Flashback: 17 oktober in het verleden

 Vrijdag, 17 oktober 2014

Wie er vroeg bij was kon van een schitterende zonsopgang genieten waarbij de bovenlucht diepblauw kleurde, en er een gebied van laaghangende Stratus fractus wolkjes te zien was die er netjes onder schoven. Hoewel het slechts wolkenflarden waren, hadden ze allemaal dezelfde vorm waardoor het er heel apart uitzag. Ook waren de wolken in het noorden grijs en in het zuidoosten spierwit. Op grotere hoogte was dan weer Stratocumulus undulatus te zien die met haar grote ribbels eveneens een prachtig aanzicht was. Vanuit het zuidwesten dreef vervolgens massaal Stratus fractus binnen waardoor we weer in saaie somberheid terecht kwamen, al konden we wel genieten van zachte temperaturen die niet eens beneden 13,4 graden zijn gezakt. Na een paar uur klaarde het weer op en kregen we een hybride tussen Cumulus en Stratus fractus te zien welke geneigd was om over te gaan in Stratocumulus. De lucht was nog steeds azuurblauw al verscheen er nu wel wat Cirrus in. Tijdens de zonnige stukken warmde het op tot 19,2 graden en er stond een vrij goed voelbare zuidwestelijke tot zuidwestelijke wind. Tijdens de avond begon de Cirrusbewolking zich steeds meer uit te breiden en ging ze in het westen over in Altostratus terwijl de overige bewolking nu vooral uit Stratocumulusvelden ging bestaan. Ondanks de dikker wordende sluierbewolking kwam er geen neerslag meer aan te pas en het wolkendek zorgde ook voor een vertraagde afkoeling. We beleefden dus een erg zachte avond met zomerse trekjes waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm niet optekenden.

Zaterdag, 17 oktober 2015

Tijdens de nacht is het opnieuw harder gaan regenen waardoor de herfstsfeer helemaal compleet was vanochtend. Het was grijs en donker door toedoen van Stratus bewolking die zich onder het reeds aanwezige Nimbostratus wolkendek had gevormd. Dankzij de bewolking werd het niet kouder dan 7,5 graden, al was dat voor een stuk te wijten aan het binnenstromen van subtropische(re) lucht. De neerslag hoorde immers bij een zwak warmtefront.Het leek alsof er geen einde zou komen aan het natte en sombere weer, maar kort voor de middag gebeurde dan toch het grote wonder en zagen we het wolkendek openscheuren. We kregen nu tot Cumulus opbollende Stratus bewolking te zien met daarboven Stratocumulus en Altocumulus terwijl het verder opwarmde tot 10,3 graden. De wind was zwak tot nauwelijks voelbaar maar leek vooral uit oostelijke richtingen te komen. De zachte kleuren in de vochtige en nevelige lucht zorgden voor fraaie uitzichten, doch het genot was maar van korte duur want vanuit het westen werd de bewolking al snel weer dikker (Stratus). Er volgden een aantal perioden met motregen, al kwam het niet meer tot langdurige regenval. De neerslag was in malderen ook niet meer meetbaar waardoor we het bij de 0,2 mm van vanochtend konden houden. Tijdens de avond was er opnieuw een neiging tot opklaren, maar de duisternis viel al snel in en op veel plaatsen heeft men de zon waarschijnlijk niet eens gezien vandaa

Maandag, 17 oktober 2016

Tijdens het tweede deel van de nacht is de buienlijn dan toch nog tot in Malderen doorgedrongen, maar het onweer dat er in het westen op ontstond werd er meteen weer afgeworpen en in Malderen kregen we enkel een flauw afkooksel van de buien. Toch leverde dit eventjes een gezapig plensregentje op dat ons 0,9 mm opleverde. Tegen de ochtend zaten de buien ten noordoosten van ons, en was het weer opgeklaard uit een paar Stratocumulus en Altocumulusbanken na. Hierin waren zeldzame Kelvin Helmholtz formaties te zien en dankzij de volle maan was dit ook in het donker goed te zien. Het was nog steeds erg zacht met minima van 11,5 graden en er werden veel nevelbanken gevormd door het overvloedige vocht in de lucht. Er ontstond op korte tijd veel Cumulus en Stratus fractus bewolking waardoor we dan toch nog een sombere episode op ons dak kregen, maar het bleef droog en vanuit het weste klaarde het al snel weer op. Er volgde een vriendelijk weertype met brede opklaringen en stapelwolken waarbij de koele lucht achter het koufront nog niet helemaal tot ons door kon dringen. We konden dus weer vrij zachte maxima van 16,4 graden optekenen. De stapelwolken hadden flinke afmetingen en mogelijk is het hier en daar nog tot een bui gekomen, al overheerste het zonnige en droge weer. Tegen de avond werd het steeds helderder en was er boven ons uiteindelijk geen enkele bewolking meer te zien. Ten westen en zuidwesten waren echter nog steeds flinke stapelwolken aanwezig die zich dreigend in het schemerlicht aftekenden. Toen het volledig donker was zagen we echter alleen maar sterren schitteren en het bleef dus rustig en droog. Met uitzondering van de dauwvorming dan want er werd nogal wat nevel gevormd die overal op condenseerde.

Dinsdag, 17 oktober 2017

Dankzij de wind is het vanochtend niet tot dauwvorming gekomen en leek het met minima van 12,5 graden meer op een echte zomerochtend. Tot we naar buiten keken en zagen dat het nog donker was natuurlijk, en het daglicht veranderde daar even later niet veel aan want deze onthulde een sombere en grijze hemel. Maar al snel bleek dat het geen gewone somberheid was, want we kregen de zon dan toch te zien in een zeer bizarre gloed met oranje en geeltinten. Analyses van satellietbeelden en metingen leerden ons echter dat we ons in een enorme rookwolk bevonden afkomstig van de branden in het zuiden van Europa. De hele dag door kregen we met deze nevelige waas te maken waardoor het allemaal heel erg veel weg had van een typische voorjaarsdag in Kathmandu. Door de zwakke instraling bleef het kwik een beetje achter in vergelijking met gisteren en eergisteren, maar met maxima van 17,6 graden leefden we ook vandaag nog flink boven onze stand. Tijdens de avond begon de blauwe kleur van de lucht weer terug te keren en werd de zon wat intenser al was deze ondertussen al bijna onder gegaan. De hogere luchtlagen bleken nu vol te zitten met condensatiestrepen en Cirrusbewolking. De avond verliep vrij zacht, al was ze in vergelijking met gisteren al een stuk koeler en was het dus niet meer zo aangenaam om nu nog in zwembroek te gaan rondlopen. We sloten terug af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 17 oktober 2018

 (Taiwan) Tijdens de nacht is het harder gaan regenen en de dag maakte een sombere, grijze en verzopen start. De regen had een buiig karakter maar het kwam zeker niet tot stortvlagen en de bewolking die uit Stratus fractus en Nimbostratus bestond bleef gesloten. Er veranderde weinig al was er tijdens de namiddag een korte droge periode waarin het eventjes leek te willen opklaren doch er kwam al snel nieuwe regen opzetten. Het was ook opvallend koeler dan gisteren al was het ook nu nog steeds erg klam. Tijdens de avond werd het weer droog op een paar verdwaalde motregendruppels na. Kort voor middernacht verschenen er een paar opklaringen. 

Donderdag, 17 oktober 2019

 Na het waterballet was het weer tijd voor een luchtig en vriendelijk weertype waarbij we in polaire lucht konden genieten van opklaringen bij minima van 9,9 graden. Kort na zonsopgang was het zelfs helemaal helder maar de vochtige lucht zorgde al snel voor de ontwikkeling van stapelwolken. Deze werden talrijker en groter en tijdens de namiddag resulteerde dit zelfs in buien. Al stelde het uiteindelijk niets voor en moest men al een stevig paar detective- ogen hebben om de schaarse druppeltjes op Londerzeelse bodem te kunnen spotten. De lucht zag er onstabiel uit ondanks de geringe hoogte waarop de bewolking zich uitspreidde en we keken na de pseudo- buitjes uit op een uitgestrekt Stratocumulusveld dat castellanus achtige structuren vertoonde. Bij tegenlicht zag dit er donker en dreigend uit. Maar dan klaarde het weer op en werd het helder want de stapelwolken hielden het ook meteen voor gezien. Het warmde op tot 16,9 graden bij een west- zuidwestelijk briesje. Er trok nog een veldje met spierwitte Stratocumulus undulatus wolkjes over en dan was er niets meer te zien. Althans op het eerste zicht want wie zijn nek uitstak of een vrij uitzicht had kon in het zuidoosten een imposante rij Cumulonimbuswolken ontwaren die zich tegen de diepblauwe hemel aftekenden. We hoefden daar echter geen schrik voor te hebben want deze buien bevonden zich boven het uiterste oosten van het land en waren dankzij de heldere lucht zo goed te zien. Kort voor middernacht begon het terug te regenen uit een aantal buien die ons vanuit het zuidwesten wisten te bereiken. Dit bracht de teller uiteindelijk op 0,9 mm.

Zaterdag, 17 oktober 2020

 Uitgestrekte Stratocumulusvelden zorgden voor een fraai uitzicht in combinatie met een aantal opklaringen en laaghangende Stratus fractus die warm oplichtte in de ochtendzon. De Stratus loste op en we kregen meestal uitgestrekte Stratocumulusvelden te zien die echter niet aaneengesloten waren en regelmatige patronen met blauwe lucht ertussen vertoonden. Hierdoor konden we nog wat zonneschijn meepikken ondanks de omvangrijke wolkenvelden. Na de middag ontstonden er wat Cumuluswolkjes en werd er in de bewolking geroerd waardoor we toch wat bredere opklaringen te zien kregen en de zon een aantal keer voor langere tijd kon schijnen. Maar dat geroer veroorzaakte blijkbaar ook een aantal buitjes die vanuit het noordoosten over Malderen trokken. Ze waren niet zo hevig en het neerslagtotaal bleef beperkt tot 0,0 mm al waren er opvallende Cirrus densus strukturen te zien toen de buien wegtrokken en er vanuit het noordoosten weer opklaringen binnen dreven. 

Zondag, 17 oktober 2021

 Ondanks de veelbelovende voorspellinge moest de zon tijdens de voormiddag weer opboksen tegen Stratocumulus, Cirrostratus en Altocumulus waardoor het een tijdje duurde eer we van haar warmte konden gaan genieten. Het is afgekoeld tot 5,5 graden en er stond een zwak tot matig zuidwestelijk briesje. Overdag nam de sluierbewolking toe en werden alle andere wolkensoorten min of meer verdreven waardoor we de zon voortdurend te zien kregen maar er toch teleurstellend weinig warmte van konden ontvangen. Al vielden de 16,4 graden die er uiteindelijk uit de bus rolden nog wel mee voor de tijd van het jaar. Op het einde van de nakiddag gaf de zon bijna helemaal verstek al was de Altostratusbewolking niet egaal en werd het tijdens de avond weer lichter in het westen waar terug wat Altocumulusbankjes tussen en onder de sluierbewolking verschenen. Dit alles gloeide in oranjekleuren op en de Altocumuli zorgden voor een felle lavagloed waardoor het een festijn werd voor de fotografen onder ons. Er volgde een rustige, droge en vrij zachte avond waarbij we konden afronden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.  

Maandag, 17 oktober 2022

 Het leek vanochtend een en al zomer te zijn, zowel wat de temperaturen als de wolkenluchten betreft. Enkel de duisternis en de paddenstoelen vertelden ons dat dit niet zo was. Het was warm met temperaturen die niet onder 13,9 graden zakten en de bewolking zag er uit zoals op een typische onweersdag met castellanus en Cirrus densus welke in vuurrode kleuren oplichtten toen de zon op kwam. Plotseling ontstond er in het zuidwesten een indrukwekkende shelfcloud die geregeld oplichtte door bliksemflitsen terwijl de donder regelmatig te horen was. Er volgde een voor de tijd van het jaar buitengewoon actief onweer met stortbuien en een tijdelijk flink aantrekkende zuidwestenwind. Na het onweer duurde het niet lang of een tweede shelfcloud verscheen die eveneens geregeld oplichtte door bliksemflitsen. En alweer kwam het tot onweer en stortbuien in Malderen. Ook daarna was het niet gedaan en volgde er nog een derde wolkbreuk al was het deze keer zonder onweer. Het bleef nog een tijdje naregenen en het was wachten tot de middag toen er een droge periode volgde. Daarna passeerden er nog wat lichte buitjes waarna we in de vroege avond weer een waterzonnetje zagen verschijnen in Altostratus die vanuit het noordwesten lichter werd. Het bleef erg zacht ook al zaten we nu achter het koufront. De temperaturen konden vandaag nog 18,1 graden aantikken en dit zonder zon gedurende bijna de hele dag. De bewolking trok maar langzaam weg naar het oosten en lichtte opnieuw in vuurrode, tropische kleuren op toen hetlaatste zonlicht er tegenaan scheen. 

Dinsdag, 17 oktober 2023

 De dag nam een grijze start bij iets zachtere minima van 7,5 graden. Er is massaal Cirrostratus en Altostratus binnengetrokken vanuit het west- zuidwesten en we moesten het met een waterzonnetje stellen. Tussen de wolkenvelden van de oprukkende storing zaten echter een aantal opklaringen ingebed en sommigen daarvan hadden de neiging om zich in lange gordels te ontwikkelen. Voor Malderen bleek het al snel een meevaller te zijn dat we net in het verlengde van zo'n gordel zaten waardoor het al snel weer opklaarde en zelfs bijna helder werd op wat Cirrusstreepjes en erg dunne Cirrostratus na. De zon kon weer flink schijnen en zeker achter glas zorgde het terug voor een zomergevoel. Wie zich aan de verkeerde kant van dat glas bevond moest echter nog opboksen tegen lage maxima van 13,8 graden al werd het leed verzacht door de west- zuidwestelijke wind die niet al te krachtig was. Tijdens de late namiddag zagen we terug meer Cirrostratusbewolking binnenkomen vanuit het zuiden, welke een mooie vezelstructuur had. Later werd deze bewolking wat dikker met banden van Altostratus ertussen al was de bewolking niet aaneengesloten en eerder chaotisch. Er begonnen ook uitgestrekte velden met Altocumulusbewolking binnen te trekken wat voor enige isolatie zorgde zodat de afkoeling na zonsondergang een beetje geremd werd. Niettemin belooft het weer een tamelijk frisse nacht te worden doordat het overdag al vrij koel is gebleven. Met 0,0 mm konden we ook vandaag weer een droge dag noteren.