Flashback: 17 november in het verleden

 Maandag, 17 november 2014

De mist is weer opgetrokken maar het was grijs met wat regen tussendoor bij minima van 6,4 graden. Daarna verschenen er opklaringen toen de bewolking overging in Stratocumulus met Stratus fractus en Cumulus ertussen. Het waren deze laatsten die later uitgroeiden tot buien maar voor het zover was konden we zeker in het begin van de namiddag genieten van brede opklaringen, diepblauwe luchten en mooie kleurencontrasten. Het deed wat denken aan een typische buiendag in het voorjaar. Op het einde van de namiddag pakte de bewolking zich samen (dichte Stratocumulus castellanus velden met Cumulus congestus ertussen) en zag het er door het tegenlicht bijzonder dreigend uit. Natuurlijk was dit gezichtsbedrog want de buitjes die eraan ontsproten stelden niks voor en het dagtotaal bevestigde dit met 0,2 mm. Dankzij de brede opklaringen en zwakke zuidenwind was het vrij aangenaam bij maxima van 11,9 graden alvorens de buien arriveerden en de bewolking zich daarna sloot (Stratus). Na zonsondergang klaarde het weer wat op maar de bewolking bleef voor 7/8 uit Stratocumulus bestaan.

Dinsdag, 17 november 2015

De dag werd met zeer krachtige stortbuien ingeleid, maar nog lang voor de eerste schemering doorbrak was het weer droog. Het leek met slechts wat Cirrus en Cirrostratusbewolking alsof het helemaal niet heeft geregend nadat we onze kousen en broeken hadden uitgewrongen. Nog steeds bevonden we ons in zachte luchtmassa's waardoor we andermaal hoge minima van 12,6 graden konden optekenen. Na een tijdje passeerde er een gebied met Stratus fractus bewolking waarna het weer opklaarde. De Cirrostratusbewolking ging toen over in Altostratus en er dreven een aantal buien voorbij. Dan volgden er weer een aantal drogere perioden waarbij de bewolking wel uit dreigende Altostratus bleef bestaan met inktzwarte Stratocumulus en Altocumulusvelden eronder. Ook zonder zonneschijn warmde het nog op tot 15,9 graden al moesten we wel rekening houden met een erg brutale zuidwestenwind die in de loop van de namiddag verder aanwakkerde. Op het einde van de namiddag passeerde er een erg pittig buienlijntje en daarna klaarde het definitief op. Het ergste van de storm moest echter nog komen, want het was nu pas dat de wind stevig aanwakkerde met krachtige stoten uit west- zuidwestelijke richtingen. Plaatselijk kwam het tot schade en ook in Londerzeel kregen we een ware airshow van vliegende bloempotten, tuinzetels, takken, reclamepanelen en tuinverlichting op zonne- energie te zien waarbij het ene object al spektaculairdere loopings wist te maken dan het andere. vooral rond middernacht ging het er zeer hevig aan toe waarbij het niet veel scheelde of we moesten de pluviometer met een vlindernetje gaan vangen om daarin het dagtotaal van 10,6 mm te kunnen aflezen.

Donderdag, 17 november 2016

Ook vanochtend waren er talloze buien actief, maar er was ook ruimte voor brede opklaringen waarbij we wat zonneschijn kregen. Het is afgekoeld tot 9,3 graden en de bewolking bestond uit Cumulonimbus, Cumulus en Stratocumulusveldjes ertussen. De buien werden actiever tijdens de voormiddag waarbij er veel Cirrus densus werd gevormd die het de zon knap lastig maakte. Tijdens de namiddag passeerde er een gebied met meer aaneengesloten bewolking en regen waardoor het vrij somber werd, al konden we wel nog van zachte temperaturen blijven genieten waarbij we maxima van 11,9 graden haalden. Na zonsondergang kwamen we in opklaringen terecht, maar deze waren erg bedrieglijk daar er zeer actieve buiencomplexen in aanwezig waren die her en der voor ruige verrassingen zorgden. Door de erg krachtige wind waren ze ter plaatse voor iemand er erg in kon hebben en er was ook potentie voor schade (bow- echo's). In Malderen bleek dit allemaal echter mee te vallen, en kregen we een afwisseling van wolkenvelden en opklaringen waarbij enkel de vlagerige naar westelijke richtingen ruimende wind verraadde dat we in onstabiele lucht terecht zijn gekomen. We kwamen uit op een neerslagtotaal van 7,2 mm waarvan een deel afkomstig is van de neerslag die gisteren nog voor middernacht is gevallen.

Vrijdag, 17 november 2017

Tijdens de nacht zijn de Nederlandse opklaringen tot in Malderen doorgedrongen. Dit ging gepaard met een plotse, scherpe temperatuursdaling waardoor er nog maar 1,0 graden overbleef van de minima. De sterren schitterden boven ons en in de eerste schemering zagen we in het zuiden nog wat banden van Stratocumulus hangen. De dag nam een zonnige start en het werd een erg vriendelijk weertype met overdag wat stapelwolken die gevormd werden en hier en daar wat Cirrus of Cirrostratus sluiers. We haalden maxima van 10,2 graden bij een zwakke westelijke bries en ook tijdens de avond bleef het erg rustig en helder terwijl de stapelwolken oplosten. Er werd wat nevel gevormd en we sloten de dag af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zondag, 17 november 2018

 Het kwik is onder de heldere hemel weggezonken naar -1,3 graden waardoor we ons weer konden verwachten aan rijp en ijspelletjes op kleinere waterpartijen. De zon maakte hier snel komaf mee en vooral tijdens de eerste helft van de dag werd het aangenaam uit de wind en in de zon bij temperaturen die naar 9,3 graden stegen. Daarna stak er een koude noord- noordooster op die overal wist tussen te kruipen en voor gure toestanden zorgde. Bovendien ontstonden er ook Altocumulusvelden die vooral aan de noordelijke helft van de hemel goed vertegenwoordigd waren. Gelukkig maar dat de zon in deze tijd laag in het zuiden stond waar enkel Cirruswolken voorbijdreven die overigens al veel eerder op de dag verschenen en af en toe voor bijzonnen zorgden. Maar ondanks al dat gewolk bleef de zon dus ononderbroken schijnen in Malderen en tijdens de avond losten de Altocumuluswolken op waardoor het kwik weer in sneltreinvaart de diepte in dook. Gelukkig lag de omgeving er vrij droog bij met het dagtotaal van 0,0 mm waardoor we ons niet aan glijpartijen hoefden te verwachten.

Zondag, 17 november 2019

 (Laos) Na een zachte nacht bleek het niet meer helder te zijn. Er hingen velden Altocumulus castellanus en de lucht ademde instabiliteit uit. Dit werd al snel beantwoord met stapelwolken die zich overal ontwikkelden en met maxima van 34 graden in Vang Vieng was dat ook niet verwonderlijk. Maar het was vals alarm want het bleef bij die Cumulus mediocris wolkjes en de Castellanus loste op om niet meer terug te keren. In het noorden was de hemel helder en volgens de satellietbeelden zaten we zowat op het noordelijkste punt waarop er op deze lengtegraad in deze tijd van het jaar nog dergelijke wolken konden ontstaan. Even later losten ook de stapelwolken op en werd het helder al hing er wel een nevel van rook zoals gewoonlijk in dit deel van de wereld. Er volgde een warme en rustige avond. 

Dinsdag, 17 november 2020

 Opnieuw is er veel bewolking binnengetrokken waardoor de dag een eerder sombere start maakte bij zachte minima van 10,4 graden. Maar het kon erger want er was ook nog wat ruimte voor een opklaring. Hierdoor konden we wat Cirrus en Cirrostratus zien in de hogere luchtlagen. Regelmatig kwamen er velden dikke Stratusbewolking opzetten uit het noordwesten en hier viel soms een spettertje motregen uit al was het hier veel droger dan langs de kuststreek. Na de middag nam de bewolking verder toe en keken we steeds tegen Stratus en dikke Stratocumulus aan. Er begon ook een strakke westen tot noordwestenwind op te steken waardoor de maxima van 13,6 graden minder zacht aanvoelden dan ze waren. We kregen de zon niet meer te zien en ook na zonsondergang bleef het somber. Dit zorgde voor een langzamere afkoeling al hielp het feit dat we in zachtere luchtmassa's terecht kwamen daar natuurlijk ook aan mee. Het neerslagtotaal was niet meteen het vermelden waard met 0,0 mm al springt dit er toch uit nu de regenwolken al een paar maanden de weg naar de Lage Landen lijken te hebben teruggevonden.

Woensdag, 17 november 2021

Aan de voorzijde van een verzwakt occlusiefront is de bewolking tijdelijk wat dunner geworden, maar later in de nacht arriveerde dit front dan en zorgde voor wat lichte regen en opnieuw een dikkere laag bewolking die vanochtend weer voor een sombere start zorgde. De meeste regen was toen al weggetrokken naar het oosten en we troffen dus enkel een nog natte omgeving aan bij relatief zachte minima van 5,1 graden. Er waren nog verschillende buitjes actief en deze werden kort voor de middag actiever toen het koufront zelf dichterbij kwam. En achter dat front wachtte de grote verlossing op ons want de zeelucht waar we nu in terecht kwamen was helderder en na de middag werd een korte periode van wat intensere regen en motregen gevolgd door zonnige perioden. De wind draaide nu van westelijke naar noordwestelijke tot noordelijke richtingen. Deze brachten het kwik bij 11,8 graden tot staan. De zeelucht was onstabiel en er ontstonden stapelwolken in die voor een fraai uitzicht zorgden tegen de helderblauwe lucht. Maar af en toe zagen we ook wazige Stratocumulusachtige wolkenvelden voorbij trekken die een nogal ijle structuur hadden waardoor ze soms moeilijk met het blote oog te herkennen waren. Deze lieten de vrees op een somber vervolg en nieuwe Stratus/mistvorming groeien maar dit was niet terecht want de opklaringen bleven de overhand houden en het was slechts af en toe dat er zo’n ‘spook- Stratocumulusveldje’ de revue passeerde. Tegen de avond bleven enkel de stapelwolken over die erg fraai oogden in het warme avondlicht en later in het felle licht van de volle maan. Voor dit heldere weer moesten we wel een prijs betalen in de vorm van een forse afkoeling want het werd behoorlijk kil tijdens de late uurtjes en het vorstgevaar zat er dan ook (vooral aan de grond) weer goed in. De stapelwolken losten bovendien volledig op waardoor de uitstraling vrij spel kreeg. Het neerslagtotaal van 0,1 mm was tegen middernacht wel nog vloeibaar. 

Donderdag 17 november 2022

 (Martinique) Het was tijdens de nacht erg winderig, wat een beetje als een verrassing kwam doordat het de eerste dag na aankomst juist heel rustig was op deze locatie in Mourne Verte op dit gebied. Wel was het droog en kregen we de zon regelmatig te zien tussen grote stapelwolken en wolkenflarden door. Bij de beklimming van de Mount Pelee kwamen we definitief in de wolken terecht. Het zag eruit als een Stratus wolkendek, maar het waren wel degelijk Cumuluswolken waar we in zaten. En deze groeiden ook uit tot buien die ons af en toe uit het niets leken te verrassen met al die mist.  De neerslaghoeveelheden waren echter niet groot en de wolken zaten (in dit geval gelukkig) duidelijk ver van het onweersstadium af. De mist was overigens niet egaal maar leek uit een soort van flarden opgebouwd te zijn die aan een enorme snelheid voorbij vlogen doordat we er middenin zaten. Heel soms zagen we een opklaring verschijnen en toen werd duidelijk zichtbaar dat het om Cumulus ging. Bij de rit naar de kust kwamen we al snel onder en buiten de wolken terecht en zag het weer er compleet anders uit met uitgestrekte blauwe luchten waarin enkel mooiweerswolkjes te zien waren. Aan het begin van de avond kregen we nog een regenbuitje mee dat het paradijselijke gevoel aan deze prachtige stranden compleet maakte toen er ook nog een regenboog in verscheen. De rest van de avond verliep rustig en halfbewolkt terwijl het zwoel en bijna windstil bleef in Mourne Verte. 

Vrijdag, 17 november 2023

 We bevonden ons aan de achterzijde van het koufront, maar de opklaringen die je daar zou verwachten bleken tegen te vallen door de grote hoeveelheden vocht in de lucht. En het bleef in tegenstelling tot wat eerst voorspeld werd niet droog want tussen de laaghangende Stratusbewolking zaten buien verscholen. Echt grote hoeveelheden waren het niet meer (3,2 mm) al was elke druppel er door de overstromingen op verschillende plaatsen in het land er natuurlijk teveel aan. Hoe dan ook kregen we halverwege de namiddag de verlossing toen het definitief droog werd en opklaarde vanuit het westen. We kregen de zon eventjes te zien en de resterende bewolking bestond uit Cumulus, Stratocumulus en wat Cirrus densus uit zwakke buienwolkjes die grotendeels oplosten in het binnenland. Het voelde koud aan in de nieuwe luchtsoort en gelukkig was de westenwind niet al te krachtig. Het kwik bleef steken op 10,2 graden en tijdens de avond vond er een stevige afkoeling plaats die ons naar de minima van 4,0 graden bracht.