Flashback: 23 maart in het verleden

Maandag, 23 maart 2015

Het was vanmorgen bibberen, beven en krabben geblazen bij minima van -2,6 graden. De omgeving lag er wit berijpt bij en het was kraakhelder. In tegenstelling tot wat we ondertussen gewoon waren geworden, lag er eens geen Stratus wolkendek op de loer dat het moment van zonsopgang afwachtte om binnen te vallen en zo het bloed vanonder onze onderkoelde nagels te halen. In tegendeel, het bleef helder op een paar condensatiestrepen na en zeker achter glas werd het bijzonder aangenaam lenteweer met zomerse trekjes. Het ijs smolt vrij snel weg en het warmde op tot 13,2 graden terwijl er een frisse noordenwind stond. Tijdens de namiddag moesten we echter rekening houden met stapelwolken die zich overal ontwikkelden en de zonneschijn regelmatig onderbraken. Naar de avond toe gingen deze wolken over in Stratocumulus die vanuit het westen kwam opzetten terwijl de kleuren merkbaar veel fletser en zachter werden. Er was nog maar nauwelijks contrast in de hemel en we konden reeds geruime tijd voordat hij onder ging rechtstreeks in de zon kijken. Ondanks al die zachte en rustgevende kleuren koelde het wel erg snel af en voelde het bijtend koud aan tijdens de avond. Deze kou hoefden we in ieder geval niet meer te trotseren om het neerslagtotaal van 0,0 mm op te tekenen.

Woensdag, 23 maart 2016

Zoals het zich gisterenavond al leek aan te kondigen, is er vanochtend inderdaad een breed gebied met wolkenvelden over ons geschoven. Aan de satellietbeelden was te zien dat deze bewolking bij een warmtefront hoorde dat nu ten oosten van ons lag, al bleef de wind zich nog steeds in noordelijke tot noordoostelijke richtingen vastbijten. Dankzij de bewolking zijn de temperaturen positief gebleven met 2,9 graden als minima. Aanvankelijk was het nog droog maar boven Nederland waren een aantal buien actief die zich met de noordelijke stroming langzaam lieten afzakken richting Vlaanderen. De buienwolken zorgden voor genoeg 'gewoel' in de atmosfeer om het Stratus wolkendek aan te vreten waardoor er een paar vluchtige opklaringen ontstonden. Tegen de middag bereikten de buien ons dan, maar veel stelden ze niet voor en de neerslag was niet eens meetbaar. Halverwege de namiddag veranderde dat en schoof er een gebiedje met meer georganiseerde buien over ons (mogelijk een koufront) waardoor we wel nog 0,1 mm konden aftappen. Daarna sloeg het weer compleet om en zagen we een diepblauwe voorjaarslucht met felwitte stapelwolken erin. De zon kwam erdoor en dankzij de zwakke noord- noordoostenwind voelde het heerlijk aan in de buitenlucht. vanuit het noorden dreven echter al snel nieuwe wolkenvelden binnen (Stratocumulus en Cumulus) waardoor de kilte snel terugkeerde en de maxima alsnog niet hoger dan 10,9 graden zijn uitgekomen. Tussen de wolkenvelden zaten terug een aantal buitjes verscholen, maar meetbare neerslag leverde dit niet meer op. Tegen zonsondergang klaarde het weer op, verdween de convectieve bewolking en bleven er enkel dunne Stratocumulusveldjes over die schitterend contrasteerden met de diepblauwe lucht erboven. De zon kwam er weer door al had deze niet de kracht meer om ons te verwarmen. Niettemin was het zachte schemerlicht dat over ons neerdaalde tegen zonsondergang prachtig om te zien en het uitbundige gekwetter van de merels zorgde nog eens voor een aangename voorjaarssfeer erbovenop. In het laatste schemerlicht zagen we de Stratocumulusbewolking dikker worden vanuit het noorden, maar verdere gevolgen bleven uit en het was alleen maar een zegen voor degenen die hun exotische planten al hadden naar buiten gesleept voor een teugje verse buitenlucht. We sloten de dag af met het eerdergenoemde neerslagtotaal.

Donderdag, 23 maart 2017

Er was voor vandaag een sombere en kille dag voorspeld, maar door een kwinkslag van de storingen die net ten zuidwesten van ons lagen zijn we dan toch in opklaringen terecht gekomen waardoor we overdag van een erg vriendelijk weertype konden genieten. Brede opklaringen en een open hemel zorgden wel voor een flinke afkoeling afgelopen nacht welke ons op minima van 3,8 graden wist te brengen. Het daglicht keerde weer in een sterk versluierde hemel al klaarde het vanuit het westen op en konden we al snel genieten van uitgestrekte blauwe luchten. Enkel in het zuiden en zuidoosten was wat Cirrostratus bewolking te zien die door reflectie het reeds krachtige zonlicht echter versterkte waardoor het invallende daglicht erg sterk was. Ondertussen heeft de storing met haar kwinkslagen zich kunnen ontwikkelen tot een erg actieve depressie die in Frankrijk voor onweer zorgde, en in Vlaanderen een oostelijke tot noordoostelijke stroming op gang bracht. Deze voerde droge en reeds flink opgewarmde landlucht aan die ons op maxima van 16,1 graden liet uitkomen. De wind was daarbij niet al te krachtig al zorgde ze bij momenten wel voor verkoeling. Tijdens de late namiddag kwam de depressie boven Frankrijk onze richting uit en zagen we in het zuiden en zuidwesten Altostratusbewolking opzetten die voor een aparte sfeer zorgde. Het zag er allemaal erg dreigend uit terwijl de zon net buiten deze wolkenvelden lag en zo nog steeds het beste van zichzelf kon geven. De Altostratusvelden werden geflankeerd door Altocumulusbanden en het had met wat fantasie iets weg van verijsde toppen van onweersbuien die toch wel voor een zomers sfeertje zorgden. En er was ook onweer mee gemoeid als we de radar en satelliet mogen geloven, maar de verhoogde hartslag van de onweersliefhebbers onder ons zou zich al snel weer normaliseren want naarmate de buien dichterbij kwamen stierf alles af en een eventueel overlevend exemplaar zou bij deze stroming toch alleen maar in het oosten van het land terecht gekomen zijn. De sluierwolken remden de afkoeling wel af waardoor het een koele maar zeker geen ijzige avond werd. We sloten opnieuw af zonder neerslag en volgens de weermodellen lijkt er zelfs een heuse droogteperiode in de steigers te staan, voor zover we daar na de lentes van de laatste jaren nog van zouden opkijken. In ieder geval moesten we dus niet neerkijken om die 0,0 mm uit de pluviometer te gieten.

Vrijdag, 23 maart 2018

Na het sombere en druilerige weer van gisteren leek de grote verlossing er dan toch te komen toen de bewolking overging in Stratus fractus en er een aantal opklaringen verschenen. Maar een nieuwe wolkenband trok al snel het land in vanuit het noorden en we kregen opnieuw met ultrasaai, somber en kil weer te maken. Wat we ervoor terug kregen was zachtheid want het werd niet kouder dan 3,5 graden. Daarvoor moesten we wel weer betalen met koude en de prijs bedroeg 6,7 graden als maximumtemperatuur, taksen inbegrepen. Een vooruitgang tegenover gisteren was dan weer wel dat het droog bleef. Tijdens de avond verschenen er opklaringen van het bloed-vanonder-de-nagels-halen- type die pas overtuigend Londerzeel wisten te bereiken toen de zon al onder was en we er dus niks meer aan hadden. Dit was dan het begin van een koele en lichtbewolkte nacht die we met een neerslagtotaal van 0,0 mm ingingen. 

Zaterdag, 23 maart 2019

 Net als gisteren begon de dag somber en grijs al was het deze keer zonder mist. Wie hoopte op een herhaling van gisteren, kwam bedrogen uit want deze keer was de Stratusbewolking niet van plan om te wijken. Het bleef gewoon grijs en somber en het enige dat we kregen was een kort thermisch pulsje naar 13,5 graden toen de bewolking tijdens de namiddag gedurende een uurtje dun genoeg was om infraroodstraling door te laten. De minima waren wel nog zacht met 8,1 graden. Dit alles gebeurde bij een zwakke veranderlijke wind. Het thermische pulsje werd al snel afgestraft toen de bewolking weer dikker werd en het er zelfs uit ging motregenen. Deze neerslag was echter niet meetbaar met 0,0 mm als eindresultaat. Het werd erg vroeg donker door de dikke bewolking en het leek wel weer winter te zijn. De avond verliep in gelijkaardige omstandigheden al kregen we nu minder motregen te verwerken en leek er later zelfs weer een neiging tot opklaren te zijn. Wat ook niet verwonderlijk is daar de opklaringen achter het koufront al een ganse dag voor fraai lenteweer aan de kust hebben gezorgd.

Maandag, 23 maart 2020

 Bij minima van -1,4 graden heeft zich weer her en der ijs gevormd. Net als gisteren was dit alleen op plassen want de lucht was veel te droog voor rijpvorming en al zeker met die gierende oost- noordoostenwind erbij. Deze wakkerde overdag weer aan al gingen de scherpste kantjes er toch een beetje af Verder was het weer en en al zon wat de klok sloeg en deze was krachtig genoeg om het uit de wind lenteachtig te laten aanvoelen bij maxima van 13,2 graden. In de hogere luchtlagen leek er wat meer vocht binnen te stromen want de condensatiestrepen van de weinige vliegtuigen die nog vlogen waren langer dan gisteren. Tijdens de avond zwakte de wind weer af en werd het koudegevoel getemperd ondans de versnelde afkoeling die hiermee gepaard ging. Het neerslagtotaal was weer goed voorspelbaar met 0,0 mm. 

Dinsdag, 23 maart 2021

 Vandaag bleek dan uiteindelijk de verlossing te brengen voor de reeds enkele dagen door somberheid geplaagde zonnekloppers. De Stratocumulusbewolking is tijdens de nacht verder opgelost waardoor er slechts enkele toefjes overbleven in een voorts blauwe hemel overbleven. De kleuren waren een beetje flets en melkachtig maar het was in elk geval een geschenk van de Zonnegod dat we met beide handen aannamen. Het werd geleidelijk helderder en er schoot uiteindelijk bijna geen bewolking meer over. Doch plots ontstonden er aan een razend tempo Cumulusachtige wolkenflardjes en meteen waren we dus in paniek voor een hernieuwde aanval van somberheid en duisternis. Het waren immers geen mooiweerswolkjes maar een soort van hybride tussen Stratus fractus en Stratocumulus die een veld van aaneengesloten bewolking leek te willen aankondigen. Vanuit het noordwesten zagen we inderdaad hoe dat veld eraan kwam gestormd maar toen het ons bereikte bleek deze bewolking dan toch niet aaneengesloten te zijn. De zon dook er af en toe achter weg maar gaandeweg begon deze bewolking verder op te lossen, net als haar voorganger afgelopen nacht. Nu bleven er wel nog wat Cumulus humilis-achtige structuren over en we zagen ook wat vederwolkjes voorbij trekken. Het werd aangenaam lenteweer al moesten we daarvoor toch wel beschutting zoeken tegen een schrale noordwestenwind of keihard werken in de tuin om warm te blijven. De temperaturen waren dan ook niet om over op te scheppen met 2,8 tot 14,8 graden en in de pluviometer viel er met 0,0 mm zelfs helemaal niets te scheppen. Tijdens de avond bleef alleen de fletse waas over met nog wat sluierwolkjes en dit zorgde voor een mooie en warme gloed bij zonsondergang. Er volgde een rustige en kille avond. 

Woensdag, 23 maart 2022

Het is weliswaar vorstvrij gebleven met minima van 0,8 graden, maar het voelde behoorlijk fris aan in de buitenlucht tijdens de vroege uurtjes. De koelte werd al snel verdreven in de zonovergoten hemel, en er werd nu wat drogere lucht aangevoerd via een zuidoostelijke stroming waarin iets meer oost component zat tegenover gisteren. Het effect op het wolkendisplay was echter groot, want dat display was er vandaag helemaal niet en de zon kon dus ononderbroken schijnen. De blauwe lucht had een lichte kleur en de heldere transparante kleuren bleven uit wat dit alles desondanks nog een Belgisch tintje wist te geven. Voor de rest was het eerder een Sahara verhaal met nog steeds aanhoudende droogte en ook de grote schommelingen tussen maxima en minima deden eerder aan die regio s denken. Wie tijdens de namiddag die 22,6 graden aflas op de thermometerbuizen, zou haast niet kunnen vermoeden dat het vanochtend nog zo fris is geweest. Een open hemel, de droogte en de eerder zwakke wind zorgden er tijdens de avond voor dat de grote dagelijkse gang verder werd gezet en onze korte broeken en T-shirts konden dan ook al snel hun volgende loopbaanonderbreking tegemoet zien. Dit tijdskrediet valt overigens in het niets als we de arbeidsregeling van de pluviometers ernaast leggen die vandaag nog maar eens 0,0 mm hebben gepresteerd. 

Donderdag, 23 maart 2023

We bevonden ons bij het ochtendgloren net aan de achterzijde van een koufront waar de wegtrekkende Altostratus en Nimbostratus in combinatie met pannus bewolking en een aantal losse buien voor een betrokken weertype zorgden. Door de wolken werd het niet kouder dan 9,6 graden. Af en toe regende het flink uit zo n bui maar gaandeweg kwamen we in een strook met stabiel weer terecht tussen het front en de post-frontale buien. Dit zorgde gedurende een aantal uren voor erg fraai voorjaarsweer met uitgebreide zonnige perioden. De wolkjes die er nog hingen waren erg mooi met vezelige Cirrostratus in het zuiden en zuidwesten, donzige stapelwolkjes en tijdelijk ook een aantal erg mooie Altocumulus floccus velden. Deze laatsten kondigden al aan dat de lucht onstabiel was en na een tijdje zagen we dan ook steeds meer en grotere stapelwolken opdoemen. Dit zorgde voor een paar buitjes in Malderen al stelde het niet erg veel voor. Tussendoor waren er nog steeds mooie opklaringen en voelde het een beetje als lente aan bij temperaturen die naar 16,3 graden stegen. Wel bleef de wind erg krachtig waardoor er toch steeds een knipoog van de herfst bleef in zitten. Tijdens de avond kwamen we meer en meer onder invloed van buien die soms erg pittig waren, en de bewolking nam ook weer verder toe. Enerzijds was er Cirrostratus en Altostratus uit een volgende storing die vanuit het zuidwesten naderde en anderzijds was er ook steeds meer uitspreiding tot Stratocumulus tussen de buienwolken door. De buien die ons voor middernacht nog bereikten vulden het neerslagtotaal verder aan tot 3,0 mm. 

Zaterdag, 23 maart 2024

Tijdens het tweede deel van de nacht zijn we aan de achterzijde van het koufront terecht gekomen en daar was de lucht een stuk helderder waardoor we vanochtend op mooie, brede opklaringen konden rekenen. Er waren echter talloze buien actief in deze luchtsoort en hoewel het er eerst op leek dat we het droog zouden houden door de schaduwwerking van de Britse eilanden (mooi op de satellietbeelden te zien), ontstonden er toch al snel weer flinke stapelwolken tussen de rafelige wolkenflardjes en Stratocumulusveldjes die tijdens de eerste paar uren van de dag passeerden. Dit zorgden dan toch nog voor buien die wellicht voor een stuk door thermiek werden aangedreven. De zon had immers al redelijk wat kracht in deze tijd van het jaar. Zeker rond en na de middag zorgde dit voor erg fraaie wolkenlandschappen met grote contrasten, spierwitte stapelwolken en donzige aambeelden van diverse buienwolken. En tussendoor was er nog steeds ruimte voor brede opklaringen waarbij het tijdens rustige momenten of op beschutte plekjes in de tuin wel zomer leek. Na een paar stevige buien waarbij plaatselijk ook onweer werd waargenomen, leek er tijdens de tweede helft van de namiddag een iets stabielere periode te volgen waarbij de buien netjes ten zuiden en noorden van ons langs trokken en de zon bijna onafgebroken kon schijnen in de zuiders aandoende diepblauwe lucht. Het kwik kon daarbij nog opklimmen naar 10,4 graden. Maar omstreeks 17H passeerden er terug buien en deze volgden elkaar tamelijk snel op waarbij de neerslag steeds intenser werd. Op sommige momenten viel het er met bakken uit en er leek ook wat hagel tussen te zitten. Dit was het begin van een erg ruige en gure avond waarbij de buien werden aangejaagd door een aantrekkende west- noordwestenwind. Er dreven ook uitgestrekte wolkenvelden voorbij waardoor we de zon en later de sterren een stuk minder te zien kregen. Deze buien vulden het neerslagtotaal aan tot 3,2 mm. De afkoeling werd door de wind en de wolken getemperd waardoor de minima uiteindelijk nog ruim positief bleven met 4,4 graden.