Flashback: 3 november in het verleden

 Maandag, 3 november 2014

De rust is tijdens de nachtelijke uurtjes teruggekeerd en we zagen nu Altostratus en Stratus fractus bewolking hangen in het westen terwijl de hemel in het oosten lichter was met Cirrostratus en Altostratus translucidus. Het leek alsof er een zeer actieve regenzone vlakbij was, en dat was ook zo. Maar de regenzone trok in haar lengte net ten westen van ons voorbij waardoor we aan deze nieuwe zondvloed (nog) wisten te ontsnappen. Wat verderop in het regengebied was echter een knik te zien waaronder een deel van de zone naar het oosten doorsloeg in de vorm van een zeer actief koufront. Hierdoor begon het hele zootje tijdens de namiddag toch onze kant op te komen en omstreeks 15H vielen dan de eerste regendruppels. Kort daarvoor noteerden we nog de maxima van 16,7 graden die een stuk lager waren dan wat we nu gewoon zijn, en de krachtige zuidwestenwind deed het ook nog eens een stuk koeler aanvoelen dan het was. De regen werd tijdens de avond buiiger en een hoogtepunt werd omstreeks 18H40 bereikt toen er opnieuw een kleine wolkbreuk plaatsvond die het neerslagtotaal in een kwartiertje liet opliepen tot dichtbij de uiteindelijke 8,8 mm die we op het einde van de avond optekenden. Een avond waarin het nog gezapig naregende, al was de wind ondertussen weer wat afgezwakt zodat het eerder iets van een zomerregentje dan van guur herfstweer weghad. Voor zover dat iets uitmaakte voor de doorweekte slachtoffers die eraan blootgesteld werden. Dankzij de bewolking werden de minima van 11,3 graden niet meer scherpgesteld.

Dinsdag, 3 november 2015

De snel opkomende mist heeft toch geen somber en grijs vervolg gekregen, want vanochtend was die weer verdwenen. Nu is er echter een chaotisch kluwen van Cirrus fibratus, Cirrostratus en niet aaneengesloten Altostratus binnengedreven die doorspekt was met Altocumulus floccus wolkjes. In het westen waren ook Altocumulus lenticularis wolken te zien die een naderende regenzone leken aan te kondigen. Een regenzone die haar naam niet waard was, maar in elk geval een periode met meer bewolking en gevoelig zachtere nachten zou inluiden. Voorlopig was het echter nog zo ver niet, want het was vanochtend weer bibberen geblazen bij minima van 1,2 graden en flink wat vorst aan de grond. Daarna was het dan aan die zachte luchtmassa's om het land te veroveren, en daar de bewolking niet aaneengesloten was kon het bij aardig wat zonneschijn nog opwarmen tot een voor de tijd van het jaar bijna absurde 19,2 graden. Net als gisteren werd het mooiste moment weer voor de avond bewaard en viel ons terug een zeer indrukwekkende zonsondergang te beurt. Deze keer was het niet de mist met velden van Altocumulus bewolking die van onderaf werden aangeschenen in oranje en later bloedrode kleuren waarbij lager gelegen Altocumulus castellanus en floccus wolken hun schaduwen op het wolkendek erboven wierpen. De schoonheid van dit alles was duizelingwekkend en het duurde ook een tijdje eer alles weer verviel in blauwachtig grijze kleuren. De rest van de avond verliep in half bewolkte, droge en erg zachte omstandigheden terwijl het erg rustig bleef met slechts een zwak zuidelijk briesje. De regenzone die eerder een droogzone zou moeten genoemd worden, leverde ons een dagtotaal van 0,0 mm op.

Donderdag, 3 november 2016

Tijdens het tweede deel van de nacht is de rust teruggekeerd en er hing verspreide Stratocumulus bewolking terwijl het is afgekoeld tot 6,8 graden. Hier en daar kwam het wel nog tot een paar lichte regenbuitjes zoals in Vilvoorde en Brussel maar toch was de lucht veel minder onstabiel dan gisteren. De nadruk kwam meer op Stratocumulus, Cumulus en Stratus fractus te liggen, al was het wel een serieuze nadruk die de zon buiten beeld duwde. Samen met de frisse noordwestenwind en onderkoelde maxima van 11,9 graden zorgde dit voor een niet al te gezellig weertype. Tijdens de late namiddag begon het dan toch nog op te klaren, maar of we daar nu vrolijk van moesten worden is een ander paar (winter)mouwen want dat opklaren was het werk van een naderende regenzone die de aanwezige bewolking door elkaar woelde en liet oplossen. De bewolking daaruit was nagenoeg onmiddellijk te zien zodra de eerste opklaringen verschenen waren, en dat was de klassieke opbouw van Cirrus naar Cirrostratus en Altostratus. De neerslag zelf kon ons echter niet bereiken waardoor we alsnog een rustige, droge en halfbewolkte avond beleefden waarin we het dagtotaal van 0,0 mm konden optekenen.

Vrijdag, 3 november 2017

Tijdens het tweede deel van de nacht heeft zich massaal mist en Stratus gevormd. Vooral Nederland moest eraan geloven terwijl de bewolking in Malderen wat dunner was en er al snel weer blauwe stukken zichtbaar werden in de contrastloze hemel. Het was aan de koele kant met minima van 7,0 graden. Tijdens de voormiddag zagen we vaak blauwe kleuren in de hemel maar toch had de zon alle moeite van de wereld om erdoor te breken waardoor het grijs en kil bleef. Maar tegen de middag sloeg het weer plots om en dreven er brede opklaringen binnen vanuit het zuiden waarop zonnig en zacht weer volgde. We haalden maxima van 13,8 graden en de wind kromp verder naar zuidelijke tot zuid- zuidoostelijke richtingen. Halverwege de namiddag kwamen we onder een gordel met Cumulus fractus en Stratocumulus terecht waarin schitterende stralenkransen waren te zien in de vochtige atmosfeer in een geelachtig licht. De zon waren we hiermee eventjes kwijt maar na een uurtje klaarde het weer op en kregen we enkel gebroken Stratocumulusvelden te zien die voor een mooi uitzicht en sfeer zorgden. Tijdens de avond werd het wat neveliger en koelde het vrij snel af. 

Zaterdag, 3 november 2018

 (Taiwan) Het eerste deel van de vlucht kwamen we weer in en boven de wolken terecht die tot bijna in Hong Kong alles aan het zicht onttrokken. Daar was het helder en dat zou voor het grootste deel van de vlucht niet anders zijn. Enkel bij het naderen van de Gobi woestijn kregen we tijdelijk met bewolking en turbulentie te maken. Voorbij het Turkse Samson was alles echter bedekt met Stratocumulus en deze loste pas gedeeltelijk op tijdens de voormiddag in Istanboel. Maar na een half uur vliegen hingen we weer boven Stratusbewolking die het zowaar tot in Duitsland volhield. Daarna klaarde het op en verscheen er Cirrus met later Altocumulusbanken. Het was echter de zeer zware turbulentie die opviel en haaks op het stabiele, rustige en aangename nazomerweer op Belgische bodem stond. In Malderen was het zonnig met de eerdergenoemde wolkensoorten terwijl er vanuit het westen fraaie Cirrus uncinus en spissastus binnendreef. Met 11,0 graden was het desondanks vrij koel en tegen de avond koelde het snel af onder de open hemel. De minima kwamen uit op -0,4 graden en het neerslagtotaal is op onze vertrouwde 0,0 mm blijven steken. 

Zondag, 3 november 2019

 (Laos) Het was tijdens de nacht weer een stuk zwoeler dan de voorbije dagen en eens de zon op was voelde het al snel drukkend aan. Er hing redelijk wat bewolking die uit Stratocumulus bestond en daar ontstonden Cumuluswolken tussen.  Deze waren onschuldig maar na verloop van tijd ontstonden daar toch weer een paar Cumulonimbuswolken tussen. De Stratocumulusvelden verdwenen en we zagen nu een paar onweerscomplexen op grote afstand. Te groot om in Luang Prabang nog voor een natte verrassing te zorgen maar nog duidelijk zichtbaar. De hoge temperaturen tot 31 graden werden gevolgd door een verkoelend briesje dat ongeveer een uur voor zonsondergang opstak. 

Dinsdag, 3 november 2020

 Brede opklaringen hebben zich tijdens de nacht over het land uitgebreid waardoor de dag in zonnige omstandigheden van start ging. Het is hierdoor flink afgekoeld en we vonden het kwik terug op een frisse(re) 5,6 graden. De eerste paar uur van de voormiddag verliepen zonnig met een diepblauwe lucht maar een lagedruksysteem dat zich in de koude luchtmassa heeft gevormd zorgde voor bewolking, buien en vooral een krachtig windveld waarmee we tegen de middag te maken kregen. De bewolking die binnendreef bestond uit Stratocumuus, Cumulus, Stratus fractus en Cirrus densus uit de buien. Deze laatsten bereikten ons niet in Malderen maar door de bewolking en de venijnige zuid- zuidwestenwind voelde het bijzonder guur aan met temperaturen die op 12,9 graden bleven steken. Tegen het einde van de namiddag nam de bewolking af en kregen we nu zicht op enkele fraaie ijskappen van buien die zijn overgebleven. Samen met een paar Stratocumulusveldjes erbij zorgde dit voor een mooie fotografie gelegenheid. Tijdens de avond klaarde het verder op en kwam de wind ook weer tot rust. Het neerslagtotaal is uiteraard beperkt gebleven tot 0,0 mm. 

Woensdag, 3 november 2021

We zijn tijdens de nacht in een smalle stabiele zone tussen het eerder voorbij getrokken koufront en de buien erachter terecht gekomen. Dit betekende dus opklaringen, weinig wind en een flinke afkoeling. En deze heeft er in de vochtige lucht voor gezorgd dat er mist en dauw ontstond. De gevreesde Stratusbewolking bleef gelukkig uit waardoor het de sfeervolle sprookjesvariant van de mist was waarvan we konden genieten tijdens de vroege uurtjes. Vooral op het platteland was alles mooi met nevel- en mistbanken getooid en de dauwdruppels wisten alles ook nog wat extra te versieren. De minima zijn met 1,5 graden positief gebleven waardoor we er ook nog eens de schoonheid van onze gevoelige plantjes en bloemen konden bij nemen dit het nog steeds hebben kunnen volhouden tot hiertoe. De mist loste geleidelijk op maar we bevonden ons in de schaduw van de regenzone ten oosten van ons waardoor het ondanks de blauwe lucht met slechts wat Cirrus floccus bewolking boven ons nog niet meteen zonnig werd. De laag Altostratusbewolking in het oosten was niettemin fraai net zoals de muur van Cirrus densus uit de buien ten westen van ons. Daarna kon de zon dan het beste van zichzelf geven en het kwik kon met veel moeite nog opkrabbelen tot 11,6 graden. Er stond weinig wind uit noordwestelijke richting waardoor het best aangenaam aanvoelde. Langzaam maar zeker schoof de stabiele zone verder op naar het oosten en de buienwolken kwamen tegen zonsondergang al dreigend aanzetten vanuit de noordwestelijke horizon. En we kregen er ook mee te maken in Malderen al stelde het allemaal niet zo heel veel voor. Met   mm was het neerslagtotaal dan ook niet meteen indrukwekkend te noemen. 

Donderdag, 3 november 2022

De sluierbewolking is tijdens de nacht dikker geworden, en kreeg gezelschap van Altocumulusbanken en wat pannus bewolking. Dit alles hoorde bij een naderend koufront dat volgens de modellen een flinke hoeveelheid regen zou brengen in de Lage Landen. Maar op de satellietbeelden was te zien hoe alles een eind ten westen van ons bleef en er zaten nog flink wat gaten in de bewolking waardoor we geregeld de zon te zien kregen. Meestal was dat in matglas versie maar rond de middag waren er tijdelijk ook echte opklaringen met een blauwe lucht erin. De wind bleef er ons echter constant aan herinneren dat het geen zomer meer is en dat er een storing in aantocht is. Deze kwam nu uit zuidelijke tot zuid- zuidwestelijke richtingen en was weer erg krachtig. Tijdens de namiddag kwam de bewolking weer massaal opzetten en deze bestond nu vooral uit Altocumulus en Altostratus terwijl er ook floccus en castellanus structuren in te zien waren. Om  15H38 ploften dan de eerste regendruppels neer te Malderen en deze werden gevolgd door perioden van lichte of matige regen en een doodlopende weg voor het kwik dat bij 15,9 graden weer rechtsomkeert moest maken. Maar dat was uiteindelijk maar een kort ritje daar het door de bewolking afgelopen nacht niet kouder dan 9,8 graden is geweest. Van de grote neerslaghoeveelheden die tot een paar dagen geleden berekend werden voor vandaag kwam echter niet veel terecht, op sommige momenten regende het maar nauwelijks en de enige deelnemer van het weersgebeuren die nog in vorm bleek te zijn was de zuidwestenwind. Later in de avond volgden er weer droge perioden maar omstreeks 10H werden we plots opgeschrikt door erg felle stortbuien die uit het niets leken op te duiken. Hier en daar werd ook onweer waargenomen maar in Malderen was dat op het eerste gezicht niet het geval. Hoe dan ook kreeg de pluviometer een aardige slok water binnen, goed voor 6,8 mm. 

Vrijdag, 3 november 2023

 (Singapore) Kort na zonsopgang was het licht bewolkt met enkel Cirrus en Cirrostratus uit restanten van buien. Al snel ontstonden er overal weer stapelwolken die eerst de afmetingen van mooiweerswolkjes hadden maar meteen doorgroeiden naar de congestus variant. Althans in de richting van landmassas zoals het Maleisische en Indonesische schiereiland rond Singapore. Hier losten de wolkjes deels op en uiteindelijk kregen we enkel in de verte wolkenmuren te zien waarvan later wel ijskappen tot hier uitspreidden en voor schaduw zorgden. Deze Cirrus densus bewolking bleef alles een tijdlang overheersen maar loste tijdens de avond deels op zodat er een waterzonnetje doorheen priemde. Door het warme en zachte licht was dit weer een goed moment om de fotografen onder ons (of de Singaporezen) aan het werk te zetten. De rest van de avond verliep rustig al ontstonden er terug wat stapelwolken boven het warme zeewater.