er toch iets te enthousiast tegenaan vloog, en zeker rond de middag lag ze er met vol geweld aan te trekken en te sleuren uit zuid- zuidwestelijke richtingen. In het zuiden waren er dichte Cirruswolken te zien en na een tijdje zagen we Stratocumulus lenticularis wolken verschijnen die een weersverandering leken aan te kondigen. De wind begon ondertussen weer wat af te zwakken en de maxima van 20,7 graden werden dan toch nog als erg aangenaam ervaren, ook zonder beschutting. Vanuit het westen zagen we nu ook Stratocumulus castellanus velden binnendrijven en tegen zonsondergang zagen we in die richting ook vezelachtige toppen van Cumulonimbuswolken verschijnen. Er was dus een buienlijn in de maak en dit werd ook meteen op de weerfora bevestigd. Al was het zeker niet door Londerzeelse weeramateurs want die konden alleen maar bevestigen dat de buien op zijn londerzeels waren met dus 0,0 mm op de teller wat uiteindelijk ook het dagtotaal werd. Het was opvallend rustig tijdens de avond, het temperament van de krachtige wind is er met de nadering van de buien helemaal uit gegaan.

Maandag, 16 oktober 2017

Vandaag kwamen we langzaam onder de invloed van een uitzonderlijke ex- hurricane die onder de naam Ophelia net ten westen van ons langs scheerde. Hierdoor werd de zuidelijke stroming nog wat aangezwengeld en dat merkten we al aan de zeer hoge minima van 16,1 graden. Aanvankelijk was het helder maar wolkenbanden die aan het systeem verbonden waren, verschenen al spoedig onder de vorm van Cirrus in het zuidwesten. De wind wakkerde hierbij flink aan maar hierdoor voelde het zeker niet minder warm aan. Toch waren we de strakblauwe luchten kwijt en hing er een bizarre nevelige waas in de lucht die waarschijnlijk afkomstig is van een combinatie van saharastof en rook van de bosbranden die momenteel in het noorden van Iberi  woedden. Het was dus niet meteen de gezondste lucht die we moesten inademen, maar het was dan tenminste nog aangename lucht die opwarmde tot 25,7 graden terwijl de bries ook comfortabel aanvoelde. Meestal kwam deze uit zuidoostelijke richtingen. Tegen het einde van de namiddag werd de lucht in het zuidwesten grijs en werd het moeilijk om uit te maken of het om Altostratus ging of gewoon nog dichtere massa's woestijnstof en rook. Het aandeel sluierwolken boven ons nam wel flink toe en hier en daar waren er bijzonnen in te zien. Het uitzicht was onaards te noemen en de temperaturen waren dat niet minder, want het duurde tot zeer laat in de avond voordat het kwik weer onder de twintig graden zakte. Het neerslagtotaal is blijven steken op 0,0 mm.

Dinsdag, 16 oktober 2018

 (Taiwan) De dag begon broeierig en zwaarbewolkt met Stratus en Stratus fractus die er dreigend uitzag, doch er waren (nog) geen buien. De zonnewarmte was goed door de wolken voelbaar en toen deze er begon door te breken werd het broeierig en drukkend. De temperaturen schommelden rond 26 graden bij een hoge vochtigheidsgraad. Maar de bewolking bleef voor minstens 7/8 in stand waardoor grijs de hoofdkleur was. Tegen de avond werd ze weer dreigender (Cumulus en Stratus fractus) en uiteindelijk kon de regen niet uitblijven. Het begon omstreeks 20H te druppelen al stelde het weinig voor en volgden er een aantal droge perioden tussen de spetters door. Het bleef erg zacht aanvoelen in de buitenlucht.

Woensdag, 16 oktober 2019

 De dag begon opnieuw grijs, somber en kil bij minima van 10,0 graden. Na een tijdje begon het te druppelen al waren dit regendruppels Londerzeelse Stijl want het stelde amper wat voor en de uren daarna bleef dit zo. Maar toen kwam de verandering en tijdens de namiddag ging het plots feller regenen. Naar de avond toe was dit zelfs wolkbreukachtige stortregen en het werd afgewisseld door perioden met matige regen. Het werd dus tegen de verwachting in dan toch nog een verzopen regendag. De stortregen ging nog een hele avond verder waarbij het te verwachten was dat de maxima door waterkoeling in toom werden gehouden met 15,0 graden. Het neerslagtotaal had tegen middernacht reeds een indrukwekkende 12,6 mm bereikt en de droogte was dus meteen van de kaart geveegd, voor zover we de gegevens van de grondwaterstand en de plantaardige slachtoffers van afgelopen zomer vertikaal klasseerden tenminste. 

Zaterdag, 17 oktober 2020

 Uitgestrekte Stratocumulusvelden zorgden voor een fraai uitzicht in combinatie met een aantal opklaringen en laaghangende Stratus fractus die warm oplichtte in de ochtendzon. De Stratus loste op en we kregen meestal uitgestrekte Stratocumulusvelden te zien die echter niet aaneengesloten waren en regelmatige patronen met blauwe lucht ertussen vertoonden. Hierdoor konden we nog wat zonneschijn meepikken ondanks de omvangrijke wolkenvelden. Na de middag ontstonden er wat Cumuluswolkjes en werd er in de bewolking geroerd waardoor we toch wat bredere opklaringen te zien kregen en de zon een aantal keer voor langere tijd kon schijnen. Maar dat geroer veroorzaakte blijkbaar ook een aantal buitjes die vanuit het noordoosten over Malderen trokken. Ze waren niet zo hevig en het neerslagtotaal bleef beperkt tot 0,0 mm al waren er opvallende Cirrus densus strukturen te zien toen de buien wegtrokken en er vanuit het noordoosten weer opklaringen binnen dreven. 

Zaterdag, 16 oktober 2021

 Terwijl de oostelijke helft van de Benelux met redelijk wat nachtvorst werd geconfronteerd, bleven we er in Malderen van gespaard dankzij de aanwezigheid van Stratocumulusvelden die de minima op 4,6 graden wisten te houden. En de timing was blijkbaar helemaal perfect want net op het moment dat we die wolken niet meer nodig hadden losten ze op. Het werd dus stralend zonnig en het warmde snel op bij een zeer zwak noordwestelijk briesje. Doch plots verschenen er enkele Cumuluswolkjes en deze spreidden zich in een mum van tijd uit tot een uitgestrekt, aaneengesloten Stratocumulusdek met de bijhorende kilte en somberheid. Het was wachten tot halverwege de namiddag eer het vanuit het noorden opklaarde en de maxima kwamen dus minder hoog uit dan dat het anders zou geweest zijn met 16,0 graden. De opklaringen waren scherp begrensd en de lucht was diepblauw al verschenen er vanuit het noorden Cirruswolken. En tegen zonsondergang verschenen er in het westen erg fraaie, donkergrijze Stratocumulus undulatus wolken terwijl de Cirrusbewolking daar over ging in dikke Cirrostratus en een hint van Altostratus. Mogelijk zal dit ons opnieuw redden van nachtvorst want het koelde opnieuw snel af eens de zon onder was. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,1 mm(dauw). 

Zondag, 16 oktober 2022

 Het is tijdens de nacht opnieuw opgeklaard en er was enkel nog wat Stratocumulus castellanus en floccus bewolking te zien in een voorts heldere (7/8) hemel. Het was andermaal zeer zacht met temperaturen die niet beneden 12,6 graden zijn gezakt. Tijdens devoormiddag bleef dit beeld min of meer hetzelfde en er stak een zwak west- zuidwestelijk briesje op. De wolkenvelden hadden bankvormige structuren en wie er onder belandde moest de zon alsnog voor een tijdje prijs geven daar alles in haar lengte voorbij trok. Maar de stroming was vrij krachtig op hoogte waardoor het al bij al nog meeviel. De bewolking kreeg geleidelijk de neiging om zich samen te pakken in het zuiden en zuidoosten. Deze massa begon zich ook naar Malderen uit te breiden al gebeurde dat weinig overtuigend en was het wachten tot halverwege de namiddag eer deze dan toch nog een plotse verrassingsaanval inzette op de zon en we in de schaduw ervan belandden. Maar volledig overtrekken deed het niet en de zon wist er later weer af en toe door te breken. We haalden maxima van 19,0 graden en het deed weer volop aan nazomer denken. Kort voor zonsondergang pakte de bewolking zich opnieuw samen en dit maal met Altostratus en dreigende castellanus structuren waaruit het na zonsondergang wat ging regenen. Dit wist de pluvio's nog aan te vullen tot 0,4 mm waarna het terug droger werd maar betrokken en zacht bleef. 

Maandag, 16 oktober 2023

 Het is tijdens de nacht flink afgekoeld en op sommige plaatsen in het land (vooral het oosten) kon er al voor het eerst gekrabt worden. In Malderen kreeg de tere vegetatie nog even uitstel van executie bij minima van 1,3 graden. De bezolking bestond uit Cirrus en Cirrostratus die soms wat dikker werd en de zon afzwakte, maar voor de rest werd het best wel vriendelijk najaarsweer. Zij het dan bij lage temperaturen want ook bij de ononderbroken zonneschijn werd het niet warmer dan 12,9 graden. Kort voor zonsondergang dreef er plotseling massal Stratocumulusbewolking binnen vanuit het noordwesten waardoor de dag dan toch nog op het laatste nippertje betrokken eindigde. Toen de zon onder ging was er enkel in het zuiden nog een oranje band te zien van de wegtrekkende opklaringen. Verdere gevolgen bracht de bewolking niet met zich mee, en met 0,0 mm konden we weer een droge dag bijschrijven.