Flashback: 6 oktober in het verleden

 Maandag, 6 oktober 2014

De dag nam een sombere dag met veel Stratus en Stratus fractus bewolking. De bewolking was erg dik en het leek ieder moment te kunnen gaan regenen maar uiteindelijk bleef het droog. Dankzij de bewolking werd het niet kouder dan 12,3 graden maar overdag warmde het slechts langzaam op en onder een sombere hemel en bij een kille zuidwestenwind werd het niet warmer dan 16,1 graden. Halverwege de namiddag kwamen we onder invloed van een naderende regenzone welke de laaghangende Stratus en Stratocumulus opruimde terwijl de bovenlucht uit Cirrostratus en Altostratus bestond. De zon scheen vijf minuten en daarna kwam er weer Stratocumulus opzetten terwijl de sluierbewolking erboven dikker werd. tegen de avond loste de Stratocumulus weer op maar ondertussen was de Altostratus al zo dik dat die geen zon meer doorliet en er hingen reeds valstrepen onder die spoedig gevolgd werden door regen. Veel stelde dit niet voor maar het werd toch een gure en natte avond die het seizoen alle eer aandeed. We sloten af met een voorlopig neerslagtotaal van 6,0 mm.

Dinsdag, 6 oktober 2015

Het was vanochtend somber met Stratus bewolking en het voelde erg klam tot zelfs een beetje zwoel aan bij temperaturen die niet onder 9,1 graden zakten. Dat broeierige gevoel nam overdag snel toe maar de lucht was onstabiel want er lagen reeds intense buien met onweer op ramkoers, welke ons vanuit noord Frankrijk zouden bereiken. De Stratusbewolking liet niet meteen vermoeden dat er onweersdreiging hing, en wie op basis van deze bewolking een rustige herfstdag voorspelde bleek nog juist te zijn ook. De onweersbuien ondergingen immers een collectieve inzinking toen ze de grens overstaken, en waren dit gedrag duidelijk nog niet verleerd na afgelopen zomer. We kregen een aantal schuchtere opklaringen te zien en de bewolking ging over in Stratocumulus undulatus die met opvallende, dikke van zuidoost naar noordwest lopende banden vanuit het zuidwesten over ons trok. Tussen elke band was er ruimte voor 30 seconden tot 2 minuten zonneschijn en dit bracht het kwik op maxima van 20,8 graden. Aan de voorzijde van de onweerslijn was de wind weer naar het zuidoosten gekrompen maar nadat de (denkbeeldige) buienlijn over Malderen trok kwam deze weer uit zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen. De windsprong ging wel gepaard met wat lichte regen. We kwamen nu in heldere lucht terecht die grotendeels was ontdaan van laaghangende Stratus en Stratocumulus zodat we enkel Altostratus te zien kregen die overging in Cirrostratus met wat verderop in het zuidwesten opklaringen die langzaam dichterbij kwamen. Dit gaf nog wat ruimte voor een tiental minuutjes zonneschijn voordat deze onderging. Ondanks de koele luchtsoort waarin we theoretisch gezien terecht zijn gekomen bleef het erg zacht en beleefden we zelfs nog een erg zwoele avond, al waren er opvallend weinig mensen die daar nog gebruik van maakten om een barbecuestel naar buiten te slepen of de terrasjes weer op te zoeken die ondertussen reeds in de winterstalling waren opgeborgen. Wie zich nog buiten begaf deed dat voor andere dingen, zoals onderandere het opmeten van een neerslagtotaal van 0,2 mm.

Donderdag, 6 oktober 2016

Na een heldere en windstille nacht vonden we een ... graden aanwijzende thermometer terug terwijl er op de dakramen ijskristalletjes schitterden. Maar deze dakraamvorst bleek uiteindelijk nog mee te vallen daar de meeste planten nog steeds intakt waren bij het terugkeren van het daglicht. Enkel de zon heeft het laten afweten, want vanuit het noordoosten kwam er Stratocumulus opzetten van een retrograads bewegende depressie die zich eveneens in die richting bevond. De bewolking ging bliksemsnel over in Stratus en hiermee was de eerste stap naar een sombere episode gezet. Gelukkig was dit alleen maar een opwarmertje (of afkoelertje) in de aanloop naar de Donkere Winterdagen, want de bewolking ging al snel weer over in Stratocumulus waarna er brede opklaringen verschenen. De zon kwam er weer door en zeker op beschutte plaatsjes was het nog best genieten van haar warme stralen. Wie de beschutting verliet, moest echter optoornen tegen de meedogenloze schrale noordoostenwind die door merg en been sneed en zelfs al een beetje wintergevoel wist op te roepen. Zeker tijdens de late namiddag was dit het geval want toen kwam er weer bewolking opzetten vanuit het oosten en volgde er een onaangenaam en guur maar nog steeds droog weertype. Het ging om dezelfde Stratocumulus- en Stratusvelden als waarmee we vanochtend reeds geconfronteerd werden. De temperaturen bleven dan ook steken op ... graden, wat tijdens die zonnige episode bereikt werd. Tijdens de avond veranderde er weinig en door de bewolking lijkt het opnieuw een zachtere nacht te zullen worden. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Vrijdag, 6 oktober 2017

Na een vrij rustige en koele nacht met minima van 8,1 graden werden we opeens opgeschrikt door een reeks krachtige buien welke kort voor zonsopgang in Malderen toesloegen. Deze buienlijn bleek aan de voorzijde van een tong van onstabiele lucht te liggen die vanuit de Noordzee het vaste land is opgestroomd. De buien hielden een half uurtje aan waarna het weer droog werd, maar het duurde niet lang of we kregen met de losse buien in de onstabiele luchtmassa te maken. De stroming had een voldoende sterke noordcomponent (NNW) om het schaduweffect van Engeland eventjes buiten spel te zetten waardoor we ook in de centrale en westeijke delen van Vlaanderen echte Hollandse taferelen aantroffen met pittige buien. Het had iets weg van een typische voorjaarsbuienlucht (voor zover die het laatste decennium nog typisch kan genoemd worden) met diepblauwe kleuren, felwitte stapelwolken, vezelige aambeelden en tussendoor een flinke teug zonneschijn die voor een intens lentegevoel zorgde. Natuurlijk waren de buien op de ene plaats heviger dan de andere maar de prachtige wolkenlandschappen waren in ieder geval overal een constante. Net als de koele lucht trouwens, want hoger dan 13,3 graden klom het kwik niet meer waardoor al deze schoonheid maar beter van achter glas kon bewonderd worden voor wie geen stoere bink was. Naar de avond toe kwamen we geleidelijk onder invloed van neerwaartse stromingen (advectie) waardoor de buienwolken zich steeds meer gingen uitspreiden tot Stratocumulus en de buienactiviteit dus geleidelijk af nam. Hier en daar werd er natuurlijk nog even voor een verrassing gezorgd maar tegen het einde van de avond was het op de meeste plaatsen wel droog. Het neerslagtotaal voor vandaag was niet duidelijk.

Zaterdag, 6 oktober 2018

 Net als gisteren leek het boven onze hoofden wel een schaakbord met de talloze condensatiestrepen die niet oplosten. Maar de schaakstukken ontbraken op de koning na die met zijn krachtige stralen het kwik van een frisse 7,7 graden naar een bijna zomerse 23,8 graden wist te tillen. In het westen verscheen echter al snel Cirrus en Cirrostratus en na een tijdje werd er opeens massaal Altocumulus floccus gevormd die voor een fraai uitzicht zorgde tegen de diepblauwe hemel waarin de strepen ondertussen werden weggewist. Ze straalden een en al onstabiliteit uit doch de wolkjes verdwenen even plots als ze gekomen waren. En dus werd het weer zonnig en zomers bij een zuidoostelijke bries die aan een warme fohn deed denken. Er was niet veel inspanning nodig om ons in het zweet te krijgen maar tegen het einde van de namiddag kwam er Stratocumulus en Stratus fractus opzetten, geflankeerd door nieuwe Altocumulusvelden met een hypnotiserende schoonheid. Deze zorgden voor schaduw en koelte en er kwam steeds meer bewolking opzetten uit het westen terwijl het op hoogte begon vol te lopen met Cirrostratus en Altostratus. Tussen deze wolken zaten reeds buien ingebed die tijdens de late uurtjes ook in Malderen voor wat gedruppel zorgden wat het neerslagtotaal op 1,2 mm bracht.

Zondag, 6 oktober 2019

 De regenzone heeft ons dan toch kunnen bereiken en de dag begon al kletsnat tijdens de ochtend. Het daglicht keerde weer in een Nimbostratuslucht al ontbrak de karakteristieke pannus bewolking eronder waardoor we tegen een egaal grijze hemel aan keken. Wel werd het droog en was dit waarschijnlijk de reden waarom deze wolken ontbraken. Maar lang duurde het niet want tegen de middag volgden er weer perioden van felle regen. De regenzone was in twee delen opgesplitst en deze trokken in de west- zuidwestelijke stroming het land op. Hoewel we dat eerste deel boven Nederland zagen stagneren, trok alles in Belgie vlot door en tegen halverwege de namiddag zaten we reeds achter deze regenzones. Het klaarde op en het voelde wat zwoel aan bij maxima van 15,7graden, een zwakke zuidwestenwind en regelmatig zon. Maar toen kwam de punt van het occlusiefront eraan en daar draaiden verschillende buienwolken rond die samen clusterden waardoor we eerst van fraaie opkomende buienluchten konden genieten, maar eens alles boven ons hing werd het kil en betrokken. De neerslag had uiteraard een buiig karakter maar voor de rest verschilde het weinig met een klassieke verregende herfstdag en mochten we dus weer de verwarming aanslingeren. In vergelijking met Nederland viel het echter nog mee want daar werden op veel plaatsen recordlage maxima opgetekend van nog geen tien graden terwijl het boven Vlaanderen stukken zachter was. Maar we kwamen hier dus ook in de koele lucht terecht tijdens de avonden de minima werden ook toen bereikt met 9,1graden, deels door waterkoeling. Het neerslagtotaal was er weer eentje waar we afgelopen zomer alleen maar konden van dromen met 11,1 mm. 

Dinsdag, 6 oktober 2020

We zaten vandaag volop in onstabiele zeelucht waarin zich talloze buien ontwikkelden die met een strakke westelijke wind het land werden ingeblazen. Door luchtmenging zijn de minima relatief hoog gebleven gezien de luchtsoort met 11,1 graden. Overdag kwamen we onder de invloed van de schaduw van Engeland waardoor er een smalle gordel met brede opklaringen en droog weer ontstond die pal over Londerzeel liep. Hierdoor konden we in onze regio weer opdrogen en ontschimmelen terwijl we konden genieten van de buienwolken die zowel ten noorden als ten zuiden van ons bleven voorbijtrekken. Ondanks de wind werd het een vriendelijke najaarsdag met nazomerse trekjes waarbij de vele zonnige momenten het kwik de kans gaven op te klimmen naar 17,6 graden. Af en toe kregen we een schampschot van een net langstrekkende bui mee maar deze waren niet meetbaar. Meestal ging het om buien langs de zuidkant van de Schaduw. Dit beeld bleef zowat de ganse namiddag hetzelfde maar tegen de avond naderden er actievere buiencomplexen en zo was er dan toch eentje dat ons omstreeks 20H30 met intensere regenval opzadelde, althans in Buggenhout. Maar ook dit stelde weinig voor in vergelijking met de gebieden die buiten deze stabiele zone lagen en waar hagel, onweer, windhozen en wolkbreuken de orde van de dag waren. Het neerslagtotaal is hier dan ook erg bescheiden gebleven met 2,5 mm. 

Woensdag, 6 oktober 2021

Na een overwegend droge nacht bereikte de krul van de occlusie van de depressie waarvan we gisteren het koufront over de vloer kregen Malderen. Kort voor zonsopgang ging het hieruit regenen al bleven de hoeveelheden ook nu relatief beperkt in vergelijking met delen van Nederland waar men getroffen werd door pittige buienlijnen die zich langsheen de kern van de depressie verplaatsten. Bij ons was het slechts een gewone regenzone die passeerde met een veel lagere intensiteit tot gevolg. En zo zagen we de achterstand tegenover onze noorderburen steeds verder oplopen ondanks het gure, natte en winderige herfstweer dat ons te beurt viel. Kouder dan 9,9 graden werd het door de bewolking niet maar overdag warmde het nauwelijks op doordat er steeds meer polaire lucht in de aanvoer vermengd werd en de warmte in het occlusiefront enkel op hoog niveau boven onze streken uitvloeide. Kort na de middag kwamen we dan toch nog in de opklaringen langsheen de occlusie terecht en daar maakte dezelfde onstabiele buienlucht als die boven Nederland haar opwachting. Of toch in light versie want de buien waren ook dan maar een flauwe afspiegeling van wat men ginder voor de kiezen kreeg. Hoe dan ook konden we in Malderen van een natte en gure herfstdag spreken en ook met dat streepje zonneschijn erbij werd het niet warmer dan 13,7 graden. Later op de avond begonnen dichte Stratocumulusvelden en Stratus fractus bewolking zich weer vanuit het noorden samen te pakken en dit leverde een aantal lichte buitjes van fijne regen en motregen op. Deze doken tijdens de avond met de regelmaat van de klok op en vulden het neerslagtotaal verder aan tot 8,4 mm.

Donderdag, 6 oktober 2022

  Alle somberheid van gisteren ten spijt is het tijdens de nacht helemaal opgeklaard waardoor we vandaag in een totaal andere wereld ontwaakten. De lucht was kraakhelder, de kleur diepblauw en enkel in het oosten waren nog een paar Altocumulusbankjes te zien van het wegtrekkende koufront. In deze omstandigheden kon het wel aardig afkoelen waardoor de minima op 10,4 graden zijn uitgekomen. Maar die thermische uitschuiver was dus al snel vergeten eens de zon goed en wel op was. Het werd terug een nazomerdag van formaat, al moesten we wel met een pittige zuidwestenwind rekening houden die de gevoelstemperaturen weer naar beneden joeg. Tijdens de late namiddag dreven er wat Cumuluswolkjes binnen vanuit datzelfde zuidwesten terwijl de diepblauwe kleur van de lucht in die richting wat fletser begon te worden. Later zagen we daar ook wat Cirrusbewolking en een paar Altocumulusbankjes verschijnen. Nadat we dit hadden waargenomen, veranderde er echter niet veel en op de satellietbeelden was ook niets te zien dat op een naderende storing of iets dergelijks wijst. Het kwik steeg naar 18,9 graden en tijdens de avond volgde er een snelle afkoeling die nu wel wat werd afgeremd door de wind. De stapelwolkjes losten weer op en van de Cirrusbewolking was tegen zonsondergang ook niet veel meer te zien. En ook van neerslag dus niet, zelfs met de dauwdruppels van vanochtend erbij geteld kwamen we niet verder dan 4,8 mm.

Vrijdag, 6 oktober 2023

 De Altocumulusvelden hingen er nog steeds en de opklaringen ook wat dus weer garant stond voor een mooie zonsopgang die we bij een zachte 11,3 graden konden aanschouwen. De vurige schemeringskleuren en lavazee- effecten bleven echter uit, wellicht was de onderste luchtlaag daar iets te droog voor. Aanvankelijk werd het vrij zonnig en hoefden we enkel met die dunne Altocumulusveldjes rekening te houden. Maar na een tijdje werden het erg veel wolkenvelden die zich ook op verschillende niveau's gingen manifesteren. Later losten deze wolkenveldjes weer op en kregen we vooral Cirrus en Cirrostratus te zien terwijl het erg zonnig werd. De aangevoerde lucht was zacht en we konden weer voor de tijd van het jaar absurde maxima van 20,2 graden optekenen. De Cirrusplukken zorgden later op de avond voor een indrukwekkende zonsondergang toen alles eerst geel en later vurig oranje oplichtte. Het schouwspel duurde echter opvallend kort en het werd gevolgd door een erg zachte avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.