Flashback: 1 februari in het verleden

 Zaterdag, 1 februari 2014

De regenzone heeft zich tijdens het tweede deel van de nacht flink uitgebreid en tegen de ochtend kregen we reeds met het koufront te maken. Dit ging gepaard met herfstachtig aandoende slagregens die een uurtje aanhielden en zowel gevolgd als voorafgegaan werden door een langere periode van matige regenval. De bewolking bestond uit Nimbostratus, en nadat het koufront gepasseerd was, ging die over in Altostratus waar opvallend veel Stratus fractus onder ontstond. Kort voor de middag werd het dan droog en vervolgens kregen we een waterzonnetje te zien dat geleidelijk aan kracht begon te winnen. Er stroomde koelere lucht binnen waardoor de maxima van 8,7 graden al tamelijk vroeg werden bereikt ondanks de relatief zonnige tweede helft van de namiddag die we aangeboden kregen. In het westen was een blauwe lucht met Cumuluswolken te zien, maar wie goed keek zag ook de Cumulonimbuswolken die met hun aambeelden heel discreet tussen de sluierbewolking van het koufront verweven zaten. De kust was dus nog niet veilig voor wie regengevoelige activiteiten gepland had, en plaatselijk kwam het inderdaad tot plotse, wolkbreukachtige regenval. In hoeverre die in Malderen het geval was, is niet duidelijk maar met of zonder buien mag het neerslagtotaal van deze dag er toch wel wezen met 7,2 mm. Overdag stond er nog een gure zuidwestenwind die geleidelijk naar het westen tot noordwesten draaide en daarbij afzwakte. Het koudegevoel nam hierdoor wat af, maar nadat we nog even van een vurige zonsondergang konden genieten met oranje oplichtende koufrontbewolking in het oosten, koelde het snel verder af. Tegen middernacht was het kwik reeds uitgekomen op 5,5 graden en zelfs een ijskristal of twee, drie lijkt niet helemaal uitgesloten te zijn voor morgenvroeg.

Maandag, 1 februari 2016

We bevonden ons vanochtend nog steeds in de warme luchtmassa's ten zuiden van het warmtefront, en aan het weersbeeld was niet zo veel veranderd. Dit betekent dat het nog steeds broeierig was met temperaturen die verder opliepen naar 10,8 graden en aanhoudende lichte motregen. Een verandering die we wel konden vaststellen was een toename van de wind die er op sommige momenten weer flink aan lag te sleuren en te trekken. Niet meteen de meest gezellige omstandigheden voor de eenzame fietser of wandelaar al voelde het ook bij deze krachtige windvlagen niet koud aan doordat de zachte lucht verzadigd was met vocht. De bewolking bleek vooral uit Stratus en Stratus fractus te bestaan, waar waarschijnlijk ook nog een dikke laag Altostratus boven hing. Aan dit beeld veranderde weinig, en we kregen de hele dag door een afwisseling van motregen en droge perioden, en dan weer motregen met lichte regen ertussen gemengd. De wind wakkerde nog iets verder aan en kwam meestal uit westelijke tot zuidwestelijke richtingen. Ook tijdens de avond bleef het lichtjes motregenen of regenen, en koelde het langzaam een beetje af waardoor we nu pas de minima van 7,2 graden konden optekenen. Door het lichte karakter van de regen is het ondanks bijna een hele dag gedruppel bij een neerslagtotaal van 0,8 mm gebleven.

Woensdag, 1 februari 2017

De bewolking is tijdens de nacht blijven hangen waardoor het met de vorst is meegevallen, en ook in Malderen zagen we het daglicht in een omgeving met vloeibaar water terugkeren bij temperaturen die op 2,9 graden zijn uitgekomen. Maar het was niet meteen een weertype waar velen vrolijk van werden, want de Stratusbewolking hing er nog steeds, en deze voelde zich natuurlijk in haar nopjes in een vochtige atmosfeer waar weinig tot geen wind stond. Op sommige plaatsen was de bewolking overgegaan in Stratocumulus (waardoor de temperaturen daar ook iets lager zijn uitgekomen) maar de zon, maan of sterren konden slechts door weinigen waargenomen worden. Tijdens de voormiddag kwamen we geleidelijk onder de invloed van een naderend warmtefront waardoor we de Stratusbewolking zagen breken en overgaan in Stratocumulus. Hierdoor kwam er wat ruimte vrij voor opklaringen waarbij we in de hogere luchtlagen Cirrus en Cirrostratus bewolking konden ontwaren die dikker werd vanuit het westen. De zon kreeg dus weinig kansen om van deze weersverandering te profiteren, al konden we ze wel af en toe in waterige versie bewonderen. De zachtere lucht achter het front slaagde er overdag reeds in om Belgie in te palmen waar we maxima van 10,1 graden haalden. In Nederland lag het kwik op de meeste plaatsen maar net boven het vriespunt op datzelfde moment. Bij dit alles stond er een matige wind uit zuidwestelijke richtingen. Tegen de avond begon de frontale bewolking zich verder uit te breiden waardoor het terug betrokken werd in Malderen met af en toe wat lichte regen of motregen. Deze neerslag bleek goed/slecht te zijn voor een dagtotaal van 0,5 mm. Doch hoe hopeloos het betrokken en miezerige weer er voor de sterrenkijkers ook mag uitgezien hebben, kort voor middernacht was het weer opgeklaard en keken we terug tegen een fonkelende sterrenhemel aan. Ondanks deze opklaringen bleef het echter opvallend zacht met temperaturen die dichtbij de eerder gehaalde maxima bleven schommelen bij een nog steeds goed voelbare wind.

Donderdag, 1 februari 2018

Het leek wel zomer toen we zagen dat het om zes uur al klaarlicht was. Maar het bleek maanlicht te zijn en doordat het aantal lumens niet veel verschilde met hetgene dat de afgelopen dagen overdag op onze netvliezen terechtkwam leek de zon al op te zijn. De bewolking bestond uit Cirrostratus maar er was ook Cumulus congestus en Cirrostratus te zien en wat Stratocumulusvelden. Hier en daar werden reeds buien van regen, hagel en natte sneeuw waargenomen. Deze trokken overdag het binnenland in maar Malderen werd erg karig bedeeld waardoor we hier van een rustig en zonnig weertype konden genieten. Al trokken er zeker in de voormiddag aaneengesloten velden van Stratus fractus en Stratocumulus over waardoor het bij momenten nog somber en grijs werd. Na de middag was het vooral Cirrus densus, Cumulonimbus en Cumulus congestus wat we te zien kregen met opklaringen ertussen. Nog steeds geen enkele bui die ons kon bereiken, maar omstreeks 21h veranderde dat en begon het dan toch nog lichtjes te regenen vanuit het noordwesten met zelfs natte sneeuw ertussen. Niet verwonderlijk met de afkoelende bovenluchten en kwikstanden die terugliepen naar 1,5 tot 6,3 graden. De neerslag die voor middernacht viel was niet duidelijk maar waarschijnlijk bleef het nog beperkt tot 0,5 mm wat ook het dagtotaal werd.

Vrijdag, 1 februari 2019

 Tijdens de nacht heeft de sneeuw ons kunnen bereiken en deze keer leverde het ook in Malderen een witte winterwereld op. Het sneeuwdek was een tweetal centimeter dik maar het was aangewezen om hier snel van te genieten (al dan niet via de spoeddiensten) want tegen de ochtend begon het al lichtjes te regenen bij oplopende temperaturen. We bevonden ons aan de achterzijde van de neerslagzone en de bewolking ging er over in Stratocumulus terwijl er een zwakke noordwestelijke wind stond. Daarna volgde er een wat grillig weertype met buien en opklaringen (waar echter niet echt royaal mee werd omgesprongen). De combinatie van regen en dooi bij temperaturen die van -1,1 naar 5,2 graden stegen, was echter een regelrechte aanslag op de winterwereld en tegen het einde van de namiddag was er vrijwel niets meer van sneeuw of ijs te zien. Wie de mooie winterwereld voor een vrolijk lentezonnetje hoopte te kunnen ruilen was er echter aan voor de moeite want ondertussen was alles weer volgeplempt met sombere Stratuswolken en daar viel tijdens de avond zelfs af en toe wat motregen uit. Deze zorgde in combinatie met de gesmolten sneeuw voor een neerslagtotaal van 6,1 mm. 

Zaterdag, 1 februari 2020

 Het koufront is met een reeks pittige buien doorheen het land getrokken. Doch tijdens de voormiddag bleef het nog een hele tijd na regenen en pas tegen de middag werd het droog. En zelfs dan moesten we rekening houden met nog een aantal buitjes. Zoals typisch in deze situatie zagen we de bewolking overgaan in Altostratus en klaarde het op vanuit het westen. De afzwakkende wind is naar west- zuidwestelijke richtingen geruimd. Er dreven stapelwolken binnen die erg fraai oogden met scherpe toppen en contrasten. Ze dreven snel voorbij door de krachtige wind maar werden snel kleiner en meer gerafeld. De druk steeg immers snel en er werd op hoogte weer wat warmere lucht geadvecteerd. Aan de grond was het een ander verhaal en koelde het geleidelijk af waarbij de maxima van 12,5 graden al tijdens de nacht werden opgetekend. De minima volgden dan laat in de avond met 7,2 graden terwijl het steeds rustiger werd en droog bleef. De neerslag tijdens de voormiddag heeft een vrij indrukwekkende 6,8 mm opgeleverd. 

Maandag, 1 februari 2021

De wintergrens liep vanochtend dwars door de Benelux, en zo vonden we Malderen terug in een mistige, druilerige maar vorstvrije context bij minima van 2,0 graden. Terwijl het in grote delen van Nederland lichtjes regende bij negatieve temperaturen. De wegen zijn daar dus in ijsbanen veranderd waardoor veel pendelaars er ondanks het betrokken weertype van een fonkelende sterrenhemel konden genieten. De nabijheid van de vorst, het vocht in de lucht en het ontbreken van enige wind veroorzaakte de mist die geleidelijk dichter werd. Maar naar de middag toe begon deze weer op te trekken en het Stratusdek dat overbleef bleek erg dun te zijn. Het daglicht dat erdoor viel was immers erg intens en het was dus in niets te vergelijken met de sombere Stratusdagen die we eerder deze winter gezien hebben. Na de middag werd de bewolking echter weer wat dikker en begon ze ook wat chaotischer te worden. De zonneliefhebbers bleven dus in de kou staan en alle anderen ook bij maxima van slechts 4,9 graden. Er volgde een rustige en betrokken avond waarin we het neerslagtotaal van 1,0 mm optekenden. 

Dinsdag, 1 februari 2022

De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen met Stratocumulus en Stratus waardoor we weer in dezelfde somberheid terecht zijn gekomen als waar we de voorbije weken nooit leken uit te raken. Met het verschil dat er nu wat meer leven in de atmosfeer zat in de vorm van een nog redelijk vinnige west- noordwestenwind en af en toe wat dikkere regendruppels tussen het gemiezer waardoor het allemaal toch wat meer de uitstraling had van een jonge en frisse regenzone. Tegen de middag kwam de verlossing er dan en zagen we de bewolking dunner worden terwijl het na nog een poosje motregenen droog werd. Er volgden opklaringen maar het was al een heel eind in de namiddag toen de zon er door kwam. De bewolking ging daarbij over in wegtrekkende Stratocumulusvelden en veel Stratus fractus. Op nadering van een regenzone die ons morgen zoet (of eerder zuur) zal houden begon er Cirrus en Cirrostratus binnen te lopen vanuit het zuidwesten. Het waren de advectiestromingen die hiermee gepaard gingen, welke de lagere bewolking lieten oplossen. Het duurde niet lang eer de resterende, verspreide wolkenflardjes waren opgelost en er enkel nog sluierbewolking te zien was die wat verderop overging in Altostratus. Vanuit het noorden kwam er na zonsondergang plotseling weer lage bewolking opzetten die uit Stratocumulus bestond, maar erg fraaie castellanus- achtige structuren had en ook niet aaneengesloten bleek te zijn waardoor het wolkendisplay best wel mocht gezien worden in de zachte schemeringskleuren. Even daarvoor konden we trouwens al van een erg spectaculaire zonsondergang genieten met vurige lavakleuren. En ook het kwik heeft duidelijk vuur geroken want met de opklaringen is er gevoelig zachtere lucht binnengestroomd waardoor het kwik in de loop van de dag van 2,2 naar 9,7 graden werd gestuwd en vervolgens een lange tijd in de buurt van deze maxima bleef kamperen tijdens de avond. De nog steeds vrij strakke wind moesten we daarbij voor lief nemen al was het allemaal een stuk minder dan gisteren, net als het neerslagtotaal trouwens met 0,0 mm.

Woensdag, 1 februari 2023

De bewolking is tijdens de nacht terug afgenomen en een heldere sterrenhemel maakte tijdens de vroege uurtjes haar opwachting. De dreiging van de bewolking was nochtans niet veraf want op de satellietbeelden zagen we voortdurend wolkenvelden ontstaan in onze aanvoerrichting die meestal plots weer oplosten en van orografische oorsprong (Britse eilanden) leken te zijn. Ter hoogte van die wolkenvelden leek ook een zwak warmtefront te liggen. Tijdens de uren daarop bleek alles echter net goed te vallen voor wie in Malderen woonde en snakte naar wat zonneschijn na de sombere periode die we achter de rug hebben. De wolkenvelden kwamen namelijk boven Nederland terecht en grote delen van België baadden in de zon. Gedurende een paar uur kon ze zelfs onafgebroken schijnen waarbij ze enkel af en toe wat werd afgezwakt door een pluk Cirrus (die bij het front hoorde) of wat Altocumulusveldjes. Tijdens de namiddag werd het echter andere koek en kregen we ook in Malderen met meer bewolking te maken. Dit ging terug om Stratus fractus toefjes die eerst sporadisch verschenen maar daarna steeds talrijker werden waarna we binnen de kortste keren weer tegen een dikke en sombere laag Stratus aankeken. Tussen de wolkenvelden door ontwikkelden zich ook een aantal buien maar hun aantal en intensiteit bleek maar klein bier te zijn tegenover de buien die in Nederland tot ontwikkeling kwamen. Vooral in het noorden werd melding gemaakt van felle windstoten en op verschillende plaatsen kwam het daar ook tot onweer.  Hoewel deze buien zich in polaire lucht ontwikkelden, begon de zachte lucht weer vanuit het zuiden op te rukken en vermoedelijk was het ook dat eerdergenoemde warmtefront welke de buienactiviteit in Malderen onderdrukte. De temperaturen zijn in deze omstandigheden op geen enkel moment beneden 4,4 graden gezakt en de maxima waren weer ‘ouderwets hoog’ met 10,7 graden. De prijs die we hiervoor betaalden (buiten de terugkerende bewolking en somberheid) was een strakke westelijke tot west- noordwestelijke wind  al was die in vergelijking met het noorden van Nederland nog best wel aan de bescheiden kant. Net als de buien dus die uiteindelijk ook niet meer dan 0,0 mm opleverden als dagtotaal.

Donderdag, 1 februari 2024

Tijdens de nacht is er nog flink wat regen bijgevallen waardoor de omgeving er kletsnat bijlag. Maar toch was het alweer helder toen het eerste daglicht doorbrak, er waren enkel wat Stratocumulusveldjes te zien die vooral in het oosten hingen. Door de passage van de regenzone en de bijhorende bewolking is het ondanks die heldere condities vanmorgen niet kouder dan 3,4 graden geworden. De Stratocumulusveldjes verdwenen tijdens de voormiddag eveneens en het werd nu volledig helder op een paar contrails na. De lucht kleurde diepblauw, de zon scheen fel, er stond slechts een zwak westelijk briesje en we waanden ons dus weer volop in de lente. Tegen de middag ontstonden er enkele stapelwolkjes die tijdens de namiddag wat talrijker werden al bleef het voor de rest wel droog, overwegend zonnig en rustig. Het kwik steeg naar aangename maxima van 9,8 graden. Tijdens de late namiddag begon er Cirrostratus bewolking binnen te lopen vanuit het westen terwijl de condensatiestrepen van vliegtuigen niet meer oplosten in die richting. De stapelwolkjes verdwenen bij dit alles weer maar vanuit het noorden dreef er een uitgestrekt veld met Stratocumulus bewolking binnen. Deze bewolking bestond uit afzonderlijke toefjes die aan de zuidzijde scherp begrensd waren. In het zuiden hing ondertussen nog steeds die zone met vooral veel contrails waardoor de lucht daar min of meer op een dambord begon te lijken. De combinatie van dit patroon met de oprukkende Stratocumulusvelden zorgde voor een wat aparte aanblik die zich uitstekend leende voor fraaie weerfoto's. Er werd ook voorzien in warme schemeringskleuren terwijl de Stratocumulusvelden later rood opgloeiden langs onder. De zon was echter al lang onder toen dat gebeurde en het was ook van korte duur waardoor het typische effect van de vlammende lavazee uitbleef of amper tot haar recht kwam. Later op de avond begonnen de Stratocumulusvelden gedeeltelijk op te lossen en was er terug meer ruimte voor bredere opklaringen. Het bleef daarbij zacht en droog en het neerslagtotaal van 3,6  mm was dan ook al vroeg in de ochtend een feit.