Flashback: 27 februari in het verleden

 Vrijdag, 27 februari 2015

(Nepal) Tijdens het tweede deel van de nacht brak er opeens een nieuw onweer los boven Bagarchhap. Het begon met stortvlagen die in een windstille omgeving naar beneden kwamen, doch halverwege de vlaag wakkerde de wind opeens aan tot orkaankracht en werden alle gebouwen en bomen tot het uiterste op de proef gesteld. Dan keerde de rust langzaam weer doch even later volgde een nieuwe bui die weer in windstille omstandigheden begon en vervolgens zeer zware windvlagen over ons heen liet denderen. Het proces herhaalde zich een uurtje later weer al waren de rukwinden wat minder hevig. De neerslag leek nu echter met hagel vermengd te zijn. Tegen de ochtend was het terug rustig en leek het opeens alsof er nooit iets gebeurd was. Het was helder met Cirrus floccus die zich in banden schikte die erg snel voortbewogen met Altocumulus undulatus ertussen. Na een erg zonnige voormiddag werd er Cumulus fractus gevormd in de bergen die zich ontwikkelde tot flinke Cumuluswolken tijdens de namiddag. Deze ontwikkelden zich vervolgens tot buien van regen en stofhagel in Chame terwijl de hemel met een dikke laag Cirrus densus bewolking raakte volgesmeerd. Later op de avond loste deze bewolking weer grotendeels op waardoor we uiteindelijk onder een fonkelende sterrenhemel in erg koude omstandigheden de dag eindigden.

Zaterdag, 27 februari 2016

(Indonesië) Er hing nog steeds Stratocumulusbewolking waardoor de minima wat zachter uitvielen met ... graden. De bewolking loste verder op vanuit het zuidoosten terwijl er in de hogere luchtlagen Cirrus en Cirrostratus te zien was. Dit was de enige bewolking die uiteindelijk overbleef en op uitzondering van de schrale zuidoostenwind werd het fraai voorjaarsweer. Bij de vlucht naar Schiphol bleek er wel Cumulusbewolking boven de zee te hangen. Tijdens de aansluitende vlucht naar Jakarta begon de Cirrostratus bewolking toe te nemen en ontstond er ook in de onderste luchtlagen bewolking (Stratocumulus) waarop we een gebied met slecht weer invlogen. Dit werd ook gevolgd door wat turbulentie al bereikte deze pas ter hoogte van Tarnovo haar hoogtepunt. Ook daarna doorvlogen we onstabiele luchtmassas maar door de duisternis was het niet duidelijk welk weertype en bewolking daarbij hoorde.

Maandag, 27 februari 2017

(Filipijnen) Tijdens de nacht zijn er nog enkele pittige regenbuien met stevige windvlagen gepasseerd en de dag begon met veel bewolking maar ook ruimte voor opklaringen. De bewolking bestond uit Cumulus congestus, Cirrus densus en Cumulus fractus. De opklaringen wonnen terrein en er volgde terug een fraaie, zonnige dag ondanks de vrij koele oostenwind die er de hele tijd was. De hele dag door waren er aambeeldvormige toppen te zien van buienwolken, maar we kregen er op Siargao niet mee te maken, laat staan dat het nog tot onweer zou komen. Tijdens de avond werden we echter verrast door een korte, hevige regenbui met felle rukwinden al was dit eveneens zonder onweer. Daarna keerde de rust weer, voor zover je het zo kon noemen door de niet aflatende, koele en vlagerige oostenwind.

Dinsdag, 27 februari 2018

Na een heldere en vrij rustige nacht met minima van -7,2 graden begon de dag zeer zonnig. Vanuit het oosten dreef na een tijdje echter een Stratocumulusveld voorbij. Daarna zagen we opeens virgastrepen voorbij drijven waarvan de buienwolk blijkbaar al lang opgelost is waardoor dit voor een erg apart zicht zorgde. De zeer lichte sneeuwvlokjes bereikten de grond amper of ze waaiden weer op doordat ze zo licht als helium leken te zijn. Er dreven nog enkele buien zonder moederwolk voorbij maar ook waren er veel Stratocumuluspartijtjes te zien die waarschijnlijk mini- kadavertjes van deze buienwolken zijn. Daarnaast waren er ook mooiweerswolkjes te zien en verder nog steeds veel zonneschijn. De maxima kwamen uit op -0,5 graden en nog steeds was er een erg sterke noordoostenwind die de gevoelstemperaturen ver naar beneden joeg. Tijdens de avond ging de wind grotendeels liggen en hierdoor koelde het extra snel af waardoor de schaatsers onder ons weer wat hoop kunnen putten voor het weer mogen onderbinden van hun ijzers. Ondertussen sloten we de dag opnieuw af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Woensdag, 27 februari 2019

 Het was weer fris met minima van 1,0 graden terwijl de droge en heldere condities ondertussen al gemakkelijk lieten raden hoe het temperatuursverloop er vandaag zou uitzien. En we hadden het inderdaad juist geraden want tijdens de namiddag prijkte er weer een warme 18,8 graden op de thermometers terwijl de zon hetzelfde deed aan een diepblauwe hemel. Hier en daar waren een paar Cirrusplukken te zien en wat condensatiesporen maar voor de rest nog niets. Tijdens de avond viel echter op dat er een grijsbruine waas aan de westelijke horizon ontstond terwijl er meer vocht begon binnen te sijpelen (de wind is ondertussen naar het zuidwesten gedraaid). De eerste tekenen van een grote weersverandering, maar voorlopig maakten ze het alleen maar zomerser want door het binnensijpelende vocht koelde de atmosfeer minder snel af en bleef het nog tot in de late uurtjes aangenaam zacht. Verder naar het oosten en noorden kon de afkoeling echter wel nog haar werk doen. Alle verandering ten spijt bleef het neerslagtotaal op 0,0 mm steken. 

Donderdag, 27 februari 2020

 De bewolking is naar de ochtend toe weer gaan toenemen en hieruit ging het een uurtje voor zonsopgang weer regenen. De neerslag werd geleidelijk intenser en er verschenen af en toe wat natte sneeuwvlokken tussen. In hogere gebieden (pakweg 70 meter) kon men genieten van een witte wereld al was dat in Malderen natuurlijk niet het geval. In de omgeving van Vilvoorde was het ook wit, maar hier was het te danken aan zwaardere buien die er gisteren nog passeerden en waarvan nog niet alles was weggesmolten. De mengeling van natte sneeuw en regen heeft de omgeving er tegen de avond niet veel witter op gemaakt, integendeel. Op veel plaatsen was het een natte en zompige bende van treurnis geworden en de grijze Nimbostratuslucht die steeds door laaghangende Stratus werd afgeschermd leek wel symbolisch te zijn. Op het einde van de namiddag ging de neerslag over in gewone sneeuw en deze werd tijdelijk erg intens met dikke vlokken. Maar ook dit bleef niet liggen en het werd al snel droger vanuit het noordwesten waarop opklaringen binnendreven. Hierin ontstonden prachtige buienwolken die een mooi contrast vormden met de schemeringskleuren. Hier vielen eerst regen- en hagelbuitjes uit maar later op de avond werd het gaandeweg droger. Brede opklaringen lieten het afkoelen tot 0,6 graden al waren de maxima ook niet veel hoger door de sneeuw met 3,1 graden. Het neerslagtotaal van 14,0 mm kon wel als betrouwbaar worden beschreven daar alles in de pluvio (en daarbuiten) kon wegsmelten. 

Zaterdag, 27 februari 2021

 Ondanks de snelle afkoeling gisterenavond is het dan toch nog meegevallen met de nachtvorst. De redding (of teleurstelling) kwam van een dichte mistlaag die zich tijdens het tweede deel van de nacht plotseling heeft gevormd. Deze speelde als isolator en de vrijkomende condensatiewarmte deed de rest. Maar warm was het zeker niet met minima van 0,0 graden. De mist ging geleidelijk over in laaghangende Stratus en dit was het begin van een erg sombere, kille en rustige winterdag. Het was wachten tot in de late namiddag voordat het ging opklaren maar zodra dat proces goed op gang was gekomen ging het snel. De bewolking ging over in Stratocumulus waarvan de rollen na een tijdje zo ver uit elkaar zaten dat het meer een soort van afzonderlijke Cumuluswolken leken. Daarna schoten er enkel wat condensatiestrepen van vliegtuigen over. Maar de zonneschijn die we hierbij meekregen was al veel te laat om nog iets substantieels te doen aan de onderkoelde maxima van 6,3 graden. Tijdens de avond koelde het snel verder af al zagen we nog voor zonsondergang weer een nevelige waas ontstaan die misschien wel het begin kan zijn van een nieuwe periode met mist. Maar tijdens de avond bleef dit nog beperkt terwijl de zwakke noord-noordwestelijke wind helemaal ging liggen. Het neerslagtotaal is beperkt gebleven tot 0,1 mm (condens). 

Zondag, 27 februari 2022

We zijn geleidelijk in drogere lucht terecht gekomen waardoor de opklaringen bij een naar het oosten krimpende stroming goed konden stand houden. Het was dan ook ijzig koud vanochtend en met minima van -0,2 graden zaten we meteen bij de koudste ochtenden die we deze winter gekend hebben. Daarna kwam het lentegevoel er helemaal in en achter glas zelfs het zomergevoel want de lucht was diepblauw en de zon scheen bijzonder fel. De wind hield zich ook op de vlakte waardoor het heerlijk toeven was uit de wind in de buitenlucht. Tijdens de namiddag leek er iets meer vocht in de hogere luchtlagen te komen maar deze bleven hun diepblauwe kleur houden en het resulteerde enkel in een paar langere condensatiestrepen van vliegtuigen. De zonsondergang die daarop volgde was erg indrukwekkend met geelachtige tinten die erg lang deze kleurtemperatuur bleven behouden waar je normaal een snelle overgang naar oranje en rood zou verwachten. Dit ging opnieuw gepaard met een forse afkoeling waardoor er van de lenteachtige maxima van 12,8 graden al snel niet veel meer overbleef. Het bleef helder tijdens de avond en het kwik ging dus verder met haar baksteenslag technieken. Gelukkig lag de omgeving er droog bij wat met een neerslagtotaal van 0,0 mm ook wel te verwachten was. 

Maandag, 27 februari 2023

De open hemel heeft in combinatie met een tijdelijk weg gevallen wind voor een berijpt landschap gezorgd bij temperaturen die vlot onder hert vriespunt zakten. Tegen zonsopgang wees de thermometer -1,9 graden aan wat uiteindelijk de minima werden. De eerste uren van de dag verliepen onder een strakblauwe hemel en daarna werden er net als gisteren weer Cumulus wolkjes gevormd. Deze keer waren ze echter schaarser en kleiner van afmeting. Er werden ook geen (duidelijke) wolkenstraten meer gevormd en de zon kreeg dus meer kansen om ons wat warmte toe te zenden. En dat was nodig, want de temperaturen zaten erg laag met hooguit 6,8 graden en er stond nog steeds een goed voelbare noordoostenwind bij erg lage dauwpunten. Na de middag leek de lucht nog droger te worden en begonnen de stapelwolken sneller op te lossen dan je op basis van de dagelijkse gang zou verwachten. Maar wie dacht van de bewolking verlost te zijn had het mis, want vanuit het noordoosten begonnen er Stratocumulusvelden binnen te trekken op nadering van een zwakke storing. Hierdoor moesten we de zon af en toe missen, al begon de bewolking na verloop van tijd weer wat meer op te lossen en tot neerslag kwam het ook al niet zodat we de 0,0 mm als neerslagtoaal eigenlijk nu al konden opschrijven. Zo kregen we dan toch nog brede opklaringen en een kans om het noorderlicht te zien dat tot op uitzonderlijk zuidelijke breedtegraden waarneembaar was. In Malderen was het echter niets van dat alles en ook op andere plaatsen in Belgi  kon men dit niet waarnemen in tegenstelling tot Nederland waaruit wel erg fraaie plaatjes hiervan binnen kwamen. Hetgene dat zuidelijker wist door te dringen dan het poollicht was in elk geval de kou want onder de open hemel koelde het flink af en we zaten dan ook al snel onder het vriespunt. Met de nog steeds erg goed voelbare noordoostenwind was het dus niet meteen een aangename bedoening om buiten te gaan observeren. 

Dinsdag, 27 februari 2024

De regenzones zijn verder weggetrokken naar het zuidoosten en tegen de ochtend was het weer helemaal opgeklaard. De zon liet zich eindelijk weer zien, doch plots zagen we overal losse wolkenflardjes ontstaan. In een mum van tijd breidden deze zich uit en werden ze groter tot het weer helemaal betrokken was. En zo leek het dan toch nog het begin van de zoveelste sombere en grijze winterdag te zijn. Maar na een uurtje losten de wolken weer op en kwam de zon er terug door. Op wat Cirruswolken en Cirrostratus in het westen met enkele contrails ertussen na werd het terug helemaal helder en de zon scheen bijna ononderbroken in Malderen. Heel af en toe dreef er nog een wolkenflardje voorbij en hierbij viel op dat deze nauwelijks nog snelheid hadden terwijl de exemplaren die we vanochtend zagen aan een rotvaart voorbij joegen alsof we middenin een storm zaten. De noordoostenwind was ook een stuk zwakker en hoewel deze frisse lucht aanvoerde waarin het niet warmer dan 10,7 graden werd, voelde het lenteachtig aan. Tijdens de namiddag breidde de sluierbewolking zich vanuit het westen uit en ze ging later over in Altostratus. Tegen die tijd was het echter al bijna zonsondergang en de bewolking zorgde dus eerder voor extra sfeer. Ze was overigens niet dik genoeg om de warmte vast te houden en in de windstille omstandigheden met nog steeds die noordoostelijke aanvoer erbij stond dit garant voor een snelle afkoeling die ons naar de minima van 2,5 graden bracht. En voor neerslag was de bewolking al zeker niet dik genoeg zodat we nog eens droog konden afsluiten met 0,0 mm.