Flashback: 10 november in het verleden

 Maandag, 10 november 2014

Ook vandaag ontsnapten we aan het grijze en kille weer waar we normaal in deze tijd van het jaar recht op hebben. Een vriendelijke herfstzon begroette ons vanochtend al toen we de minima van 7,8 graden optekenden. Buiten een paar Stratocumulusveldjes was er geen bewolking te zien. Tegen de middag begon er opeens Cumulus fractus bewolking te ontstaan die op sommige momenten erg talrijk was maar naar de avond toe weer begon op te lossen. De bewolking deed weinig afbreuk aan het nazomerse karakter van dit weer en we haalden maxima van 13,1 graden. Wel moesten we rekening houden met een tamelijk goed voelbare zuidwestenwind die vooral tijdens de namiddag present was. In het zuidwesten verscheen tegen de avond Cirrus bewolking afkomstig uit een regenzone die pogingen deed om onze kant op te komen maar daar in faalde. Het leverde enkel een fraaie zonsondergang op toen de wolkenflarden weer talrijker werden en zich aftekenden tegen de oranjeachtige Cirrus en Cirrostratusveldjes? In een half tot zwaar bewolkte avond waarin het droog bleef en bij een wegvallende wind tekenden we even later het neerslagtotaal van 0,0 mm op.

Dinsdag, 10 november 2015

Tijdens het tweede deel van de nacht is een zone met dikkere bewolking en motregen tot in Londerzeel kunnen doordringen, al stelde het allemaal maar weinig voor en was de neerslag niet meetbaar. Wel was het nog steeds boterzacht met minima van 12,8 graden door het opnieuw binnenstromen van zachtere lucht (de bewolking hoort bij een warmtefront). Hoewel Stratusbewolking bekend staat voor somberheid en saaiheid had het vanmorgen nog wel iets door de bandenstructuur die in deze undulatus soort te zien was. Het duurde echter niet lang of die banden werden aan banden gelegd waardoor de egale saaiheid van het Stratus wolkendek terugkeerde. Samen met perioden van fijne motregen zorgde dit voor een niet al te gezellig weertype, al mochten we wel blijven genieten van de subtropische zachtheid die ons naar maxima van 15,1 graden bracht. Tijdens de late namiddag werd het weer helemaal droog, wat tijdens de avond werd gevolgd door een nieuwe periode van fijne motregen. Geen enkele motregenvlaag bleek echter meetbaar te zijn waardoor we deze vochtige dag dan toch nog konden afsluiten met een neerslagtotaal van 0,0 mm in een ultrazachte avond.

Donderdag, 10 november 2016

Tijdens het tweede deel van de nacht is het weer droger geworden, al bleef de bewolking hangen waardoor het kwik ook deze keer boven nul is gebleven met minima van 5,9 graden. In vergelijking met gisteren voelde het tamelijk zacht aan. Bij het doorbreken van de schemering maakte een somber Stratus wolkendek haar opwachting maar uiteindelijk klaarde het vrij snel op vanuit het westen. De bewolking bestond nu grotendeels uit Cirrus en Cirrostratus die vooral in het oosten dik was, waar het wegtrekkende occlusiefront zich bevindt. In de onderste luchtlagen vonden we vooral Stratus fractus en Cumulus terug. Er volgde een viendelijke periode met brede opklaringen en heel wat zonneschijn waarbij het opwarmde tot 9,6 graden onder begeleiding van een zwak westelijk briesje. Tegen het einde van de namiddag overtrok het opeens vanuit het noordwesten met Stratus fractus en Stratocumulus en dit werd gevolgd door een periode van buiige neerslag. Het leek het begin te zijn van een druilerige en saaie regenavond, doch niets bleek minder waar te zijn. Voordat we het beseften was de neerslagband opeens verdwenen en bevonden we ons middenin een schitterende buienlucht vol statige Cumulus congestus- en Cumulonimbus wolken. Het was haast zonde dat deze waanzinnig snelle weersomslag zich in de volledige duisternis van de avond voltrok terwijl we van de maan maar nauwelijks licht kregen om dit alles te kunnen aanschouwen. Natuurlijk zouden Cumulonimbuswolken geen Cumulonimbuswolken zijn als daar geen buien in zaten (hoe moeilijk het ook is om een Londerzeelse waarnemer daarvan te overtuigen) en mochten diverse plaatsen zich opmaken voor een woelige, interessante buiennacht. Wonder boven wonder was Londerzeel een van die plaatsen en ook in Malderen konden we een aantal stevige buien meepikken. De neerslag was met momenten erg intens al zat er toch geen onweer bij en bleven andere randverschijnselen zoals rukwinden en hagel achterwege. Samen met de buien stroomde er nog koelere lucht binnen maar de bijhorende bewolking en luchtmenging van de naar noordwestelijke tot noordelijke richtingen ruimende wind zal ons plantenvolkje wellicht opnieuw voor nachtvorst behoeden. Het buiengeweld leverde ons uiteindelijk niet minder dan 8,2 mm op wat ook het dagtotaal werd.

Vrijdag, 10 november 2017

We zijn tijdens de nacht net ten noorden van de warme luchtmassa terecht gekomen en het is afgekoeld tot 6,0 graden. Boven onze hoofden zagen we (via analysekaarten dan toch) een jetstreak en Nederland bevond zich in de linkeruitgang ervan. En dus zagen we weer een klassieke situatie met de ene na de andere bui die er binnentrok, compleet met hagel en andere verschijnselen. In Malderen bleef het allemaal een stuk rustiger al pikten we af en toe regenvlagen mee uit de regenzones die de warme lucht ten zuiden van ons begrensden. Dit ging gepaard met somber weer al kwamen we later dan toch in de opklaringen terecht en zagen we de Nederlandse buien dichterbij komen. Maar meer dan een blauwe lucht met flinke Cumulus congestussen erin leverde dit niet op. De zon maakte nog maxima van 10,1 graden mogelijk bij een zwakke west-noordwestelijke wind. Tijdens de avond zagen we ook Cirrus densus wolken, maar het bleef toch allemaal onder een Nederlands monopoly vallen wat de buien betreft. Pas tijdens de late avond werd dat doorbroken en viel er ook in Malderen weer wat regen zonder dat het echter tot indrukwekkende hoosbuien kwam. Doordat de buien na middernacht aanhielden bleef het neerslagtotaal onduidelijk. 

Zaterdag, 10 november 2018

 Tijdens het tweede deel van de nacht kregen we al een voorsmaakje van de regenzone waarna de dag druilerig en grijs van start ging. Hierdoor was het niet meer zo koud met minima van 9,3 graden doch de gure zuidwester en de motregen waren niet meteen uitnodigend om de zomerkledij weer uit de kast te trekken. Tijdens de voormiddag volgde er een drogere episode maar het bleef betrokken en nog ruim voor de middag ging het opnieuw regenen vanuit het zuidwesten. Erg grote hoeveelheden waren het niet maar het was genoeg om de herfstsfeer er goed in te blazen. De temperaturen bleven steken op 12,8 graden en deze waarde haalden we toen het op het einde van de namiddag weer droog werd en er een aantal opklaringen verschenen tussen Stratocumulus en Stratus fractus bewolking. Na zonsondergang volgde er een rustige avond waarin het slechts af en toe een beetje druppelde zonder dat dit nog invloed had op het neerslagtotaal van 4,3 mm. 

Zondag, 10 november 2019

 (Laos) de dag begon opnieuw erg sfeervol met nevelflarden in de bergen.  Er hingen Stratocumulusvelden boven die geleidelijk oplosten en de zon aanvankelijk nog temperden. Dezelfde bewolking zorgde echter dat het niet zo koud meer werd. Overdag werd het eerst helder en dn ontstonden er stapelwolken die echter weinig voorstelden. Het werd terug opvallend warm tijdens de namiddag. De wolkjes  waren al snel weer verdwenen maar later op de avond dreven er opeens weer Stratocumulusvelden binnen die gingen flirten met de maan. Maar het raakte niet volledig betrokken.  De afkoeling werd geremd en er stond vrijwel geen wind waardoor het terug een aangenaam zachte avond werd.

Dinsdag, 10 november 2020

 Ondanks de toch wel erg sombere voorspellingen waarbij deze dag met mist en Stratus zou starten en met regen zou eindigen, is het toch wel even anders uitgedraaid. Na een relatief zachte nacht met minima van 7,5 graden maakte een vrolijk zonnetje haar opwachting en konden we genieten van een mooie in dauwdruppeltjes getooide herfstwereld. De bewolking bestond uit Stratocumulusveldjes en een fraai ogend gordijn van Cirrostratus dat in het zuidwesten hing en uitwaaierde in noordoostelijke richting. In het zuidwesten ging deze over in Altostratus en dit hoorde natuurlijk bij de regenzone die was voorspeld. De hele voormiddag konden we nog genieten van een verwarmende zon die slechts af en toe wegdook achter een 'tentakel' van het sluiergordijn in het zuidwesten of een Stratocumulusbank. Na de middag was het dan om zeep en begon de bewolking zich dreigend samen te pakken in het zuiden en zuidwesten, geflankeerd door pannus wolkjes. Nog een half uurtje later begon het dan toch nog te regenen aan een lichte tot matige intensiteit met vrij dikke druppels. Weg was het nazomergevoel en het kwik hield het nu ook wel voor bekeken met 13,9 graden. De regen werd na een half uurtje opeens veel intenser en het begon nu een beetje op een zomerse moesson te lijken al bleef onweer wel uit. Het meest bizarre was echter de vorming van mist tijdens de regenbui wat voor een nogal ongewone sfeer zorgde. Na een uurtje werd de regen weer minder maar het bleef nog nadruppelen met fijne motregen die af en toe viel uit een nog steeds betrokken hemel. Omstreeks 20H ontstond er opeens zeer dichte mist waardoor we heel wat verkeersdeelnemers op de baan zagen verdwijnen en in de operatiezaal van het ziekenhuis weer zagen tevoorschijn komen. Het neerslagtotaal is opgelopen tot 6,5 mm en door de mist en bewolking bleef het zacht. 

Woensdag, 10 november 2021

Voor het eerst in het aankomende winterseizoen lag de omgeving er berijpt bij, en dit bij minima van 0,4 graden. De planten en bloesems waren echter bedekt met nog steeds vloeibare dauwdruppels waardoor hun schoonheid dan toch nog door het oog van de naald is gekropen. De rijp was dan ook beperkt tot wat verspreide plekken op de gazons en de bodem dus het was maar een licht nacht/grondvorstje. De hemel was helder op een paar sluierwolkjes na die in het zuiden hingen en in het noordwesten zagen we nog net de band van dikke Stratocumulus boven de horizon uitsteken. Deze zorgde in de noordwestelijke helft van Nederland net voor een erg zachte nacht, het werd daar nauwelijks koeler dan tien graden. Maar zij moesten betalen met een dag die in somberheid startte terwijl de vorstige gebieden op een vrolijk najaarszonnetje konden rekenen die de laatste gouden kleuren van de herfstbladeren nog eens warm lieten oplichten. 

Donderdag, 10 november 2022

Ondanks de heldere nacht is het niet kouder dan 8,8 graden geworden. Deze keer was er geen enkel wolkje meer te zien en het enige dat we tijdens de voormiddag te zien kregen waren een aantal contrails en wat Cirrus plukjes. De zon kon dus zo goed als ononderbroken schijnen en de aangevoerde lucht was ook nog eens erg zacht waardoor er weer een echte nazomersfeer in kwam. De wind was daarbij wat zwakker dan de voorbije dagen, maar ze was wel nog goed voelbaar. De nazomeropstoot werd echter bedreigd vanuit het westen waar we sluierbewolking zagen binnendrijven (Cirrus en Cirrostratus) welke gestaag het land veroverde. Boven zee was ook nog bewolking aanwezig uit buien of pogingen om tot buien uit te groeien. De namiddag toonde zich dan ook iets minder zonnig met versluierde luchten en een zwakkere zonkracht. Aan het fraaie nazomerse karakter van het weer deed dit weinig afbreuk want we haalden nog maxima van 15,0 graden. De sluierwolkjen die ondertussen weer wat leken af te nemen in hoeveelheid en dikte, zorgden weer voor een erg mooie zonsondergang met warme kleuren waarna een rustige en bijna heldere nacht volgde. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Vrijdag, 10 november 2023

 (Singapore) Er hing veel Cirrus en Cirrostratus bewolking en deze was afkomstig van uitgestrekte onweerscomplexen die zich net ten oosten boven zee hebben gevormd. De oostelijke stroming stuurde de bewolking onze richting uit maar er was meer dan voldoende ruimte voor de zon. En dus ook de thermiek die al snel weer nieuwe forse stapelwolken liet ontstaan. Tijdens de namiddag bereikte een daarvan plots het onweersstadium en werd de omgeving opgeschrikt door een reeks diepe dreunen van donderslagen. Het onweer was net ten noorden van ons te zien (vanuit Sentosa althans) nadat het een tijdje verscholen leek te zitten tussen Altocumulus bewolking. Het onweer zakte snel in elkaar maar op de outflow ontstond een flinke Cumulus congestus wolk die tot lang na het oplossen van de oorspronkelijke bui haar eigen leven begon te leiden en bleef ronddwalen langs de kust. Later loste ook deze op maar het luchtruim was ondertussen zodanig dichtgesmeerd met Cirrus densus dat het grijs werd en we de zon niet meer te zien kregen. Wel bleef het droog. Tijdens de avond werd de sluierbewolking langzaam dunner en uiteindelijk konden we de sterren er weer door zien. Er ontstonden ook nog een paar kleine stapelwolkjes, vermoedelijk voedden ze zich met warm zeewater al bleven ze onschuldig.