Flashback: 23 november in het verleden

 

Zaterdag, 23 november 2013

We begonnen de dag onder ons vertrouwde Stratus wolkendekje dat ervoor zorgde dat het niet kouder werd dan 1,0 graden maar anderzijds weer voor een sombere, kille en doodse start zorgde. De bewolking ging over in gesloten Stratocumulusvelden die in het westen van het land werden aangevreten door stijgbewegingen uit een regenzone die zich een eindje verderop in het westen bevond. Deze opklaringen raakten echter niet verder dan het westen van Oost-Vlaanderen waardoor we in Malderen grotendeels van zonneschijn verstoken bleven. In het westen van het land zagen ze heldere luchten binnendrijven waarbij opviel dat er op de rand van het Stratocumulusveld een gordel van stapelwolken werd gevormd terwijl er ten westen van deze gordel verspreide Cumulus fractus wolkjes ontstonden. Na een tijdje breidde de Stratocumulusbewolking zich weer uit naar het westen zodat het overal somber werd, maar tegen dan was de zon reeds onder. Dat we vandaag weer lage maxima van 7,2 graden noteerden was natuurlijk niet verwonderlijk maar gelukkig heeft de hoofdzakelijk noord- noordoostelijke wind zich hierbij koest gehouden. Net als de pluviometer trouwens want die wees nog steeds 0,0 mm aan

Maandag, 23 november 2015

We zijn de voorbije anderhalve maand al een paar keer door het oog van de naald gekropen als plantenkweker, maar deze keer was er geen ontkomen aan bij minima van -2,8 graden en troffen we in Malderen een waar slagveld aan van witbevroren exotische planten. Toen de eerste zonnestralen het macabere tafereel verlichtten, was alles doordrongen met de typische geur van bevroren plantenweefsel terwijl de verijsde bladeren langzaam maar zeker in elkaar zakten als geleipuddingen. Dit horrortafereel terzijde gelaten, was het echter zeer aangenaam en vriendelijk weer met veel zonneschijn, slechts een zwak westelijk briesje en sfeervolle toefjes Altocumulusbewolking die vanuit het westen dichterbij kwamen. Deze waren de voorbode van een regenzone die opnieuw zachtere lucht over Malderen zou jagen, maar voor het zover was konden we van aangenaam zonnig weer genieten dat zelfs een (klein) beetje aan nazomer deed denken. In de schaduw was het echter een heel stuk frisser en wist de rijp en het ijs tot laat in de namiddag stand te houden. We haalden maxima van 7,4 graden en op het einde van de namiddag werd de bewolking dikker met Stratocumulusvelden en opzettende Altostratus vanuit het westen. De bewolking zelf was duidelijk aan een noordelijke stroming blootgesteld terwijl er op de begane grond een westelijke tot zuidwestelijke stroming op gang kwam. Tegen zonsondergang klaarde het echter weer op en waren er enkel wat verspreide Altocumulusbanken en Cirrostratus bewolking te zien. Hierdoor koelde het tijdens de avond toch nog erg snel af en leken de nog overlevende planten eveneens de genadestoot te zullen krijgen. Neerslag is er vandaag niet gevallen waardoor we een dagtotaal van 0,0 mm konden optekenen.

Woensdag, 23 november 2016

Nog steeds was de configuratie op de weerkaarten hetzelfde als gisteren en eergisteren met opnieuw de zwalpende regenzone en bijhorende wolkenband die zowat van zuid naar noord liep met het zwaartepunt net ten oosten van ons. Deze keer ontstond er echter een golfje op ten zuiden van ons waardoor de storing activeerde en we gebieden met regen onze kant zagen opkomen. Deze bleken ten westen van Malderen terecht te komen en dus hielden we het in Brussel en Malderen droog terwijl de toegenomen bewolking ons opnieuw zacht hield met minima van 8,5 graden. De neerslag slaagde er uit eindelijk niet meer in om laatstgenoemde plaatsen te bereiken en het klaarde weer uit vanuit het zuiden waarbij we vooral Cirrostratus, Altocumulus en Stratocumulus te zien kregen. De bewolking consentreerde zich vooral in het oosten en we kregen de zon regelmatig te zien waardoor het terug een erg vriendelijk herfstdagje werd. Bij een zwak zuidwestelijk briesje haalden we maxima van 12,5 graden en de opklaringen begonnen geleidelijk verder terrein te winnen vanuit het westen. Tegen de avond hadden we opnieuw dezelfde situatie als gisteren, eergisteren en afgelopen weekend waarbij er boven ons en in het oosten dikke sluierwolken hingen die door de ondergaande zon in warme kleurentinten werden aangeschenen. Hierin waren nu ook mammatus structuren te zien en in combinatie met lager hangende Stratocumulus en Altocumulusveldjes zorgde dit weer voor een fraai decor. Toch was het waw- gehalte van dit gebeuren wat minder hoog dan de voorbije dagen, waarschijnlijk doordat de kleuren wat minder intens en vurig waren. Er volgde een erg zachte en rustige avond waarin we opnieuw een neerslagtotaal van 0,0 mm konden optekenen.

Donderdag, 23 november 2017

Na een zeer zachte en winderige nacht was het vanochtend nog steeds zeer zacht en winderig bij minima van 9,3 graden. De bewolking was zeer chaotisch, met Stratocumulusvelden, Altocumulus lenticularis, floccus, losse Cirrus plukken, fraaie valstrepen, Stratus fractus en Cumulusachtige flarden. Even later werd dit alles bijgelicht in mooie schemeringskleuren waardoor de servers van een paar voorname sociale media-bedrijven weer overspoeld werden met de meest indrukwekkende foto's en filmpjes. Ondertussen kwamen we langzaam in de buurt van het koufront dat ons weer naar normale temperaturen zal brengen, en al die fraaie wolkencomposities waren daar al een eerste gevolg van. In de loop van de dag kwam er meer bewolking opzettem maarhet bleef wel nog droog en later volgden er weer wat opklaringen. Het werd zeer zacht met maxima van 15,0 graden. Tijdens de avond was er nauwelijks afkoeling maar nam de wind wel toe. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm in zwaarbewolkte omstandigheden waarbij er vooral veel Stratus fractus en Altostratus te zien was. 

Vrijdag, 23 november 2018

  Tijdens het tweede deel van de nacht is het dan toch nog gebeurd en wist een regenwolk tot in Malderen door te dringen. En het was er dan ook nog eens eentje die deze naam waard was want de omgeving lag er druipnat bij. Dit ging gepaard met hogere minima van -0,6 graden en een betrokken hemel. Tijdens de voormiddag bleek het op sommige plaatsen nog te druppelen terwijl het op andere plaatsen droog was. Het duurde niet lang of we kwamen in de opklaringen achter deze regenzone terecht en de zon kwam weer tevoorschijn in een half bewolkte hemel waarin vooral Altocumulusveldjes voorbij dreven. Dankzij deze zon kon het nog opwarmen tot 10,2 graden al kon ze niet haar volle sterkte benutten doordat er een nevelige waas van sluierbewolking bleef hangen. 

Zaterdag, 23 november 2019

 Tijdens de vroege ochtend werd de stilte onderbroken door het geruis van regendruppels. Een zwakke storing is tot in Malderen kunnen doordringen en diens bewolking wist de vorst tevens uit de lucht te houden met 3,1 graden als minimum. Daarna kwamen we al snel in opklaringen terecht en er dreven af en toe nog Stratocumulusveldjes voorbij. In de hogere luchtlagen hing veel Cirrostratus die vanuit het westen kwam opzetten en ook geflankeerd werd door Altocumulusbankjes en wat Altostratus. De zon kon het kwik tijdens haar korte opwarmingsronde nog naar 8,4 graden tillen waarna de oranje schemeringskleuren hun intrede maakten. Met deze wolkensoorten zorgde dit voor een zonsondergang om in te lijsten maar de ijle wolkensoorten hielden weinig warmte tegen waardoor het snel afkoelde na zonsondergang. De 0,3 mm die er is gevallen bleef wel nog vloeibaar. 

Maandag, 23 november 2020

 Het is weer voor een groot stuk opgeklaard tijdens de nacht en de uitstraling die hiermee gepaard ging zorgde voor dunne nevelbanken die sfeervolle plaatjes opleverden. Dit alles bij redelijk koele maar vorstvrije minima van 3,1 graden. Wat er nog overbleef aan bewolking bestond vooral uit Stratocumulus en Cirrus maar gaandeweg begonnen deze wolken op te lossen en werd de lucht steeds strakker blauw. Het werd dus weer een stralende najaarsdag boordevol zonneschijn en met slechts een zwak zuidwestelijk briesje en temperaturen die naar 9,6 graden stegen was het zeker uit de wind erg aangenaam toeven. De weergoden handden het deze keer erg goed getimed voor de zonnekloppers onder ons want het was pas kort voor zonsondergang dat de volgende wolkenband ons bereikte. Deze bestond uit Stratocumulus met hier en daar fraaie golvende structuren erin die wat aan asperitas deden denken. De bewolking kwam erg snel opzetten en het was nog niet eens donker toen het volledige luchtruim erdoor ingepalmd was. 

Dinsdag, 23 november 2021

  Vandaag was het dan zo ver en maakte koning winter definitief komaf met alle gevoelige plantjes die nog zijn overgebleven in de buitenlucht. Het was ijzig koud bij minima van -1,9 graden. De uitbundige zon van gisteren waren we kwijt en daar konden we dus geen troost meer uit halen. Er is immers een storing binnengeglipt vanuit het noordwesten en deze liet het al in de vroege ochtend weer opwarmen waardoor de bevroren plantjes reeds waren verworden tot een zielig hoopje blubber voordat een tuinierder ook maar de kans kreeg om hun verijsde schoonheid nog een laatste keer te bewonderen. De tuinen waren ook weer gevuld met de typische geur van plantaardige dood en verderf waarin hier en daar nog wat smeltende ijsresten te zien waren. We bevonden ons nu in licht onstabiele lucht waarin af en toe lichte buitjes van regen en motregen optraden. Ze dreven vanuit het noordwesten binnen en waren slechts een schaduw van veel pittigere noordzeebuien die in Nederland actief waren. Tussendoor ontstonden er opklaringen maar de zon kon niet helemaal vrijuit gaan want er hing altijd wel wat Stratocumulusrommel of een dunne wolkenflard in de weg. En uiteindelijk bleven de Stratocumulusvelden de enige overlevenden toen de atmosfeer verder stabiliseerde. Ze gingen af en toe over in Stratus en het zag er dreigend uit doch er vielen geen buien meer uit. Later op de avond begon het mistig te worden maar tegelijkertijd ging het ook vrij zacht aanvoelen bij temperaturen die naar 8,2 graden zijn gestegen. Het werd behoorlijk nat van de condens maar het neerslagtotaal van 0,1 mm werd niet meer verder aangevuld. 

Woensdag 23 november 2022

 (Martinique) De lucht was duidelijk erg onstabiel in La Trinite. Er hingen grote stapelwolken en hier en daar groeiden ze zelfs uit tot Cumulonimbus. Tijdens de namiddag werd dit gevolgd door buien al stelden ze niet veel voor en kon men zich afvragen of het wel de moeite waard was om er een paraplu voor open te trekken. In elk geval kon ze nog dienen als zonnescherm want de zon kwam er ook vaal aan te pas en in de vochtige, broeierige atmosfeer was elke bron van schaduw meer dan welkom. Kort voor zonsondergang kregen we plots met een erg zware stortbui te maken waarbij de regen in alle richtingen werd gejaagd door de vrij strakke oostenwind met valwinden uit de buienwolk zelf er bovenop. Al het watergeweld ten spijt kwam het daarbij niet tot onweer. De rust keerde daarna weer voor de rest van de dag waarbij het zwoel bleef onder een half bewolkte hemel. 

Donderdag, 23 november 2023

 De Stratusbewolking heeft zich tijdens de nacht opnieuw kunnen organiseren nadat de Altostratus is weg getrokken waardoor de dag grijs begon. Met minima van 7,1 graden was het wel zacht en het bleef ook droog met slechts een zwak westelijk briesje erbij. Overdag veranderde er weinig en bleef er nieuwe Stratusbewolking binnenlopen ondanks de redelijk goed doorstroomde atmosfeer waarin toch wel een vrij strakke westelijke circulatie stond. Aan de grond bleef het somber en duister terwijl we in de zachte luchtmassa nog maxima van 12,8 graden konden halen. Maar halverwege de namiddag kwam dan plotseling de verlossing toen het vanuit het noorden opklaarde en we diepblauwe luchten te zien kregen waarin enkel Stratus fractus overbleef. De zon kwam er weer bij en de wolkenflarden werden schaarser naar de avond toe. Na zonsondergang werd het bijna helemaal helder en dat was dan ook hoe we de nacht in gingen nadat we het neerslagtotaal van 0,0 mm hadden opgetekend.