Flashback: 13 februari in het verleden

 Vrijdag, 13 februari 2015

Het was nog steeds kraakhelder vanochtend en bij minima van -2,3 graden heeft zich her en der een ijsvliesje gevormd op het water terwijl de gazons hier en daar wit uitsloegen van de rijp. Het warmde snel op maar de gevoelstemperatuur bleef wat achterwege door een nijdige zuidwestenwind die al snel opstak en de hele dag door een smet achterliet op het stralende voorjaarsweerblazoen. In thermometerhut bereikten we 12,7 graden als maximumtemperatuur en op het einde van de namiddag dreven er opeens Altocumulus lenticulariswolken binnen vanuit het zuidwesten. De hemel kreeg een nevelig uiterlijk en er was opvallend weinig contrast tussen de wolken en de opklaringen te zien. Na een tijdje verdwenen deze lenswolken maar vanuit het westen doemde een scherp begrensde laag Cirrostratus bewolking op met Altostratus ertussen. De zon verdween hierachter al snel maar ze was nog net op tijd om er weer even doorheen te priemen zodat er een fraaie zonsondergang te bewonderen viel. Deze werd opgeluisterd door mooie Altocumulus floccus en castellanus velden die aan een duizelingwekkende snelheid voorbijdreven. Het leek allemaal erg op het klassieke wolkenpalet van een klassieke, zwoele zomeravond met de bijhorende onweersdreiging. Dat onweer hoeven we niet meteen te vrezen (of erop hopen) maar toch tekende zich op de radar reeds een erg pittige maar ranke regenzone af. Deze sloeg er niet in om ons nog voor middernacht te bereiken zodat we de dag nog met 0,0 mm konden afsluiten. Sterker nog, het klaarde tijdens de avond tijdelijk weer op zodat we weer van de schittering der sterren konden genieten.

Zaterdag, 13 februari 2016

Het was vanochtend droog maar guur met een ijzige noordenwind en temperaturen die op -3,0 graden zijn uitgekomen. Dat droge was overigens maar tijdelijk, want we kregen al snel met nieuwe regen te maken vanuit het westen en door de lage temperaturen zat daar ook wat natte sneeuw tussen. Op sommige plaatsen kwam het overigens tot droge sneeuw die bleef liggen waardoor men van een winterse wereld kon genieten, en niet alleen in de Ardennen. De neerslag was in Malderen nooit echt intens geweest en het werd dan ook eerder een saaie en druilerige winterdag om snel te vergeten, zeker met die kille maxima van 3,4 graden erbij. Tijdens de avond veranderde er ook weinig en bleef het lichtjes motregenen. We sloten af met een neerslagtotaal van 3,1 mm.

Maandag, 13 februari 2017

(Filipijnen) Het is tijdens de nacht opnieuw opgeklaard en de enige bewolking bestond uit enkele Cirrusbanden en wat Cumulus bewolking. De Cirrusbanden werden gevolgd door heldere perioden terwijl er wat verderop weer Cirrus verscheen. Verdere gevolgen bleven uit en enkel boven de bergen werd er erg veel Cumuliforme bewolking gevormd. Deze loste op haar beurt tijdens de avond weer op en tot buien is het in Cebu dan ook niet meer gekomen. Wel was het vrij winderig waardoor het soms wat koel aanvoelde ondanks de temperaturen die rond de 25 graden bleven schommelen.

Dinsdag, 13 februari 2018

Na een heldere vriesnacht met minima van -0,4 graden vonden we Belgi  terug aan de voorzijde van een imposant ogende regenzone. Deze dook echter in zuidoostelijke richting weg waardoor we in Malderen konden blijven genieten van zonnig weer. De zuidelijke tot zuidoostelijke wind was goed voelbaar maar op windluwe plekjes zorgde de zon reeds voor een doordringend lentegevoel. Later in de namiddag zagen we wat Cirrus bewolking verschijnen in het westen maar de zon had daar geen moeilijkheden mee. Pas een kwartier voor zonsondergang dook ze weg achter dikkere Stratocumulus die daar verscheen. We haalden maxima van 6,0 graden al koelde het door de open hemel snel weer af naar het vriespunt. Door de droge lucht hoefden we echter geen gladde wegen te vrezen bij deze temperaturen en ook de spinnen aan de binnenkant van de pluviometer zullen niet snel uitglijden over de 0,0 mm die erin zat.

Woensdag, 13 februari 2019

 De laaghangende bewolking heeft zich teruggetrokken tot over de Nederlandse grens waardoor de dag in Malderen vriendelijk en zonnig van start ging. Met minima van 1,5 graden was het fris al had het duidelijk nog een stuk kouder kunnen worden daar het kwik tijdens de nacht urenlang net boven het vriespunt bleef hangen. Waarschijnlijk was de overvloedige sluierbewolking hier debet aan want van een strakblauwe hemel was er absoluut geen sprake. Maar hoe dan ook raakte de zon daar vlot doorheen en hing er overdag een lentesfeertje terwijl het kwik bij een zwak zuidelijk briesje naar 9,3 graden steeg. Een heel ander verhaal dan in Nederland waar het vooral in het noorden grijs en somber bleef. Vanuit Malderen waren er in die richting lage Stratocumulus lenticularis wolken te zien. Tegen zonsondergang leek de sluierbewolking hier wat dikker te worden en gloeide ze in schitterende oranjerode tinten op. Daarna volgde een snelle afkoeling en lijken we terug op vorst af te stevenen. Neerslag is er met 0,0 mm duidelijk niet gevallen.

Donderdag, 13 februari 2020

 Het werd een erg natte ochtendspits met regen uit een gesloten Nimbostratus wolkendek. Het voelde allemaal waterkoud aan, en blijkbaar waren de temperaturen laag genoeg om hier en daar meldingen van natte sneeuw te laten binnen komen. Al moest je hiervoor al een goed getraind paar eksterogen hebben en met minima van 2,9 graden hadden die natte klodders niet bijster veel overlevingskansen te Malderen. We bevonden ons tegen de middag achter de regenzone, en daar lag koele en onstabiele lucht op ons te wachten boordevol buien. Hier en daar kwam het weer tot hagel en winterse producten die evenwel een korte levensduur hadden. Doch de gure westenwind deed het seizoen gevoelsmatig nog alle eer aan al moest ze daarvoor wel haar best doen met die 9,1 graden als maximum. Vooral tijdens de tweede helft van de namiddag sloegen de buien toe, nadat er eerst een droge periode met opklaringen was tussen de regenzone en de buien. Maar tegen de avond begon alles weer stabiel te worden en het neerslagtotaal kwam dus vast te zitten op 9,7 mm. Breder wordende opklaringen maakten ondertussen hun intrede al zal de doorstaande wind een uithaal van de vriezeman weten af te blokken.

Zaterdag, 13 februari 2021

Uiteindelijk is het met de vorst meegevallen en zijn de minima niet beneden de -9,1 graden uitgekomen. Waarschijnlijk zat er luchtmenging door een aantrekkende zuidenwind in het spel al was de sfeer in deze omstandigheden natuurlijk nog steeds diepwinters. We kregen een erg zonnige dag maar toch waren daar al de eerste Cirruswolken die een heel ander en vooral zachter weertype aankondigden. Vandaag was het nog niet zover en voelde het koud aan bij maxima die niet boven 0,4 graden klommen. De wolkenveldjes die langstrokken waren erg fraai (uncinus, floccus en fibratus structuren en netjes geordend) terwijl het er zeker bij zonsondergang erg fraai uitzag. In de zon en achter glas voelde het als zomer terwijl onze neus en oren eraf vroren in de schrale zuidelijke tot zuidoostelijke wind. Na zonsondergang begon het weer gestaag af te koelen, al maten sommige weerstations net een opwarming door aantrekkende wind waardoor het er toch naar uitziet dat de kop van de winter er stilaan af ligt. Neerslag is er uiteraard niet gevallen tot opluchting van de verkeersdeelnemers met 0,0 mm als resultaat. 

Zondag, 13 februari 2022

We mochten het zonnige lenteweer vandaag nog eens overdoen, zij het in light versie want de regenzones die een winderige, wisselvallige week inluiden zijn reeds dicht genaderd. Er was al snel Cirrus en Cirrostratus te zien die zich over het ganse luchtruim uitbreidde en de zon was een stuk minder krachtig hoewel ze ononderbroken scheen. Plukken met dichtere Cirrusbewolking en condensatiestrepen lieten de zon nog verder verzwakken op sommige momenten. Naast dit alles moesten we rekening houden met een zuidwestenwind die zeker tijdens de namiddag al flink aanwakkerde. De lucht was aanvankelijk ook nog eens behoorlijk koel want we bevonden ons aan de voorzijde van een warmtefront en afgelopen nacht is het onder de open hemel ook nog eens kunnen afkoelen tot 1,2 graden. Een moment van dikke Altostratusbewolking met Altocumulusvelden eronder kondigde de passage van het warmtefront aan en dit werd gevolgd door dunnere Cirrostratus en Altostratus translucidus. De zachte lucht begon nu merkbaar binnen te stromen en het was dan ook al een heel eind in de avond toen we de maxima van 11,1 graden konden optekenen. De opklaringen bleven na zonsondergang overheersen waardoor we een continu uitzicht hadden op de afnemende maan. Neerslag is er op geen enkel moment gevallen, ook niet tijdens de wissel der luchtsoorten  en dus konden we nog eens 0,0 mm bijschrijven. 

Maandag, 13 februari 2023

De Stratusbewolking is tijdens de nacht overgegaan in dichte mist en bij het krieken van de dag begon deze op te lossen waardoor we eindelijk weer de blauwe lucht en de zon konden zien. Deze opklaringen lieten het kwik wel onderuit gaan met enkele fietsers er achteraan bij de uiteindelijke minima van -0,6 graden. De mist loste snel op en het vervolg was een zonovergoten dag waarbij geen enkele bewolking meer te zien was. Het warmde snel op en we haalden maxima van 12,6 graden tijdens de namiddag. Een heel verschil met het noorden van Nederland. De mist en Stratus werd immers van het zuiden uit aangevreten en tegen het einde van de dag kon de grens van de opklaringen de noordelijke provincies van de Benelux nog steeds niet bereiken. De klaagzangen waren daar dus even groot als degenen die uit de kantoorruimtes in het zonovergoten Vlaanderen opstegen. Tijdens de avond koelde het snel af al bleef er toch nog een zweem van warmte en bijhorende voorjaarsgevoel hangen tot de schemering volledig weg was. Toen begon het terug winters koud aan te voelen onder de heldere sterrenhemel en wellicht zullen we dus weer met negatieve minima te maken krijgen. Neerslag was de grote afwezige en ook de ochtendmist veranderde daar niets aan, we eindigden dus met 0,0 mm. 

Dinsdag, 13 februari 2024

Het was erg koel vanochtend met minima van 3,4 graden en op verschillende plaatsen (niet in Malderen op het eerste zicht) lagen de gazons er wat berijpt bij. De hemel was helder op wat sluierwolkjes na die zich vooral in het zuiden en zuidwesten bevonden. De eerste uren van de voormiddag verliepen erg zonnig al zorgden niet- oplossende contrails wel al voor schaduw. Later kwam er meer sluierbewolking binnen en dreven er ook afzonderlijke Stratocumulusveldjes voorbij. Het werden er steeds meer en uiteindelijk begonnen deze wolken zich in verschillende lagen op te bouwen met ook Altocumulus erboven. In het zuidwesten zag deze er erg dreigend uit en de zon kreeg het moeilijk. Niettemin konden we nog maxima van 10,3 graden optekenen. Nadat de zon tijdens de late namiddag nog even leek terug te komen, sloot het wolkendek zich definitief. Er volgde een periode van betrokken maar droog weer al begon het net voor zonsondergang al lichtjes te regenen bij tussenpozen. Tijdens de avond viel er meer regen en merkten we dat de zuidwestenwind ook aardig ging aanspannen (al was het daarbij nog niet meteen stormachtig te noemen. Wel deed de avond herfstachtig aan met de regen die geleidelijk intenser werd. Wat er voor middernacht viel, was echter nog niet meetbaar, we sloten dus nog in extremis af met 0,0 mm.