Woensdag, 9 april 2025

 Flashback: het weer op dezelfde dag in het verleden

Zondag, 2 oktober 2005

Zoals eigenlijk verwacht kon worden, lieten de buien Malderen vandaag links liggen en werd hiermee de reeds jaren oude traditie in dit soort weerssituaties gewoon verdergezet. Tijdens de voormiddag keken we aan tegen een bijna heldere diepblauwe hemel waarin ten westen van ons statige buienwolken paradeerden waarvan sommigen volgens de radar zelfs onweer hebben geproduceerd. De aaneengesloten lijn van buien kwam langzaam maar zeker onze richting uit maar lang voor het zover was verdween ze opeens en nadien zagen we verspreide stapelwolken ontwikkelen die snel uitgroeiden tot vrij indrukwekkende afmetingen en van tijd tot tijd voor mooie taferelen zorgden in de zeer heldere poollucht. Het duurde niet zolang voor sommigen ervan uitgroeiden tot volwassen Cumulonimbi met hun typische aambeeldvormige toppen, eerst ten westen van ons maar later ook in het zuiden en oosten, en op sommige momenten waren de neerslagstrepen eronder goed zichtbaar. Later, kort na zonsondergang wist een sterk verzwakt exemplaar alsnog de weg tot het Malderse weerstation te vinden, maar meer dan wat lichte motregen, goed voor amper 0,2 mm leverde dit niet op. Qua temperaturen viel het allemaal best te pruimen met waarden tussen 8,2 en 18,5 graden, terwijl de noordelijke wind wat zwakker was dan de voorbije dagen met haar 19 km/h. De buienaktiviteit zal er komende nacht nog even blijven inzitten maar tegen morgen zou het weer sterk stabiliseren waarbij we kunnen genieten van brede opklaringen en de temperaturen de dagen erop lichtjes zullen stijgen tot rond 20 graden in het tweede deel van de werkweek.

Donderdag, 2 oktober 2008

Na een rustige en eerder frisse nacht waarbij de minima op 7,1 graden zijn uitgekomen, begon deze dag erg vriendelijk met fraaie, diepblauwe luchten die slechts onderbroken werden door stapelwolkjes. Het rustige en droge weer was zeker geen blijvertje, want de stapelwolkjes begonnen zich steeds meer te ontwikkelen naarmate de dag vorderde, en al snel verscheen in het westen Cirrus densus bewolking die erop wees dat het zware geschut reeds dichtbij zat. We kwamen er aanvankelijk goedkoop vanaf want een eerste bui trok ten zuiden van ons langs waarbij we enkel met wat kortdurende regen werden geschampt. In het noordwesten kwam echter een tweede bui opzetten, en dit bleek al snel een voor de tijd van het jaar bijzonder actief onweer te zijn, waarin ruim vier ontladingen per minuut voorkwamen. Begeleid door het aanzwellende tromgeroffel begon het al snel te regenen, en daar bleef het niet bij: de bui had immers ook een immense portie hagel aan boord die al snel met een oorverdovend geraas over Malderen werd uitgestort. Om   n of andere reden ging de interactiviteit eruit eens de bui pal boven Malderen hing, maar de hagel, waarvan de bolletjes ongeveer een halve centimeter dik waren, hield bijna een uur aan terwijl de begeleidende stortregens voldoende bleken om een deel van de tuin rond het weerstation onder water te zetten, iets dat gezien de ligging op een heuvel en de doorlatende zandleemgrond uiterst zelden voorkomt op deze locatie. Een atmosfeer die voortdurend werd doorzeefd door het ijs van de hagelbolletjes, stond garant voor een flinke afkoeling: de temperatuur die voor de buien nog opliep naar 15,1 graden, kelderde meteen zodat we weer ruim onder de tien graden belandden. Volgens de radar ging het om een aaneengesloten lijn van hagelbuien die in haar lengte over Malderen trok, en dit verklaart dan ook de lange duur van het onweer. En we waren er nog niet vanaf want na een half uurtje herademen, kwam een tweede reeks buien aanzetten die voorafgegaan door een luide knal van een nabije blikseminslag opnieuw voor geweldige slagregens met veel hagel zorgde. Toen de atmosfeer daarna tot rust kwam, bleek de hagel heel wat schade te hebben aangericht aan de plantengemeenschap die grotendeels in een groene variant van de Emmentaler kaas werd herschapen. Later werden er in de aambeeldvormige toppen van de wegtrekkende onweersbuien omvangrijke Mammatusvelden gevormd die de hemel kort voor zonsondergang een apocalyptich uitzicht gaven. Jammer genoeg konden de roodachtige stralen van de ondergaande zon er net niet bijraken, maar ook zonder dit dramatische koerseffect werd het een zelden gezien spektakel. Opvallend was dat er bij al het onweersgeweld geen extreme rukwinden voorkwamen, al mag een pieksnelheid van 33,8 km/h uit het zuidwesten er ook best wel wezen. De buien die daarna volgden, waren minder indrukwekkend, maar kregen het tot ongeveer een half uurtje na zonsondergang nog prima voor elkaar om voor stoorzender te spelen. Wat volgde was een met restanten van afstervende buienwolken gevulde hemel waarin de opklaringen die overbleven, opnieuw voor een erg frisse nacht garant staan. Met een neerslagtotaal van 10,0 mm, grotendeels afkomstig van gesmolten hagelbolletjes die in de pluviometer op en neer dansten, werd deze erg ruige dag afgesloten.

Dinsdag, 2 oktober 2012

Het was grijs en kil vanochtend bij temperaturen die naar 13,2 graden zijn gezakt. Er is tijdens de nachtelijke uurtjes wat regen gevallen al bleven de hoeveelheden beperkt tot 0,2 mm. Tijdens de voormiddag viel er op sommige momenten nog wat lichte regen die niet meer meetbaar was en werd afgewisseld met droge perioden waarin een zwak waterzonnetje te zien was. Na de middag verschenen er plots opklaringen die redelijk scherp begrensd waren. De bewolking bestond toen uit wat Stratocumulus en Cumulus terwijl we het tijdens de voormiddag met Altostratus en Stratus fractus moesten doen. De zon kwam ruim aan bod en er kwam een sterke zuid- zuidwestelijke stroming op gang die warme lucht aanvoerde. De maximumsnelheid bedroeg 29,0 km/h en werd vanuit het zuidwesten gemeten. De kilte van deze voormiddag zijn we op deze manier toch nog kwijt geraakt en de temperaturen liepen op tot 18,8 graden. Tijdens het tweede deel van de namiddag zagen we in het westen Cirrostratusbewolking binnendrijven die de voorbode is van een erg omstuimige driedaagse die ons vanaf morgen te wachten staat. Tegelijk zagen we hoe de stapelwolken zich gingen uitspreiden tot Stratocumulusvelden die er op sommige momenten erg dreigend uitzagen. Uiteindelijk bleef het toch nog droog en de Cirrostratusbewolking ging over in Altostratus zodat we de dag in betrokken omstandigheden eindigden. De wind wakkerde vooral na 22H flink aan al bleef het ook dan nog droog.