Flashback: 20 maart in het verleden

 Vrijdag, 20 maart 2015

De dag begon grijs, somber en kil bij minima van ... graden. Gelukkig ontstonden er deze keer eindelijk opklaringen en kregen we de zon te zien. Voor eventjes toch, want ze was nog maar nauwelijks verschenen of ze verdween terug achter de maan. De zonsverduistering van ruim 80% zorgde voor een indrukwekkende wijziging van de lichtinval en de natuur reageerde er duidelijk op waarbij kraaien en duiven opeens als bevroren in bomen en op daken bleven zitten en sommige katten volledig in de war leken te zijn. Tijdens het hoogtepunt van de zonsverduistering loste een belangrijk deel van de bewolking op waarbij de normaal witte Stratus fractus plukken een bruinachtig amberen kleur hadden net als de vliegtuigstrepen die tegen een zeer donker blauwe hemel afstaken. Het koelde ook merkbaar af en naarmate de maan weer van de zon wegschoof was de toenemende warmtestraling uit de zon al snel weer voelbaar. Het werd al snel duidelijk dat de waarnemers in Malderen veel geluk hadden want het werd weer volledig betrokken na de verduistering en de rest van de dag verliep in zeer sombere omstandigheden die eigenlijk geen woord uitleg meer verdienen. Op de satellietbeelden was de kleine opklaring in onze regio eveneens goed te zien die net op het juiste moment op de juiste plaats hing. Het kwik is uiteindelijk op ... graden bleven steken en van neerslag was opniauw geen sprake waardoor we met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.

Zondag, 20 maart 2016

Nog steeds zat het luchtruim volgepropt met Stratusbewolking waardoor we met heuse Prozactoestanden te maken kregen maar wel vorstvrije minima van 5,4 graden. We zouden dan misschien kunnen zeggen dat het gelukkig droog was, maar dat duurde dan ook maar een uurtje alvorens er een miezerige motregen over Malderen begon neer te dalen. Maar de neerslag was dan toch niet meetbaar en na nog een uurtje werd het terug droog. Na de middag verschenen er opklaringen en we evolueerde hierbij heel plots van betrokken weer naar volledig helder met amper zichtbare bewolking en een heerlijke lentezon die de sfeer compleet maakte dankzij de zeer zwakke noordwestenwind. Het leverde ons een temperatuurssprongetje naar 10,4 graden op. Maar vanuit het noorden kwam de bewolking even plots weer opzetten en uit was het mooie liedje. Daarna probeerde de zon nog een paar gaatjes in de wolken te boren, al was het uiteindelijk het regenwater dat daar uitstroomde in plaats van de weldadige zonnestralen. Er volgden immers weer een aantal lichte buitjes. Tegen zonsondergang klaarde het in een ruk weer op maar vanuit het noorden dreef er Cirrus bewolking binnen die in een al even korte ruk overging in dikke Altostratus zodat we de dag alsnog somber eindigden. De neerslag die er viel bleek niet meetbaar te zijn waardoor we er alsnog op 0,0 mm zijn uitgekomen.

Maandag, 20 maart 2017

De bewolking is tijdens de nacht dikker geworden en reeds voor zonsondergang werden we in Malderen getrakteerd op motregen. Niet het soort motregen dat op een rustige, doodse en druilerige winterdag valt, maar de temperamentvolle herfstversie die door een vinnige west- zuidwestenwind werd opgezweept terwijl bomen en gebouwen uit al hun voegen kraakten en piepten. Ondanks (of net dankzij) dit natuurgeweld bleef het erg zacht met temperaturen die niet beneden 9,1 graden zijn gezakt. Overdag zwakte de wind een beetje af, maar het bleef nog steeds een erg ruige bedoening terwijl we de zon vrijwel niet te zien kregen. In het noorden van Nederland kwamen net als gisteren dan weer actieve regenzones voor die er voor een kleine zonsvloed zorgden, al bleef het in Malderen droog. De temperaturen bleven steken op 12,0 graden en tijdens de late namiddag ontstonden er dan toch nog een paar opklaringen in het wolkendek dat nu uit Stratocumulus en Stratus fractus bestond. Dit zorgde voor best wel sfeervolle lichteffecten en het was ook een verademing om de zon er eventjes door te kunnen zien maar het was tegelijk een gevolg van onstabielere lucht die Malderen wist te bereiken. Dit vertaalde zich later op de avond in een aantal plotse regenbuien die het neerslagtotaal op de valreep nog op 1,2 mm wisten te brengen. Daar waar de weergoden op gebied van neerslag leken wakker te schieten, ging het er op gebied van wind net rustiger aan toe en vielen er na zonsondergang alleen nog wat zwakke tot matige zuchtjes uit westelijke richtingen waar te nemen.

Dinsdag, 20 maart 2018

De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen, en tegen de ochtend kregen we een mengeling van sneeuw, regen, ijzel, ijsregen en natte sneeuw te zien. Deze gevarieerde mix van winterse producten werd echter in nouvelle cuisine- stijl opgediend waardoor het neerslagtotaal alsnog op 0,0 mm bleef steken. De neerslag had een buiig karakter en vanuit het noorden kwamen er al snel opklaringen binnengedreven. We maakten een complete weersomslag mee waarbij het sombere en grijze wolkendek plaats maakte voor vrolijke Cumuluswolkjes die snel oplosten tot er nauwelijks bewolking te zien was. Wie tijdens de namiddag naar de heldere hemel keek, zou onmogelijk kunnen geloven wat zich hier tijdens de voormiddag en ochtend heeft afgespeeld. De wind kwam uit noordelijke richtingen en was vrij krachtig waardoor de maxima van 8,1 graden nog steeds erg koud aanvoelden, al waren de scherpste kantjes van het winteroffensief er toch al af. Na zonsondergang werden die kantjes echter weer bijgevijld want de wind zwakte af en het koelde razendsnel af onder de open hemel. De Cirrus en Cirrostratusbewolking die vanuit het zuidwesten kwam opzetten en tevens voor een fraaie zonsondergang zorgde, kwam te laat om deze uithaal van de vriezeman af te blokken waardoor de minima nu pas bereikt werden met -2,7 graden terwijl er her en der weer ijs of rijp werd gevormd.

Woensdag, 20 maart 2019

Ondanks de opkomende sluierbewolking hingen er vanochtend nog brede opklaringen en de bewolking bestond uit gebroken Stratocumulus. Het was een stuk zachter met minima van 5,6 graden en overdag haalden we ook weer erg aardige temperaturen voor de tijd van het jaar. Toch werd het niet helemaal vlekkeloos lenteweer want er waren veel wolkenvelden van Stratocumulus en Stratus fractus waarbij het op sommige momenten ronduit somber was. De maxima van 15,4 graden werden tijdens een van de opklaringen opgetekend tijdens de namiddag. We bevonden ons toen tussen een gebied van bewolking in het oosten en een opkomende storing ten westen van ons in. Deze laatste zorgde voor wat dunne Cirrostratus terwijl het binnenstromende vocht ervan voor mooie stralenkransen langs de resterende Stratocumulusvelden zorgde. Het was erg rustig en de westelijke wind was nauwelijks voelbaar. Na zonsondergang nam de bewolking weer fors toe met vooral Stratocumulus al zagen we later toch nog de maan tevoorschijn piepen tussen een paar kleine scheurtjes in deze wolkenvelden. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm in vrij zachte omstandigheden. 

Vrijdag, 20 maart 2020

 We zijn vandaag pal onder een wolkenband terechtgekomen die de overgang naar een kouder, droger en schraler weertype markeerde. We bevonden ons reeds in deze luchtsoort want er is een gure noordoostenwind opgestoken die er de hele dag door flink aan lag te trekken en te sleuren En tot overmaat van ramp bleven we de hele tijd onder de wolkenband steken zodat het grijs en somber was met vooral Altostratus en Stratocumulusvelden. Later dreef er ook pannus bewolking voorbij en het was dan ook geen wonder dat het kwik op 9,1 graden is blijven steken. Ondanks het feit dat de wind helemaal is gedraaid, moest de neerslagzone blijkbaar nog passeren, en dat deed hij tijdens de late namiddag. Eerst vielen er fijne druppeltjes maar later volgden er perioden van matige regenval die door de wind extra onaangenaam aanvoelde. Na zonsondergang leek de atmosfeer weer wat tot rust te komen en gingen de zwaarste windstoten eruit. Ook de regen werd toen weer wat lichter met af en toe motregen of zelfs droge perioden ertussen. De bewolking bleef echter hangen en hierdoor werden de minima van 3,9 graden ook niet meer scherp gesteld. De neerslagzone heeft voor het eerst sinds een tijdje weer een meetbaar dagtotaal van 2,8 mm veroorzaakt. 

Zaterdag, 20 maart 2021

 Het is tijdens de nacht flink afgekoeld en de minima zijn onder een diepblauwe hemel op -1,5 graden uitgekomen. Daarna was het een en al zon wat de klok sloeg, maar bij de volgende slag waren de eerste wolken er al en die bestonden uit Altocumulus welke vanuit het noorden kwam opzetten. Somberheid en kilte lagen op de loer, maar de vrees hiervoor bleek uiteindelijk vooral in Nederland gegrond te zijn. Het duurde immers nog lang eer de aaneengesloten bewolking en neerslag Vlaanderen bereikte. De Altocumuli werden gevolgd door Cumuluswolkjes maar deze begonnen vanuit het noorden weer op te lossen en het werd terug helder. Doch plots ontstonden overal Altocumulus lenticularis wolkjes en deze zorgden voor een erg apart uitzicht doordat dit de enige bewolking was die nu zichtbaar was en ze overal in grote aantallen aanwezig waren net zoals mooiweerswolkjes. We konden er een paar uur van genieten (net als van de maxima van 10,8 graden) alvorens er losse wolkenflarden vanuit datzelfde noorden kwamen opzetten. Deze gingen kennelijk samen met turbulentie waardoor de lenswolken werden afgebroken en uiteindelijk bleven enkel de wolkenflarden over. De lucht werd nu melkachtig en tegen zonsondergang zagen we dan de gesloten bewolking aan de noordwestelijke horizon opdoemen welke al een stuk eerder Nederland in haar greep had. Gelukkig voor Malderen zorgde dit hier enkel voor een fraaie zonsondergang die extra sfeer kreeg door de oranje oplichtende Cirrus die boven het gesloten Stratocumulusdek hingen dat gestaag dichterbij kwam. Deze bewolking zal ons wellicht sparen van een al te sterke afkoeling waardoor de nachtvorst deze keer minder sterk zal uitpakken of misschien zelfs zal uitblijven. Net als de neerslag trouwens bij 0,0 mm als dagtotaal. 

Zondag, 20 maart 2022

Waar we gisteren nog in zuiderse sferen vertoefden met diepblauwe luchten en zonovergoten weer, was het vandaag serieus schrikken toen we uit een loodgrijze hemel sneeuw zagen vallen bij minima van 1,0 graden. Een koudeput is met de oostelijke stroming naar de Lage Landen gevoerd en daarin ontstond een afzonderlijk lagedrukgebied dat gisteren reeds boven Duitsland te zien was als een gebied met geclusterde buienwolken. Nu was daar een duidelijke structuur in te zien met warmtefront, koufront en beginnende occlusie waarbij er vooral langs het koufront veel neerslagactiviteit was. Het uiterste westen van het land kon de dag voor deze storing uit nog beginnen met opklaringen maar in Malderen was het dus al meteen grijs. De eerste neerslag viel als korrelhagel en daarna volgden er perioden van smeltende sneeuw en sneeuw die aanvankelijk licht waren maar geleidelijk intenser werden. Op het hoogtepunt omstreeks 10H viel de sneeuw met bakken naar beneden en de vlokken waren opvallend groot. Dit was van vrij korte duur en vanuit het oosten werd de hemel al snel lichter waarna het droog werd. Er verschenen opklaringen en daarbij viel op dat de lucht nu een amberkleurige waas had die de hele dag bleef hangen en het zonlicht een goudachtige kleurentint gaf. De opklaringen werden niettemin steeds breder en het oogde weer lenteachtig waarbij we de sneeuwresten in sneltempo zagen wegsmelten. In combinatie met de ontluikende narcissen en krokussen gaf dit een erg vrolijk makend lentebeeld. Deze stemming werd na de middag onderdrukt toen de bewolking terug begon toe te nemen door convectie onder de stijgende zon, we kregen nu Cumulus en Stratocumulus te zien die de hemel tijdelijk bijna helemaal bedekten. Er hing een nevelige waas en de bruine tot amberkleurige gloed van het licht dat doorheen de wolken scheen zorgde voor een apart sfeertje. Het kwik hield het bij 10,3 graden al voor gezien, al viel de thermiek op het einde van de namiddag natuurlijk weg waardoor de bewolking weer begon op te lossen. Vanuit het zuidoosten kwamen nu stukken lichtblauwe lucht opzetten en we konden mooi zien hoe de wolkenresten nu vanuit het zuiden binnendreven waar de stroming aan het begin van de ochtend nog pal oostelijk was. Het werd helder en nu kreeg de lucht een nevelige tint die met de lichtblauwe gloed van het invallende licht voor een rustgevend effect zorgde. Wie zich buiten bevond had echter weinig ruimte om tot rust te komen want het koelde snel af en er waren loodzware inspanningen nodig om in het warm te blijven. Het ziet er dan ook naar uit dat we weer op een vorstige nacht afstevenen al is er voorlopig nog geen gevaar voor gladde wegen. De sneeuw is immers volledig weggesmolten en het neerslagtotaal van 2,0 mm dat daaruit zichtbaar werd bleef dus voorlopig nog vloeibaar. 

Maandag, 20 maart 2023

 De dag begon grijs, somber en kil bij minima van 4,5 graden. Nochtans hing er geen lage Stratus bewolking en was het vooral Altostratus, Altocumulus en in het oosten nog Cirrostratus die het luchtruim beheersten. De somberheid hield aan tot kort voor de middag toen er terug gaten in het wolkendek vielen. Dit kwam doordat de Altostratus weer overging in Cirrostratus want alle andere wolkensoorten en hun verhoudingen bleven hetzelfde. De Altocumuli straalden onstabiliteit uit met hun floccus en castellanus structuren en dit werd waarempel ook nog eens verzilverd toen er net voor de aankomst van de opklaringen plotseling dikke, tropische regendruppels vielen. Maar het waren er maar een paar dozijn waardoor de neerslag amper meetbaar was. Het was ook erg rustig daarbij met een slechts zwakke zuidwestelijke wind. Na ongeveer anderhalf uur van feller daglicht en enkele zonnige momenten te hebben kunnen genieten volgde dan de afstraffing. De bewolking werd weer dikker en de somberheid en kilte die ons vanochtend al plaagden keerden terug. Hogere maxima dan 11,5 graden hoefden we dus niet meer te verwachten. Er volgden ook een aantal perioden van lichte regen al stelde dit met een uiteindelijk totaal van 0,0 mm maar weinig voor. Wel zag de bewolking er wat boeiender uit met golvende undulatus structuren en Altocumulus ertussen gemixt al blijft het allemaal natuurlijk even grijs. Na zonsondergang bleef alles hetzelfde waarbij het door de bewolking vrij zacht bleef. 

Woensdag, 20 maart 2024

Tijdens de nacht is er flink wat sluierbewolking binnengetrokken waardoor we vanmorgen in erg melkachtige omstandigheden van start gingen. Dit bij eerder koele minima van 6,1 graden. Hoewel we de zon al bij zonsopgang zagen, duurde het een poos eer we ook de warmte ervan konden voelen. Maar eens dat het geval was, werd het terug schitterend lenteweer met zomerse trekjes waarbij de zuidelijke tot zuidwestelijke wind warme lucht aanvoerde en het zelfs met die versluierde hemel erg aangenaam werd. Rond de middag was het eventjes paniek toen we een paar Cumuluswolken zagen (en daarbij terugdachten aan wat er gebeurde nadat we vorige week een gelijkaardige Cumuluswolk zagen verschijnen) maar dat bleek deze keer nergens voor nodig te zijn. Of toch niet meteen want de sluierbewolking begon nu toch langzaam over te gaan in Altostratus vanuit het zuiden en de dreiging kwam dan ook van hogerop in plaats van de enkele stapelwolkjes die zich nu ontwikkelden. Tijdens de namiddag zwakte de zon af tot een waterige matglasversie en de stapelwolkjes die zich ontwikkelden losten nu ook helemaal op door het wegvallen van de thermiek. Maar ook in deze omstandigheden bleef het aangenaam en haalden we vlot maxima van 18,6 graden.  Aan het begin van de avond sloeg het weer echter plotseling om en klaarde het weer helemaal op vanuit het westen. We kregen een diepblauwe lucht te zien waarin banken van Stratocumulus floccus hingen. De sluierbewolking hoorde dus wellicht bij een hoogtefront en de hele zaak is dan ook zonder pluviale gevolgen gepasseerd waardoor we met 0,0 mm terug een droge dag konden bijschrijven. De rest van de avond verliep dan in lichtbewolkte en tamelijk zachte omstandigheden.