Flashback: 9 november in het verleden

 Zondag, 9 november 2014

De toenemende bewolking bleek uiteindelijk toch niet de opmaat naar een sombere zondag te zijn. Integendeel, de hemel was opnieuw mooi blauw vanochtend met slechts wat verspreide sluierwolken en hier en daar wat Altocumulus (vooral in het westen). Door deze hernieuwde opklaringen is het wel kunnen afkoelen tot 7,3 graden, al zijn dit nog steeds hoge minima voor de tijd van het jaar. Overdag begon de bewolking zich geleidelijk uit te breiden vanuit het zuiden en zuidwesten terwijl die vlagerige zuidwestenwind opnieuw van zich liet voelen. De bewolking was echter niet aaneengesloten en de zon bleef driekwart van de tijd het beste van zichzelf geven wat resulteerde in maxima van 14,8 graden. Af en toe dreef er een gordel met dikkere Altostratus bewolking binnen en er waren af en toe ook Altocumulus en Stratocumulusveldjes. Tegen het einde van de namiddag verschenen er valstrepen onder de dikkere Stratocumulusplakken en zagen we er ondiepe buien uit ontstaan met bevriezende toppen die het uiterlijk van een Cumulonimbus kregen. Veel stelde dit echter niet voor en de valstrepen raakten met moeite de grond wat in Malderen een kort buitje met ongeveer 25 regendruppels opleverde in vijf minuten tijd. Op een of andere manier moet dit een koufront voorstellen waarachter weer heldere lucht binnenstroomde met breder wordende opklaringen erachter. Na zonsondergang bleef het rustig en droog bij een wegvallende wind en dreven er af en toe nog wat Stratocumulusvelden over terwijl we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden op het einde van de avond.

Maandag, 9 november 2015

Het was vanochtend bijna helder met een diepblauwe lucht waarin enkel wat Stratus fractus te zien was. In het oosten was een rij met Cumulus congestus wolken te zien die op een wegtrekkend front of buienlijn leek te wijzen. Door het tegenlicht zag deze er behoorlijk dreigend uit al hoefden we er met een westelijke stroming niet voor te vrezen. De wind is naar west- zuidwestelijke richtingen geruimd en het was merkbaar frisser nu. Doch met minima van 13,2 graden leefden we nog steeds kilometers boven onze stand. Het heldere weertype was niet bepaald een voorbode van een zonovergoten nazomerdag want de Stratus fractus plukjes werden groter en talrijker waarna ze gezelschap kregen van Stratocumulus. Het werd een hele uitdaging voor de zon om daartegen op te boksen en de vrij krachtige wind hielp ook niet bepaald mee aan het in stand houden van een nazomergevoel. Het werd uiteindelijk helemaal betrokken met Stratus en Stratus bewolking, al klaarde het rond de middag weer grotendeels op waarbij er Cumulus fractus en Cirrostratus bewolking overbleef. Deze bewolking was afkomstig van storingen die net ten noorden van ons voorbijtrokken waardoor het er in Nederland waarschijnlijk niet zo zonnig aan toe ging als in Malderen. Aan een bulderende zuidwestenwind viel er echter niet te ontsnappen, al was het er wel eentje die zeer zachte lucht aanvoerde zodat we weer absurde maxima van 18,1 graden konden optekenen. Op het einde van de namiddag leek de bewolking weer toe te nemen met dikkere Altostratus maar tegen de avond klaarde het vooral aan de zuidelijke hemel weer gedeeltelijk op. Neerslag is er uiteindelijk niet meer gevallen vandaag waardoor we terug met 0,0 mm eindigden.

Woensdag, 9 november 2016

Alsof er magische krachten in het spel zijn, zijn de plantjes ook afgelopen nacht ongeschonden doorheen de vrieskou geraakt. Daar waar we reeds ijskristallen op beschutte plekjes zagen ontstaan gisterenavond, is de bewolking van een naderende regenzone op het allerlaatste nippertje tussenbeide gekomen om hen van een definitieve slachting te redden. De temperaturen zijn uitgekomen op 1,9 graden en tijdens de ochtend regende het reeds lichtjes bij een aanzwellende naar westelijke richtingen gedraaide wind. Toch voelde het niet subtropisch warm aan, want het ging om een occlusiefront waarbij de warmte dus enkel in de hogere luchtlagen goed kon doordringen. Dat het een bijzonder onaangenaam, waterkoud weertype werd, oogstte dan ook geen verwondering en voor de verkleumde warmteliefhebbers werd het een beproeving van lange adem. De regen hield immers de hele dag aan bij waterkoude temperaturen die niet boven 5,8 graden stegen en in Nederland werd er plaatselijk zelfs smeltende sneeuw waargenomen die heel plaatselijk ook nog eens een tijdelijk drabdekje vormde. In Malderen was het niets van dit alles al waren er waarschijnlijk wel ijskristallen in de regendruppels zichtbaar voor wie de kans kreeg om daar echt op te letten. De wind kwam hierbij meestal uit westelijke tot noordwestelijke richtingen waarbij ze opvallend zwak was (een geluk bij een ongeluk bij deze onaangename weersomstandigheden). Ook tijdens de avond bleef het onverminderd verder regenen en uiteindelijk leverde dit een erg indrukwekkend neerslagtotaal van 17,4 mm op.

Donderdag, 9 november 2017

Door de nog steeds aanwezige Stratusbewolking was het opnieuw vrij zacht met minima van 5,8 graden. De dag nam een sombere start waarbij hier en daar nevel en mist werd gevormd in de rustige, windstille omstandigheden. Tijdens de voormiddag ontstond er een gebiedje met opklaringen boven Vlaanderen waardoor we af en toe de Stratus zagen overgaan in Cumulusachtige wolkenflarden die door de nog steeds nevelige atmosfeer voor een apart sfeertje zorgden. Het leverde wat zon op voor degenen die zich in de juiste invalshoek tegenover de Zon, Aarde en wolkenflarden bevond. Dit leverde nog een klein temperatuurssprongetje naar 9,1 graden op. Maar tijdens de namiddag was er geen enkele hoek die nog zon opleverde, hoeveel cosinussen, tangenssen en pythagorassen we ook uitprobeerden. Want de bewolking sloot zich weer vanuit het noordwesten waarbij er wel meer nadruk op Altostratus kwam te liggen door een golvend warmtefront. Wel bleef het droog en zagen we tijdens de avond weer nieuwe opklaringen voorbijkomen. Het koelde nu merkbaar af en we sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm in rustige omstandigheden. De wind kwam meestal uit westelijke richtingen en bleef zeer zwak.

Vrijdag, 9 november 2018

 Net als gisteren was het weer aangenaam en zonnig maar de brede opklaringen zorgden wel voor een frisse start met minima van 3,3 graden. Dankzij de uitbundige zon was dit al snel vergeten en tijdens de namiddag waren er enkel wat wolkenflarden die voorbij dreven bij een zwak zuidwestelijk briesje. We haalden maxima van 13,6 graden en tegen het einde van de namiddag werd het weer helder. Nog voor zonsondergang zagen we echter Cirrostratus en Altostratus binnendrijven op nadering van een vrij actieve regenzone. Dit is echter een affaire voor morgen waardoor we alsnog met onze vertrouwde 0,0 mm konden afsluiten als dagtotaal. 

Zaterdag, 9 november 2019

 (Laos) De dag begon grijs en kil en de bergen waren grotendeels achter mist verscholen.  Deze trok verrassend snel op en binnen de kortste keren had de zon het rijk voor zich alleen.  Maar nu stak er een ijzige noordoostelijke wind op en de pullovers mochten aan tot tegen de middag.  De kou maakte verrassend snel plaats voor warmte en de Cumulus die ondertussen ontstond veranderde daar niets aan. De stapelwolken waren onschuldig en losten tegen de late namiddag op om plaats te maken voor Cirrus. De zonsondergang was sfeervol maar niet met warme kleuren terwijl het weer snel koud ging aanvoelen.  

Maandag, 9 november 2020

 Het zou volgens de weermodellen een erg zonnige dag worden, maar toch leek het wat minder goed uit te draaien. Er hing redelijk wat Stratocumulus en Cirrusbewolking en hoewel de zon steeds net in een hoekje stond waar deze wolken niet hingen, bleef dat geluk niet duren en werd het somberder. Maar het was niet dat we reden tot klagen hadden want voor opklaringen was er nog geregeld ruimte en ook het kwik deed het weer erg goed door zich tussen 6,4 en 15,8 graden op te houden. Voeg daar nog eens een zeer zwakke tot ontbrekende zuidwestenwind aan toe en alle ingredi nten waren er om weer volop te genieten van een nazomerse dag. Tegen de avond kwam de Stratocumulus massaler opzetten uit het zuidwesten en daarboven hing ook een band met Cirrusbewolking die blijkbaar dik genoeg was om wat neerslag te produceren. Dit gebeurde net voor zonsondergang en het resulteerde in een spectaculair display van vuurrode strepen die uit de lucht kwamen waarbij het leek alsof het lava regende. Op hoogte was deze neerslag intens maar het waren slechts enkele druppels die de grond bereikten. Na een half uurtje leek alle bewolking boven ons in het niets op te lossen en keken we tegen een zachtblauwe lucht aan terwijl er hier en daar rijen met stapelwolken te zien waren tussen banken van Stratocumulus. De lucht zag er nu heel anders en vooral onstabieler uit al bleef het wel droog. De opklaringen zorgden voor wat nevel en vooral veel condens die zich begon te vormen. Dit had bijna een invloed op de neerslagmeting die weliswaar nog beperkt bleef tot 0,0 mm voor vandaag. Het koelde vrij snel af al lijkt vorst niet aan de orde te zijn. 

Dinsdag, 9 november 2021

Ondanks de brede opklaringen zijn we ook vandaag weer aan de vorst ontsnapt bij minima van 2,6 graden. Na een zonnige start begonnen er dan heel dunne Stratocumulusveldjes binnen te drijven die voor een apart uitzicht zorgden. Ze hoorden bij een wolkenband die over het westen hing en van zuidwest naar noordoost liep. Telkens de wolkenvelden ons vanuit het noordwesten probeerden te bereiken losten ze op waardoor de zon steeds kon terugkomen en als er al wolken voor hingen waren ze zo dun dat de zon gewoon bleef schijnen. He bombardement van wolkenvelden bleef echter aanhouden en uiteindelijk moesten de opklaringen zich beetje bij beetje terugtrekken waardoor het in Malderen overtrokken raakte en het kwik bij 13,1 graden een halt werd toegeroepen. Voor zover de laagstaande zon nog iets aan deze temperaturen had kunnen verbeteren als die wolken er niet waren, natuurlijk. Hoe dan ook lieten die opklaringen dat niet zomaar gebeuren en werd er tijdens de tweede helft van de namiddag weerwerk geboden. Of we daar nu vrolijk van moesten, worden is dan weer een andere vraag want de zon was ondertussen al zodanig afgezwakt dat we er ook achter glas niet veel meer aan hadden en uiteindelijk zorgde het alleen maar voor een versnelde afkoeling die de dreiging voor nachtvorst re el maakte. Hier en daar konden we voor middernacht al glinstertjes ontwaren van ijskristallen tussen de dauw al bleef alles in dorpen en steden tot dat moment nog vloeibaar, zo ook de 0,2 mm (condens) aanwijzende pluviometer in Malderen. 

Woensdag, 9 november 2022

De buienlijn heeft ons uiteindelijk niet meer kunnen bereiken en we begonnen de dag onder een kraakheldere hemel waar enkel in het zuidoosten een band van Cirrostratus in te zien was. Het was zacht met minima van 10,4 graden maar een strakke zuidwester joeg de gevoelstemperaturen flink naar beneden. En er ontstonden plotseling banden van Cumuliforme bewolking die van zuidwest naar noordoost liepen en zich snel uitbreidden. Het leek het begin van een sombere dag te zijn maar de opklaringen wisten daarna terug wat terrein te winnen. Korte tijd later werd dit echter alweer afgestraft door een uitgestrekt veld van Stratusachtige Cumuluswolken die dicht opeen gepakt zaten. Het was nu wachten tot de middag eer er weer opklaringen kwamen en deze werden nu afgewisseld door buienwolken die de hemel een interessantere aanblik gaven en daarbij af en toe voor wat regen zorgden. Door de krachtige wind en de hoge treksnelheid stelden deze buitjes weinig voor en tijdens de namiddag ging de activiteit er weer zo goed als volledig uit. Het werd bij regelmatige zonnige perioden zacht met maxima van 14,8 graden maar de nog steeds erg krachtige zuidwester liet het een stuk frisser aanvoelen dan het was. Tijdens de avond en vooral na zonsondergang klaarde het helemaal op en kregen we weer een heldere sterrenhemel te zien. De wind ging daarbij niet volledig liggen waardoor de afkoeling flink getemperd werd. We eindigden met een neerslagtotaal dat ondanks de buiige opleving deze middag beperkt is gebleven tot 0,0 mm. 

Donderdag, 9 november 2023

 (Singapore) De restanten van het buiencomplex zijn verder opgelost waardoor er terug opklaringen waren en de convectie weer haar gang kon gaan. Deze keer was het echter in de vorm van Cumulus congestus wolken aan de westelijke kant van het luchtruim en geen verspreide stapelwolkjes zoals we dat eerder vaak zagen. Tegen de middag ontstonden er wel meer afzonderlijke stapelwolken en er was ook veel Altostratus en laaghangende wolkenflarden waardoor de zon het moeilijk kreeg. Het onweer dat kort na de middag ontstond was niet zichtbaar waardoor de eerste daverende donderslagen als bij verrassing kwamen. Er volgden perioden van hogere bliksemactiviteit die werden afgewisseld met rustige momenten waarop het leek alsof het onweer het had begeven. Uiteindelijk kwam het tot een aantal flinke regenbuien die werden voorafgegaan door licht gedruppel. Daarna loste alles weer op en zagen we vooral Cirrostratus waarin hier en daar nog aambeeldvormige structuren te zien waren. Hier en daar hing er nog een Cumulus congestus maar er ontstonden geen nieuwe buien uit. Het oogde mooi en rustgevend in het zachte avondlicht al bleven de felle schemeringskleuren die je normaal in de tropen zou verwachten uit. Later loste de hoge en middelhoge bewolking ook grotendeels op en bleven er nog enkele grote Cumulus wolken over waarmee we de dag eindigden.