Flashback: 10 februari in het verleden

 

Dinsdag, 10 februari 2015

Het was grijs en druilerig vanochtend, maar de minima van 4,1 graden voelden tamelijk zacht aan na de vorstige nachten en gure wind die we vorige week gewend waren geworden. Het begon tijdens de voormiddag weer te motregenen waarbij de Stratusbewolking zeer dik was en opvallend weinig licht doorliet. Tijdens de late voormiddag kwam daar verandering in en ging de bewolking over in een mengvorm tussen forse Cumulus congestus en Stratus fractus bewolking. Daartussen verschenen opklaringen en kregen we een vluchtige streep zon te zien, al werden helaas voor sommigen niet alle plaatsen in Vlaanderen 'doorstreept'. Het duurde niet lang of het luchtruim werd weer ingepalmd door dikke plakken Stratus en Stratus fractus bewolking waardoor het grootste deel van deze dag toch somber en grijs is verlopen. Het verwonderde dan ook niet dat de maxima met 6,6 graden amper hoger waren dan de minima. Belangrijk verschilpunt van de nieuwe wolkeninvasie was het uitblijven van de motregen: we konden de dag hierdoor in droge, betrokken en zachte omstandigheden afsluiten waarbij het neerslagtotaal van 0,2 mm reeds rond de middag een feit was.

Woensdag, 10 februari 2016

Het buiige weertype is tijdens de nacht verder gegaan en bleef ook overdag aanhouden. Dit ging gepaard met zeer veel bewolking en minima die op 3,3 graden zijn uitgekomen. Van gladde toestanden bleven we dus gespaard. Het was wachten tot de namiddag alvorens we in een gebied met meer afzonderlijke buienwolken terechtkwamen waartussen ook opklaringen zaten. Maar we hoefden er ons niet te veel van voor te stellen, de zonnige perioden waren maar kort en een gure noordwestenwind deed de maxima van 7,2 graden kouder aanvoelen dan ze waren. Ook tijdens de avond kregen we nog een aantal buien te verwerken waartussen vrij pittige exemplaren zaten. Na 20H werd het definitief droog en werden de opklaringen breder bij een wegvallende wind. Het neerslagtotaal was toen reeds op 5,0 mm uitgekomen.

Vrijdag, 10 februari 2017

 (Filipijnen) De dag begon te Malderen in ijzige en sombere omstandigheden met Altostratusbewolking en een snijdende wind die uit oostelijke tot zuidoostelijke richtingen kwam. Het voelde bijzonder guur aan en tegen de avond begon het vanuit het oosten te sneeuwen wat ongeveer een centimeter van het witte goedje opleverde. Dit zorgde voor de nodige vertraging bij de vlucht naar Frankfurt maar uiteindelijk slaagden we erin om in de lucht te geraken en in Frankfurt bleek het droog te zijn met temperaturen die rond of net onder het vriespunt schommelden. Er hingen brede opklaringen met hier en daar wat Stratocumulusbewolking. Tijdens de aansluitende vlucht naar Singapore kwamen we al snel boven uitgestrekte Stratocumulusvelden terecht waar het etmaal in rustige en turbulentievrije omstandigheden ten einde liep. 

Zaterdag 10 februari 2018 

Tijdens het tweede deel van de nacht is het weer gaan opklaren en we begonnen de dag onder een diepblauwe lucht waaronder Cumulus fractus bewolking te zien was. De minima zijn daarbij naar 1,0 graden gezakt. Tijdens de voormiddag begonnen de wolkenflarden geleidelijk op te lossen vanuit het westen waardoor het aangenaam zonnig voorjaarsweer werd en de zuidwestenwind voelde zelfs zacht aan. Maar ondertussen werden de blauwe kleuren fletser waarna we Cirrostratus bewolking zagen verschijnen in het westen. Dit was de volgende neerslagzone die later in de nacht ons gezelschap zal zijn. Maar het was allemaal erg goed getimed waardoor we toch nog het beste uit de zon konden halen tot deze bijna onder was en de maxima logen er dan ook niet om met 5,7 graden (toch nog een klein leugentje dus). Tijdens de avond koelde het slechts langzaam af door de toenemende bewolking en luchtmenging door de aanwakkerende wind. We konden het echter nog droog houden met een dagtotaal van 0,0 mm.

Zondag, 10 februari 2019

 Vandaag was de grote dag waarop we met massa's regen te maken zouden krijgen om de voorraden nog een laatste maal bij te vullen op deze vooravond van de Grote Droogte die zich in de weermodellen begint af te tekenen. Maar het draaide op een teleurstelling uit want de occlusie draaide net ten noorden van ons in terwijl we net boven het buiengebied dat in de linkeruitgang van een jetstreak ontstond terecht kwamen. Regen viel er uiteindelijk wel en met 14,4 mm waren de hoeveelheden best indrukwekkend al was het maar een derde van wat aanvankelijk berekend werd en de helft van wat er in het zuiden van Nederland viel. We konden een warmtefront, een koufront en een schampschot van de occlusie herkennen in de 'afdrukken' die werden achtergelaten in het neerslag- en luchtdrukverloop. Het koufront bleek tijdens de namiddag de hoogste neerslagintensiteit te geven al is het meeste uit het warmtefront in de ochtend gevallen en stelde het gedruppel tijdens de avond niet zo veel meer voor. De scherpe temperatuurdaling zorgde er echter voor dat het erg guur werd en geen pretje was om nu nog buiten te komen. De minima van 4,4 graden werden dan ook pas tijdens de avond bereikt terwijl de maxima al tijdens de voormiddag een feit waren met 9,4 graden. 

Maandag, 10 februari 2020

 De storm is nog steeds niet gaan liggen al is de wind een beetje afgezwakt. Wel zijn we aan de achterzijde van het koufront in veel koelere lucht terecht gekomen en het voelde buitengewoon guur aan in deze omstandigheden. Er vielen bovendien nog stevige regenbuien tussendoor. In de loop van de dag werd het droger en kregen we wat zonnige perioden bij een mengeling van Cumulus en Stratocumulus. De terugkerende rust was echter bedrieglijk want de Straalstroom lag nog in onze buurt rond te zwabberen dat het een lieve lust was. En dus werden de buien er al snel weer door opgezweept. Eerst in Nederland waar het op verschillende plekken tot hagel en onweer kwam met felle rukwinden. Daarna trokken er ook in Vlaanderen buien binnen en omstreeks 20H begon de hemel in Malderen regelmatig door bliksemflitsen op te lichten. Het leek van alle kanten te komen maar al spoedig konden we Cirrus densus bewolking lokaliseren ten zuiden van ons terwijl er ook in het westen en noordwesten dergelijke wolken verschenen. Het felle licht van de volle maan werd wazig door sneeuwvlokken die op een paar kilometer hoogte voor de bui uit waaierden en al snel begon het ook op de begane grond te hagelen en stortregenen met hevige rukwinden erbij. De neerslag was zo hevig dat de sneeuw ook tot op de begane grond kon doordringen al moesten we natuurlijk geen winterlandschappen verwachten. Bij een temperatuur die van 10,6  naar 3,2 graden daalde kon alles immers nog steeds vlug weg smelten. De buienlijn was even plots als ze gekomen was weer weg en het was meteen weer zo goed als helder waarbij wegsmeltende hoopjes hagel en sneeuw en een neerslagtotaal van 2,5 mm de enige getuigen waren van wat zich hier zonet heeft afgespeeld. 

Woensdag, 10 februari 2021

De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen, en er is nu ook Stratocumulus op het appel verschenen. Dit zorgde ervoor dat de strenge vorst die voorspeld werd nog meeviel en het beperkt bleef tot -7,9 graden in Malderen. Maar het was natuurlijk nog steeds diepwinters met een flink bepoederd landschap vol ijs en sneeuw dat als krokante toastjes kraakte wanneer erover werd gelopen of gereden. Soms klonk dit gekraak wat luider en dan wisten we meteen dat er weer een fietser of voetganger onderuit was gegaan. Overdag bleef de bewolking hangen en ze ging zelfs over in dichte Stratus waaruit twee sneeuwvlokjes vielen. Maar tegen de middag brak deze weer open en kregen we een wat chaotische blauwe lucht met rafelige wolkenflarden in te zien. De zon kwam er regelmatig bij kijken maar ze kon het in elk geval maar nauwelijks laten opwarmen. Het bleef gewoon vriezen bij maxima van -0,8 graden. Er stond ook een gure oost- noordoostenwind en deze voerde tegen de avond weer dikkere Stratus fractus bewolking aan waarin slechts hier en daar nog wat ruimte overbleef voor opklaringen. Nog later op de avond werden deze opklaringen weer breder maar omstreeks 21H werd dit gevolgd door een paar sneeuwbuitjes met opvallend dikke vlokken. Het waren er echter maar een handvol waardoor dit waarschijnlijk geen invloed heeft op het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 10 februari 2022

De actieve regengebieden hebben ons diep in de nacht kunnen bereiken waardoor de ochtendspits in kletsnatte omstandigheden verliep onder een dik Nimbostratus wolkendek. Daaronder hing Stratusbewolking terwijl het erg nevelig was. De perioden van regen waren het meest intens aan het begin van de voormiddag waarna er een episode van motregen volgde die ons weer in de vertrouwde sfeer van somberheid en treurnis bracht die wel een watermerk van deze winter lijkt te zijn.  Net als de zachte temperaturen trouwens, want met maxima van 9,1 graden hadden we op thermisch gebied niet veel te klagen zolang we maar geen winterliefhebber waren. Koude lucht was echter onderweg en deze bereikte ons in de late namiddag toen na een periode van droog weer en wat dunnere Stratusbewolking plotseling een whale’s mouth verscheen met een regengordijn erachter in het noordwesten. Er volgden pittige buien en een salvo van hagel waarna de koele lucht dan definitief over ons uitstroomde met een van west- zuidwest naar noordwest ruimende wind. Op de opklaringen achter het front was het echter nog lang wachten want ook in de uren daarna bleef het grijs met af en toe regen die bij de dalende temperaturen geen pretje was om aan blootgesteld te worden. Gelukkig is de vrij pittige wind die er overdag nog stond gaan liggen waardoor het met de gevoelstemperaturen nog een beetje meeviel. Tijdens de avond koelde het verder af tot 2,3 graden en al het gedruppel van vandaag bleek goed te zijn geweest voor een totaal van 5,6 mm.

Vrijdag, 10 februari 2023

Waar de meeste weermodellen en berichten mist voorspelden in de vochtige gestagneerde lucht achter het front, bleek dit in Malderen mee te vallen. De dag begon gewoon helder al zorgde dit dan wel weer voor erg lage minima van -0,6 graden. De omgeving lag er berijpt bij al waren het geen grote hoeveelheden rijp die er zijn gevormd. Wel lag er weer flink wat ijs op plassen, beekjes en kleine vijvers. In het eerste schemerlicht konden we zien dat er Cirrostratus bewolking hing terwijl condensatiestrepen van vliegtuigen moeilijk oplosten. Net voor zonsopgang konden we echter al zien dat de weergoden andere plannen hadden met de mensen die zich aan een zonnig vervolg verwachtten. Vanuit het westen kwamen er immers Stratocumulusvelden opzetten en ook al zagen deze er in het begin erg fraai uit met de warme schemeringskleuren erbij, het vervolg was een heel stuk minder fraai. Heel plots zagen we nu zeer laaghangende Stratus fractus binnen komen die geleidelijk talrijker werd en overging in mist. Ook dit zag er wel mooi en indrukwekkend uit doordat de snel voorbij trekkende wolkenflarden op neushoogte de indruk wekten dat we met een vliegtuig door de wolken kliefden. Lang konden we daar niet  van genieten want alles ging over in egale Stratus. Eerst was het daar nog een beetje mistig onder maar het evolueerde allemaal naar een egaal grijze bedoening waardoor het terug een winterdag werd om snel te vergeten. Wel hielden we het droog (neerslagtotaal dus 0,0 mm) en konden we nog vrij aardige maxima optekenen van 7,0 graden. Tijdens de late namiddag ging de bewolking weer over in Stratocumulus en had de zon terug de neiging om erdoor te breken maar uiteindelijk leverde dat bijna niets op. De avond verliep in gelijkaardige omstandigheden al begonnen er toen wel weer wat gaten in het wolkendek te vallen. 

Zaterdag, 10 februari 2024

 Het was vanochtend opnieuw grijs bij zachte minima van 9,5 graden. Deze keer kregen we echter een waterzonnetje te zien doorheen de bewolking die kennelijk in Altostratus was over gegaan. Aanvankelijk bleef dit zo en dreven er af en toe Stratus fractus wolken en Stratocumulusvelden onder dit wolkendek door. Maar na verloop van tijd werd de Altostratus bewolking dunner en lieten ook de andere wolkensoorten meer ruimte open waardoor de zon zich steeds meer en feller liet zien. Zo werd het ondanks de natte weersvoorspellingen die op een nieuwe regenzone later in de middag zinspeelden juist erg fraai lenteweer. Er stond een zwak briesje uit zuidoostelijke richtingen en de witte waas van de Cirrostratusbewolking waarin het wolkendek is overgegaan, werd ook steeds blauwer. We haalden maxima van 14,3 graden en het was aangenaam toeven in de buitenlucht. Een terrasje doen in T-shirt was perfect mogelijk en een stevige inspanning in de tuin was al voldoende om in het zweet te komen. Nochtans zag de lucht er vaak dreigend uit met dikkere lagen sluierbewolking langs de horizon die bij tegenlicht soms aardedonker kleurden. En uiteindelijk begon de bewolking ook in Malderen weer dikker te worden. Ook de voorspelde regen liet niet lang op zich wachten en uiteindelijk waren we voor zonsondergang dan toch nog vertrokken voor een volgend rondje herfstweer met de klassieke ingrediënten waaraan we de voorbije weken gewend zijn geraakt. Al bleven we voorlopig nog gespaard van de wind die ook nu erg zwak bleef. Door de zachte temperaturen had het eigenlijk bijna evengoed een verregende zomerdag kunnen zijn. Tijdens de avond kregen we meer vlagen van regen te verwerken al waren de hoeveelheden niet zo groot en waren er ook nog geregeld droge perioden. Het dagtotaal kwam uit op 3,2 mm.