Flashback: 12 februari in het verleden

 Donderdag, 12 februari 2015

We bevonden ons vanochtend net op de rand van een uitgestrekt Stratusveld dat met een scherpe begrenzing van zuid-zuidwest naar oost-noordoost liep. Eigenlijk zaten we nog een paar kilometer te noordelijk want de zon verdween net achter de wolken zodat de dag toch een sombere start nam. De bewolking liet een opvallend temperatuur profiel achter waarbij het in de opklaringsgebieden enkele graden vroor en onder de wolken bijna vijf graden boven nul was. In Malderen kwamen we op -2,6 graden uit en zaten we net op de wip tussen berijpte winterlandschappen en een klassiek groene (bruine) omgeving. Deze toestand moet zowat de ganse nacht hetzelfde zijn gebleven en de vrees dat de weergoden liters bloed vanonder onze nagels zouden halen door de schaduwrand van de bewolking net voorbij Malderen te parkeren was dan ook te begrijpen. Gelukkig kwam het zover niet en brokkelde de bewolking uiteen tot Stratus fractus en mistvelden die oplosten. De zon kwam in een echte fantasysfeer tevoorschijn tussen de mistsluiers en daarna volgde een schitterende voorjaarsdag waarbij het volledig helder bleef tot in de late namiddag. Dan dreven er weer wat wolkenflarden voorbij maar deze hinderden de zon nauwelijks. Het warmde op tot 7,8 graden en de wind ruimde naar zuidelijke en later zuid- zuidwestelijke richtingen. De zwakke zuchtjes zorgden nauwelijks voor hinder onder de koudbloedigen onder ons al moesten die het na zonsondergang wel ontgelden toen het kwik onder de open hemel snel naar beneden dook. Maar sowieso hoefden ze niet meer buiten te komen want het neerslagtotaal van 0,0 mm liet zich al vanuit een warme sofa aan het haardvuur raden.

Vrijdag, 12 februari 2016

De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen en de dag begon in sombere en kille omstandigheden bij minima van 1,8 graden. Temeer daar de wind nu naar het zuidoosten is geruimd en er koele aflandige lucht werd aangevoerd. De depressies en regenzones doken onder ons door ten zuidwesten van Malderen. Wel kwamen ze langzaam dichterbij waardoor de Stratus bewolking in beroering werd gebracht en in kleinere flarden werd gescheurd. De zon kwam er weer door en we zagen nu een fraaie hemel met banden van Cirrostratus en Altocumulus die van zuidoost naar noordwest liepen boven de zuidwestelijke horizon en de eerdergenoemde Stratus fractus die nu spierwit kleurde. Deze had de neiging over te gaan in Cumulus al loste ze geleidelijk op zodat uiteindelijk alleen de eerdergenoemde wolkenbanden overbleven. Het licht was nu veel witter dan anders door de hogere zonnestand in deze tijd van het jaar. Achter glas voelde dit heerlijk aan en voor dat glas was het eigenlijk ook nog zo slecht niet zolang je beschut zat bij maxima van 8,1 graden. Tegen zonsondergang maakte het spierwitte licht plaats voor bloedrode tinten op de wolkenbanden die zowat ter plaatse bleven hangen al werden er af en toe veldjes Cirrus bewolking naar ons gezonden. Dit leverde een schitterende zonsondergang op, zeker toen er nog een paar wolkenflarden ontstonden die hun schaduw op de Altocumulus erboven wierpen. Er volgde een rustige avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. Ondanks de opklaringen zal het waarschijnlijk niet meer tot vorst komen door de luchtmenging en langzaam dichterbij komende neerslagzone.

Zondag, 12 februari 2017

(Filipijnen) Het tweede deel van de nacht verliep eveneens winderig in Singapore met af en toe Cumulus fractus, soms Cumulus congestus en later opkomende Stratocumulus velden die vrij hoog hingen. De bewolkingsgraad kwam echter niet veel verder dan 1/8. Bij de aansluitende vlucht naar Cebu kwam het tot flinke Cumulus congestus die vaak uitgroeide tot onweersbuien met daartussen echter verrassend stabiele Stratocumulusvelden. In Cebu was het dan weer droog met enkel Cumulus congestus die tegen zonsondergang wel nog een lichte regenbui opleverde. De rest van de avond verliep in rustige, ietwat winderige omstandigheden waarbij een schitterende oranje zonsondergang ongetwijfeld het hoogtepunt was.

Maandag, 12 februari 2018

Er zijn nog enkele nieuwe buien gepasseerd maar erg veel stelde het niet meer voor en met het deel dat gisterennamiddag en avond viel erbij geteld was dit opnieuw goed voor 3,7 mm. Daarna dreven er opklaringen binnen en deze lieten het afkoelen tot -0,1 graden waarbij er hier en daar een ijskristal op plassen en beken werd gevormd. Op hoopjes gewaaide/gegleden sneeuw of korrelhagel heeft de nacht overleefd en deze resten bleven de hele dag zelfs liggen waardoor er ondanks het zeer felle zonlicht nog een zekere wintersfeer bleef hangen/liggen. Niet verwonderlijk bij maxima van 5,2 graden en een dagje in het water plonzen met een cocktail en strandstoel erbij was dan ook nog steeds alleen voor de stoersten onder ons weggelegd. Tijdens de namiddag wisten enkele schampschotjes van de buien die in Nederland nog aktief waren, Malderen te treffen, maar de neerslag was niet meetbaar (0,0 mm). Ze bestond uit regen en smeltende hagelbolletjes. Naar zonsondergang toe werd de boel weer stabieler maar vanuit het westen zagen we nu Cirrusbewolking verschijnen tussen de Stratocumulusresten die toen nog overbleven 

Dinsdag, 12 februari 2019

 In heldere en windstille condities is het kwik nog kunnen wegduiken naar negatieve minima van -0,6 graden. Tegen de ochtend werd er mist gevormd en deze ging over in sombere Stratus. Daarna ontstonden er voorzichtig wat opklaringen, maar de Stratus fractus bewolking en de Stratocumuluswolken bleven in de meerderheid waardoor het over het algemeen somber, kil en zonloos bleef. Het kwik krabbelde moeizaam naar 8,2 graden bij een zwakke zuidwestelijke bries en het was wachten tot zonsondergang voor het wat serieuzer ging opklaren. Dit had echter thermische gevolgen want de windstille omstandigheden werkten een snelle afkoeling in de hand waardoor het wel eens tot nachtvorst zou kunnen komen. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,1 mm dat meer dan waarschijnlijk is gevormd door condens tijdens het mistige intermezzo deze voormiddag. 

Woensdag, 12 februari 2020

 Het is tijdens de nacht onder brede opklaringen tot 2,5 graden afgekoeld waarbij het erg kil aanvoelde door de nog steeds prominente west- noordwestenwind. Er dreven regelmatig stapelwolkjes voorbij en na de middag groeiden deze opnieuw uit tot buien. We konden weer toekijken hoe majestueuze Cumulonimbuswolken de diepblauwe hemel sierden en de buien zorgden hier en daar voor winterse verrassingen en regenbogen. Met maxima van 8,3 graden voelde het ook nu guur aan al gingen de buien er tijdens de tweede helft van de namiddag weer uit. Nu dreef er Cirrostratusbewolking binnen uit een naderend warmtefront wat voor de onderdrukking der buien zorgde. Voorlopig bleef dit alles op veilige afstand waardoor we met een gering neerslagtotaal van 0,0 mm eindigden. De naderende storing hield de atmosfeer flink in beroering waardoor er ook na zonsondergang nog redelijk wat wind bleef staan. 

Vrijdag, 12 februari 2021

Ondanks de sluierwolkjes en een actief lagedruksysteem net ten zuidwesten van ons is het tijdens de nacht lichtbewolkt tot helder gebleven. Hierdoor heeft het kwik weer een flinke uitschuiver gemaakt naar -8,2 graden al zorgden een paar bandjes van sluierbewolking ervoor dat het niet nog kouder is geworden tot ergernis van de winterliefhebbers en opluchting van de exotenkwekers. Al lijkt het erop dat deze laatsten zich nergens meer zorgen over hoeven te maken zolang ze niet met deze hobby herbeginnen. Tegen de ochtend was er overigens niets meer te zien van deze sluierwolkjes en was de lucht blauw zover het oog reikte. De warme gloed van de zonnestralen op het besneeuwde landschap zorgde voor een erg mooi uitzicht en net als de voorbije dagen was het licht zeer intens door reflectie.  Het was een en al zonneschijn en diepblauwe luchten wat de klok sloeg al was er tijdens de namiddag wel een zekere neiging tot vorming van wolkenflarden, vooral dan in het noorden. Het kwik kwam uit op -1,2 graden en de oostelijke tot noordoostelijke wind heeft een tandje bijgestoken waardoor het voor het gevoel een stuk kouder was dan gisteren. Er was veel minder sprake van smelt en de luchtmenging zorgde ook weer voor meer realistische waarnemingen in thermometerhutten overal in de Benelux. De zon was nog maar amper onder of de temperaturen gingen opnieuw in vrije val, al was er in het zuidwesten reeds de eerste sluierbewolking (Cirrus uncinus) te zien van de storingen die binnenkort een einde zullen maken aan de winterse periode. Ook vandaag moest het neerslagtotaal van 0,0 mm weer uit visuele waarneming afgeleid worden want aan de bevroren pluviometers hadden we uiteraard niets. 

Zaterdag, 12 februari 2022

Het is flink afgekoeld tijdens de nacht en de omgeving lag er mooi berijpt bij met minima van -1,6 graden. In het noordwesten waren Altocumulusbanken te zien die een spelbreker voor het aangekondigde zonnige weer leken te zijn. Niets was minder waar gelukkig want ze losten op en uiteindelijk evolueerden we naar helder weer waarbij er enkel een paar condensatiestrepen en een beetje Cirrus te zien waren. Het deed nu allemaal lenteachtig aan al moesten we wel rekening houden met het feit dat we in polaire lucht zitten. De maxima bleven dus bescheiden met 8,8 graden en we moesten dat lentegevoel dus vooral op beschutte plekjes in de volle zon gaan zoeken. Op het einde van de namiddag begon er weer wat dreiging te komen van Altocumulusvelden en hoge bewolking die binnensloop. Al kon dit geen afbreuk meer doen aan het zonnige karakter van deze dag. Het bleef trouwens nog overwegend helder en dit zorgde tijdens de late uurtjes toch weer voor een uitgesproken afkoeling. Op een beetje condens en gesmolten rijp na zijn we terug neerslagvrij gebleven vandaag met 0,2 mm als eindsom. 

Zondag, 12 februari 2023

Ook vandaag was het weer een en al somberheid en saaiheid wat de tot 6,2 graden afgekoelde winterklok sloeg, er hing nog steeds Stratus bewolking in een nevelige omgeving. Wel leek ze wat dunner te zijn dan gisteren en tegen de middag ging ze zowaar over in Stratocumulus waarin een kleine opklaring te zien was. Wie zich op het juiste moment in de juiste hoek tegenover die opklaring bevond zal mogelijk een 30-tal seconden de zon gezien hebben en door de stralenbundel met een snelle wagen te volgen (en te weten waar alle wegenwerken en werfzones liggen) kon dit in theorie wellicht tot een twintigtal minuutjes worden opgetrokken. Maar de overgrote meerderheid van de Belgen moest het dus doen met diffuus daglicht en de bewolking werd ook weer dikker na die opklaring waarbij het zelfs even leek alsof het zou willen gaan regenen. Dit gebeurde uiteindelijk niet en we hielden het dus bij 0,0 mm als totaal. De bewolking bleef hangen waardoor het nauwelijks afkoelde. Overdag is het welk nog vrij zacht geworden met maxima van 8,7 graden.

Maandag, 12 februari 2024

De buienmolen is tijdens het tweede deel van de nacht stilgevallen en tegen de ochtend was het hierdoor weer helemaal opgeklaard. De dag begon dus veelbelovend met een paar nevelbanken in de windstille atmosfeer en wat ijle wolkensluiers in de hogere luchtlagen. Overdag begon de buienactiviteit echter weer op te leven en eerst zagen we al meer Stratocumulusvelden en Stratus fractus bewolking verschijnen vanuit het westen en later begonnen er ook Cumuluswolken te ontstaan die uitgroeiden tot de Congestus variant. In het zuiden verscheen er dan weer Cirrus en Cirrostratus terwijl de hemel boven ons (met uitzondering van die stapelwolken) nog mooi blauw bleef. Uiteindelijk bleek het in Malderen met die buien mee te vallen en door de invloed van een naderende hogedrukwig begonnen de stapelwolken steeds meer af te platten. En zo is het dan toch nog een fraaie voorjaarsdag geworden die zich leende tot buitenactiviteiten. De temperaturen stegen daarbij naar een voor de tijd van het jaar weer zachte 10,4 graden al begonnen de breder wordende opklaringen er tijdens de avond voor te zorgen dat het kwik in vrije val ging. Zo haalden we pas tegen middernacht de minima van 4,0 graden en dit terwijl we een neerslagtotaal van 0,2 mm optekenden.