Flashback: 24 maart in het verleden

 

Dinsdag, 24 maart 2015

Hoewel de weerberichten aangaven dat de vorst een stuk minder zou zijn dan gisteren was het vanochtend nog steeds huiveringwekkend koud bij minima van -1,9 graden. Sommige plaatsen noteerden lagere temperaturen dan gisteren met plaatselijk minima beneden -5 graden. Ook in Malderen lag alles er flink bevroren bij en het was wachten tot de zon ons weer kwam opwarmen. Deze kwam tevoorschijn in een typische zomerlucht zoals we ze aan het einde van een hittegolf wel eens zien, namelijk met Altocumulus floccus, castellanus en stapelwolken erin die een naderend koufront aankondigden. Deze onweersverklikkers verdwenen vrij snel en er volgde een tamelijk zonnige voormiddag waarin we vooral stapelwolkjes (Cumulus mediocris) zagen ontwikkelen. De wind kwam nog steeds uit noordelijke tot noordwestelijke richtingen en het warmde op tot 13,3 graden. Tijdens de late namiddag dreef er Stratocumulus, Cirrostratus en Altostratus binnen waardoor het al snel weer betrokken raakte. Wat verderop ten westen van ons zagen we op de radar de eerste neerslag verschijnen en omstreeks 17H30 zagen we die neerslag ook op onze kledij verschijnen. De neerslag werd geleidelijk intenser tijdens de avond en had een enigzins buiig karakter. Dit was ook in de wolken te zien die het ene moment dreigend en donker waren terwijl er op het andere moment een lichtgrijze Nimbostratuslucht hing met lichtere regen. De regen bleef voor de rest van de avond en nacht aanhouden waardoor het neerslagtotaal voor deze dag onduidelijk is, maar uiteindelijk zou er tegen morgenochtend een totaal van 8,4 mm neerkomen.

Donderdag, 24 maart 2016

De Stratocumulusbewolking die gisterenavond al begon binnen te drijven is tijdens de nacht verder aangedikt en vanochtend bleek ze overgegaan te zijn in Stratus. Het logische gevolg waren positieve minima van 5,9 graden en negatieve stemmingen van degenen die op lente zitten te wachten. Tijdens de voormiddag veranderde er niets, we bleven de hele tijd tegen een vormeloos Stratus wolkendek aankijken waar nauwelijks contrast of structuur in te zien was. Tegen de middag bleek de bewolking heel subtiel overgegaan te zijn in Altostratus, maar het bleef erg nevelig waardoor deze bewolking erg moeilijk te herkennen was. In de onderste luchtlagen werd er ook wat Stratus fractus (pannus) gevormd, maar veel boeiender werd het trieste weerbeeld er niet door. We haalden ondertussen maxima van een bescheiden 10,4 graden. Tijdens de tweede helft van de namiddag begon de lucht afwisselend een lichtere en donkerdere kleur te krijgen, een proces dat zich een tijdlang verderzette tot het tijdens de donkere episodes lichtjes ging motregenen. Dan leek het weer op te klaren vanuit het westen maar tegen zonsondergang begon het opnieuw te motregenen. Deze neerslag werd daarna geleidelijk intenser waardoor de dag in druilerige en kille omstandigheden ten einde liep. De noordwestenwind bleef hierbij aan de zwakke kant, en de neerslag stelde eigenlijk ook niet bijster veel voor met hooguit 0,1 mm als dagtotaal.

Vrijdag, 24 maart 2017

Restanten van de afgestorven regenzones die gisteren op ons afstevenden, zorgden voor een betrokken start met Altostratusbewolking. Hierdoor zijn de minima op 6,1 graden blijven steken, maar het verwarmende lentezonnetje moesten we daarna wel (even) missen. De neerslag was al lang uit de wolken geperst voor deze ons konden bereiken waardoor het ondanks de sombere omstandigheden toch droog bleef. Het afstervingsproces van de wolken ging ondertussen onverminderd verder waardoor de matglaszon steeds sterker werd en we naar de middag toe alsnog naar een erg fraai, zonnig en droog lenteweertje evolueerden. Er stond een zacht briesje en we haalden maxima van 14,8 graden terwijl de bewolking tijdens de namiddag vooral uit Cirrostratus en vlokkige Cirrus bestond. Daarna bleven de omstandigheden min of meer hetzelfde, doch na zonsondergang koelde het aan een duizelingwekkende snelheid af waardoor het erop lijkt dat we op grote schaal met nachtvorst te maken zullen krijgen. De grote afkoeling gebeurde in rustige en windstille omstandigheden onder een lichtbewolkte hemel waaronder we met een neerslagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.

Zaterdag, 24 maart 2018

Na de grijze ellende konden we vandaag dan toch nog de zon aanschouwen al was het vanochtend wel frisjes met 4,2 graden. Eerst was het helder maar vanuit het noordwesten dreven massaal Stratocumulusvelden binnen en leek het kille drama van gisteren en eergisteren zich weer te willen herhalen. Maar gelukkig sloeg het weer om en tijdens de namiddag werd het eerst helder en daarna licht bewolkt met Cumulus humilis. Er stond een zwak briesje uit zuidoostelijke richtingen. Regenzones ten westen van ons zorgden voor wat heiigheid en Cirrusbewolking in die richting. Vooral tegen de avond zagen we deze bewolking goed opkomen terwijl de Cumuluswolkjes weer verdwenen waren. Ondertussen hebben we weer lentezachte maxima van 12,3 graden kunnen optekenen maar tegen zonsondergang koelde het snel af waardoor het al een uitdaging werd om het neerslagtptaal van 0,0 mm vloeibaar te kunnen houden. 

Zondag, 24 maart 2019

 Na de sombere toestanden gisteren ging vandaag het licht weer aan en konden we genieten van diepblauwe luchten en veel zonneschijn. Na een tijdje dreef er echter Cirrus en Altocumulus voorbij en in het zuiden verscheen een gebied met Cumulus fractus bewolking dat opvallend scherp begrensd was. De zon kreeg het moeilijk en de noordwestenwind voelde kil aan doch plotseling werd alle bewolking door een scherp begrensde overgang naar helder weer weggevaagd naar het zuidoosten. Diepblauwe bergluchten maakten hun opwachting en er werd geen enkel wolkje meer gevormd waardoor het ondanks de lage maxima van 13,1 graden zeer aangenaam was in de zon. Het waren echter ideale condities om ongemerkt te verbranden en zo geschiedde dus voor veel mensen die letterlijk in het rood eindigden tegen de avond. Na zonsondergang koelde het razend snel af in de polaire en heldere lucht bij een wegvallende wind en de minima werden ook nu pas bereikt met 3,4 graden. Een regenzone met buien kon ons niet meer op tijd bereiken om ons van een dagtotaal van 0,0 mm te kunnen redden.

Dinsdag, 24 maart 2020

 Het was opnieuw erg koud bij minima van -3,0 graden en in combinatie met droge lucht en veel wind werd er heel wat ijs gevormd. Van wit berijpte landschappen was er nog steeds geen sprake in deze droge omstandigheden. De wind kwam nu vooral uit oostelijke richtingen en hoewel ze iets zwakker was dan gisteren, was het nog steeds een ware geseling voor wie er zonder winterkleding door moest. Het ijs dat tijdens de nacht werd gevormd wist het een hele dag uit te houden op sommige plaatsen. Ondertussen waren we die strakke, eindeloos blauwe luchten wel kwijt want vanuit het noordwesten trokken er plukken Cirrusbewolking binnen. Maar dit deed dan weer geen afbreuk aan de ononderbroken zonneschijn en zorgde er alleen maar voor dat de hemel net fraaier werd. Het warmde op tot 13,5 graden en de wind voelde tijdens de namiddag een stuk zachter aan zonder dat de kilte er echter uit ging. Tijdens de avond liet de afkoeling zich weer gelden en stevenen we andermaal af op een flinke vorstnacht. Het dagtotaal bleef uiteraard weer op 0,0 mm steken. 

Woensdag, 24 maart 2021

 Na een frisse nacht met minima van 2,9 graden kregen we vandaag te maken met lenteweer van de bovenste plank. Een aangenaam zonnetje hield ons de hele dag door bijna continu gezelschap en er dreven slechts af en toe wat Cumulusachtige wolkenflarden voorbij. De wind draaide hierbij naar zuidwestelijke richtingen en het warmde tijdens de namiddag op naar 17,1 graden. Nog geen overdreven hoge temperaturen maar dankzij de eerder zwakke wind was het goed toeven in de buitenlucht, ook al waren er tijdelijk redelijk wat stapelwolken. Deze losten tijdens de late namiddag weer op terwijl de lucht melkachtig begon te kleuren vanuit het westen. Er verscheen in die richting Cirrusbewolking en er leek dus een weersverandering op komst te zijn. Maar vandaag was hier in elk geval weinig van te merken en het zorgde weer voor een erg fraaie zonsondergang. Het koelde weer aardig af tijdens de avond maar toch leek het nu wat minder uitgesproken te zijn dan de voorbije dagen en het lentegevoel was ook op een of andere manier prominenter aanwezig tijdens de late uurtjes. Neerslag was weer de grote afwezige met 0,0 mm. 

Donderdag, 24 maart 2022

Het is flink afgekoeld en tijdens de ochtend lagen de grasperken en daken er zowaar berijpt bij terwijl er in thermometerhut minima van 0,9 graden werden opgetekend. Nog steeds bevond Malderen zich in een woestijnregime, de aangevoerde lucht kwam nu uit het noorden en de hemel had terug een transparante, diepblauwe kleur. Het was bijna windstil waardoor het in de krachtige zon al snel warm aanvoelde en de gevormde ijskristallen hielden dit dan ook niet lang vol. Na de middag zagen we weer een flink contrast met de minima die we habben opgetekend, met maxima van 22,2 graden waanden we ons weer een heel eind in de zomer. En de ononderbroken zonneschijn is dan weer iets waar we zelfs middenin de zomer zelden recht op hebben. Zoals verwacht verliep de avond weer een stuk koeler door de open hemel en droge lucht, het was dus weer bibberen geblazen toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm opmaten. 

Vrijdag, 24 maart 2023

Kort na middernacht bereikte het koufront ons waarbij het water opeens met bakken naar beneden kwam. De passage van de ranke buienlijn duurde uiteraard niet lang en na een vijftal minuutjes begon de rust weer te keren. Wel bleef het nog winderig en regende het nog een beetje na. Tegen het ochtendgloren zaten we al een eindje in de opklaringen achter het front waar opklaringen, Stratocumulus velden en Cumulus fractus door een zuidwestelijke stroming werden meegevoerd. De nog steeds krachtige wind zorgden ervoor dat de opklaringen en bewolkte momenten elkaar snel afwisselden en daarbij viel op dat de wolken meestal in de meerderheid waren. Slechts heel af en toe zagen we de blauwe kleuren zelf overheersen. In deze tijd van het jaar staat de zon al vrij hoog en dit zorgde ervoor dat de thermiek tegen de middag mooie stapelwolken kon laten ontstaan waardoor we tijdens de namiddag van fraaie buienluchten konden genieten. Cumulonimbus, Cumulus congestus, Stratocumulus, pannus, Cirrus densus, het was allemaal vertegenwoordigd alsook mooie opklaringen waarin het tijdens een zonnig moment nog kon opwarmen tot 14,4 graden. Het genot was echter van korte duur want de bewolking nam toe met meer nadruk op Stratocumulus en pannus waardoor de zon er vanaf pakweg 15H30 minder vaak door kwam. De buienactiviteit nam ondanks de toenemende bewolking wel wat af. Later op de avond toen de zon al lang onder was klaarde het terug op en onder een schitterende sterrenhemel kon het nog afkoelen tot de uiteindelijke minima van 9,2 graden. De buiige schermutselingen hebben het neerslagtotaal op 3,0 mm gebracht.

Zondag, 24 maart 2024

Tijdens de nacht ging het buiengeweld onverminderd verder. Felle stortbuien volgden elkaar snel op, er stond een bulderende noordwestenwind en we hoorden af en toe zelfs de donder weerklinken (al was het geluid moeilijk met zekerheid te herkennen tussen het gedaver van de windvlagen). Het was dan ook een complete verrassing toen het vanmorgen plotseling droog werd met brede opklaringen. De lente leek weer helemaal te zijn teruggekeerd. Er hing enkel nog wat Stratus fractus, Stratocumulus en op veilige afstand zagen we nog wat Cumulus congestus en Cumulonimbus voorbij trekken. Na een paar uur begonnen de buien echter terug te komen. Ze waren meestal niet fel maar volgden elkaar sneller op en er trok uiteraard ook meer bewolking voorbij. Dan volgde er terug een periode van brede opklaringen en weldadige zonnestralen doch plots lekken alle aanwezige Cumuluswolken zich gelijktijdig uit te spreiden tot een uitgestrekt Stratus- en Stratocumulusdek, alsof ze het in koor uitvoerden op instructie van een dirigent die alles regisseerde. In een oogwenk was het grijs, kil en somber, en van de fraaie wolkenlandschappen en voorjaarsluchten bleef niets meer over. De neerslag was ook lichter als er nog een bui uitviel, het was nu hooguit wat gespetter dat eerder aan een druilerige winterdag om snel te vergeten deed denken. Dit bleef zo gedurende verschillende uren en het bleef dan ook kil bij maxima van 10,0 graden wat in combinatie met de nog steeds bijna stormachtige wind alles behalve gezellig was. Als bij verrassing sloeg het weer op het einde van de namiddag plots weer om en kregen we terug stevige buien met de prachtige wolkenluchten die erbij hoorden, alsook een aantal heerlijke zonnige momenten waarbij we voelden hoe de zon ook aan het begin van de avond nog redelijk veel warmte gaf. Maar dan volgde de afkoeling toen de wind afzwakte, de bewolking verder oplosten en de buienactiviteit er terug uitging. Het kwik lijkt nu aan een onstuitbare opmars/afgang richting vriespunt te zijn begonnen en we bereikten dan ook nu pas de minima van 4,5 graden. Het neerslagtotaal werd door de laatste bui aangevuld tot 6,4 mm.