Flashback: 2 november in het verleden

 Zondag, 2 november 2014

De Altocumuluswolken zijn weer opgelost en het luchtruim zag er weer net uit als gisteren met staalblauwe kleuren en zonnestralen die erg warm aanvoelden nadat we de wat koelere minima van 9,7 graden hadden opgetekend. Toch waren er een paar verschillen: er was een klein groepje Altocumulus floccus wolkjes te zien en de wind was een stuk krachtiger dan gisteren. Dit zetten meteen een domper op het zomergevoel al werd er wel nog steeds zachte lucht aangevoerd. Naarmate de dag vorderde kregen we meer van die Altocumuluswolkjes te zien en tegen de middag werden er opeens Stratus fractus wolkjes gevormd. Dit alles was goed voor een bewolkingsgraad van ongeveer 4/8 en dus kregen we de zon nog vaak genoeg te zien om vanachter een windscherm of iets dergelijks weer het woordje 'zomer' over onze lippen te sleuren. Het kwik hielp uiteraard goed mee want we haalden weer 21,0 graden. Tegen de avond nam de bewolking weer wat af maar de wind bereikte toen een hoogtepunt en alles wat niet goed vast lag werd genadeloos meegesleurd of omvergeworpen, van bloempotten tot een enkel barbecuestel dat de weg nog naar buiten wist te vinden. Dankzij de Altocumuluswolken en de warme kleuren volgde er weer een zonsondergang om in te lijsten, en ook na het intreden van de duisternis was het nog niet gedaan met het visuele genot. In het bleke maanlicht konden we immers toekijken hoe fraaie Altocumulus, Stratocumulus en Cirrocumulusvelden op verschillende niveaus met toenemende snelheid over het luchtruim joegen en voor fraaie uitzichten bleven zorgen. Wie dacht dat we al het spectakel hiermee gehad hebben en rustig onder de wol zocht te kruipen kwam echter bedrogen uit, want we hadden   n van de meest spectaculaire onweersbuien die Londerzeel in 2014 te zien zou krijgen nog te goed. Dit natuurgeweld overviel ons omstreeks 21H45 en kwam voor de meesten totaal onverwacht daar de bliksemflitsen die een half uurtje eerder al te zien waren door velen werden verward met een vuurwerkshow in een nabijgelegen dorp. Toen het water even later met bakken naar beneden kwam werd uiteraard duidelijk dat het geen vuurwerk was (of in ieder geval van een heel ander soort). De stortvloed werd opgezweept door krachtuige rukwinden uit het zuid- zuidwesten en in minder dan vijf minuten kwam er meer dan 10 mm regenwater naar beneden wat dit de zwaarste wolkbreuk in jaren maakte te Malderen. Tijdens de late uurtjes bleef het nog wat naregenen terwijl het af en toe nog donderde en bliksemde. We waanden ons hierdoor nog steeds in putje zomer (met een klassieke onweerssituatie) toen we op het einde van de avond het verrassende neerslagtotaal van 12,0 mm optekenden.

Maandag, 2 november 2015

Het leek erop dat het masker van het Novemberspook dan toch is afgevallen. We kregen weer de karakteristieke Stratuslucht te zien die zo typisch is voor deze tijd van het jaar, het was erg kil bij minima van 2,4 graden en er hing vrij dichte mist. De zon kwam er maar nauwelijks door waardoor de kilte in tegenstelling tot gisteren en eergisteren bleef plakken en er van nazomer geen sprake meer was. Tijdens de tweede helft van de voormiddag kregen we een wazig zonnetje te zien waar je echter nog met het blote oog kon inkijken. Daarna werd de mist weer dikker, maar omstreeks 14H klaarde het dan toch nog op en was het weer volop genieten van het overvloedige zonlicht dat de talloze dauwdruppels weer deed opgloeien als edelstenen. Om echt hoge maxima te halen was het ondertussen te laat, maar in de zon en uit de wind (die er sowieso al niet was op een microzuchtje uit het zuidoosten na) was het genieten bij kwikstanden die toch nog een best te pruimen 13,0 graden haalden. De apotheose van deze nazomerdag volgde tegen zonsondergang toen er opeens weer zeer dichte mist werd gevormd. Deze mist was laat genoeg om het genot van de zonnekloppers niet te verbrodden, maar toch op tijd om een schitterend kleurenspektakel te garanderen toen het warme schemerlicht er doorheen scheen. Het leek alsof we ons niet langer op Aarde bevonden en het zag er ook een beetje dreigend uit door de rosse massa die overging in donkergrijs terwijl de hemel boven ons nog helder was. De mist leek alles op te slokken en ook na het vallen van de duisternis zag het er allemaal erg apart uit. We zouden haast vergeten het neerslagtotaal op te meten, maar door gewoon het dagtotaal van de voorgaande dag op te tekenen kwamen we ook al heel dicht bij de waarheid met 0,0 mm.

Woensdag, 2 november 2016

De bewolking is afgelopen nacht weer helemaal verdwenen en we gingen dus weer van start met een vriendelijke, veelbelovende heldere hemel. Slechts hier en daar was een bankje Stratocumulus lenticularis te zien en door de wind afgelopen nacht is het niet kouder dan 6,9 graden geworden. De eerste ogenblikken van de dag voelde het vrij aangenaam aan in de zon maar de aantrekkende noord- noordwestenwind ging al snel koud aanvoelen. Wie zich beschut opstelde om de warme zonnestralen op te nemen, moest zich eveneens al snel terugtrekken want vanuit het noorden dreven er Cumulus fractuswolkjes binnen. Dit waren de uitlopers van een buiengebied dat al vele uren actief was in Nederland terwijl Malderen nog onder de beschermende vleugels van het Engelse "schaduwspook" lag. Dit effect hield ons nog enige tijd droog met brede opklaringenwaarin we nog maxima van 12,3 graden haalden maar uiteindelijk ruimde de stroming verder naar het noorden waardoor we ook hier met meer bewolking te maken kregen. In het noorden zagen we de valstrepen van de zuidelijkste buien onder een muur van flinke stapelwolken hangen. Deze boven ons konden nog geen neerslag produceren maar de zon was er niet meer tegen opgewassen. Halverwege de namiddag was het dan zover en buitelden de eerste regenvlagen het Londerzeelse luchtruim binnen. Echt veel stelden ze nog niet voor maar we konden wel al genieten van typische voorjaarsluchten waardoor de fototoestellen weer vanonder het stof mochten worden gehaald (en de smartphones weer uit de broekzakken getrokken). Na zonsondergang werden de buien heviger en op een gegeven moment leek er ook wat hagel tussen te zitten. Hierbij viel op dat de wind wat afzwakte al zorgden valwinden uit de buien af en toe nog voor nieuwe rukwindjes. We leken ons op een convergentielijntje te bevinden daar de buien zowel ten zuiden als ten noorden van ons minder hevig waren. Dit zagen we dan ook meteen terug aan de neerslagtotalen want we slaagden erin om in Malderen maarliefst 6,4 mm bijeen te dweilen.

Donderdag, 2 november 2017

Na een heldere en relatief koele nacht met minima van 6,9 graden maakten we een zonnige start onder een azuurblauwe hemel. Na een paar uurtjes kwam er echter bliksemsnel Stratocumulus opzetten en was de zon verdwenen. Maar opeens was de zon in een flits terug en waren er terug brede opklaringen. Vervolgens sprongen er weer wolkenvelden tevoorschijn maar tijdens de namiddag werd het gaandeweg helder waardoor we deze dag dan toch nog als erg zonnig in de boeken konden wegschrijven. We haalden maxima van 11,0 graden en er stond een zwak zuidelijk briesje. Het werd uiteindelijk volledig helder doch een paar uur na zonsondergang kwam er weer Stratocumulus binnendrijven waardoor de maan het al snel moest ontgelden. Pas later op de avond klaarde het weer wat op maar nu werd het erg nevelig in de vochtige en windstille atmosfeer. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Vrijdag, 2 november 2018

(Taiwan) De laatste dag op Taiwanese bodem was er een om snel te vergeten op weerkundig gebied. Het was grijs en regenachtig met een typische Nimbostratuslucht. Er vielen geen enorme neerslaghoeveelheden maar de matige intensiteit maakte het een stuk aangenamer om musea en ovrrdekte markten te bezoeken dan iets in open lucht te doen. Gelukkig was de wind zwak en was het op thermisch gebied zelfs erg comfortabel met temperaturen die rond 23 graden schommelden. De regen leek een licht buiige neiging te hebben en tijdens de namiddag was er zelfs een korte episode met vrij zware regenval. Tegen de late avond werd het dan toch nog droog en kort voor het opstijgen naar Istanboel waren er zowaar weer opklaringen in Taipei.

Zaterdag,  2 november 2019

 (Laos) De tyfoon is stilaan aan het uitsterven gegaan en de koele noordelijke stroming is dus min of meer tot stilstand gekomen.  De voor Laos typerende zwoelte is weer terug van weggeweest al was het in de ochtend met een 17 tal graden nog goed te pruimen.  Het was licht bewolkt met een paar Stratocumulusvelden en na een tijdje werden er lokaal wat Cumuluswolken gevormd. Tegen het einde van de namiddag ontwikkelden sommigen zich tot Cumulonimbus en leek er onweer in de maak te zijn. Maar het bleef allemaal op afstand.  De prachtige zonsondergang met de buienwolken op afstand die schaduwen wierpen op hogere Cirrusbewolking waren echter meer dan de moeite waard. Er volgde een warme en rustige avond zonder dat het echt drukkend of onaangenaam aanvoelde.

Maandag, 2 november 2020

 Vandaag was de grote dag waarop de nazomerse warmte zou plaats maken voor een koude episode en de thermometers zich mochten schrap zetten voor een stevige duik. Voordat het zover was kregen we nog regen en motregen uit een warmtefront te verwerken en tegen de middag moesten we alles heel goed timen om van het korte zonnige en droge momentje in de warme sector te profiteren. En dat was een behoorlijke uitdaging want de wind wakkerde flink aan en het leek wel alsof we in een storm waren terecht gekomen. Vormeloze Stratus fractus wolkjes en Stratocumulusvelden dreven in een flink tempo voorbij en in de hogere luchtlagen zagen we een paar plukjes Cirrus. Het koufront overviel ons bijna bij verrassing want het zat goed gecamoufleerd tussen deze wolkensoorten. En het werd ook alleen maar door hoge resolutie radarbeelden opgepikt want de passage duurde maar een minuut of vijf in Malderen. Dan volgden er perioden van motregen en matige regen terwijl het gaandeweg droger en rustiger werd. De wind schakelde ook een aantal versnellingen terug waarbij ze van zuidwest naar west ruimde terwijl het flink begon af te koelen. Geen wonder dus dat de minima pas op het einde van de avond werden bereikt met 9,9 graden. En dit tegenover de bijna zwoele 20,1 graden die rond de middag nog werd opgetekend. Er dreef nu veel Altocumulus en Altostratusbewolking binnen uit het zuid- zuidwesten waaruit het tijdens de avond weer wat ging regenen. Dit vulde het dagtotaal aan tot 4,3 mm. 

Dinsdag, 2 november 2021

Licht onstabiele polaire lucht is tijdens de nacht over ons uitgestroomd. De bewolking die hierin zat heeft ons van vorst kunnen behoeden met 3,1 graden, maar het voelde waterkoud aan waarbij het een geluk was dat de westenwind erg zwak was. In deze luchtsoort ontstonden buien, maar deze zaten zo dicht op elkaar gepakt dat de schoonheid van de buienwolken niet tot hun recht kwam. Het werd eerder een grijze bedoening van samengeklitte Cirrus densus schermen waardoor we tegen Altostratusachtige bewolking aankeken. En de buien zelf maakten ook niet bijster veel indruk want de onstabiliteitsdiepte was zo beperkt dat het telkens bij wat lichte regen of motregen bleef. Wel duurden de buien lang waardoor er zeker tijdens de voormiddag maar amper droge perioden tussen zaten en dit ondanks het erg beperkte neerslagtotaal dat niet verder dan   mm zou oplopen. Na de middag kregen we dan de  schone  variant van onstabiele polaire lucht te zien en ontstonden er opklaringen waarin schilderachtig mooie Cumulonimbus wolken en Cumulus congestus te zien waren. Met het zachte herfstlicht dat in deze tijd van het jaar zowat de hele dag door te zien is, werd het een fotogeniek plaatje. De buienwolken zagen er soms dreigend en actief uit maar meer dan een paar verdwaalde druppeltjes viel er niet. Kort voor zonsondergang werden de opklaringen breder en konden we van een zonnige episode van net geen twee uur genieten. Daarna kwamen er weer dreigende buienwolken aanzetten vanuit het noordwesten die echter ook niet meer dan een paar druppels losten. De zonnige periode liet geen hogere maxima dan 11,3 graden toe en tijdens de avond koelde het pijlsnel af waardoor we weer kunnen vrezen voor nachtvorst. Op sommige plaatsen in de Benelux is het reeds voor middernacht aan de grond beginnen te vriezen. 

Woensdag, 2 november 2022

Het is tijdens de nacht weer helemaal uitgeklaard waardoor de dag helder en zonnig van start ging. Dit bij nog steeds zachte minima van 10,4 graden. De wind is wat afgezwakt maar ze was tijdens de voormiddag nog steeds erg temperamentvol. We bevonden ons in vochtige zeelucht en daarin ontstonden wat Stratocumulusveldjes en enkele Cumulus fractus toefjes en deze bewolking liet de zon zeker tussen 10H en 12H regelmatig verdwijnen. Op het middaguur leek het zelfs even alsof er een structurele invasie van dichte bewolking kwam opzetten vanuit het zuidwesten maar deze bewolking vertoonde al snel weer gaten waarna ze oploste en de zon dan toch nog terug keerde. Tijdens de namiddag kwamen we echter onder invloed van een naderende storing en deze zorgde ervoor dat de meeste lage wolken oplosten terwijl er nu in de hoogte Cirrus en Cirrostratus kwam opzetten uit het zuidwesten. De opkomende sluierbewolking zag er sfeervol uit en haar impact op de zon bleef beperkt. We haalden nog maxima van 15,0 graden en de wind zwakte geleidelijk af waardoor het gure karakter van het weer zoals we dat gisteren hebben gekend er weer uit ging. Na zonsondergang begon de wind echter weer wat aan te spannen op nadering van de storing waar al die sluierbewolking bij hoorde. Het herfstgevoel kwam dus weer terug al bracht dit wel weer zachtere temperaturen met zich mee. Het koelde tijdens de avond maar langzaam af. De neerslag zelf kon ons nog lang niet bereiken en dus konden we het bij die 0,0 mm houden als dagtotaal. 

Donderdag, 2 november 2023

 (Singapore) Het zag er vanochtend vrij Belgisch uit met uitgestrekte Altocumulus velden en wat Cumulus wolkjes die er later onder ontstonden. Maar het was drukkend warm en de temperatuur steeg al snel boven de 30 graden. De afzonderlijke stapelwolkjes gingen al snel opvolgen en we keken binnen de kortste keren weer tegen flinke exemplaren aan die tot op grote hoogte uitgroeiden zonder te verijzen. Vooral in het noorden werd het dreigend donker. Er weerklonken enkele donderslagen omstreeks 16h en het leek alsof we spoedig de volle laag zouden krijgen. Maar de bui loste daarna snel op en er bleven enkel grote stapelwolken over. De zon kwam er weer door en het viel op hoe het licht een warme oranjeachtige gloed kreeg. Tegen de avond bleef er vooral Cirrus densus over uit buien restanten. Het bleef erg warm al zorgde de wind voor welkome verkoeling en dat maakte de 34 graden overdag ook een stuk draaglijker ondanks de hoge vochtigheidsgraad. De rest van de avond verliep rustig en droog met weinig bewolking.