Zaterdag, 28 december 2024

 Zaterdag, 28 december 2024

 Ondanks de grijze wolkensoep is het tijdens de nacht voldoende afgekoeld om ons in een witberijpt en bevroren landschap te laten ontwaken. De minima zijn op -1,9 graden uitgekomen. Op vijvers en plassen heeft zich ook een laagje ijs kunnen vormen. Het leek het begin van een grijze en vorstige winterdag te zijn, maar tot eenieders verrassing loste de Stratusbewolking plotseling op. De zon kwam er voor het eerst sinds lang door en het leek alsof

we ons in een compleet nieuwe wereld bevonden. Er bleef nog wat laaghangende Stratus en nevel over en dit zorgde voor schitterende uitzichten met de blauwe lucht boven ons en het warme licht van de laagstaande zon dat erdoorheen priemde. Die nieuwe wereld leek dus ook al meteen een fantasiewereld te zijn zoals je ze normaal alleen in Disney films ziet. De bewolking loste tijdens de uren daarop op al was het al middag eer er niets meer van overbleef.  Het grootste deel van de rijp smolt weg maar doordat de zon in deze tijd van het jaar zwak is en er vrijwel geen wind stond (op wat zwakke zuchtjes uit het zuidoosten na) kwam er dauw in de plaats die de hele dag door bleef liggen en prachtig opgloeide in het winterse zonlicht. De temperatuur steeg bij dit alles naar 4,4 graden en vanachter glas kwam er zowaar weer wat lente sfeer in. Als we de satellietbeelden mogen geloven was het geluk echt wel aan ons besteed want deze keer was het Nederland dat achter de grijze wolken

verdween en ook een aantal gebieden in het uiterste westen kwamen er minder goed vanaf. De Stratusbewolking zat immers niet alleen ten noorden maar ook ten zuiden van ons en begon doorheen de dag zelfs gestaag onze richting uit te komen. Ook vanuit het westen begon de bewolking zich gestaag uit te breiden. Malderen bevond zich echter nog net voldoende naar het oosten om ons nog tot zonsondergang heldere condities te gunnen en dit zorgde ook voor een aparte zonsondergang waarbij er naast de oranje schemeringskleuren een bruinachtige gloed te zien was. Dit zorgde ook weer voor fraaie plaatjes maar of dit vanuit een gezondheidsperspectief ook wenselijk is, was een ander verhaal. Hoe dan ook, de ijskristalletjes die zich rond die tijd weer begonnen te vormen begonnen later op de avond weer te smelten. We wisten dus al meteen hoe laat het was: de Stratusbewolking heeft nu ook Malderen bereikt. Als we naar boven keken waren er inderdaad geen sterren meer te zien en was alles weer achter die vertrouwde oranjekleurige soep verdwenen. Mist werd er deze keer echter niet meer te ontstaan, er leek daarvoor iets te veel wind te staan nu. Later op de avond begon de temperatuur toch nog verder te dalen en tegen middernacht zaten we net op het vriespunt. Aan de grond vroor het alweer met -3,0 graden, dat was zelfs een lagere temperatuur dan deze ochtend. De dauw en rijp ten spijt zijn we er deze keer toch droog uitgekomen met een dagtotaal van 0,0 mm.