Flashback: 17 februari in het verleden

 Dinsdag, 17 februari 2015

Omstreeks 9H 's morgens begon het uiteindelijk lichtjes te regenen, waarbij dikke druppels werden afgewisseld door fijne motregen. Er was een zwaarbewolkte nacht aan voorafgegaan waardoor we van vorst gespaard bleven. De neerslag was amper meetbaar, het bleef urenlang lichtjes druppelen zonder dat het ook maar iets voorstelde buiten de 0,2 mm die er viel. Na de middag werd de bewolking langzaam dunner en kwamen er vanuit het noorden opklaringen binnen. De stratiforme Altostratus en Nimbostratus ging over in een mix van Stratus fractus, Stratocumulus en Cumulus congestus waarbij de contrasten en kleuren erg flets waren. Dit veranderde geleidelijk tijdens de namiddag en het blauw van de hemel werd hierbij steeds dieper terwijl de wolken er steeds feller tegen afstaken. Op het einde van de namiddag zaten we in een typische voorjaarsbuiensituatie met spierwitte stapelwolken die tegen een bijna zwartblauwe hemel afstaken. Ook de buien ontbraken niet, er viel af en toe wat hagel uit de grootste wolkenpartijen. Maar veel stelde dit niet voor daar de stapelwolken zich tot Stratocumulus uitspreidden en niet hoger konden groeien. Zelfs als we alle hagelbolletjes in Londerzeel in beslag zouden nemen zou het amper volstaan om er een half koffiekopje mee te vullen. Na zonsondergang ging de buienactiviteit eruit en waren er in de heldere lucht meer sterren te zien dan je normaal in onze streken kan waarnemen waardoor dit een ideale avond was voor de sterrenkijkers, temeer daar de maan niet voor verstoring zorgde. Het kwik deed dat natuurlijk wel want het koelde razendsnel af onder deze open hemel en die eventuele sterrenkijkers moesten dus uitkijken om niet aan hun telescopen vast te vriezen. De uiteindelijke minima van 2,2 graden werden dan ook nu pas bereikt. Dankzij de uitbundige zonneschijn warmde het overdag nog op tot 8,9 graden.

Woensdag, 17 februari 2016

Het was één van de koudste ochtenden van deze winter met minima van -5,6 graden. Doordat de kou nog niet zo lang in het land is, was er echter veel minder ijs te zien dan tijdens het winterse intermezzo dat we een kleine maand geleden kregen opgediend. Het duurde niet lang of een bijzonder krachtige voorjaarszon kwam tevoorschijn, welke de ijs- en rijpkristallen deden opgloeien in een oogverblindende schittering van duizend diamanten. Een deel van dat ijs smolt overdag weg terwijl het in de schaduw bleef vriezen door de negatieve dauwpunten. In thermometerhut werd 6,7 graden opgetekend bij een zwak zuidoostelijk tot zuidelijk briesje. Geen enkel wolkje durfde zich te vertonen, maar op het einde van de namiddag waren er toch een aantal moedige Stratus fractus wolken die op het appel verschenen. Ze waren net te laat om ons van het zeer zonnige weer te beroven, en zorgden slechts voor extra sfeer bij zonsondergang toen er ook Stratus fractus bewolking kwam opzetten. De oprukkende bewolking zorgde ervoor dat de afkoeling flink werd afgeremd waardoor het morgenochtend waarschijnlijk een flink stuk zachter zal zijn dan deze ochtend. Neerslag zit er voorlopig nog niet in waardoor we met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.

Vrijdag, 17 februari 2017

(Filipijnen) Voor het eerst kregen we nu eens een lichtbewolkte hemel te zien op Siargao en maakte de dag er een erg vriendelijke start. Op dat ene minder vriendelijke buitje na dan welke kort na zonsopgang nog voor een natte verrassing zorgde. De bewolking bestond uit Cirrus densus en wat Stratus fractus wolkjes terwijl de naar het zuidoosten geruimde wind erg zwak was. Vanuit die richting kwamen al snel weer stapelwolken opzetten die verder opbolden en na verloop van tijd kregen we een voorjaarsachtige buienlucht te zien waarbij het in San Isidro tot lichte buitjes kwamen. Kennelijk schampschoten van zwaardere buien die links en rechts voorbij trokken aan de dreigende luchten en Arcussen die in die richtingen te zien waren. Het klaarde terug wat op en we kregen nu echte tropische buienluchten te zien met hoge Cumulonimbuswolken en veel Cirrus densus in de hogere luctlagen. Het voelde ook zwoel en drukkend aan. Toch had dit voor ons geen verdere gevolgen meer al moesten we na zonsondergang wel weer rekening houden met een flink aantrekkende zuidoostenwind die echter voor aangename koelte zorgde. Net op het moment dat we gingen zeggen dat we de avond droog konden afsluiten begon het opeens flink te plenzen maar het was zonder onweer en daarna werd het dan toch nog droog.

Zaterdag, 17 februari 2018

We maakten een grijze en kille start bij minima van -0,1 graden waarbij de bewolking uit Altostratus bestond. Het leek de opmaat naar een sombere winterdag maar nog voor de middag ging de bewolking over in Cirrostratus en kregen we de zon weer te zien. Daarna ging het snel en kwam er een diepblauwe lucht vanuit het westen opzetten waardoor het eensklaps lente leek. De zuidoostenwind was nauwelijks voelbaar en in de zon voelde het ronduit warm aan waardoor we voor het eerst dit jaar comfortabel in T-shirt konden buiten vertoeven. De maxima deden dit met 8,9 graden nochtans niet vermoeden. Het aangename bleef verrassend lang duren en het was al zonsondergang eer extra kledingsstukken nodig waren om ons van hypothermie te behoeden. Maar dan ging het snel en koelde het aan een ijzingwekkend tempo af waarbij er binnen de kortste keren weer rijp werd gevormd. De van ijskristallen glinsterende pluviometer wees 0,0 mm aan op het einde van de dag. 

Zondag, 17 februari 2019

 Het kwik is weer iets dieper weggezakt tijdens de nacht en bij minima van 0,4 graden in de hut lag de omgeving er zowaar witberijpt bij. Terwijl de hemel er hetzelfde uitzag als gisteren met vooral in het westen veel sluierwolken, liet de zon het weer razendsnel opwarmen. De maxima kwamen weer wat hoger dan gisteren uit met 16,0 graden terwijl er een zuidelijke tot zuidoostelijke bries stond. De aangevoerde lucht was droog waardoor de snelle afkoeling tijdens de avond weer gemakkelijk te voorspellen was. Dat we op het einde van de avond weer een neerslagtotaal van 0,0 mm zouden optekenen was dan weer een gemakkelijke beginnersoefening voor onervaren magi rs die zich willen verdiepen in paranormale voorspellingsgaven. 

Maandag, 17 februari 2020

 We bevonden ons vandaag in de onstabiele zeelucht achter het koufront van de storm Dennis. En het was dus een komen en gaan van opklaringen, buienwolken, regen en zonnige momenten. Vooral na de middag konden we van mooie buienluchten genieten die veel weg hadden van de voorjaarsbuiensituaties die we verderop in de lente (zouden moeten) kunnen verwachten. De westenwind was een stuk zwakker en het oogde dus allemaal een stuk vriendelijker. Wel was ze nog steeds voelbaar en ook al haalde dit de minima een beetje omhoog met 6,1 graden, de maxima waren gevoelsmatig dan weer lager met 11,2 graden. Tegen de avond gingen de buien er grotendeels uit en ging de wind ook helemaal liggen terwijl er bredere opklaringen binnen dreven. Het neerslagtotaal is op 0,7 mm uitgekomen. 

Woensdag, 17 februari 2021

We bevonden ons aan de achterzijde van de regenzone waar opnieuw lenteweer op ons wachtte. Het luchtruim was gevuld met Cirrostratus waaronder losse wolkenflarden dreven en de zon kreeg in dit mengsel nog meer dan voldoende ruimte om er lentesfeer in te blazen. Al was het vooral de zuid-zuidwestenwind die dat deed en dat gebeurde met behoorlijk wat temperament zodat het zeker in de schaduw nog onaangenaam fris kon zijn. Maar verder hebben we in deze tijd van het jaar weinig te klagen over de temperaturen die zich tussen 6,0 en 13,2 graden ophielden. Het aandeel van de wolkenflarden nam rond de middag toe maar uiteindelijk leken de opklaringen een tegenaanval te forceren waarbij ook de Cirrostratusbewolking verdween en de lucht dus dieper blauw werd. Pas tegen de avond begon er terug meer sluierbewolking in te komen samen met Altocumulusvelden en dikke rollen Stratocumulus die het tegen zonsondergang extra sfeervol maakten. De wind zwakte wat af en de rest van de avond verliep nog in droge omstandigheden zodat het neerslagtotaal van 0,0 mm reeds sinds deze ochtend een feit was.

Donderdag, 17 februari 2022

Het oogde vanochtend weer erg vriendelijk toen we achter het koufront van Storm Dudley weer in heldere polaire lucht zijn terecht gekomen waarin brede opklaringen dus de dienst uitmaakten. Het is afgekoeld tot 7,5 graden. Er hingen aanvankelijk nog wat resten van buienwolken die echter snel oplosten waarna het op enkele Cumuluswolken net boven de zuidelijke horizon na volledig helder werd. Daarna begonnen er weer wolkenflardjes te ontstaan door thermiek in de vochtige zeelucht en deze groeiden gestaag uit tot Cumuluswolken waarvan er eentje nog een bui in Malderen kon lossen met dikke druppels. Dit was overigens maar klein bier tegenover Nederlandse buien die kennelijk nog gepaard gingen met hagel en onweer. Op het einde van de namiddag dreef er plots dunne Stratocumulus binnen die een beetje op Altocumulus leek en snel dikker werd vanuit het westen. Het bleef echter droog en later begon de bewolking weer wat te breken, net op tijd om een mooi display te vormen met de warme kleuren van de ondergaande zon. De bewolking is overigens overgegaan in een soort van chaotische Stratus waar valstrepen onder hingen en waar hier en daar Castellanus achtige structuren in te zien waren terwijl de enkele opklaringen die verschenen een wazige kleur kregen. Samen met die wolken stroomde er weer zachtere lucht binnen en dit bracht ons terug op vrij hoge maxima van 12,9 graden. We konden nog 0,3 mm aan neerslag bijeen sprokkelen.

Vrijdag, 17 februari 2023

Tijdens de nacht is de zuidwestenwind verder gaan aanwakkeren terwijl er nog steeds flink wat bewolking hing die uit Stratus en Stratus fractus bestond. Het werd niet kouder dan 10,3 graden door al die wolken en zachtheid maar er viel af en toe ook wat lichte regen. Kort na zonsopgang begon de bewolking open te breken en we kregen nu een bovenlaag van Cirrostratus te zien waaronder snel bewegende Stratus fractus wolkenflarden dreven. Er hingen ook een paar dotjes Altocumulus die door de snelle beweging van de laaghangende wolkenflarden stil leken te hangen. De zon kwam er door al was het zeker geen continue zonneschijn. Niettemin was het al een stuk meer dan dat sommigen op basis van de weerberichten zouden verwacht hebben en met de zachte temperaturen tot 13,2 graden was dat mooi meegenomen. In het westen en noordwesten begon de lucht zelfs steeds dieper blauw te kleuren. Na een tijdje begon er terug meer en dikkere Cirrostratus binnen te lopen en de wolkenflarden werden ook weer talrijker waardoor de zon het dikwijls moeilijk had. Het ene moment overheersten de wolkenflarden en het andere moment was er wat meer ruimte voor de opklaringen terwijl de krachtige wind een constante was. Deze kwam erg vlagerig uit de hoek en was soms krachtig genoeg om sommige tuinmeubelen aan de wandel te sturen. Omstreeks 15H begon de Stratus fractus weer massaal op te zetten en raakte het overtrokken met een gesloten Stratus wolkendek. Kortom, de daglichtperiode eindigde min of meer zoals ze begonnen was met ook dezelfde wolkensoorten. Het bleef nu wel droog al waren er later in de avond wel een paar korte perioden van motregen. Deze droegen echter weinig bij aan het magere neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zaterdag, 17 februari 2024

 Nog steeds hing er Stratocumulus, maar tijdens de nacht heeft deze bewolking zich meer gestructureerd tot een erg fraai en regelmatig patroon van duizenden rolletjes en plakjes over het ganse luchtruim. De zon had het moeilijk maar toch was er door de structuur van deze bewolking veel licht en leverden onze zonnepanelen nog wat op. We bevonden ons nog steeds in zachte lucht waarin het niet kouder dan 8,2 graden is geworden. Tijdens de late voormiddag en rond de middag begon de bewolking te breken en kwamen er grotere stukken blauwe lucht tevoorschijn. De zon kwam er nu vaker en langer door en vanuit het westen naderden er uitgestrekte opklaringen. Het zonlicht voelde nu aangenaam warm aan en ook in thermometerhut was het weer een en al lentesfeer bij temperaturen die naar 14,3 graden stegen bij slechts een zwak west- zuidwestelijk briesje. De opklaringen werden echter gedeeltelijk opgevuld met stapelwolken waardoor het zeker geen ononderbroken zonneschijn was die we kregen maar toch verliep de namiddag in erg zonnige omstandigheden. Omstreeks 15H kwam er terug dichte Stratus, Stratus fractus en Stratocumulus opzetten vanuit het zuidwesten waardoor de daglichtperiode alsnog somber eindigde. Wel bleef het aanvankelijk nog droog in Malderen. Later zorgde de bewolking wel wat voor lichte regen en motregen maar meer dan 0,0 mm als dagtotaal leverde dat uiteindelijk niet meer op.