Flashback: 7 februari in het verleden

 Zaterdag, 7 februari 2015

Ondanks de sombere weersvoorspellingen begonnen we de dag onder een veelbelovende, heldere hemel en hartverwarmende zonneschijn bij steenkoude minima van -2,8 graden. De weerberichten hadden het echter bij het juiste eind want in het noorden was reeds Cirrusbewolking te zien. Voor we ook maar beseften wat er aan de hand was, kwam er een omvangrijk Stratocumulus wolkendek binnengestormd dat het volledige luchtruim in enkele ogenblikken wist in te palmen. Aanvankelijk waren er nog gaten in het wolkendek maar deze werden steeds kleiner tot we onder een aaneengesloten grijs wolkendek gevangen kwamen te zitten. Na een tijdje klaarde het weer op vanuit het noorden maar nog voor we konden zeggen dat er een weersverbetering aan de gang was, sloeg de hemel in een flits toe met Stratusbewolking. Het ging hierbij ook nog eens motregenen al was de neerslag niet meetbaar (0,0 mm). Het bleef voor de rest van de dag en avond bewolkt en de hogere maxima van 6,2 graden waren dan ook eerder te danken aan het binnenstromen van zachtere zeelucht. De wind kromp hierbij van noordoostelijke naar noord- noordoostelijke richtingen, werd iets zwakker dan gisteren en voelde klam en vochtig aan terwijl ze vanochtend nog een droog en snijdend karakter had. Na zonsondergang veranderde er niets meer aan het sombere weertype.

Zondag, 7 februari 2016

We kregen tijdens de nacht met behoorlijk felle plensregens te maken van de koufrontpassage. Tegen de ochtend bevond dit front zich reeds ten oosten van ons en dreven er opklaringen binnen terwijl de neerslag goed bleek te zijn voor 1,8 mm. De wegtrekkende bewolking bestond vooral uit Stratocumulus met Cirrus erboven en vanuit het westen kwam er bewolking aanzetten afkomstig van actieve buiencomplexen langs de kust. Er zat ook onweer op, maar de liefhebbers mochten zich niet laten desillusioneren, want eens deze buien aan land gingen (als ze het al deden) zakten ze als puddingen in elkaar en kregen we enkel wat restbewolking te zien (Cumulus en Cumulus fractus). Vooral na de middag dreven er veel van deze wolkenflarden binnen, al scheen de zon tussendoor ook ruimschoots en deed het een beetje aan lente denken bij maxima die op 12,8 graden uitkwamen. Wel was de westenwind nog erg goed voelbaar en leek ze naar de avond toe weer aan te wakkeren. De kustbuien besloten ondertussen om hun krachten te verenigen en deden nu een overtuigende poging om Vlaanderen binnen te vallen. Dit zouden we later in Malderen geweten hebben toen een hagelbui ons met oorverdovend gekletter kwam verrassen kort na zonsondergang. De buien leken zich tot een "hook echo" te organiseren waarvan het "book end gedeelte" over Malderen trok. Mogelijk is het plaatselijk dus tot heftige randverschijnselen gekomen al zijn daar niet meteen waarnemingen van te vinden. De rust keerde vrij snel weer en we zagen het laatste schemerlicht wegebben in opklaringen die vanuit het westen snel binnendreven. Het exacte neerslagtotaal van deze buienlijn te Malderen is niet duidelijk wegens sterk verschillende neerslagmetingen in buurtstations door het buiige karakter van de neerslag. De afkoeling werd afgeremd door een flink aanwakkerende wind en tegen middernacht zijn we op 7,1 graden uitgekomen wat ook de minima werden.

Dinsdag, 7 februari 2017

De regenzone is tijdens de nacht verder in noordoostelijke richting opgerukt waardoor we de dag in Malderen met lichte regen begonnen bij temperaturen die nog ruim boven het vriespunt zaten. Er zat wel een dalende tendens in waardoor de maxima eigenlijk al na middernacht bereikt werden met 6,1 graden. Ondanks de opmars van de regenzone slaagde de koude lucht in het noordoosten van Nederland erin om wat verder naar het zuidwesten te trekken en lijkt de winter dan toch (voorlopig) aan zet te zijn. Door de overvloedige bewolking en het druilerige weertype leken de heldere winterdagen met witberijpte landschappen en overvloedige zonneschijn echter verder weg dan ooit om van het schaatsen op natuurijs nog maar te zwijgen. Voor de Nederlanders leek al dat moois/gruwelijks wat dichter te zijn want daar begon het in de loop van de dag te sneeuwen en tijdens de avond bleef een deel van deze sneeuw er ook liggen. De neerslagzone welke dit alles veroorzaakte kwam tot stilstand waardoor alles min of meer hetzelfde bleef met in het noordoosten sneeuw, over het midden van de Benelux regen en in het zuidwesten waar we ook Malderen terugvonden perioden van motregen. De temperaturen bleven daar steken op 5,1 graden. Daar de neerslag tijdens de nacht bleef aanhouden blijft het dagtotaal voor vandaag onbekend, maar veel meer dan 1 mm zal het niet geweest zijn.

Woensdag, 7 februari 2018

De bewolking werd weer naar het zuidoosten gedreven door oprukkende regenzones die de hogedrukwig en alles wat ervoor en eronder lag in die richting duwden. Maar daardoor kwamen we zelf dus in de opklaringen terecht en de windstille zone onder de wig waardoor het op het einde van de nacht toch nog naar -3,3 graden kon afkoelen. De omgeving lag er dan ook weer flink bevroren bij. De zonsopgang was sfeervol door de band van Stratocumuluswolken die in het zuidoosten nog te zien was en de bewolking liet ons voor het grootste deel van de dag met rust waardoor het terug aangenaam zonnig werd. Het warmde op tot 1,5 graden en door de nabijheid van een hogedrukwig was de noordoostenwind erg zwak. Tegen de avond kregen we te maken met een zwakke storing die vanuit het zuidwesten Stratocumulusvelden naar ons duwde. De bewolking was scherp begrensd en zorgde voor een even sfeervolle setting als vanochtend. Natuurlijk was die sfeer voor de winterliefhebbers wat minder want het warmde op vanuit het westen en wat verderop kromp de wind naar zuidwestelijke richtingen waardoor er van hun ijsvloertje weinig terecht zal komen. Malderen leek zich op de wip te bevinden en daar dook het kwik nog net onder het vriespunt. De temperaturen bleven vrij constant al was er bij de passage van een paar opklaringen later op de avond toch nog een lichte afkoeling merkbaar. We sloten af in halfbewolkte omstandigheden met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 7 februari 2019

 Tijdens het tweede deel van de nacht is er een actievere regenzone gepasseerd al stelde het in vergelijking met de neerslagsommen in het westen gisteren weinig voor. Tegen zonsopgang waren de opklaringen aan diens achterzijde reeds gearriveerd en zagen we de temperatuur enkele graden dalen terwijl de luchtdruk steeg en de vochtigheidsgraad afnam. Het was dus een klassieke koufrontpassage en daarachter volgden de al even klassieke buien terwijl hun houding tegenover Londerzeel superklassiek was. Daar bleef het op een miniem neerslagsignaal kort na de middag immers droog. In deze tijd van het jaar was de dagelijkse gang blijkbaar al sterk genoeg om de maxima in de warme sector afgelopen nacht te overtreffen en we haalden 10,3 graden. De minima vielen ergens daartussen in de voormiddag al waren deze ook nog zacht met 4,9 graden. De bewolking bestond uit rafelige Cumulus mediocris al waren er ook plakken Cirrostratus en Altostratus te zien die door buienclusters leken te zijn gevormd. De westenwind was bij dit alles erg temperamentvol waarbij deze voor een groot stuk de motor achter deze zachte temperaturen was. Tijdens de avond werd het echter rustiger en bleef het droog terwijl we van ons eerste lenteconcert van de merels konden genieten. Het neerslagtotaal is op 3,9 mm uitgekomen. 

Vrijdag, 7 februari 2020

 De heldere nacht heeft andermaal tot erg frisse minima van -2,0 graden geleid. De omgeving lag er berijpt bij en er heeft zich redelijk wat ijs gevormd op plassen en kleine waterpartijtjes. Maar overdag zorgde de uitbundige zon net voor lentesfeer en van het ijs bleef dus al snel niet veel over. Vooral in Nederland moest men plaatselijk echter rekening houden met hardnekkige Stratocumulusvelden die het soms tot laat in de namiddag wisten uit te zingen. De temperaturen lagen er dus lager dan de 9,9 graden die in Malderen werden opgetekend in de namiddag. Kort voor zonsondergang doemde er een scherp begrensde band van Cirrostratus op in het zuidwesten en dit is de eerste voorbode van ruig stormweer. Voorlopig was het nog zo ver niet en konden we nog van een rustige avond genieten waarbij de sluierbewolking voor een sfeervolle zonsondergang zorgde. De bewolking kwam te laat om een opnieuw snelle afkoeling te voorkomen maar tot stevige vorsttoestanden (voor zover we het al zo kunnen noemen) zal het wellicht niet meer komen. En tot neerslag ook nog niet met 0,0 mm als dagtotaal. 

Zondag, 7 februari 2021

 Tijdens de nacht is er nog meer sneeuw gevallen maar de hoeveelheden waren redelijk beperkt in vergelijking met een brede strook over het midden van Nederland. Maar toch zag het er een stuk winterser uit dan alle winters van de voorbije jaren bijeen geteld. Het landschap lag er wit bij en er stond een gure noordooster die door merg en been sneed. Het enige dat afbreuk deed aan het winterse plaatje was de sombere grijze hemel die erboven hing, maar daar viel constant fijne motsneeuw uit wat op haar eigen manier de wintersfeer weer wat aansterkte. Er stroomde steeds koudere lucht binnen en het voelde zeer guur en onaangenaam aan bij maxima die ook overdag niet boven 0,1 graden stegen. Ook tijdens de avond bleef het betrokken en viel er nog steeds lichte sneeuw of motsneeuw terwijl het kwik verder daalde naar een huiveringwekkende -4,0 graden. 

Maandag, 7 februari 2022

Tijdens het tweede deel van de nacht zijn we weer in rustiger vaarwater terecht gekomen en wisselden Stratocumulusvelden en opklaringen elkaar af. In het oosten zagen we nog wegtrekkende Cirrostratus van de depressie die gisteren voor een woelige herfstdag heeft gezorgd. De Stratocumulusvelden losten vrij snel op waardoor we nog voor de middag met een bijna helder weertype te maken kregen waarin enkel condensatiestrepen en wat Cirrusveldjes zichtbaar maakten. Tegen de middag zagen we ook weer wolkenflardjes voorbij drijven en leek het erop dat we weer het zelfde lot bezegeld leken te zijn als eergisteren. Maar niets was minder waar want veel verder dan wat losse Stratus fractus wolkjes kwam het niet zodat we van een zonovergoten winterdag met lentetrekjes konden genieten. De zon scheen het grootste deel van de dag bijna ononderbroken, iets dat we deze winter maar nauwelijks hebben kunnen meemaken. De temperaturen hielpen ook aardig mee met het lentegevoel erin te krijgen met maxima van 9,3 graden dankzij de zonneschijn en ook het west- zuidwestelijke briesje hield zich min of meer tegen de vlakte, net als sommige bomen na de storm van gisteren. Ook na zonsondergang hielden de opklaringen stand en dit liet nog een afkoeling richting de minima van 2,0 graden toe. 

Dinsdag, 7 februari 2023

Het kwik is tijdens een aantal nachtelijke opklaringen tot onder het vriespunt gezakt, en het resultaat was een berijpte omgeving toen er tijdens de ochtend weer mist en laaghangende bewolking overheen streek. De laaghangende wolkenvelden hebben zich over een klein gebied in het noordwesten van het land en het zuidwesten van Nederland uitgestrekt en het was dus frustrerend om toe te kijken hoe de rest van de Benelux al vanaf het eerste ochtendgloren in het zonlicht baadde. Malderen bevond zich een tijdje op de rand van deze bewolking waardoor we de hemel regelmatig lichter zagen worden in het zuidoosten terwijl de bewolking boven ons bleef stand houden. Pas tegen de middag kwam er schot in de zaak en loste de mist op. Toen ging het heel snel en keken we in en mum van tijd tegen een blauwe lucht aan waarin enkel nog wat Stratus fractus wolkjes te zien waren. Deze lieten zich voort drijven op een oost- zuidoostelijk briesje en ze losten geleidelijk op waardoor we na pakweg een uurtje alleen nog maar een eindeloos blauwe lucht zagen. De zon kon nu het beste van zich geven en het was een verademing om nog eens voor een langere tijd van haar deugddoende stralen te kunnen genieten na de sombere periode die we achter de rug hebben. Het kwik reageerde er ook enthousiast op al werd het zeker nog geen lente met maxima van 6,2 graden. Het heldere en zonnige weer werd gevolgd door een prachtige zonsondergang met onaardse schemeringskleuren en hoewel deze veel warmte leken uit te stralen koelde het zeer snel af. Het kwik dook binnen de kortste keren weer onder het vriespunt en tijdens de avond zagen we weer overal ijs en rijp ontstaan. Gelukkig gebeurde dit in droge omstandigheden, met 0,0 mm hebben we het ondanks de bewolking vanochtend droog weten te houden. De minima bereikten we pas op het einde van de avond met -2,8 graden.

Woensdag, 7 februari 2024

 Ergens halverwege de nacht bereikte het koufront Malderen en zo ging het ook hier voor korte tijd flink plenzen. Na de passage ervan bleef het nog lange tijd naregenen want het front begon in haar zuidelijke opmars meer en meer te stagneren. Hoe zuidelijker hoe langer de passage van de felle buien duurde dus, en zo kon men zich in de zuidelijke helft van het land dus verwachten aan erg forse regenhoeveelheden. Maar ook in Malderen kon de neerslag tellen want de zone met matige regen bleef hier voor een lange tijd slepen. Het werd dus een kletsnatte voormiddag en middag al konden we wel wat troost putten uit het feit dat de brutale zuidwester er met de frontpassage is uitgegaan en plaats heeft gemaakt voor een west- noordwestelijk briesje dat veel zwakker was en overdag zelfs bijna helemaal ging liggen. Of dat een goede zaak was is echter een ander verhaal want met veel vocht in de lucht en weinig wind waren de Stratuswolken die zich ondertussen hebben gevormd natuurlijk in hun sas en raakten we dus maar moeilijk van de grijze troep verlost. We keken de hele tijd tegen een bijna egaal grijze hemel aan die soms de neiging had om wat meer licht door te laten zonder dat het echter tot opklaringen kwam. De opklaringen die je normaal achter een koufront kan verwachten bleven dan wel uit, maar de temperatuurdaling kwam er wel en het voelde behoorlijk kil aan tijdens de namiddag terwijl er in de vroege ochtend nog een vochtige, klamme zachtheid in de lucht leek te hangen. Maar heel ver kon de koele lucht niet doordringen want na zonsondergang kwam de regenzone al terug als warmtefront en uiteindelijk liet dit de temperatuur weer oplopen na de minima van 3,3 graden aangetikt te hebben. En ook de regen liet niet lang op zich wachten. Hierbij viel op dat het nu rustig bleef waar we gisteren nog een stevige en vlagerige wind hadden in het gebied achter het front waar we nu weer in zaten. Deze wind kwam nu uit oost- zuidoostelijke richtingen. Ook de intense buienlijn was verdwenen al kwam het water soms nog aan een behoorlijke intensiteit naar beneden, vooral na middernacht. Alles wat voor dat tijdstip viel was samen met de regen van vanochtend goed voor een dagtotaal van 2,2 mm. Het kwik liep ondertussen weer op richting de maxima van 11,0 graden.