Flashback: 13 maart in het verleden

Vrijdag, 13 maart 2015

(Nepal) Er hing veel Cirrus en Cirrostratus bewolking tijdens de ochtend, welke zelfs overging in Altostratus waardoor het een sombere en kille dag leek te gaan worden. Tegen de middag was deze bewolking echter grotendeels verdwenen en werd het toch nog erg zonnig met enkel Altocumulus en Cirrus bewolking in het zuiden. In de bergen was meer wolkenactiviteit te zien dan gisteren, en werd er zelfs volop Cirrus densus en Cumulus congestus gevormd. Met ongeveer 28 graden was het weer volop zomer in Kathmandu. De bewolking boven de bergen loste tegen de avond weer op en ook de bewolking in het zuiden verdween weer zodat het zo goed als helder werd.

Zondag, 13 maart 2016

(Indonesië) Het nieuwe etmaal begon in rustige omstandigheden te Singapore, en zo ook het begin van de vlucht naar Amsterdam. Doch nog geen uur later sloeg het weer om en kwamen we in erg zware turbulentie terecht ondanks het ontbreken van onweer. Vooral de duur daarvan was erg bijzonder, het vliegtuig werd ruim zes uur lang tot het uiterste op de proef gesteld en pas in de buurt van Dubai werd het weer wat rustiger. Boven de woestijnen en bergen van Iran kwam het terug tot luchtzakken al was het niet meer zo hevig en veel korter dan voordien. Op wat kleine schokjes boven bergachtigere gebieden na bleef het rustig. Aanvankelijk waren er veel opklarigen te zien al kwamen we met het binnenvliegen van Europa boven uitgestrekte Stratusvelden terecht. Deze vergezelden ons tot in Nederland waarbij het ontbreken van andere bewolking of uitgesproken weerssystemen/patronen opviel. Enkel de bergen van de Kaukasus en de Alpen staken er bovenuit. Het mag dan ook een wonder heten dat het in Schiphol lichtbewolkt was al moesten ze er daar vrieskou bijnemen met temperaturen die naar 0 graden zijn gezakt. Hier en daar waren er bevroren daken te zien bij de landing. De resterende Stratocumulusvelden dreven weg en tegen de middag werden er hier en daar wat Cumulus fractus wolkjes gevormd. Deze losten echter snel op en de rest van de dag verliep in zeer zonnige omstandigheden waarbij het uit de schrale wind aan lente en achter glas aan zomer deed denken (zeker voor mensen die door myopie de kale bomen niet konden zien). Tijdens de avond koelde het snel af al lijkt het erop dat het met de vorst zal meevallen door de nog steeds aanwezige noordoostenwind.

Maandag, 13 maart 2017

Ondanks de opzettende Altostratusbewolking gisterenavond is het tijdens de nacht weer opgeklaard en we begonnen de dag in tamelijk frisse omstandigheden bij minima van 4,6 graden. Er werd veel dauw gevormd en door toedoen van Cirrostratusbewolking kreeg de lucht nu een vaalblauwe kleur. De zon was echter al snel van de partij en ondanks deze wolkensluiers warmde het al snel weer op zodat de lentesfeer weer compleet was. Tijdens de namiddag liep het echter mis en zagen we plots stapelwolken ontwikkelen in de kennelijk nog vochtige lucht waardoor de zon verstek gaf en het kwik in haar opmars geremd werd. Een deel van die stapelwolken spreidde zich immers uit tot Stratocumulus waardoor er van de opklaringen tijdelijk niet veel meer overbleef. Gelukkig begonnen deze wolken weer op te lossen naar de avond toe waarbij ze overgingen in mooiweerswolken en vervolgens verdwenen. Daarna was het terug de Cirrostratus en Altostratus bewolking die overbleef met af en toe een veldje Altocumulus erbij. We zagen de zon terug in matglasversie ondergaan en het leverde een mooi plaatje op al bleven de echte vurige kleuren net als de voorbije dagen wat achterwege ondanks de wolkensoorten die zich prime voor mooie zonsondergangen leenden. Na zonsondergang kon de sluierbewolking op haar eentje niet veel warmte tegenhouden waardoor het bliksemsnel afkoelde en het al snel weer bijtend koud aanvoelde. Gelukkig is de zuidelijke wind gaan liggen, al was het net die weggevallen wind welke de afkoeling danig versnelde. Neerslag is er ondanks de wolkeninvasie deze middag niet aan te pas gekomen waardoor we alsnog met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.

Dinsdag, 13 maart 2018

Tijdens het tweede deel van de nacht kregen we met erg intense regenval te maken en het leek vanochtend wel een mini-zondvloed. Omstreeks 7h werd het droger maar aanvankelijk bleef het betrokken met nog af en toe motregen. Daarna volgden enkele schuchtere opklaringen die door veel Cumulus en Stratus fractus werden afgewisseld waardoor de zon weinig kansen kreeg. Bovendien stroomde er koelere lucht binnen waardoor het er qua gezelligheid zeker niet op vooruit ging buiten de strakke perimeter rond een haard of kachel. Buiten deze zones bleef het kwik steken op 8,1 graden. Gelukkig werd de kille noordwestenwind tijdens de avond zwakker waardoor het dan toch nog een beetje meeviel, ook al ging het nu versneld afkoelen onder brede opklaringen. De neerslag die de voorbije twee dagen is gevallen, bleek goed te zijn voor 9,2 mm en de minima van 4,7 graden werden nu pas bereikt. 

Woensdag, 13 maart 2019

 We zaten vanmorgen reeds een eind in de polaire lucht en verschillende buien maakten hun opwachting met daarbij de typische fraaie voorjaarsluchten die je kon verwachten. Maar een deel van de buien clusterde samen waardoor het op veel momenten toch weer een sombere en kille bedoening werd. Voeg daar een koude noordwester en vrij lage temperaturen tussen 4,0 en 9,4 graden aan toe en het was duidelijk dat de lentestemming voor velen ver te zoeken was. De hele dag door vielen en buien en ook Londerzeel werd niet ontzien (of toch nog een beetje want het neerslagtotaal van 3,8 mm was nu ook weer niet om van te duizelen). Tijdens de avond werd het opeens droog en rustig waarbij de bewolking heel abrupt overging in Altocumulusbanken en Stratocumulusvelden. Deze verandering ging gepaard met een plots stijgende luchtdruk wat erop lijkt te wijzen dat de laatste reeks buien omstreeks 18h aan een koufront of troglijn was toe te schrijven. De rest van de avond verliep eveneens droog met brede opklaringen tussen de eerdergenoemde wolken. 

Vrijdag, 13 maart 2020

 Na minima van 5,8 graden te hebben opgetekend, bleven we vandaag in de onstabiele polaire lucht zitten. De bewolking bestond uit Stratocumulusvelden waartussen Cumulus ontstond die er soms dreigend uitzag en plaatselijk weer voor pittige buien zorgde. Op sommige plekken werd ook hagel waargenomen. Maar de buien werden minder intens en alles leek zeker na de middag weer tot rust te komen. In Malderen is die rust overigens niet weggeweest want de pluviometer bleef op 0,0 mm staan en de buien trokken ten zuiden ervan langs. De lente kwam weer vanachter het hoekje kijken met redelijk wat zon en het kwik kreeg een opwippertje naar 12,5 graden. Toch moesten we op onze hoede blijven want tussen de bedrieglijk onschuldige Stratocumulusveldjes die er bij de avondschemering hingen zaten nog verradelijke buitjes ingebed, en deze waren alleen maar te herkennen aan de valstrepen die eronder hingen en door veel mensen niet (tijdig) zouden worden opgemerkt. Op de radar was ook te zien dat er in Nederland nog een aantal zwaardere buienlijnen aanwezig waren. Deze bleven echter ten noorden van Malderen waardoor we het voor de rest van de avond ook vrij rustig hielden met breder wordende opklaringen en een vrij stevige afkoeling. 

Zaterdag, 13 maart 2021

 We mochten het grillige buienweer van gisteren nog eens overdoen, maar deze keer was het met een aanpassing waarvoor de meeste weerliefhebbers zeker niet rouwig zullen zijn. Het was nu immers de heldere, polaire buienlucht met brede opklaringen en prachtige wolkenlandschappen waarvan we mochten gaan genieten. In het begin van de dag was het allemaal nog vrij rustig op een strakke westenwind na, terwijl er vormeloze wolkenflarden voorbij dreven. Zodra de zon op krachten kwam begonnen er forse stapelwolken uit te ontwikkelen en binnen de kortste keren waren de eerste ijskappen van de voorjaarsbuien te zien. Al waren die buien er volgens de radar al voordat er enige invloed kon zijn van de zon. Vooral aan het begin van de namiddag waren ze intens met ook een aantal flinke hagelsalvo's ertussen en bij de opklaringen was het dan weer een echte weldaad om van de reeds felle zonnestralen te kunnen genieten. Dit kon het kwik nog optillen naar 11,2 graden.  Plotseling werd de lucht echter stabieler en dreven er uitgestrekte Stratocumulusvelden binnen waardoor het mooie lentesprookje werd onderbroken met kilte en somberheid terwijl het verder wel droog bleef. De bewolking hield ons een paar uur in haar greep en het was al bijna avond eer er terug opklaringen kwamen opzetten. Van de intense zonnestralen schoot ondertussen niet veel meer over en de lucht begon nu ook melkachtig te worden terwijl er Cirrusbewolking begon te verschijnen. Het leek dus het begin van een rustige nacht te zijn als aanloop naar een ordinaire regenzone maar niets was minder waar. Kort na zonsondergang pakten de buienwolken zich immers weer samen in het noordwesten en er trok een voor de tijd van het jaar erg fel onweer langs. Dit miste ons op een haartje na maar de donderslagen en bliksemflitsen konden wel nog in de verte bewonderd worden. De buienactiviteit leefde weer helemaal op en later op de avond kwam het onderandere in Buggenhout weer tot een hagelbui al zat daar deze keer geen onweer meer bij. Wel werd het qua wind weer een stuk rustiger, terwijl het overdag bijna stormachtig was met felle rukwinden werd het tijdens de late avond bijna weer windstil. En hierdoor koelde het nu pas af naar de uiteindelijke minima van 3,9 graden.  Het neerslagtotaal is bij dit alles opgelopen tot 6,2 mm. 

Zondag, 13 maart 2022

Hoewel de voorspellingen erg somber waren voor vandaag, begon de dag terug zonnig met wat Cirrusveldjes, Altocumulusbanken en stapelwolkjes die zich tijdens de voormiddag ontwikkelden. Het is niet kouder dan 8,7 graden geworden en onder een zuidoostelijk briesje kon het kwik weer aardig wat terrein winnen. Na de middag begon de bewolking dan toch op te rukken en verscheen er een dreigende band van Altostratus in het zuidwesten die werd geflankeerd door Stratocumulusbanken. Het leek alsof we spoedig volop in de regen zouden belanden maar uiteindelijk zagen we de hemel net boven de horizon weer lichter worden waarbij het gewoon droog bleef. Boven ons hing de hele namiddag en avond door Altostratus waaronder de eerdergenoende Stratocumuluswolken in indrukwekkende, golvende strukturen voorbij gleden. Door het wegvallen van de zon bleven de temperaturen op 17,2 graden steken. Al dat gedreig van de wolken bleek dan toch niet voor niets te zijn want laat in de avond kregen we terug wat lichte regenvlaagjes te verwerken. Het was echter niets om over naar huis te schrijven met 0,0 mm als eindresultaat. Later in de nacht werd het terug droger.

Maandag, 13 maart 2023

 Tijdens het tweede deel van de nacht is de wind behoorlijk gaan aanspannen uit zuidwestelijke richtingen. We kregen met stormweer te maken, en er viel ook nog wat regen al waren het geen grote hoeveelheden. We kwamen al snel in de opklaringen achter de regenzone terecht en het was daar dat het krachtigste windveld op ons lag te wachten. Dit gebeurde zoals we bij vroegere stormen al gezien hebben dus met een vriendelijk ogende hemel die met stapelwolkjes gedot was. Het werd daarbij zeer zacht met temperaturen die naar 17.5 graden stegen en het lentegevoel was dus compleet. Zeker daar de windstoten niet extreem waren (al zijn er toch schademeldingen gekomen uit vooral Nederland). Tijdens de namiddag zagen we plots aambeeldvormige toppen verschijnen tussen de stapelwolkjes en leek de lucht dus weer onstabieler te worden. Maar buien bleven hier uit en uiteindelijk zorgde dit alles voor een fraaie zonsondergang toen zowat de hele zuidoostelijke kant van het luchtruim met Cirrus densus werd gevuld. Dit alles werd nu immers met oranjerode stralen aan geschenen waardoor alles in vuur en vlam leek te staan. Het werd rustiger en het begon nu ook weer wat af te koelen maar de ochtendminima van 10,4 graden werden niet meer scherp gesteld. Het neerslagtotaal van 1,8 mm was eveneens al in de ochtend een feit. 

Woensdag, 13 maart 2024

Er hing nog steeds Stratus en Stratus fractus bewolking waaruit het zeker tijdens de ochtend nog wat motregende, maar de bewolking was iets dunner en we konden dus van een heel bescheiden weersverbetering spreken.  Overdag bleef het echter grijs en het enige dat we nog zagen veranderen is dat er een soort van thermiek begon te ontstaan. Hierdoor konden we Cumuliforme structuren in de vormeloze bewolking ontwaren. Opklaringen werden door dit proces echter niet getriggerd en ook de buien die je dan zou verwachten vielen er nauwelijks. Tijdens de namiddag leek de bewolking overigens terug wat monotoner te worden. Ze hield het wel zacht met minima die op 10,7 graden bleven steken terwijl we overdag al 13,0 graden haalden. Helemaal op het einde van de namiddag zagen we dan toch nog gaten ontstaan in het wolkendek dat nu vooral uit Stratus fractus en Stratocumulus bestond. De zon kregen we echter zo goed als niet te zien en aan de bredere opklaringen die na zonsondergang verschenen hadden we ook niets natuurlijk. Het bleef bij dit alles droog en de motregen die eerder vandaag viel was goed voor een bescheiden 0,6 mm als dagtotaal.