Flashback: 14 maart in het verleden

 

Zaterdag, 14 maart 2015

(Nepal) het was vanochtend zo goed als helder en bij het opstijgen richting Istanboel kwamen we in Virrus en Cirrostratus bewolking terecht die in zuidwestelijke richting steeds dikker werd. Van India was nauwelijks wat te zien door deze wolken en enkel in Islamabad waren nog vaag wat dorpen en rivieren door de bewolking te zien. Daarna raakte het weerf bewolkt tot voorbij Pakistan. Vervolgens was het helder boven de woestijn achter de besneeuwde bergketens, maar eens we de Kaspische zee naderden was er veel Stratocumulus en Stratus bewolking. Aan de overkant bij Baku was het weer helder, waarna Cumulus, Cirrostratus en Altostratus verscheen boven de Kaukasus. Deze laatste ging in Istanboel over in Nimbostratus die er lichte regen bracht bij het vertrek naar Brussel. Nagenoeg de volledige vlucht verliep in bewolking die meestal tot het Cirrus niveau reikte maar boven Duitsland en een deel van de Alpen eerder uit Stratus en Stratocumulus bestond. In België kregen we met Altostratus te maken waaronder Stratus en Stratocumulus hing, en de eerste avond in Malderen was er dan ook een in sombere omstandigheden waarbij het na zonsondergang ook nog eens licht ging regenen vanuit het oosten.

Maandag, 14 maart 2016

Door de schrale en droge noordoostenwind was er nauwelijks rijp te zien maar bij minima van -0,9 graden waren er hier en daar toch ijskorstjes op vijvers en plassen te zien. De dag begon helder maar ten oosten van Brussel bevond zich een cirkelvormig gebied mat Stratusbewolking dat een diameter van een 60 tal kilometer had. Deze cirkel dreef met de wind onze richting uit al bleef het grootste deel ervan zuidelijk van ons waardoor het vooral gebroken Stratus en Stratocumulus was dat we te zien kregen. Het was lang zo zonnig niet meer als gisteren en met de nog steeds doorstaande wind was het ook alles behalve aangenaam in de buitenlucht. Gelukkig had de bewolking steeds meer de neiging om op te lossen waardoor de zon er geleidelijk toch weer doorheen begon te breken en we zo nog aan maxima van 9,9 graden kwamen. Een doorstaande, schrale noordoostenwind joeg ons echter achter de windschermen of andere vormen van beschutting. Daarna werd het volledig helder maar tegen de avond moesten we daarvoor een prijs betalen (in ontvangst nemen indien winterliefhebber) in de vorm van een fikse afkoeling die ons waarschijnlijk weer nachtvorst zal opleveren. Neerslag is er ondanks het wolkenveldje deze middag niet meer aan te pas gekomen waardoor we terug met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.

Dinsdag, 14 maart 2017

Tijdens de nacht is de sluierbewolking dunner geworden waardoor de dag een stuk zonniger begon dan gisteren. Het was hierdoor wel erg koel met minima van 4,4 graden en er werd ook opvallend veel dauw gevormd waardoor de omgeving er kleddernat bijlag. Daarna was het dan aan de zon om de thermische achterstand weer ongedaan te maken en het werd terug schitterend lenteweer waarbij het opwarmde tot voor de tijd van het jaar erg hoge maxima van 12,8 graden. Na de middag moesten we daar net als gisteren weer ontwikkelende stapelwolken bij incasseren, maar gelukkig werd het geen alles overheersende wolkeninvasie waardoor de zon de hoofdrol voor zich bleef opeisen. De wind was daarbij erg zwak uit veranderlijke richtingen met een voorkeur voor het zuidwesten. Tijdens het tweede deel van de namiddag raakte dat geluk in verband met die stapelwolken echter uitgeput en zagen we ze dan komen vanuit het zuidwesten, gevolgd door aaneengesloten Stratocumulusvelden. De zon liet het al snel afweten en het werd tijdelijk zelfs helemaal somber met egale Stratus bewolking. Hoe westelijker men woonde, hoe vroeger men deze ellende over zich heen kreeg terwijl men in het oosten van het land nog tot in de late namiddag of vroege avond van de zon kon genieten. Kort voor zonsondergang brak de bewolking weer een beetje en zagen we Stratocumulusvelden met Cirrostratus en Altostratus die tussen de compartimentjes zichtbaar werd. Verder uitklaren deed het echter niet waardoor we voor de rest van de avond met Stratocumulusvelden moesten rekening houden. De letterlijk positieve zijde van dit alles was dat het maar langzaam afkoelde deze keer, en de zuidwestelijke wind hielp daar ook aan mee door zachte zeelucht aan te voeren, ook al was het maar een heel zwak, nauwelijks voelbaar briesje. Ondanks al dat gewolk is neerslag er ook vandaag niet meer aan te pas gekomen, al is het niet uitgesloten dat er hier en daar wel wat motregen is uit gekomen. In Malderen sloten we de dag in ieder geval weer af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 14 maart 2018

De wind is tijdens de nacht helemaal weggevallen en in de vochtige atmosfeer stond dit garant voor nevelvorming. Gelukkig geen mist of sombere Stratus maar fraaie satijnen slierten die het platteland tooiden en schitterend oranje opgloeiden bij de opkomende zon. Het leek wel alsof we in een vliegtuig net boven de wolken vlogen en velen zullen zich dan ook ver een RSI - vinger geklikt of getapt hebben in deze prachtige, fotogenieke setting. Ze moesten daarvoor wel minima van 4,4 graden trotseren en hier en daar lagen de daken er berijpt bij. Dan volgde een fraaie, rustige en aangename lentedag met in de loop van de voormiddag vorming van Cumulus humilis wolkjes die de diepblauwe lucht sierden. Na de middag zorgden oprukkende regenzones voor Cirrostratusbewolking vanuit het zuidwesten waardoor de kleuren fletser werden. De stapelwolkjes losten echter op waardoor de zon meer ruimte kreeg om het kwik naar 13,4 graden te tillen bij een zwakke, veranderlijke wind. Tegen de avond zorgden de Cirrus en Cirrostratus structuren voor mooie uitzichten wat bij de warme kleuren van de ondergaande zon nog een zwaardere beproeving werd voor die RSI- vingers. De opkomende bewolking remde de afkoeling af en we sloten de dag in rustige en zachte omstandigheden af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 14 maart 2019

 Tijdens de nacht is het opnieuw tot regenbuien gekomen en ook tijdens de ochtend keken we tegen buienluchten aan waaruit het af en toe flink plensde. Het luchtruim was volgesmeerd met Cirrus densus en pannus bewolking en bij minima van 6,2 graden voelde het kil aan. De buien waren echter in een aaneengesloten wolkendek verwerkt waardoor het een sombere bedoening werd en aan het luchtdrukverloop te zien was dit wolkengebied aan een front te wijten. Tegen de late namiddag kwamen we aan de achterzijde daarvan terecht en klaarde het plots op vanuit het westen. Het werd nu een stuk vriendelijker met zonnige perioden maar ook nog veel stapelwolken al begonnen we naar zonsondergang toe toch steeds meer naar een helder weertype te evolueren. Het kwik kon nog op 13,0 graden pieken. De resterende bewolking bestond uit opvallend kleine partijtjes Stratocumulus en later dreef er Cirrusbewolking binnen vanuit het westen. Ondanks het vredige uiterlijk van de hemel was het op de begane grond een heel ander verhaal en werden we de speelbal van erg felle rukwinden terwijl we nog maar amper bekomen zijn van de zware storm afgelopen zondag. Hoe dan ook werd het later op de avond dan toch wat rustiger en begon het luchtruim stilaan vol te lopen met meer Cirrus en Cirrostratus uit de volgende regenzone. Het neerslagtotaal van vandaag was behoorlijk indrukwekkend met 15,8 mm.

Zaterdag, 14 maart 2020

 De atmosfeer stabiliseerde opnieuw op nadering van een regenzone vanuit het westen. Tussen de buien en de storing in lagen opklaringen en een gebied met windstilte en dus koelde het flink af, tot 4,4 graden. Op veel plaatsen heeft het hierdoor weer gevroren. Overdag maakte een vrolijk zonnetje haar opwachting welke enkel wat Stratocumulusveldjes en enkele Cumuluswolkjes te duchten had. Na de middag veranderde dit echter en begeleid door een aanwakkerende, gure wind trokken er massaal Stratocumulusvelden binnen gevolgd door Altostratus. De zon werd herleid tot een waterig vlekje en even later volgde de regen. Veel stelde die niet voor in Malderen maar volgens de radar had alle neerslag op de storing een buiige struktuur en heeft het plaatselijk waarschijnlijk een stuk harder geregend. Het kwik bleef op 13,2 graden steken al zal de bewolking ons waarschijnlijk van nieuwe vorsttoestanden sparen. Tijdens de avond kregen we een aantal perioden van zwaardere regenval maar ook dit leverde niet meer dan 0,0 mm op door de korte duur ervan. Het koelde ondertussen nauwelijks af door het binnenstromen van zachtere zeelucht. 

Zondag, 14 maart 2021

 We bevonden ons nog steeds in de onstabiele buienlucht, maar een deel van die buien is ondertussen samengekoekt tot een meer uitgestrekte regenzone. Hierdoor was het grijs en kreeg de neerslag een meer aanhoudend karakter. Geen fraaie wolkenluchten meer dus al hield dit wel de minima een beetje op peil bij 2,5 graden. Gelukkig moesten we niet lang wachten om de buienluchten van gisteren terug te zien want nog ruim voor de middag klaarde het weer op vanuit het noordwesten. In die opklaringen ontstonden weer fraaie stapelwolken die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden en daaruit kregen we nog een paar buien waarbij opviel dat bijna alle neerslag uit hagel bestond. Na de middag begon er snel warmere lucht binnen te stromen op hoogte waardoor de boel zich stabiliseerde en er geen buien meer gevormd werden. De lucht werd wat fletser en er dreef al snel Cirrus en Altostratusbewolking binnen. De stapelwolken zelf spreidden zich uit tot Stratocumulus en dit zorgde voor een redelijk sombere en kille episode die zich ook vertaalde in lage maxima van 10,4 graden. Tegen de avond nam deze bewolking weer af door het wegvallen van de dagelijkse gang en enkel de Altostratus bleef over. Maar deze was niet aaneengesloten waardoor de zon er dan toch nog af en toe wist door te breken. Hoe dan ook kondigt deze bewolking een volgende storing aan die weer een periode van betrokken en nat weer zal inleiden. Maar gelukkig voor de aanbidders van zon of fraaie wolkenlandschappen bleek die periode net tijdens de nacht te vallen en de eerste druppels vielen tijdens de late avond uit een inmiddels weer volledig betrokken hemel. Dit vulde het neerslagtotaal nog aan tot de uiteindelijke 0,8 mm. 

Maandag, 14 maart 2022

Tijdens de nacht hebben we nog enkele buien over ons gekregen van de zwakke regenzone, al was het ook deze keer maar net genoeg om de grond nat te maken. Door de wolken is het zacht gebleven met minima van 6,5 graden. De voormiddag verliep somber en kil al kwamen er af en toe wat blauwe stukken tussen de chaotische Stratocumulusvelden waartussen later ook Cumulus ontstond. Vanuit het zuidwesten leek het telkens structureel te willen opklaren maar de bewolking kwam steeds weer opzetten waardoor de zon het behoorlijk lastig had. Omstreeks 13H30 sloeg het weer dan toch plotseling om en dreven er brede opklaringen binnen terwijl er enkel Cumuluswolkjes overbleven. De wind ruimde van het zuidwesten naar het westen en de zon kwam steeds meer aan zet. Het kon zo nog opwarmen tot 16,2 graden al volgde er een afstraffing toen de bewolking terug dichter op elkaar ging zitten en er zelfs nog een licht buitje uitviel. Pas tegen zonsondergang klaarde het weer grotendeels op en bleef het ook definitief droog waardoor we het neerslagtotaal van 0,1 mm nu wel konden optekenen. Er dreef nu enkel nog wat dunne Cirrostratus en Cirrus voorbij waarin af en toe een zwakke maanhalo te zien was. 

Dinsdag, 14 maart 2023

Rond zonsopgang bereikte de koude lucht ons wat gepaard ging met een aantal flinke stortbuien. Daarna tuimelde het kwik naar beneden en de voormiddag verliep dus een stuk killer en guurder dan de afgelopen nacht wanneer we de maxima van 11,6 graden al bereikten. De bewolking bleef hardnekkig want achter de buien van het koufront zat een gebied met Stratus en Stratocumulus waarmee we de uren daarop te maken kregen. In de hogere luchtlagen zat het ook nog lange tijd vol met Altostratus. Er bleef de hele dag door bij momenten lichte of matige regen vallen al zaten er na de middag ook een paar droge momenten tussen waarbij het weliswaar bewolkt bleef. Pas kort voor zonsondergang begonnen de opklaringen binnen te trekken vanuit het noordwesten en we zagen nu Altostratus translucidus waardoor een waterzonnetje scheen terwijl er uitgestrekte blauwe luchten met wat Cumulus bewolking binnen trokken toen die zon al onder was. De wind die in vergelijking met gisteren al aan de zwakke kant was, ging bijna helemaal liggen waardoor de afkoeling een tandje kon bijsteken en het kwik verder kelderde naar de heel wat frissere minima van 3,5 graden. Het waterballet bleek uiteindelijk goed te zijn voor een dagtotaal van 8,0 mm.

Donderdag, 14 maart 2024

Meer opklaringen hebben het luchtruim tijdens de nacht kunnen veroveren. Er bleef wel nog een aanzienlijk deel Cirrostratus, Cirrus, Altostratus en Altocumulus over maar deze zaten vooral in het zuidoosten terwijl de rest van het luchtruim een diepblauwe kleur begon te krijgen. Met minima van 8,5 graden was het zacht en de aanwezige bewolking zorgde met de warme schemeringskleuren erbij voor een schitterende zonsopgang. Daarna volgde dan een erg zonnige episode, de zon kwam boven de dikkere sluierbewolking aan de zuidelijke horizon uit doordat ze nu hoog genoeg stond. En met een zuidelijke tot zuidwestelijke bries werd zachte lucht aangevoerd. Dit aangename lenteachtige weertype hield stand tot rond de middag toen de sluierbewolking de zon wat begon af te zwakken. Maar ze bleef wel schijnen en met droge omstandigheden en temperaturen die verder naar 17,9 graden stegen erbij, zullen weinigen daarover geklaagd hebben. De bewolking werd geleidelijk dikker en tegen de avond was het overwegend grijs met een waterzonnetje. Onder de Altostratus waren valstrepen te zien die voor een vals neerslagsignaal op de radar zorgde, in werkelijkheid viel er immers bijna niets. Dan klaarde het terug op vanuit het westen en zagen we meet Cumuliforme bewolking met wat Stratocumulus ertussen. De bewolking markeerde dus duidelijk een front en wellicht ging het om een zwak koufront. De rest van de avond verliep rustig en droog en de opklaringen hadden de neiging terug breder te worden. Het neerslagtotaal is door de  spookregen  in het koufront uiteraard beperkt gebleven tot 0,0 mm.