Woensdag, 9 april 2025

 

Flashback: 3 oktober in het verleden

Vrijdag, 3 oktober 2014

Het was vanochtend opnieuw zacht bij minima van 11,6 graden, en deze keer bestond de bewolking uit Stratocumulus. Tijdens de voormiddag begon deze geleidelijk op te lossen waardoor de zon er steeds meer doorkwam en we terug van aangenaam nazomerweer konden genieten bij maxima van 25,2 graden. Wind stond er nauwelijks maar kwam meestal uit zuidelijke richtingen als die er wel was. De lucht maakte wel een zeer nevelige indruk en vooral in horizontale richting was de zichtbaarheid stukken minder dan gisteren. Na de middag werden er weer volop stapelwolken gevormd die zich later gedeeltelijk uitspreidden tot Stratocumulus. De bewolkingsgraad kwam hierbij echter niet verder dan 4/8. Tegen de avond ging de Stratocumulusbewolking weer overheersten en loste de Cumulus op doch later op de avond ging het er wat onstabieler uit zien met Stratocumulus castellanus en Cirrusbewolking. De warmte bleef lang hangen waardoor het een op en top zomerse avond werd ondanks het feit dat het al oktober was. De dag eindigde met bloedrode schemringskleuren en met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 3 oktober 2015

Na een koele en wat nevelige ochtend maakte de overenthousiaste oktoberzon weer haar opwachting om komaf te maken met de koele minima van 5,3 graden. De aangevoerde lucht heeft echter wat vocht met zich meegenomen waardoor we af te rekenen kregen met veel Stratus fractus bewolking met een Cumulusachtig uiterlijk. Somber werd het gelukkig niet want ook nu konden we het grootste deel van de tijd nog van de zon genieten. De wind ruimde naar zuidoostelijke tot zuidelijke richtingen en er werd wat zachtere lucht aangevoerd. Echt hoge maxima haalden we desondanks niet, het kwik stokte op 21,3 graden. Tegen de avond losten de wolkenflardjes weer op al bleef de atmosfeer een erg nevelige indruk maken met fletse kleuren. Al dat vocht en die nevel zorgden voor flink wat dauwvorming al bleef de pluviometer het been stijf houden en bleven we op 0,0 mm steken als dagtotaal

Maandag, 3 oktober 2016

Dankzij de doorstaande noord- noordwestenwind is het afgelopen nacht niet kouder dan 9,3 graden geworden, maar in ruil daarvoor moesten we wel een onaangenaam guur en kil weertype trotseren. In het noordoosten waren Cumulonimbus wolken zichtbaar welke zich op veilige afstand leken te bevinden, maar dit bleek al snel niet zo te zijn wat in Brussel kwam het dan toch nog tot een bui omstreeks 10H in de voormiddag. Daarna begon er dan toch warmere lucht binnen te stromen op grote hoogte waardoor de atmosfeer een stabielere opbouw kreeg. De buienwolken werden steeds kleiner en zeker tijdens de namiddag gingen ze zich uitsluitend nog tot Stratocumulus uitspreiden met hooguit nog een paar motregendruppels als gevolg. De blauwe kleur van de hemel werd fletser en de noord- noordwestenwind zwakte af. Het was nu aan de zon om er weer wat warmte in te pompen, maar hogere maxima dan 17,1 graden vielen er van dat oktoberzonnetje in deze omstandigheden niet meer te verwachten. Tegen de avond klaarde het grotendeels op al hing er wel nog een waas van Cirrostratus bewolking en werd er op de velden wat nevel gevormd. Het koelde snel af waardoor alles meteen onder de dauw kwam te zitten (de lucht was nog erg vochtig). Malderen bleek dan toch nog een deeltje van die buien te hebben afgevangen waardoor we ook hier een dagtotaal van 2,0 mm konden bijschrijven.

Dinsdag, 3 oktober 2017

We begonnen de dag in droge en koele omstandigheden bij minima van 9,7 graden. Dit was echter niet overal het geval want we zagen hier en daar flinke stapelwolken hangen met valstrepen eronder, en deze konden we onderandere in de buurt van Mechelen al voelen waardoor de dag daar vochtig van start ging. Overdag kregen we een afwisseling van buien en opklaringen, en voelde het erg koud en guur aan dankzij een temperamentvolle westenwind. Van achter glas bleef het echter erg vriendelijk overkomen met redelijk wat zonneschijn tussen de buien door. De temperaturen bleven op 15,4 graden steken en in Malderen bleef het uiteindelijk droog tijdens een groot stuk van de namiddag en avond. Na zonsondergang werd de lucht weer onstabieler vanuit het westen en dit resulteerde in een aantal korte maar pittige buien die rond middernacht de revue passeerden. Hierdoor was het neerslagtotaal voor vandaag niet duidelijk.

Woensdag, 3 oktober 2018

 Dankzij de sluierbewolking begon de dag met een schitterend kleurenpalet waarna de zon weer het beste van zich kon geven. Een groot deel van de bewolking bestond uit condensatiestrepen die zeer ver uitwaaierden tot Cirrocumulusvelden die voor mooie effecten zorgden. De minima waren niet meer zo laag met 8,4 graden en zo hadden we meteen een voorsprong om de thermische klim overdag aan te vatten. Tegen de middag werden er tijdelijk Cumuluswolken gevormd maar zonder verdere gevolgen en er stond een westelijk tot noordwestelijk briesje. De maxima kwamen daarbij uit op 18,1 graden. Later in de namiddag verschenen er fraaie spierwitte Altocumulus floccus banden. Tegen de avond zagen we echter opeens een scherp begrensd Stratocumulusveld vanuit het noordwesten binnendrijven die aanvankelijk voor mooie taferelen zorgde maar de dag in grijze en sombere omstandigheden liet eindigen. Er leek zelfs eventjes wat motregen te vallen al was dit met 0,0 mm alles behalve meetbaar. Door de bewolking bleef het zacht terwijl de rest van de avond in rustige omstandigheden verliep.

Donderdag, 3 oktober 2019

 We bevonden ons nog steeds in vochtige, polaire zeelucht waardoor we weer de nodige bewolking zagen ontstaan. Dit waren nu vooral Stratocumulusvelden al ontstonden er na een tijdje flinke stapelwolken tussen. De bewolking wist de minima met 6,7 graden nog een beetje op peil te houden. Ondertussen naderden vanuit het zuidwesten de restanten van orkaan Lorenzo waardoor de buien en convectieve bewolking door advectie werden gesmoord. Het werd op de Cirrostratus na helder in die richting en dankzij de laagstaande zon kon daar tot een heel eind onder het Noordzeewolkendek van geprofiteerd worden. maar Londerzeel lag net te ver waardoor het daar alsnog kil en somber werd en de maxima bleven dan ook steken op 16,4 graden waarbij de zuidwestenwind gelukkig erg zwak was. Of misschien helaas want ze had de bewolking anders nog een paar kilometer verder kunnen duwen. Maar hoe dan ook ging de Cirrostratus al snel over in Altostratus en wie van de opklaringen profiteerde kon dus ook maar beter zien dat de pullovers of de knoppen van de centrale verwarming binnen handbereik waren. Tegen de avond zag het erg dreigend uit met steeds dikkere Altostratus waar ook virgastrepen onder te zien waren. Maar helemaal aan de zuidwestelijke horizon werd het opeens weer helder al was dat net te laat voor wie nog zon wilde meepakken waardoor dat van die knoppen en pullovers van toepassing bleef. De avond verliep betrokken en dankzij de bewolking, aanwakkerende wind en warmere lucht die binnenstroomde koelde het slechts langzaam af. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zaterdag, 3 oktober 2020

De regenzone liep nog steeds netjes van zuidoost naar noordwest over Vlaanderen waardoor de dag nat begon en dit bij minima van 9,3 graden. Het leek wel alsof alles tot in het oneindige vastgeroest zat maar toch gaf het al wat hoop dat de neerslag niet meer zo intens was en naar de middag toe zagen we de bewolking geregeld lichter werden ten zuiden van ons wat gepaard ging met bijna volledig droge perioden. Tijdens de namiddag bleef het nog steeds grijs met af en toe wat lichte regen maar uiteindelijk zagen we dan toch hoe de opklaringen massaal binnen trokken vanuit het zuidwesten en we konden weer genieten van zonnige perioden waarbij het kwik nog de kans kreeg om op te krabbelen naar 14,0 graden terwijl de wind begon te ruimen van zuidoostelijke naar zuidwestelijke richtingen. De avond verliep in rustige en heldere omstandigheden al begonnen er later in de nacht wel buienwolken te naderen vanuit het westen. Voorlopig bleef het hier echter nog rustig en het neerslagtotaal van 3,5 mm was dan ook volledig toe te schrijven aan de regenzone die we eerder deze dag op ons dak en in onze put kregen.

Zondag, 3 oktober 2021

De neerslag is tijdens de nacht een stuk intenser geworden en had daarbij een licht buiig karakter. Het water kwam dikwijls met bakken naar beneden waarbij er vooral in het eerste deel van de nacht veel wind stond met stormachtige vlagen uit het zuidwesten. Tegen de ochtend zwakte de wind snel af maar het bleef nog lange tijd met een wisselende intensiteit verder regenen. Kouder dan 11,3 graden is het in deze omstandigheden niet geworden dankzij de bewolking en de subtropische luchtaanvoer. Na de middag zagen we dan een indrukwekkende toename in de horizontale zichtbaarheid waarbij de bewolking boven ons overging van Nimbostratus met pannus eronder naar Altostratus waar een waterzonnetje doorheen priemde. De typische setup van een koufront dat net gepasseerd is dus en even later zagen we in het westen ook de scherp begrensde opklaringen verschijnen. De zon kwam er weer door al kon ze het kwik niet meer boven de 16,6 graden tillen. Deze weersverandering ging gepaard met een opnieuw aantrekkende westenwind die het guur liet aanvoelen en dit in tegenstelling tot de volledige windstilte die we rond de middag hebben gekend. Het leek wel alsof we door het oog van een storm zijn gegaan met deze korte windstilte die zowel werd voorafgegaan als gevolgd door rukwinden. De resterende Altostratus en Cirrostratus lag tegen zonsondergang in het oosten en dit zorgde ervoor dat de hemel in vuur en vlam leek te staan waarbij de korte virgastreepjes onder deze bewolking het plaatje compleet maakten.  Je zou er haast het indrukwekkende dagtotaal van 23,2 mm door vergeten op te tekenen. De avond en nacht verliepen in heldere en winderige omstandigheden waardoor de gevoelstemperaturen behoorlijk laag uitpakten. 

Maandag, 3 oktober 2022

 

Tijdens de nacht is het helder gebleven en we konden van een erg fraaie, bedauwde ochtend genieten met nevelbanken en een vrolijk zonnetje dat vervolgens haar opwachting maakte. Het was fris met minima van 7,4 graden. We waren vertrokken voor een fraaie nazomerdag en het kon nu vrij vlot opwarmen nu er op wat Cirrus na geen wolken waren. Kort voor de middag dreven er vanuit het westen Altocumulusvelden binnen en hierin waren uitsneeuwende pilotengaten te zien die voor erg fraaie, spierwitte Cirrusstrepen zorgden welke zich tegen de blauwe lucht aftekenden. De Altocumuluswolken werden dikker en talrijker maar in tegenstelling tot gisteren werden ze niet gevolgd door een regenzone en er bleef nog wat ruimte over voor opklaringen. Deze werden nu wel opgevuld door talloze stapelwolken die eerst ten zuiden van ons maar later overal ontstonden. Hierdoor verliep een deel van de namiddag in zwaarbewolkte omstandigheden waarna het tegen de avond weer gedeeltelijk opklaarde met nu vooral Cirrusbewolking die terug voor een fraaie zonsondergang zorgde. Door de bewolking werd het kwik wat getemperd maar over de uiteindelijke maxima van 19,2 graden hadden we desondanks niet veel te klagen. De wind, die naar het zuidoosten is gedraaid, was ook aan de zwakke kant zodat we daar niet veel last van hadden. Of misschien juist wel want dit zorgde voor ideale omstandigheden om een snelle afkoeling toe te laten. En dat zouden we al snel geweten hebben als we later het neerslagtotaal van 0,0 mm gingen optekenen.  

Dinsdag, 3 oktober 2023

 Tijdens de nacht is het weer 180 graden omgeslagen en zaten we plotseling middenin de herfst met bulderende windvlagen, dikke bewolking en af en toe vlagen van lichte regen of motregen. Aanvankelijk zaten we wel nog in de zachte lucht waardoor het kwik nauwelijks onder de twintig graden kwam en we van een tropennacht konden spreken, maar tegen de ochtend stroomde de koele lucht binnen en ging het merkbaar kouder en guurder aanvoelen. Tussen de lichte spetterbuitjes die af en toe uit de Stratus en Stratus fractus bewolking vielen zat een zwaardere bui verscholen die wellicht het koufront zelf markeerde al duurde het allemaal heel kort en werd het daarna terug droger vanuit het noordwesten. De schamele 0,0 mm die eruit zijn gevallen zouden ook het dagtotaal worden. Tijdens de namiddag verschenen daar ook opklaringen en kregen we meer Stratocumulus te zien die geleidelijk verder openbrak. De rafelige wolkenflarden die nog overbleven, gingen vrij snel over in Cumulus mediocris en deze tekende zich af tegen een lichtblauwe lucht die vanuit het zuidwesten weer met dunne Cirrostratus werd gevuld. Het werd bij dit alles nog erg mooi weer met terug veel zonneschijn maar nu wel met wat koelere maxima van 21,9 graden. Tijdens de avond klaarde het verder op en kwamen we erachter dat de Cirrostratus die tijdens de namiddag is gaan binnenstromen onschuldig was.  Deze is immers weer verdwenen waardoor het blauw van de hemel wat dieper werd. In combinatie met de polaire luchtmassa zorgde dit echter voor een snelle afkoeling die ons nu pas op de minima van 13,3 graden bracht.