Flashback: 1 november in het verleden

 Zaterdag, 1 november 2014

De sluierbewolking is tijdens de nacht weer verdwenen waardoor we vanochtend onder een staalblauwe hemel ontwaakten. Het is daaronder afgekoeld tot 9,7 graden maar zodra de zon op was, voelde het meteen aangenaam warm aan in de buitenlucht. Het kwik schoot als een raket de hoogte in en na de middag noteerden we absurd hoge maxima van 20,9 graden. Om al die warmte tot bij ons te krijgen was er wel een vlagerige zuid- zuidwestenwind nodig al zwakte die af en toe wat af zodat we regelmatig in alle rust van de nazomersfeer konden genieten. Omstreeks 16H dreef er opeens Altocumulusbewolking binnen vanuit het westen en voor we er erg in hadden was de zon erachter verdwenen. Het was echter geen aaneengesloten bewolking en de opklaringen ertussen zorgden voor een erg sfeervol plaatje tegen zonsondergang. Met het binnendrijven van de bewolking viel overigens op dat de droge landlucht met grote contrasten, heldere kleuren en goede vergezichten heel snel plaats maakte voor vochtige lucht met fletsere kleuren die door dat vocht een warme herfstgloed uitstraalden in tegenstelling tot de 'koude' voorjaarsgloed overdag. Tijdens de avond speelde de Altocumulusbewolking haasje over met de maan en tijdens de passage van dikkere wolkenbanden vielen er waarempel 4 regendruppels die goed bleken te zijn voor een dagtotaal van 0,0 mm

Dinsdag, 1 november 2016

Na een koele maar vorstvrije (6,1 graden) nacht maakte de dag een veelbelovende start met overvloedige zonneschijn die slechts af en toe werd onderbroken door een nevelbank of een Cirruswolk. Het warmde tamelijk snel op en bij de zwakke tot ontbrekende wind voelde het aan als een prima nazomerdag. Maar toch moesten ze ons hierboven duidelijk maken dat we wel degelijk Allerheiligen zijn gepasseerd en het was nog maar amper namiddag of er dreef Stratus nebulosis binnen vanuit het noordwesten. Het was erg bedrieglijke bewolking want door de nevelige, doorzichtige structuur zag je deze indringer maar nauwelijks dichterbij sluipen. Maar opeens was ze daar dan en de zon niet meer terwijl de vriendelijke nazomerhemel in een mum van tijd werd omgetoverd in een typische, sombere wintervariant. De paar opklaringen die overbleven vertoonden een vreemd aandoende amberachtige gloed die gisteren op Haloween prima tot haar recht zou gekomen zijn met de opvallende stralenbundels van de zon in de nevelachtige atmosfeer erbij. Het kwik stokte op 17,1 graden en we zouden haast zeggen dat het een geluk was dat de wind nauwelijks voelbaar was. Doch tot overmaat van ramp trok deze bij het vallen van de avond opeens flink aan en kwamen we in een ruig en guur herfstweertje terecht. Volgens de weerkaarten hadden we te maken met een koufront dat vanuit het noorden binnentrok en de wind ruimde hierbij ook van west-noordwestelijke naar noord-noordwestelijke richtingen. Ondanks de flinke beroering die in de atmosfeer is gekomen, bleef het wel droog (dagtotaal 0,0 mm dus) en in de laatste schemering konden we zien dat de bewolking was overgegaan in Stratocumulus met daartussen opklaringen. De wind bleef nog goed voelbaar waardoor we nog niet voor stralingsvorst hoeven te vrezen ondanks de polaire lucht die nu over ons is uitgestroomd.

Woensdag, 1 november 2017

Het is tijdens de nacht weer opgeklaard en de minima waren dus weer wat frisser met 6,6 graden. Er hing wat Cirrus, Cirrostratus en condensatiestrepen. Er volgde een erg zonnige en zachte najaarsdag waarbij de sluierbewolking langzaam toenam vanuit het zuidwesten terwijl het kwik tijdens de namiddag op 14,4 graden piekte. er stond een zwakke zuidwestelijke bries. Daarna ging het snel en zagen we veel dikkere Altostratus vanuit het zuidwesten naderen waar mooie Cirrus pluimen dwars uit leken voort te lopen alsof er een symmetrisch kunstwerk werd vertoond. De zon waren we hiermee wel kwijt maar ondertussen was deze toch al bijna onder. Na het vallen van de duisternis klaarde het weer op waardoor het terug wat kon afkoelen. In het bleke maanlicht zagen we de pluviometer opnieuw 0,0 mm aanwijzen als dagtoaal. 

Donderdag, 1 november 2018

 (Taiwan) Veel is er afgelopen nacht niet veranderd, het was nog steeds nat met motregen of lichte regen uit een sombere Nimbostratus hemel. Tijdens de voormiddag ging de bewolking over in Cirrostratus met meer licht en neiging tot opklaren, en leek alles achter de rug te zijn. Maar het ging juist harder regenen en de bewolking werd daarna weer dikker. Er volgden perioden van lichte of matige regen en tegen de avond koelde het af waardoor het terug erg guur werd. Soms stond er wind en soms was de wind nauwelijks voelbaar. Na zonsondergang werd het tijdelijk droog maar dit werd dan toch weer door nieuwe regen gevolgd uit een nog steeds betrokken hemel. 

Vrijdag,  1 november 2019

 (Laos) De bewolking uit tyfoon Matma heeft Luang Prabang goed en wel weten in te palmen. Ze was echter niet gesloten waardoor er toch nog mooie opklaringen te zien waren. We zaten nog steeds aan de westelijke rand waardoor een noordelijke stroming opnieuw voor ongebruikelijk lage maar wel aangename minima van een graad of 15 zorgde.  De bewolking bestond uit Altocumulus en Stratocumulus. Overdag dreef er een tweede laag Stratocumulus binnen die lager hing (duplicatus) maar ook deze was niet aaneengesloten en de zon kwam er dus af en toe door. De warmte viel erg goed mee door de wolken en zeker tijdens de avond was het heel aangenaam.  Hoewel we nu een tyfoon boven ons dak hebben is het droog en rustig gebleven maar veel leven straalde dit systeem sowieso niet meer uit.

Zondag, 1 november 2020

 Het luchtruim was behoorlijk vol gelopen met Altostratus bewolking waar af en toe wat pannus onder dreef. Het was nog steeds zacht met minima van 10,5 graden maar er viel af en toe wel wat lichte regen uit de bewolking die uit lichtere en donkere stukken bestond. Tegen de middag was er een omslag en kregen we meer laaghangende Stratus bewolking te zien waaruit het ging regenen en motregenen. Plots verschenen er daarna opklaringen en zagen we een spectaculair display met Stratus fractus, Stratocumulus en in het westen wat Cirrus bewolking. Deze dreven aan een flinke snelheid voorbij in noordelijke richting met een ruiming naar het westen naarmate de wolken hoger hingen. Hierdoor leek alles in verschillende richtingen te bewegen. Het licht was oogverblindend fel en wanneer er dikkere wolken kwamen opzetten zagen de luchten er in het zuidwesten inktzwart uit. De regen die volgde stelde natuurlijk een stuk minder voor dan wat je met deze uitzichten zou verwachten. Tijdens de zonnige momenten kon het kwik nog oplopen naar 18,1 graden en tegen zonsondergang raakte het weer betrokken met meer aanhoudende regen en motregen. Later volgden er weer wat drogere perioden maar de bewolking bleef overheersen. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,8 mm. 

Maandag, 1 november 2021

 Aan de achterzijde van het koufront is het tijdens de nacht weer helemaal opgeklaard. Koelere lucht is ondertussen binnengestroomd maar door de nog steeds erg krachtige wind kon het kwik niet ver onderuit gaan en bleven de minima dus op peil met 6,3 graden. Overdag werden er wat vormeloze wolkenflarden gevormd en na een tijdje zagen we ook Cirrus densus verschijnen. Deze was afkomstig van een erg actieve buienlijn die zich langsheen de kuststreek ophield. Met het verstrijken van de uren kwam deze echter langzaam maar zeker het land op en de wolkenflarden en stapelwolken werden ook omvangrijker en talrijker. Halverwege de namiddag kregen we dan ook in Malderen enkele buien waarvan er een erg pittig was terwijl de andere twee nauwelijks wat gedruppel opleverden. Kort voor deze buien warmde het nog op tot 13,5 graden maar de westenwind liet het met haaer vlagerige karakter erg koud aanvoelen. Tijdens de avond 

Dinsdag, 1 november 2022

Na een nacht van ruig natuurgeweld waarbij bulderende windvlagen over Malderen raasden, is het tegen de ochtend weer helemaal opgeklaard. We bevonden ons al aan de achterzijde van het koufront dat dit alles heeft veroorzaakt al was de wind nog steeds erg temperamentvol en was de nazomersfeer nu dus enkel achter glas een feit. Door de vlotte frontpassage heeft het niet lang kunnen regenen en de pluviometer wees bij het krieken van de dag nog steeds 0,0 mm aan.  Het grootste deel van de dag kregen we geen enkele wolk te zien en enkel tijdens de namiddag doken er een aantal Cumuluswolkjes op die de zon enkele keren kort wisten af te schermen. Daar waar we tijdens de ochtend nog zachte minima van 11,4 graden optekenden moesten we het overdag met 17.6 graden stellen al is dat nog steeds erg veel voor de tijd van het jaar. Kort voor zonsondergang zagen we opeens dichte Stratocumulusvelden binnentrekken uit het westen en dit werd omstreeks 23H zowaar gevolgd door regenbuien. Maar het bleef allemaal maar een mager beestje en bij 0,2 mm als neerslagtotaal hielden ze het hierboven al voor gezien.

Woensdag, 1 november 2023

 (Singapore) Ook boven Iran en het Arabische schiereiland kregen we vaak Stratus en Stratocumulusvelden te zien. Soms leken ze boven koeler zeewater te ontstaan en soms leek het alsof ze net liever boven land hingen. Boven de Indische oceaan ontstonden ook Cumuluswoken maar de echte instabiliteit kwam er pas langs de oostelijke helft van India waar diverse flinke stapelwolken vanuit velden van laaghangende Stratus leken te ontstaan. Boven de Andamaanse zee wemelde het van de Cumulonimbus wolken die voor een adembenemend uitzicht zorgden bij zonsopgang. Er zat echter niet veel activiteit op, er was in de hele zwerm van buienwolken maar 1 bliksemflits te zien. Later clustered alles samen en leek het eerder alsof we doorheen een klassieke regenzone vlogen waarbij er buiten niets te zien was. Vlak voor de landing in Singapore werden de buienwolken echter schaarser waardoor we terug iets konden zien bij het naar buiten kijken. Eenmaal ter plaatse begonnen flinke stapelwolken zich alweer te ontwikkelen en voor dreiging te zorgen maar de neerslag bleef net ten noorden van ons. Tijdens de avond loste alles vrij snel op en bleef er enkel hoge sluierbewolking over.