Derde decade september

 

Zaterdag, 21 september 2024

 Na een zachte en sterk bedauwde ochtend met minima van 12,0 graden kon de zon opnieuw volop schijnen aan een heldere hemel. Er werd geen Stratusbewolking meer gevormd. Er stond weinig wind wat een beetje een primeur is na de voorbije dagen, al was de richting nog steeds oostelijk tot zuidoostelijk. Overdag werd er ook geen bewolking meer gevormd, althans geen stapelwolken. Vanuit het zuidwesten naderde er wel een storing die al een eerste aanzet is naar een flink wisselvallige periode die ons te wachten staat na het weekend. Voorlopig merkten we er nog niets van en we haalden terug zomers aandoende maar net geen zomerse maxima van 24,9 graden. Helemaal op het einde van de middag werden de eerste tekenen van de nakende verandering dan zichtbaar toen er velden met Altocumulus begonnen te verschijnen in het zuiden. Dit waren vooral lenticularis varianten en ze zaten dicht op elkaar in een veld dat scherp begrensd was. Langzaam kwam deze bewolking onze richting uit en de zon verdween er uiteindelijk geregeld achter. Gelukkig was het dunne bewolking en scheen ze er dikwijls nog in verzwakte vorm doorheen. En zelfs als dat niet zo zou zijn zorgden de hoge temperaturen in combinatie met nauwelijks wind ervoor dat de zomersfeer alomtegenwoordig was. Na zonsondergang dreef er meer van die bewolking binnen en we zagen er ook hier en daar plakjes Cirrus tussen verschijnen die van een ijskap van een buienwolk leken te komen. Maar het bleef droog en op de radar was ook nog niets verontrustends te zien voor de barbecuers en terrasjesgangers onder ons. De pluviometers kunnen hun rustvakantie dus eveneens nog verderzetten met 0,0 mm als dagtotaal. 

Zondag, 22 september 2024

 De bewolking is tijdens de zachte nacht (14,4 graden) flink toegenomen en dikker geworden. We zagen nu Altocumulusvelden met Altostratus ertussen en allerlei chaotisch gemengde structuren zoals castellanus, floccus, undulatus en lenticularis. En het goedje leek ook op meerdere niveau's te hangen. De zon kon hier en daar nog doorheen een schaarse overgebleven opklaring schijnen en dit liet ondermeer een vurige zonsopgang toe toen de bewolking van onderaf met rode kleuren werd aangeschenen. Zoals typisch is in deze tijd van het jaar (equinox) komt de zon wat sneller op dan in andere perioden van het jaar en de schemeringskleuren waren dus maar van korte duur. De chaotische wolkenmix zorgde er echter voor dat het niet saai of somber werd en telkens de zon er door kwam, liet ze de omgeving in een goudgeel licht baden, iets dat vooral tijdens het begin van de voormiddag sfeervol was toen er nog veel dauw was. Overdag verdampte dat allemaal en begon het grijze toch meer en meer te overheersen. Opklaringen die zich nog wisten te vormen werden getemperd door een laag Altostratus translucidus die erboven hing en de bewolking werd ook steeds dikker en dreigender tot er tijdens de namiddag ook regendruppels begonnen te vallen. Veel stelde dit niet voor en er zaten nog ruime droge perioden tussen, en de slechts zwakke en nog steeds zuidoostelijke wind zorgde ervoor dat het aangenaam zomerweer bleef. Ook al waren de maxima wat lager met 21,5 graden en moesten we het nu dus zonder de zon doen. Tijdens de avond werd het terug langer droog en zagen we ook weer wat meer gaten tussen de bewolking die een okerkleurig licht doorlieten. Zonnig werd het echter niet, toen de bewolking voldoende was gebroken om een theoretisch zonnetje door te laten was de schemering al ingetreden. Na een tijdje trokken er onweersbuien binnen vanuit Frankrijk waarbij er een exemplaar volgens de radar niet zo ver ten oosten van ons voorbijtrok. Uiteindelijk was er in Malderen niet veel van te merken buiten wat verdwaalde regendruppels die later op de avond vielen. Deze veranderden niet veel meer aan het dagtotaal van 0,0 mm. 

Maandag, 23 september 2024

 Tijdens de nacht trokken er samen met het koufront meerdere buien langs al stelde het hier niet veel voor en leek de zwaarste neerslag en het onweer ons dus gemist te hebben. Tegen zonsopgang zaten we al een heel eind achter dat front waar het helder was met enkel in het oosten en noorden wegtrekkende velden Cirrus en Stratocumulus.  De temperaturen zijn daarbij naar 12,5 graden gezakt. Later verschenen er enkele Altocumulusbankjes en zagen we nog enkele plukken Cirrus en plakken Cirrostratus verschijnen, deze leken soms uit het niets te ontstaan maar de bewolking bleef zelf erg schaars. Voorlopig dan toch want een goed uurtje na zonsopgang verscheen er plots Stratus en Stratus fractus bewolking die vanuit het zuiden in een scherpbegrensde zone op ons afkwam. Boven deze bewolking zat ook weer dikke Stratocumulus en het zag er allemaal vrij dreigend uit. Toen het hele zaakje boven ons hing, bleek het echter mee te vallen, het bleef grotendeels droog en de wolkenlaag viel uiteen in Stratus fractus. Wel zat alles nog dicht genoeg op elkaar om het de zon knap lastig te maken. Na korte tijd zagen we de wolkenflarden overgaan in flinke Cumuluswolken en hier vielen al meteen enkele lichte buitjes uit. De stapelwolken ontstonden zo snel dat het leek alsof we een erg actieve buiendag voor de boeg hadden, maar uiteindelijk bleef het bij enkele spetterbuitjes. Tegen de middag begonnen de wolken zich deels uit te spreiden tot Stratocumulus en leek de activiteit er dus grotendeels uit te gaan. De zon kwam er vaker en langer door en de lucht werd een beetje nevelig waardoor we stralenkransen langs de wolken zagen ontstaan. Het werd nog best aangenaam met 20,4 graden en hoewel de zuidwestenwind is toegenomen tegenover gisteren, bleef het op sommige momenten nog erg rustig en aangenaam. Af en toe kwam er een dikke plak door uitspreiding gevormde Stratocumulus voorbij maar op een paar druppels na bleef het droog. Omstreeks 17H zagen we een zoveelste exemplaar naderen, maar deze keer hingen daar dichte valstrepen onder en toen deze wolk ons bereikte ging het daar wat serieuzer uit regenen. Daarna volgden er terug opklaringen al zagen we op de radarbeelden meer actieve buiengebieden naderen vanuit het zuiden. Uiteindelijk bleef er niet veel meer van over toen dit ons bereikte en kwamen we er met een eerder beperkt neerslagtotaal van 0,6 mm vanaf. 

Dinsdag, 24 september 2024

 We bevonden ons nog steeds in de onstabiele buienlucht ver achter het koufront, en dit liet ook vanochtend opklaringen toe naast de talloze wolkenvelden waartussen de buien actief waren. De wind kwam uit zuidwestelijke richtingen en was bij momenten goed voelbaar zonder dat we echt van stormweer konden spreken. De minima zijn op 11,8 graden uitgekomen. Hoewel de omgeving er nat bijlag bleek er niet echt veel te zijn gevallen tijdens de nachtelijke uren en tijdens de eerste uren van de voormiddag bleef het ook nog droog. Het was daarbij wisselend bewolkt met Stratocumulus, fractus bewolking en een aantal stapelwolken. Kort voor de middag kregen we den plots met dikkere wolkenpakketten te maken waaruit het dan toch nog is gaan regenen. Het ging weer om buien maar ze duurden soms vrij lang met wat lichtere regen waardoor het vaak leek alsof we ons onder een stratiforme regenzone bevonden. Tijdens de late namiddag ging de afwisseling tussen buien en opklaringen sneller en aan het begin van de avond passeerde er dan een meer georganiseerde buienlijn. Deze was mooi op de satellietbeelden te zien en het ging wellicht om een backbent occlusie. Daarna werd het terug droog en kon de zon er af en toe nog vluchtig doorbreken. De wind is daarbij naar het westen tot noordwesten geruimd, een hoek waarvan we niet veel warmte meer konden verwachten. De maxima hielden het dan ook al bij 18,5 graden voor bekeken en de komende dagen zal het alleen maar verder afkoelen zoals het er nu naar uitziet. Na zonsondergang bleef het grotendeels droog maar zwaarbewolkt tot betrokken waarbij we in het strooilicht een dicht Stratocumulusachtig wolkendek konden zien. Soms wakkerde de wind daarbij flink aan terwijl het op andere momenten vrij rustig was. We eindigden met 0,8 mm als neerslagtotaal. 

Woensdag, 25 september 2024

 Er zat behoorlijk wat vaart in het weer met laaghangende wolkenflarden die aan een flink tempo van zuidwest naar noordoost trokken. Er waren ook vluchtige opklaringen te zien en daardoor kon de zon zich af en toe een weg banen naar Malderen. Door de vrij strakke zuidwestenwind kon het tijdens de nacht niet ver afkoelen en waren de minima dus weer zacht met 13,2 graden. De bewolking nam tijdens de uren daarop toe waarbij ze overging in Stratus. Het leek het begin van een grijze regendag te zijn maar uiteindelijk viel het erg mee met die regen en viel er slechts af en toe wat motregen of lichte regen. Naar de middag toe klaarde het zelfs op en kwam de zon er geregeld door zodat het uiteindelijk nog ideaal weer werd om in de buitenlucht te gaan klussen. Er hingen rafelige Cumuluswolken terwijl de hemel een beetje melkachtig aandeed door binnentrekkende Cirrostratus. De temperaturen stegen naar 18,8 graden al begon er tijdens de namiddag geleidelijk meer Stratus fractus binnen te trekken en ontstond er in de hogere luchtlagen ook Altostratus op nadering van een volgende regenzone vanuit het zuidwesten. Deze bewolking kwam redelijk snel opzetten en er was spoedig alleen maar een waterzonnetje te zien. Toen de bewolking dik genoeg was om de zon niet meer te kunnen zien, konden we ze niet meer zien doordat ze al onder was. In de schemering konden we vervolgens de eerste regendruppels zien neerkomen en dit was het begin van een natte, zachte en winderige nacht die de herfstsfeer goed tot haar recht liet komen. Tegen middernacht was het gedruppel al goed voor een totaal ven 6,4 mm. 

Donderdag, 26 september 2024

 

Het is tijdens de nacht gedeeltelijk opgeklaard en de resterende bewolking bestond uit Stratus fractus en wat Cirrusvelden die vooral in het oosten zichtbaar waren. En dat is ook niet onlogisch want er lag een hele wolkenband net ten oosten van de Lage Landen als we de satellietbeelden mochten geloven. De opklaringen waren vlak voor zonsopgang erg breed maar al snel ontstonden er overal wolkenflarden waardoor de voormiddag dan toch niet zo zonnig verliep als we eerst zouden gedacht hebben. Tussen die wolkenflarden ontstonden er echter snel stapelwolken en daaruit vielen af en toe wat regendruppels, er begon dus buienactiviteit te ontstaan. Tussendoor kregen we nog een paar opklaringen mee en met deze ontwikkelingen zorgde dat voor erg fraaie uitzichten. De lucht was erg helder en transparant waardoor we tot vlak boven de horizon alles mooi tot in detail konden zien. We kregen met gemodificeerd polaire lucht te maken en het was dankzij die modificatie dat het nog zacht was bij temperaturen die afgelopen nacht niet onder 14,0 graden zakten. Overdag nam de buienactiviteit toe al hielden we het in Malderen nog grotendeels droog. De meeste buienwolken zaten op afstand al zorgde dit wel voor fraaie plaatjes met hun statige, vezelachtige toppen die door de krachtige jetstreak tot op grote afstand naar het noorden toe verwaaiden. De zon kwam er ook weer voor langere perioden aan te pas, de buienwolken zogen immers alle lucht naar boven toe waardoor we tussen die wolken onder de neerwaartse terugstromen nauwelijks nog wolkenflarden of beginnende Cumulus zagen. Het werd dus best aangenaam weer voor buitenactiviteiten met temperaturen die nog niet al teveel zijn teruggevallen (19,5 graden) al zorgde de vrij strakke zuidwestenwind wel voor wat hinder. Na een paar uur begon er wel steeds meer Cirrus densus binnen te trekken in grote, donkere plakken waartegen de zon niet opgewassen was. Tegen het einde van de namiddag zagen we meer en meer donkere luchten en aambeeldbewolking verschijnen en uiteindelijk hoorden we ook de donder weerklinken in de verte. Dit leidde ons naar een korte regenbui die echter niet zoveel voorstelde. De lucht zat nu wel helemaal vol met aambeelden die allemaal netjes van zuid naar noord liepen en schep begrensd waren door felle opklaringen. Hieruit zagen we het na zonsondergang in het westen bliksemen en langzaam maar zeker kwam deze bui op Malderen af. De ontladingen waren erg frequent, bijna op de tien seconden. Toen het onweer boven ons zat ging de activiteit er echter grotendeels uit en kregen we enkel een vrij stevige regenbui met nog elke minuut een verdwaalde bliksemflits. Daarna leek het alsof alle buienwolken weer in het niets zijn verdwenen en keken we gewoon tegen een fonkelende sterrenhemel aan. Er stond daarbij nog steeds tamelijk veel wind waardoor het in deze heldere condities niet snel afkoelde. De pluviometers hebben er ondertussen ook weer hun werk op zitten na 4,8 mm geslikt te hebben. 

 Vrijdag, 27 september 2024

 Er hingen nog steeds brede opklaringen tijdens de ochtend al zijn er vanuit het zuidwesten rafelige wolkenflarden komen binnendrijven. Deze hadden de neiging om zich in straten te schikken met de zuidwestelijke wind mee, en ze bewogen snel want er is een erg krachtige stormwind opgestoken uit die richting. Op de radarbeelden waren ondertussen erg actieve buienlijnen te zien net ten noordwesten van ons en het was dan ook geen wonder dat we binnen de kortste keren Cirrus en Cirrostratus zagen binnendrijven die scherp begrensd was. Deze sluierbewolking had ook een opvallende vlokkerige structuur. Het leek alsof het slechts een kwestie van minuten zou zijn eer de buien ons zouden bereiken, maar uiteindelijk zagen we tijdens de voormiddag enkel een toename van de bewolking die overging in Altostratus met daaronder nog steeds die wolkenflarden en ook wat Stratocumulus die kwam opzetten. Ook de Altostratus had geen egale structuur, het leek alsof er restanten van ijskappen uit buienwolken in verwerkt zaten en telkens de zon er deels achter verdween kwam ze weer terug. Tegen de middag was het nog steeds droog met dat waterzonnetje erbij. Er dreven afwisselend velden Stratusbewolking voorbij en opklaringen waarbij enkel de Altostratus overbleef, al was die ondertussen al zo dik dat de zon nog maar nauwelijks scheen. Er vielen af en toe wat regendruppels waarna het terug droog werd. Op een gegeven moment ging de bewolking weer over in Cirrostratus met pannus bewolking en wat Stratocumulus eronder. Dit liet de zon toe om nog een twintigtal minuten te schijnen al werd het daarmee geen nazomerweer want de wind bleef flink doorrammen in deze vroege herfststorm. En daarmee was de volgende wolkenband er dus ook al snel en deze keer kwam het periodiek tot wat fellere regen. Na nog een paar korte droge perioden tussendoor ging het voor een langere tijd regenen aan het einde van de namiddag en het begin van de avond. Op de satellietbeelden was nu mooi te zien hoe we in een noordwestelijke stroming terecht kwamen, de wind zwakte daarbij af en het werd terug droger. Het koelde nu flink af en de minima werden dan ook nu pas bereikt met 10,4 graden. De maxima waren er dan weer op twee verschillende momenten, namelijk helemaal aan het begin van afgelopen nacht en tijdens de namiddag. Het was op beide momenten 14,7 graden. De laatste bui die ons voor middernacht nog kon treffen, vulde het dagtotaal aan tot 4,2 mm. 

Zaterdag, 28 september 2024

 Tijdens de nacht kwam het tot meer buien, exemplaren die erg dicht op elkaar gepakt zaten waardoor het tussendoor meestal maar korte tijd droog was en het steeds betrokken was. Tegen de ochtend kwamen we dan in de klassieke buienlucht terecht met talloze afzonderlijke wolkenplukken die vanuit de Noordzee het land introkken. We bevonden ons helemaal aan de westelijke kant van die glijbaan uit het noorden waarbij het zuidwesten van het land er net buiten viel en van droog en zonnig weer kon genieten. Malderen profiteerde nog net mee van de buien (wat de liefhebbers betreft dan toch) en de prachtige wolkenlandschappen die erbij hoorden. De stroming is wat afgezwakt met een noordwestelijke bries die heel wat minder agressief was dan de stormwind die we gisteren nog gekend hebben, maar toch ging de afwisseling tussen buien en opklaringen vooral tijdens de voormiddag nog erg snel. De wolkentoppen waren wat minder hoog waardoor er geen onweer meer voorkwam en ook andere verschijnselen zoals hagel zaten er niet bij. Niettemin vielen er soms opvallend grote regendruppels uit zo'n bui. Op het einde van de voormiddag en aan het begin van de namiddag leken de buien zich in een straat te schikken die net ten noorden van ons voorbijtrok met boven en ten zuiden van ons strakblauwe luchten. De zon kon lange tijd fel schijnen waardoor het zeker achter glas aan zomer deed denken, en ook buiten viel het nog best te pruimen ondanks de koele maxima van 14,9 graden doordat de wind er nu ook bijna helemaal uit ging. Na een tweetal uurtjes begon de buienlijn ten noorden van ons, waar we al een hele tijd tegen fraaie spierwitte ijskappen aankeken, uit te zwaaien naar het zuiden. De luchten werden steeds dreigender in die richting en uiteindelijk ging het ook in Malderen weer regenen. Geen erg grote hoeveelheden maar het was toch genoeg om die ene fietser terug met een nat pak op te zadelen. Later op de avond kwamen er terug opklaringen al waren ze nu niet meer zo breed als voor deze regenbui. We zagen nu ook meer uitspreiding tot Stratocumulus plaatsvinden waardoor de grootste activiteit er een beetje leek uit te gaan. Niettemin kwam het af en toe nog tot wat gedruppel en waren er soms ook mooie regenbogen te zien in deze afzwakkende buitjes. Tijdens de nacht stabiliseerde alles zich en koelde het ook snel af onder de breder wordende opklaringen en met een wegvallende wind waardoor we terug in de buurt van de minima van 5,4 graden uitkwamen. De buien bleken goed te zijn voor een dagtotaal van 2,4 mm. 

Zondag, 29 september 2024

 Tijdens de nacht is het helemaal uitgeklaard en we ontwaakten dus onder een strakblauwe hemel bij erg lage minima van 3,1 graden. Aan de grond zal het hier en daar wellicht al tot vorst zijn gekomen. De wind is naar het zuiden tot zuidoosten gedraaid en dat betekent dus dat er een einde is gekomen aan de glijbaan van Noordzeebuien waarmee we gisteren te maken kregen. Eigenlijk is het snel gegaan want we lagen al onder invloed van de volgende depressie die op ons afkomt en in het zuidwesten was dan ook al een waas van Cirrostratus te zien. Deze breidde zich snel uit over het ganse luchtruim om tegen de middag over te gaan in Altostratus terwijl er wat vormeloze wolkenflarden onder dreven. Er verschenen ook Altocumulusbanken die van zuidoost naar noordoost liepen. Tijdens de uren daarop werd de bewolking dikker al ging dit proces vrij langzaam in verhouding tot de snelheid waarmee we de storing op de satellietbeelden zagen naderen. Maar uiteindelijk werd het dan toch nog grijs met een zwak waterzonnetje en wat lage wolkenflarden die onder deze sluierbewolking dreven. Het kwik werd tot staan gebracht bij 14,8 graden en we konden van geluk spreken dat er niet veel wind stond. Tijdens de late namiddag hadden de weergoden echter nog een verrassing voor ons in petto, toen de bewolking plots in het niets leek te verdwijnen en de zon er dan toch nog door kwam. Op de satellietbeelden leek het wel alsof er op magische wijze een gat ontstond van een paar honderd kilometers doorsnede. Een heldere, diepblauwe lucht ontvouwde zich ten zuidwesten van ons en we zagen daar enkele kleine spierwitte wolkenflardjes met een zuidoostelijke stroming in drijven. Boven ons hing wel nog wat Altocumulus en een soort van verwaaide vlokken Cirrus die een beetje op een kruising met uncinus leken. Deze wolken dreven helemaal in tegengestelde richting, er stond op hoogte dus een noordwestelijke stroming. Gelukkig kon de zon ook hier vlot doorheen schijnen want de heldere, diepblauwe lucht deed er tergend lang over om tot hier te raken. Het was ondertussen al bijna zonsondergang eer het zover was en in de schemering konden we al dikke banden met Stratocumulus en Altocumulus zien waarboven een laag met nieuwe Cirrus en Cirrostratus hing. Het leek alsof deze wolkenband op de vorige inliep want de sluierwolkjes van die eerste waren nog maar amper naar het noordoosten getrokken en we zagen de nieuwe bewolking ook een stuk sneller uitbreiden. Ook deze nieuwe wolkenband toonde een noordwestelijke stroming, zelfs in de lagere banden van Altocumulus en hogere Stratocumulus was dit het geval. In de laatste schemering konden we toekijken hoe de bewolking aan een aanzienlijke snelheid de rest van het luchtruim veroverde. Van de neerslag zelf bleven we voorlopig nog gespaard, we eindigden met 0,0 mm als dagtotaal. 

Maandag, 30 september 2024

 Tijdens de nacht zijn we terug in een neerslaggebied terecht gekomen, en vanochtend motregende het nog steeds bij een goed voelbare zuidwestenwind. Rond zonsopgang gloeide de bewolking in een okerachtige kleur op, vermoedelijk door reflecterend zonlicht op een dikkere laag bewolking ten westen van ons. En dit betekende dus dat er meer regen zat aan te komen, de hele voormiddag was het druilerig, nat en winderig. Wel was het tamelijk zacht met minima van 9,3 graden door al die bewolking. Overdag warmde het moeizaam op al konden we tijdens de vroege namiddag tijdens een droog en rustig moment nog maxima van 17,1 graden optekenen. Daarna kwam de regen terug en tegen de vroege avond ging het zelfs flink doorplenzen waardoor de herfstsfeer er goed inzat. Later werd het opnieuw wat droger al bleef het wel betrokken. Het waterballet bleek uiteindelijk goed te zijn geweest voor een dagtotaal van 1,8 mm.