Flashback: 15 februari in het verleden

 Zondag, 15 februari 2015

Alle bewolking is afgelopen nacht verdwenen op een eenzaam veld Cirrusbewolking na dat net boven Londerzeel bleek te hangen. Volgens de satellietbeelden zaten we noordelijk genoeg om buiten bereik van de regenzones van gisteren te blijven, en zuidelijk genoeg om op veilige afstand van dat ellendige Stratusveld te blijven welke de Noordzee en het noorden van Nederland in een wurggreep van verlammende kilte hield. We moesten er echter met lage minima van 0,9 graden voor betalen want onder een open hemel koelde het natuurlijk gemakkelijk af. Overdag dreef de Cirrusbewolking weg naar het zuiden en probeerde de Stratusbewolking vanuit het noorden dichter te komen. Ondertussen noteerden we maxima van 11,7 graden onder een staalblauwe hemel en stond er een nauwelijks voelbare zuid- zuidoostelijke bries. Tegen zonsondergang zagen we dan ook in Malderen Stratocumulusvelden binnendrijven die gelukkig geen roet meer in het eten van de zonnekloppers konden gooien. Want deze was al onder en de bewolking zorgde alleen maar voor een sfeervol avonduitzicht en een afremming van de invallende koelte. We sloten af met een wel te verwachten neerslagtotaal van 0,0 mm.

Maandag, 15 februari 2016

We zijn vandaag in droge polaire lucht terechtgekomen door een verder naar het noordoosten gekantelde stroming. Dit ging gepaard met een ijzige bries die op sommige momenten flink tekeer ging, en dat bij temperaturen die naar 1,9 graden zijn gezakt. Niet meteen de meest gezellige wandel - of fietsomstandigheden, maar de zon maakte veel goed van de ondermaatse (maar eigenlijk normale) maxima van 6,8 graden. Ze had enkel wat Stratocumulustoefjes te vrezen, al dreven er na de middag meer stapelwolken voorbij. De stroming begon immers weer naar noordelijke richtingen te krimpen zodat er onstabiele zeelucht kon binnenstromen. We kregen een aantal buien te verwerken uit fraaie, ondiepe Cumulonimbuswolken met valstrepen eronder. Deze valstrepen verspreidden zich over het ganse luchtruim waardoor er overal een witte waas te zien was waar we eerst nog diepblauwe luchten te zien kregen. De zon had het er ook moeilijk mee daar er tussen de buienwolken heel veel Stratocumulusbewolking ontstond. De buien werden aanvankelijk actiever maar na zonsondergang keerde de rust weer in Malderen. Het neerslagtotaal is beperkt gebleven tot 0,2 mm.

Woensdag, 15 februari 2017

(Filipijnen) Tijdens het tweede deel van de nacht is het opnieuw tot een aantal buien gekomen maar tegen de ochtend kregen we dan toch een aantal opklaringen te zien en brak de zon er eventjes door waarbij we veel Cumulus fractus en Stratocumulus zagen. De bewolking nam daarna weer toe, gevolgd door een aantal lichte regenbuien en daarna volgde terug een band met opklaringen. Dan overtrok het weer met Stratocumulus en Cirrostratus in de hogere luchtlagen, en na een tijdje volgden er weer buien. Hoewel onweersvrij waren ze best hevig en dit buiige weer ging een tijdje door tot het tijdens de avond weer wat droger werd. De krachtige noordoostenwind bleef er echter op los beuken, net als de enorme branding op zee. Tegen het einde van de nacht wakkerde de wind verder aan en leek het alsof we in een tropische storm waren terecht gekomen met stevige regenvlagen erbij terwijl bijna tien meter hoge muren van water op het koraalrif voor de kust inbeukten.

Donderdag, 15 februari 2018

Tijdens het tweede deel van de nacht heeft de regenzone Malderen kunnen bereiken en werden we getrakteerd op een mengeling van regen en sneeuw. Plaatselijk werd het wit (vooral in Nederland) maar tot een dekje is het in Malderen niet gekomen. De minima kwamen uit op 2,3 graden en het voelde vrij zacht aan vanochtend waarbij het nog een hele tijd bleef motregenen. Het was wachten tot de namiddag voordat het weer ging opklaren en daarbij zagen we de Altostratusbewolking plaats maken voor Stratus fractus waaruit na verloop van tijd stapelwolken ontstonden. Deze groeiden uit tot buien maar er was ook ruimte voor zonneschijn wat de temperatuur deed oplopen tot een lentezachte 10,8 graden in de milde zeelucht. De wind draaide van oost-zuidoostelijke naar zuidwestelijke richtingen en was zwak. Tijdens de namiddag werd er meer vocht aangevoerd waardoor er mooie stralenkransen ontstonden rond de wolken. Samen met de valstrepen onder de buien en het zachte licht zorgde dit voor schitterende uitzichten. Tijdens de avond klaarde het verder op en koelde het erg snel af in de polaire lucht waarin we weer zijn terechtgekomen. We sloten af met een neerslagtotaal van 5,1 mm.

Vrijdag, 15 februari 2019

 De vorst was inderdaad iets milder door de thermische voorsprong gisterenavond. In thermometerhut koelde het af tot -1,5 graden en het was vooral op auto's en dakramen dat we nog de glinstering van ijskristallen konden ontwaren. Nog steeds was het kraakhelder en we konden ons dus automatisch aan een krachtige zon verwachten die het weer flink zou laten opwarmen. En die opwarming ging sneller dan verwacht want we haalden een voor de tijd van het jaar bijna hallucinante 16,8 graden. De zuid-zuidoostelijke wind voelde ronduit warm aan en er was buiten condensatiestrepen en een paar Cirrusplukjes geen enkele bewolking te zien. Tijdens de avond dook het kwik weer even snel de dieperik in als dat het deze voormiddag omhoog werd geslingerd maar tegen die tijd hebben we al meerdere uren van 15 plussers kunnen genieten. Neerslag was opnieuw de grote afwezige met 0,0 mm. 

Zaterdag, 15 februari 2020

 Aan de voorzijde van een nieuwe stormdepressie is er erg zachte lucht binnen gestroomd en er was ook ruimte voor opklaringen. De bewolking bestond uit Cirrostratus, Stratocumulusveldjes en Stratus fractus terwijl het niet kouder dan 7,1 graden is geworden. Vooral rond de middag kreeg het weer erg lenteachtige trekjes al zorgde de aantrekkende zuidwestenwind ervoor dat de terrasjes dan toch niet overbevolkt raakten. Tegen het einde van de namiddag pakte de bewolking zich samen in het westen met dreigende Altostratus die scherp begrensd was. Ze deed hierdoor zelfs een beetje aan de aambeelden van onweersbuien denken terwijl er ook dikke rollen Stratocumulus onder hingen die alles een apocalyptisch uiterlijk gaven. Maar de regen die daarop volgde was zeker niet in verhouding tot het dreigende uiterlijk van de wolken met slechts wat gespetter. Voor de wind was het dan weer een heel ander verhaal want die wakkerde aan tot stormachtig en zelfs met maxima van 12,7 graden bleef het daardoor guur aanvoelen. Dankzij deze stormwind zaten we echter al snel in de opklaringen achter de eerste regenzone waardoor het voor de rest van de avond droog bleef en het neerslagtotaal op 0,0 mm bleef steken. 

Maandag, 15 februari 2021 

Het dooifront bereikte ons tijdens de voormiddag nadat het een ganse nacht nog is droog gebleven. Vanzelfsprekend werd de laagste temperatuur kort na middernacht bereikt met 1,1 graden voordat de zachtere lucht en bewolking hun vernietigend werk begonnen te verrichten op de creaties van onze jeugdige winterliefhebbers. Na de exotenkwekers en verkeersdeelnemers lijken zij nu de volgende groep slachtoffers te worden. Maar het leed werd een beetje verzacht doordat de gevreesde ijzel leek uit te blijven. Het was meteen ordinaire regen die viel en waaruit alleen in het begin nog een beetje een tikkend geluid van ijsdeeltjes te horen was. Deze neerslag was overigens behoorlijk intens en net als gisteren viel ook op dat er alleen maar hoge en middelhoge bewolking was zoals Altocumulus en Altostratus welke dus overging in Nimbostratus. Daarna klaarde het weer op vanuit het westen en brak de zon erdoor. De gevreesde kille somberheid van een klassieke dooidag leek dus uit te blijven. Het ging verbazend snel en tegen de middag was er nog maar weinig sneeuw over. Hoe anders was het in het noorden van Nederland waar het dooiproces toch wel opvallend traag verliep en er amper sprake was van smelt. Halverwege de namiddag volgde dan toch nog een aanval van dooimist en werd het grijs en somber met Stratus en Stratus fractus. Het werd een erg klamme en druipnatte bedoening waarbij de omgeving in een moeras van modder en smeltende sneeuwresten veranderde. Het werd ondertussen langzaam zachter en we bereikten de maxima van 4,8 graden tijdens de avond. Het neerslagtotaal was voor het eerst sinds een hele poos weer meetbaar met een klassieke pluvio zonder verwarmingselementen. Het bedroeg 1,8 mm. 

Dinsdag, 15 februari 2022

Tijdens de nacht zijn we in een neutrale zone tussen de buiengebieden en een oprukkend occlusiefront terecht gekomen. Dit zorgde dus voor schitterend weer bij zonsopgang waarbij we niets dan uitgestrekte, diepblauwe luchten te zien kregen. De mobiele hogedrukwig was goed doorstroomd en de condities lieten dus geen sterke afkoeling toe ondanks de open hemel. Met minima van 4,6 graden konden we het vorstvrij houden. Het duurde om dezelfde redenen ook niet lang eer de eerste Cirruswolken van het front zichtbaar werden, en dit ging aanvankelijk om afzonderlijke veldjes Cirrus spissatus die geleidelijk talrijker werden terwijl er in het noordwesten meer aaneengesloten velden van Cirrostratus zichtbaar werden. De zon kreeg nog voldoende tijd om in het zuidoosten wat thermiek op gang te brengen waar we Cumulus fractus wolkjes zagen ontstaan. Later verschenen er ook elders een paar Cumuluswolken al nam de advectie door de naderende regenzone snel toe en werd de ontwikkeling van deze wolken dus in de kiem gesmoord. Er dreven vrij scherp begrensde velden van Altostratus binnen en later ontstond ook de karakteristieke pannus bewolking onder deze laag. Dit werd vrij snel gevolgd door wat regen met opvallend dikke druppels al werd het daarna weer droog en was het minstens een uur wachten (15:30) eer het echt aanhoudend ging regenen. Er traden ook windvlagen op al was het op sommige momenten net bijna windstil, zeker aan het begin van de frontpassage. Er stroomde met die zuidwestenwind zachtere lucht binnen al werd de opwarming door de neerslag en de aard van het frontensysteem (occlusie) beperkt tot 11,1 graden. Tijdens de late avond ging de neerslag over in motregen waarna er weer droge perioden volgden. Uiteindelijk is het allemaal redelijk beperkt gebleven met 6,5 mm als neerslagtotaal. Wel bleef het nog betrokken voor de rest van de avond. 

Woensdag, 15 februari 2023

De dag begon opnieuw helder met negatieve minima van -1,0 graden in de berijpte omgeving zoals we ze gisteren ook gezien hebben. Maar deze keer waren er kapers op de kust die het zonnige en droge voorjaarsweer bedreigden. In het eerste schemerlicht zagen we immers al dat de lucht wel erg oranje kleurde, en dit bleek afkomstig te zijn van Cirrostratusbewolking die door de opkomende zon oplichtte. Dit werd dan wel door een schitterende en kleurrijke zonsopgang gevolgd maar de zon was overdag een stuk minder intens dan de afgelopen dagen. Wie bij dit weer een toevlucht nam tot veranda's en serres om achter glas van het lenteweer te kunnen genieten zou het dan ook al snel geweten hebben. Ook aan de andere kant van dat glas veranderde er een en ander. Naast de bewolking is immers ook de wind gaan toenemen uit het zuidwesten waardoor het een stuk guurder aanvoelde. Zij die zich achter een zonnepaneleninstallatie bevonden zagen eveneens hun productie zowat gehalveerd. Tegen de middag kwam er ook nog eens Altostratus translucidus bij waardoor de zon het extra moeilijk kreeg maar vanuit het westen ging het zaakje weer over in dunnere Cirrostratus die terug wat meer licht en warmte doorliet. Er verschenen ook wat Altocumulusbankjes die ook weer tekenen aan de wand waren dat er een heel ander weertype op komst is. Het wat mindere weer ten spijt haalden we wel nog 12,2 graden en zag het er in elk geval visueel nog lenteachtig uit. Tegen de avond kregen we er ook nog eens een schitterende zonsondergang bovenop toen de eerdergenoemde wolkensoorten die nu vooral boven ons en in het oosten hingen, werden aangeschenen door de rode ondergaande zon. De doorstaande wind en bewolking zorgden ervoor dat het tijdens de avond minder snel afkoelde waardoor we het wel eens vorstvrij zouden kunnen kouden komende nacht. 

Donderdag, 15 februari 2024

Het voelde niet alleen zomers aan met minima van 11,9 graden, maar het zag er ook zo uit met de typische luchten van Altostratus en Altocumulus castellanus die deden denken aan een onstabiele zomerdag die spoedig met stevig onweer zou worden afgesloten. Maar wanneer we terug in horizontale richting keken, zagen we dan toch weer die kale bomen en daaronder bloeiende krokussen en sneeuwklokjes die erop wezen dat het wel eens zou kunnen dat we nog in het vroege voorjaar zitten in plaats van putje zomer. De Altostratus ging af en toe over in Cirrostratus en dit liet plaatselijk een versluierd zonnetje toe dat in combinatie met verder stijgende temperaturen eveneens voor een bijna zomers gevoel zorgde. We haalden maarliefst 16,9 graden en de zuidwestenwind was zwak waardoor het in deze vochtige lucht ook nog eens vrij zwoel aanvoelde. Wie een jas droeg en inspanningen leverde werd dan ook meteen afgestraft met een zweetbad. Tijdens de namiddag bleef het vrij zonnig op de sluierwolken na. Deze werden dikker tijdens de avond met terug meer Stratocmulusvelden en Stratus fractus erbij wat natuurlijk door het naderende koufront komt. Voor vandaag konden we het nog wel droog houden, het neerslagtotaal van 2,0 mm was volledig aan de natte toestanden afgelopen nacht en ochtend te wijten.