Flashback: 5 november in het verleden

 Woensdag, 5 november 2014

Tijdens de vroege ochtend is het terug overtrokken geraakt waardoor de nachtelijke afkoeling ons niet verder dan 4,2 graden bracht. Toen het weer licht werd, werd snel duidelijk dat we met het beruchte Novembermonster dat Stratus heet te maken hadden, en deze zorgde voor een uitermate sombere en kille voormiddag. Gelukkig werd de bewolking tegen de middag reeds opengereten en ging ze over in Stratus fractus en Stratocumulus. Dit stond garant voor een paar vluchtige zonnestraaltjes tussendoor wat dan weer maxima van 11,9 graden opleverde. Tijdens de namiddag leek de Stratocumulus te verdwijnen en maakte ze plaats voor Cumulusachtige Stratus fractus flarden die op hun beurt echter weer door Stratocumulusvelden gevolgd werden. De blauwe stukken die we tussendoor te zien kregen bleven echter de rode draad doorheen het weersgebeuren bij een bewolkingsgraad die meestal 6/8 bedroeg. Tegen de avond klaarde het weer helemaal uit en werd het bijna helder, maar toen het volledig donker was kwam er vanuit het zuiden dikke Stratus en Stratocumulus bewolking opzetten. Deze zorgde zelfs voor wat lichte regen omstreeks 20H, maar de hoeveelheden waren niet meetbaar zodat we toch nog het dagtotaal van 0,0 mm konden houden. Later op de avond klaarde het weer op en zagen we gebroken Stratocumulus bewolking langs de volle maan drijven. Dankzij deze wolkenvelden lijkt het erop dat we andermaal aan nachtvorst zullen ontsnappen op dat beetje grondvorst na misschien.

Donderdag, 5 november 2015

De dag begon droog voor de vroege vogels terwijl de late vogels maar beter watervogels konden zijn. Vanuit het westen kwam er immers een gebied met stratiforme regen aanzetten waardoor de dag een duilerige start maakte. Tegen zonsopgang waren er in het oosten nog opklaringen te zien terwijl de bewolking snel overging in Altostratus vanuit het westen. Er werd nog steeds aanhoudend zachte lucht aangevoerd en de thermometers zagen er dan ook alles behalve novemberiaans uit met 10,4 graden op hun displays. Tijdens de voormiddag breidde de bewolking zich verder uit maar uiteindelijk kwamen we dan toch weer in een gebied van opklaringen terecht. Tijdens de namiddag deed de bewolking een nieuwe poging om ons te veroveren en zagen we Cirrostratus bewolking opdoemen vanuit het westen terwijl Stratocumulus en Altocumulusvelden wegtrokken naar het oosten. Het uiterste westen van het land had al vrij snel prijs, maar in Malderen leek de regenzone wat vertraging te hebben en begon het pas omstreeks 20H te regenen. De neerslag werd snel intenser met dikke, dreigende druppels maar het werd al even snel weer droog. Dan volgde er weer een episode met dikke druppels en werd het terug droog. Dit ging zo nog een tijdje verder zonder dat er ook maar iets veranderde aan het neerslagtotaal dat op 0,0 mm is blijven steken. Samen met de "regen" en bewolking is er ondertussen absurd zachte lucht binnengestroomd. De maxima werden vrij laat bereikt en bedroegen niet minder dan 18,7 graden. Tijdens de avond was het haast terrasjesweer, al stond er redelijk wat wind en was ook de niet- meetbare regen in combinatie met de weinig uitnodigende bewolking en duisternis al genoeg om de aspirant- terrasjeszitters weer naar binnen te jagen

Zaterdag, 5 november 2016

We bevonden ons reeds een eindje achter het koufront en we zagen diens bewolking nog hangen in het zuidoosten (Cirrus en Cirrostratus) terwijl er vanuit het noordwesten een heldere lucht kwam opzetten die veel ruimte bood aan de zon. De neersag daarvan zagen we dan weer in de pluviometer liggen met gisteren erbij geteld 1,2 mm. Het duurde niet lang of er werden stapelwolkjes gevormd, want die heldere lucht was natuurlijk zeelucht die een flinke hoeveelheid vocht bevatte terwijl de atmosfeer onstabiel van opbouw was. We zagen eerst heel wat buienwolken hangen die mooi afstaken tegen de diepblauwe lucht, maar een beetje verderop zagen we een occlusiefront hangen (op de satellietbeelden) dat duidelijk voor een minder fotogeniek weerype zou zorgen. Vanuit Malderen zagen we Stratus fractus en Stratocumulus binnentrekken vanuit het west- noordwesten en deze vormde een tamelijk scherp begrensde massa. De zon liet het snel afweten en het vocht zorgde voor opvallende stralenkransen onder de schaarse opklaringen die nog overbleven. Hierbij kon het nog net opwarmen tot 10,8 graden. De bewolking hing nog maar nauwelijks boven ons of het begon eruit te regenen, al was deze neerslag niet meetbaar en klaarde het al snel weer gedeeltelijk op vanuit het westen. Maar nieuwe wolkenvelden maakten onmiddellijk hun opwachting en samen met de kille noordwestenwind zorgde dit voor een erg onaangenaam en guur weertype. De meeste neerslag viel net als gisteren weer na zonsondergang maar erg veel stelde het niet voor ondanks een vrij pittig stortbuitje dat het omstreeks 21H voor een paar minuten flink liet doorplenzen. Het neerslagtotaal werd aangevuld tot 1,5 mm (met gisteren erbij dus 2,7 mm) en tussen de buien door dreven er breder wordende opklaringen binnen vanuit het noordwesten.

Zondag, 5 november 2017

Kort na de passage van het koufront kregen we met enkele stevige buien te maken maar tegen de ochtend was het weer rustig met brede opklaringen. De aangevoerde lucht was echter onstabiel waardoor er talloze stapelwolken en Cumulonimbi te zien waren die zich tegen een prachtige blauwe hemel aftekenden. Met een noord- noordwestelijke stroming konden de buien overdag nog vlot Malderen bereiken al waren ze meestal erg kort zodat er uiteindelijk niet veel water naar beneden is gekomen. In het westen van het land pakten de buien een stuk heviger uit met veel hagel en in Nederland kwam het zelfs tot onweer. We moesten het dus vooral van de mooie wolkenlandschappen hebben en doordat de wind niet al te krachtig was, konden we intens genieten van de uitgebreide zonnige episodes tussendoor. We haalden nog maxima van 10,1 graden al voelde het in de schaduw waterkoud aan. Tijdens de avond koelde het onder de open hemel snel af waardoor de minima van 3,7 graden nu pas bereikt werden. De bewolkingsgraad liep terug naar 1/8 al kwamen er omstreeks 21H toch nog wolkenvelden opzetten die er nog een laatste buitje konden uitpersen. Het neerslagtotaal bereikte hiermee 7,5 mm al zit de neerslag van gisteren daar ook in meegerekend. 

Maandag, 5 november 2018

 Het is inderdaad niet meer tot vorst gekomen met 4,9 graden en voor een stuk was dat te wijten aan de Stratocumulusvelden die voorbij dreven. Deze waren gelukkig niet aaneengesloten en losten snel op waardoor de zon het luchtruim enkel met wat condensatiestrepen en een paar Cirruswolken moest delen. In het noorden van Nederland was het echter een heel ander verhaal en bleef de Stratocumulus en Stratusbewolking het grootste deel van de dag hangen. De maxima bleven daar dan ook beneden 10 graden steken al was het in Malderen ook niet echt een hoogvlieger te noemen met 14,7 graden. Dankzij het ontbreken van enige wind was het echter toch nog zeer aangenaam toeven in de zon en de gouden herfstkleuren maakten het plaatje compleet. Tegen zonsondergang zagen we een paar Altocumulusbanken in het zuidwesten verschijnen maar we hoefden ons geen illusies te maken over neerslagtotalen die van 0,0 mm afwijken. Het koelde aardig af maar vorst lijkt er niet in te zitten komende nacht. 

Dinsdag, 5 november 2019

 (Laos) Tijdens het tweede deel van de nacht heeft zich mist gevormd en deze ging over in Stratus die geleidelijk oploste. Het zorgde voor een magnifiek effect met het karstgebergte errond en de warme kleuren maakten het af. Na twee uur was de Stratus opgelost en werd het helder. Boven sommige bergen ontstonden echter al meteen stapelwolken terwijl de thermiek voor een aantrekkende wind zorgde. Zonder veel dreiging evenwel en in het westen en noordwesten verscheen zelfs Cirrostratus die alles leek te stabiliseren. Er ontstonden ook een paar lenticularis wolkjes onder. Verdere gevolgen bleven uit en tijdens de avond konden we weer van aangename koelte genieten.  

Donderdag, 5 november 2020

Voor het eerst in dit nieuwe winterseizoen kregen we met algemene nachtvorst te maken. In thermometerhut dook het kwik naar -1,0 graden en de omgeving was bedekt met rijp terwijl er op plassen en vijvertjes een dun laagje ijs lag. Dit was een van die bijzondere momenten waarop de exotenkwekers hoopten dat het nooit meer zou stoppen met vriezen want de bloemen en planten bevonden zich nu in een soort van tijdscapsule waarin hun schoonheid bevroren bleef voor zolang het kwik onder nul bleef. Maar uiteraard duurde dit maar enkele uren en zodra de zon de boel weer ontdooide moesten zij weer met lede ogen het horror- schouwspel aanschouwen waarin al deze zomerse schoonheden als kaartenhuisjes leken in elkaar te storten terwijl de omgeving zich vulde met de typische geur van plantaardige dood en verderf. Uiteindelijk konen we ons troosten met het feit dat er een erg fraaie en zonnige najaarsdag op volgde want de weersvoorspellingen waren zo mogelijk nog meer horror dan de taferelen die zich in onze achtertuin afspeelden. Zo zou het na deze vorstige nacht een ganse dag grijs en mistig blijven met temperaturen die maar een paar graden boven nul zouden uitkomen. Niets van dit alles dus en het zonnetje bleef ons gezelschap houden waarbij de in ijskristalletjes gehulde omgeving schitterend oplichtte net alsof we naar een zee van miljoenen kleine diamantjes keken. Doordat er vrijwel geen wind stond was het ook nog eens aangenaam toeven in de zon al was de luchtkwaliteit in deze omstandigheden natuurlijk wel wat minder. Tegen de middag bleek de lucht toch nog voldoende vocht te bevatten om er nog een paar Cumuluswolken uit te persen al waren die meestal enkel in het noorden en noordoosten te zien terwijl de lucht boven ons gewoon helder bleef. Het kon nog opwarmen tot 11,2 graden al voelde het in de zon bij slechts een zwakke noordoostelijke wind wel een stuk warmer aan. Na enkele uren verdwenen de Cumuluswolken maar later op de avond en zeker na zonsondergang begonnen er Stratocumulusvelden binnen te drijven die de afkoeling komende nacht weer wat kunnen afremmen. Al is dat nog geen vrijgeleide om al het vorstgevoelige spul weer buiten te zwieren want een nieuwe opklaring en dito afkoeling kan nog steeds voor een verrassing zorgen. En dat was dan weer iets wat de neerslag niet deed want het dagtotaal is op een erg berekenbare 0,0 mm uitgekomen. 

Vrijdag, 5 november 2021

Tijdens het tweede deel van de nacht is de atmosfeer weer tot rust gekomen en we begonnen de dag met brede opklaringen en een royale portie zonneschijn. Het kon hierbij afkoelen tot 3,9 graden en de omgeving lag er door de windstilte bedauwd bij met hier en daar nog een zeldzame nevelsliert boven de velden. Van de buien waren we nog niet verlost en tegen de middag nam de bewolking dan ook weer plotseling toe waarna we af en toe vrij pittige regenval kregen. Het bleef koel met temperaturen die op 12,4 graden bleven steken.  Er hoorden ook fraaie wolkenlandschappen bij en zeker naar de avond toe kwam dit mooi tot zijn recht door de warme schemeringskleuren. Na zonsondergang leek de buienactiviteit er definitief uit te gaan en zagen we vooral Stratocumulusachtige wolkenvelden in de duisternis met hier en daar nog een Cumulus congestus ertussen. Op het einde van de avond werd het helemaal helder en we konden een neerslagtotaal van 0,2 mm aflezen in de pluviometer. 

Zaterdag, 5 november 2022

 De vroege vogels onder ons werden beloond met mooie opklaringen en wat zonneschijn bij minima van 5,2 graden, maar vanuit het zuidwesten kwamen al snel scherp begrensde Altocumulusvelden opzetten. Ze zorgden voor fraaie wolkenlandschappen maar de zon kregen we niet veel meer te zien. Gelukkig was de bewolking vrij dun waardoor er nog veel licht was. Kort voor de middag klaarde het weer op vanuit het zuidwesten, maar dat kwam doordat de Altocumulusvelden plaats maakten voor een melkachtige waas van Cirrostratus die snel dikker werd vanuit het westen. De terugkeer van de zon was dus geen lang leven beschoren. De bewolking werd steeds dikker al had ze af en toe nog de neiging om weer over te gaan in dunnere Cirrostratus. Op het einde van de namiddag was het helemaal grijs en somber terwijl het lichtjes begon te regenen. Samen met een flink aanspannende zuidwestenwind en de lage maxima van 11,3 graden voelde het alles behalve gezellig aan buiten, zeker na wat we op thermisch gebied gewend zijn geweest de voorbije maanden. De neerslag stelde echter bijna niets voor en het klaarde nog voor zonsondergang uit waardoor we een fraaie schemering konden meepikken en een minder fraai neerslagtotaal van 0,2 mm. De avond verliep zwaarbewolkt, rustig en grotendeels droog. 

Zondag, 5 november 2023

 (Singapore) Net als gisteren was het weer licht bewolkt met restanten van buienwolken die voor wat Cirrus zorgden. Binnen de kortste keren zagen we terug overal Cumulus wolken ontstaan en deze keer ging het iets sneller met hun verticale ontwikkeling. Nog voor de middag groeiden ze uit tot buien en het kwam nu ook hier tot een wolkbreuk met onweer erbij. Opvallend was het hoe snel het weer opklaarde na dit onweer en het zelfs bijna helder werd op minder dan een uur tijd. Later dreef er meer Cirrus densus binnen en ontstond er ook Cumulus fractus terwijl er in de verte nog flinke stapelwolken te zien waren. Maar het bleef definitief droog. Enkele restanten van stapelwolken zorgden bij zonsondergang voor spektakel toen ze in feloranje kleuren oplichtten. Daarna bleef enkel de Cirrus over in een lichtbewolkte en rustige avond.