Flashback: 3 februari in het verleden

 

Dinsdag, 3 februari 2015

Onder een lichtbewolkte hemel is het afgelopen nacht kunnen afkoelen tot -1,8 graden. De gesmolten sneeuw is in deze omstandigheden natuurlijk weer gaan aanvriezen waardoor het ook zonder witte winterwereld een gevaarlijk gladde bedoening was vanochtend. De lichte bewolking bestond uit Altostratus en Cirrostratus terwijl er in de verte ook Stratocumulusvelden te zien waren. Vanuit Brussel zagen deze eruit als een muur die ons langs alle kanten leek te omringen alsof we ons in het oog van een cycloon bevonden. Het zachte ochtendlicht zorgde voor extra sfeer waardoor de camera- en video apps op onze tablets en smartphones weer goed van pas kwamen. Van dit alles konden we 'genieten' bij maxima van 4,8 graden. Het uitzicht bleef tot in de namiddag min of meer onveranderd, maar uiteindelijk besloot een deel van de Stratocumulusmuur toch onze kant op te komen waardoor het meteen een stuk somberder werd. Ook de Altostratusbewolking werd hierbij wat dikker. Toen de bewolking zich volledig over ons had uitgebreid bleek hij echter niet helemaal aaneengesloten te zijn en later ging het zelfs weer grotendeels opklaren zodat we toch nog een lichtbewolkte avond beleefden. Daar hoorde ook een fraaie zonsondergang bij en later op de avond kregen we brede opklaringen die af en toe door een pakket dikkere bewolking werden afgewisseld (Cumulus fractus en Cumulus congestus). Dit waren waarschijnlijk restanten van buien die over de zee werden aangevoerd met een noordelijke bries, en de lucht was duidelijk vrij vochtig aan de geelachtige tinten van het maanlicht te zien. Tot neerslag kwam het desondanks niet waardoor we met een neerslagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.

Woensdag, 3 februari 2016

opklaringen en wolkenvelden wisselden elkaar af waarbij de bewolking meestal uit Cumulus of Cumulus fractus bestond. Sommige forsere wolken slaagden erin om een paar druppels te lossen terwijl de opklaringen het voor elkaar kregen om het kwik naar beneden te duwen tot 3,8 graden. Tijdens de voormiddag werden de opklaringen breder,  maar na een tijdje begonnen er terug forsere stapelwolken te ontstaan ten noorden van ons en deze werden voorafgegaan door een paar gordels van Stratocumulus castellanus. Wolken die een onstabiele atmosfeer deden vermoeden, en kort na deze waarneming zagen we inderdaad buienwolken (Cumulonimbus) boven de stapelwolken uittorenen. Deze zorgden plaatselijk voor een natte verrassing, maar de actief weerliefhebber zal zich eerder de trogpassage tijdens de namiddag herinneren die veel intenser en algemener was. Ze werd voorafgegaan door toenemende Cirrus densus bewolking, en uiteindelijk volgde een snel intredende duisternis waarop grote delen van Vlaanderen door krachtige stortvlagen werden gegeseld. De buien hielden een half uurtje aan waarna er een paar vluchtige opklaringen binnendreven. Deze werden echter al meteen gevolgd door nieuwe buienwolken en het kwik zag dan ook geen gelegenheid meer om verder dan 7,3 graden te klimmen. De buienintensiteit nam tijdens de avond weer af al werd het niet meer volledig droog en moesten we rekening houden met veel bewolking en een erg frisse noordwestenwind. We zijn uiteindelijk op een dagtotaal van 0,6 mm gekomen.

Vrijdag, 3 februari 2017

Onder een betrokken hemel is het tijdens de nacht zacht gebleven bij temperaturen die niet eens beneden 8,8 graden zijn gezakt. De dag begon somber, maar vanuit het westen dreven er snel opklaringen binnen waardoor we de zon af en toe zagen tevoorschijn komen in een diepblauwe hemel. De resterende bewolking bestond daarbij uit Cumulus en Stratocumulus. Tijdens de namiddag waren het vooral Cumuluswolken die overbleven, en het leek wel alsof ze pogingen aan het doen waren om uit te groeien tot buien. Hier kwam echter weinig van in huis, al ging het veranderende weertype wel gepaard met een lichte temperatuurdaling waardoor de maxima iets minder hoog dan gisteren uitkwamen met 12,3 graden. De wind was ook weer naar zuidwestelijke richtingen geruimd waarbij ze echter nog steeds zwak was. Tegen het einde van de namiddag werd meteen duidelijk waarom de wolken zoveel moeite hadden om tot buien uit te groeien. Er was immers advectie van warme lucht op gang gekomen in de hogere luchtlagen waardoor de atmosfeer snel stabieler werd, en deze werd zichtbaar als Cirrus en Cirrostratus die vanuit het zuidwesten kwam opzetten. Toch was er nog één koene stapelwolk die het alsnog tot het buienstadium wist te schoppen na zonsondergang, al stelde het met een neerslagtotaal van 0,5 mm niet veel meer voor. De rust keerde definitief weer, en het was nu wachten op de aankomst van de depressie die de warmte advectie heeft veroorzaakt, en morgen wellicht voor een erg guur en nat weertype zal zorgen. 

Zaterdag, 3 februari 2018 

Bij een noordelijke stroming was het erg kil maar de bewolking heeft het kwik nog op peil kunnen houden waardoor de minima zich op 0,9 graden handhaafden. Meestal was het droog maar tegen de middag kregen we terug met buien te maken die tijdelijk overgingen in een periode van aanhoudende regen. Het werd uitermate somber en kil bij maxima van 4,2 graden. Tegen de avond werd het weer wat droger al viel er ook dan af en toe nog wat lichte regen uit een betrokken hemel. Desondanks was de neerslag minder dan gisteren, we kwamen uit op 2,7 mm in Malderen. 

Zondag, 3 februari 2019

 We bevonden ons nu goed en wel aan de achterzijde van de occlusie (of het frontenkerkhof want er viel amper iets te herkennen in de neerslagzones en wolkenbanden die gisteren over ons hingen). Daar vonden we opklaringen terug en deze lieten het tegen de verwachting in nog dezelfde nacht vriezen waardoor de verzekeringsmaatschappijen tegen de verwachting in extra dossiers kregen toegekend. De boel lag er immers spekglad bij na de natte omstandigheden gisteren en afgelopen nacht en het duurde tot na de middag eer de gladde plekken voor het grootste deel opgeruimd waren. De maxima waren verrassend hoog met 6,7 graden en daar zat de uitbundige zon voor iets tussen. Maar de noordwestelijke stroming bracht wolkenvelden met zich mee en deze lieten het al snel weer afkoelen. Het ging om Stratocumulus en Cumulus congestus, en deze laatste wist zelfs vijf regendruppels te deponeren in Malderen. Tegen zonsondergang loste deze bewolking echter op en dit zorgde bij een wegvallende wind voor een versnelling van de afkoeling. De minima werden dan ook nu pas bereikt met -1,3 graden. Het neerslagtotaal kwam uit op 1,1 mm waarvan het merendeel kort na middernacht viel, doch er is ook wat bij gekomen uit condensvocht overdag. We sloten af in heldere en koude omstandigheden. 

Maandag, 3 februari 2020

 Met minima van 5,7 graden was het weer erg zacht terwijl we er somber weer met Stratus en Stratus fractus voor terug kregen. Een koufront was echter al onderweg om daar wat verandering in te brengen. Aan de voorzijde daarvan was de lucht lichtjes onstabiel en tijdens de namiddag begon dit effect steeds meer merkbaar te worden. Er vielen steeds meer buien, soms was het nog droog en de bewolking maakte een chaotische indruk. De maxima piekten nog op 11,9 graden. Na zonsondergang bereikten bijzonder felle buien ons en leek het soms wel op een mini- apocalyps. Toch waren deze buien ontdaan van onweersverschijnselen al zal het waarschijnlijk niet veel gescheeld hebben. De west- zuidwestelijke wind zwakte tijdens de buien wat af en uiteindelijk werd het dagtotaal aangevuld tot 8,9 mm. 

Woensdag, 3 februari 2021

Na de buiige toestanden gisterenavond en afgelopen nacht, waarbij het plaatselijk tot onweer kwam, werd het tijdelijk droog bij minima van 7,5 graden. Maar deze adempauze was van korte duur want vanuit het zuiden kwam een erg actief regengebied opzetten en nog ruim voor zonsopgang bereikte dit Malderen. Op de satellietbeelden was er een mooie frontenstructuur in te herkennen en het tripelpunt daarvan leek zowat pal over onze regio te trekken. Het water kwam aan een flink tempo naar beneden al ging het buiige karakter van de neerslag er tijdelijk uit en werd het dus een klassieke regenzone met continue neerslag. Deze werd tijdens de voormiddag geleidelijk intenser en voor het reeds gedeeltelijk overstroomde Londerzeel ontstond er dan ook een gat in de markt voor roeibootjes en zandzakjes. Na de middag werd het dan toch droger en kwam de zon er zowaar eventjes door. Maar na korte tijd volgden er buien en vooral de tweede bui uit de reeks die ons overspoelde zorgde voor een wolkbreukachtige neerslagintensiteit zoals we ze hier al maanden niet meer meegemaakt hebben. Daarna volgden er weer opklaringen en telkens de zon erdoor kwam zorgde dit voor een lentegevoel bij temperaturen die op een ultrazachte 10,9 graden zijn uitgekomen. Tijdens de avond passeerden er nog een paar buien die het dagtotaal op 19,4 mm brachten. 

Donderdag, 3 februari 2022

 De dag begon droog en zacht met minima van 6,8 graden maar het sombere wolkendek hing er nog steeds waardoor we nog maar eens moesten ronddolen in een wereld van 50 grijstinten en een veelvoud aan consultaties op de psychiatrie. Wel was het voor de verandering nog eens droog, althans tijdens de voormiddag en een klein stukje van de namiddag. De bewolking bestond uit Stratus al leek daar een soort van Stratocumulusachtig patroon onder te hangen. Er stond ook vrij veel wind uit zuidwestelijke richtingen wat mogelijk voor een deel dit patroon veroorzaakte. Hoe dan ook, kort na de middag werd de bewolking dikker en was de vertrouwde motregen ook weer van de partij. Deze kwam er op sommige momenten aan een behoorlijke intensiteit uit al leverde het qua neerslaghoeveelheid niet zoveel op door de fijne druppeltjes. Ondanks dit alles werd het wel behoorlijk zacht met maxima van 8,4 graden. Tijdens de avond leken de droge perioden weer te overheersen maar de bewolking bleef stand houden. Het koelde nauwelijks af en het neerslagtotaal is op 0,0 mm uitgekomen. 

Vrijdag, 3 februari 2023

De nacht is in zwaarbewolkte tot betrokken omstandigheden verlopen maar toch was er nog af en toe ruimte voor een opklaring. Het bleef ook grotendeels droog en nog steeds erg zacht met temperaturen die niet beneden 9,2 graden zijn gezakt. Bij het doordringen van de eerste ochtendschemering konden we terug opklaringen zien waarin fraaie Altocumulus stratiformis undulatus veldjes hingen wat met de zachte kleuren van het ochtendlicht voor een fraai plaatje zorgde. Vanuit het noordwesten kwam echter al snel dikkere bewolking opzetten. Deze werd gevolgd door een afwisseling van dikke en minder dikke velden van Stratus en Stratocumulus waartussen af en toe nog wat ruimte was voor een kleine opklaring. De golvende undulatus structuur leek een beetje de rode draad doorheen alle wolkensoorten te zijn die we tijdens de ochtend en voormiddag konden aanschouwen. Na een tijdje zagen we dit patroon enkel terug bij laaghangende Stratuswolken die nu in grote evenwijdige  sigaren  van west naar oost leken te lopen. Het was dus wachten tot de zon tussen die rollen in kwam te staan om van haar te kunnen genieten, maar dat gebeurde slechts een tweetal keer waarna de bovenlucht weer werd opgevuld met Altocumulus en Cirrostratus. En toen er daarna ook overal Stratus fractus tussen ontstond was het helemaal om zeep en vervielen we weer in de gekende grijze somberheid, duisternis en kilte. De frustratie werd alleen maar groter toen we erachter kwamen dat er helemaal in het westen van het land een opklaring hing die daar langdurig voor zonnig weer heeft gezorgd. Zo moeten de Nederlanders en een deel van de Belgen zich dus gevoeld hebben toen zij gisteren net buiten de zonneboot vielen. Enige troost konden we wel uit de zachte temperaturen putten, het werd 11,2 graden en het bleef ook nog eens droog. Wie van frustraties houdt werd overigens nog eens extra verwend toen er op het einde van de namiddag als de zon al bijna onder was dan toch nog opklaringen verschenen. De bewolking ging daarbij weer over in de  sigaren  die we vanmorgen al zagen en daarna zagen we de maan verschijnen in een open hemel waarin enkel nog wat sporadische Stratocumulus en Cumulus fractus te zien was. Later op de avond had de bewolking overigens de neiging om weer toe te nemen. Dit bleef nog zonder verdere gevolgen en we eindigden dus droog met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 3 februari 2024

 De bewolking is tijdens de nacht blijven hangen waardoor de dag andermaal een sombere start nam. Het ging nog steeds om Stratus die hier en daar wat trekjes van Stratocumulus vertoonde. Door de bewolking was het zacht, de temperaturen zijn ook nu niet beneden de 9,8 graden uitgekomen. Dit alles gebeurde met een west- noordwestelijk bries die behoorlijk strak was en op sommige momenten zelfs bijna stormachtig uitpakte. Het contrast tussen de krachtige wind en de Stratuswolken die je eerder met rustig, saai en stabiel weer zou associëren was wat apart te noemen al bleef het in deze omstandigheden wel droog. Soms werd het wolkendek wat dunner en leek er meer licht doorheen te vallen maar de bewolking bleef stand houden en we kregen de zon niet meer te zien. We moesten ons dan maar troosten met de erg zachte maxima van 11,2 graden. Pas helemaal op het einde van de namiddag, vlak voor zonsondergang kwam ze er eventjes in verzwakte vorm door toen de bewolking dan toch nog begon te breken. Eerst ging het om een kleine afzonderlijke opklaring die niet groter was dan een speldenkop, maar later kwamen er meer opklaringen binnendrijven vanuit het noordwesten. Na zonsondergang waren de wolken er weer en deze werden nu steeds dikker tot het omstreeks 22H dan toch nog ging regenen aan een lichte tot matige intensiteit. Deze hield voor de rest van de avond en een deel van de nacht aan waarbij het dagtotaal tegen middernacht 0,6 mm aantikte.