Woensdag, 16 oktober 2024

 Woensdag, 16 oktober 2024

 We zijn geleidelijk in warmere lucht terecht gekomen en vanochtend was het al vrij zacht met minima van 11,2 graden. De bewolking

bestond daarbij uit plakken Cirrostratus en Altostratus die erg chaotisch waren met stukken diepblauwe lucht ertussen. Wat lager in de atmosfeer hingen Altocumulusbankjes maar

deze waren redelijk schaars. Er stond een zuidelijke tot zuidoostelijke wind en de sluierwolken werden eveneens vanuit die richting aangevoerd, er was dus weinig

windschering in de hoogte. Dit zorgde er echter voor dat het op gebied van zonneschijn nogal tegenviel want het was net in dat zuidoosten dat de satellietbeelden uitgebreide wolkenplukken toonden en die werden dus allemaal met die stroming naar Malderen gezogen. We moesten het meestal met een

waterzonnetje stellen waarbij de chaotische aard van de wolken (nogal ongebruikelijk voor deze soorten) er wel voor zorgden dat we af en toe een kort moment van wat fellere zonneschijn hadden tussen twee van die 'plakken' door. Het nazomergevoel moest dus vooral van die erg warme lucht komen die werd aangevoerd. Het voelde daardoor eerder aan als een sombere dag in het midden van de zomer. Rond de middag kwam de zon er dan toch wat vaker door en zagen we de bewolking overgaan in Cirrus spissatus met bijzonder fraaie toefjes die een veld met dikkere sluierbewolking vooraf gingen dat strak begrensd was langs de zuidoostelijke helft van het luchtruim. Na een tijdje verplaatste dit veld weer en moesten de zonnekloppers onder ons nagelbijtend toekijken hoe zich een uitnodigende, azuurblauwe lucht ontvouwde in het zuidwesten. Alle bewolking hing ten noordoosten daarvan en de zon stond net een paar graden te hoog om van die opklaringen te kunnen profiteren. En hoewel de overgang rond de middag vrij snel ging, bleef de situatie tijdens de uren daarop min of meer hetzelfde. We bleven maar machteloos toekijken naar die strakblauwe luchten waar we net niet bij konden en waar slechts een paar zeldzame Altocumulusbankjes in te zien was. Een Tantaluskwelling uit de schoolboekjes dus al ging het op het einde van de namiddag toch nog de goede kant op en kwam de zon er dan toch nog wat feller doorheen. Wel bleef ze nog achter een bandje van Cirrostratus zitten net voor die opklaringen uit waar de zon uiteindelijk nooit zou geraken. Af en toe ontstonden er Altocumulus lenticularis wolkjes die door hun aard ter plaatse bleven hangen (golvende stroming) en telkens de zon daar achter verdween moesten we wachten tot die wolkjes van vorm veranderden of oplosten. Hoe dan ook kon dat beetje zonneschijn het kwik naar een aangename 22,1 graden tillen. Tijdens de avond leken de rollen weer omgekeerd te zijn en verscheen er net in het zuidwesten Altostratus en Altocumulus bewolking die vooraf werd gegaan door fraaie toefjes Cirrus uncinus. Maar ook nu stond de zon weer net verkeerd en verdween ze daar weer achter. En zo is het uiteindelijk toch nog een vrij sombere dag gebleven ondanks de aangename temperaturen en de mooie luchten waarvan we konden genieten. De wind zwakte tijdens de avond af en we eindigden de dag in bewolkte en rustige omstandigheden. Het neerslagtotaal is uiteraard op 0,0 mm blijven steken.