Flashback: 4 maart in het verleden

Woensdag, 4 maart 2015

(Nepal) Tijdens de nacht is er wat lichte korrelsneeuw gevallen maar de hoeveelheden waren zelfs naar Belgische normen te verwaarlozen met slechts een halve millimeter. Er hing Cumulus en Cirrus densus en het was uitermate zonnig. Tijdens de namiddag raakte het overtrokken met Cumuliforme bewolking en volgde er een sneeuwvlaag die ongeveer 2 uur aanhield en tijdens de late namiddag klaarde het weer op met wat overblijvende Stratus fractus bewolking en sloegen we erin om Pisang te bereiken dankzij andere trekkers die in tegengestelde richting zijn gaan graven en net als onze groep tot halverwege de lawines waren geraakt op het moment dat Pisang en Humde weer met elkaar verbonden waren. Het koelde snel af onder een verder uitklarende hemel.

Vrijdag, 4 maart 2016

(Indonesie) Het was een heel verschil om vanochtend een in de zon blakende omgeving aan te treffen. Weinig laaghangende bewolking, Stratus, Cumulus fractus of wat dan ook. In de hogere luchtlagen was wel wat Cirrus te zien. De snel klimmende tropenzon deed het in deze omstandigheden al meteen ondraaglijk warm aanvoelen en er werden uiteindelijk stapelwolken gevormd. Deze bleven eerst min of meer constant van omvang en gingen pas na een uurtje verder doorgroeien. Dan zagen we ze massaal uitspreiden tot Stratocumulus en kregen we er meteen een Belgisch deja vu-gevoel bij. Maar de "Spirit of Indonesia" kwam uiteindelijk bovendrijven toen de wolken verder doorstootten en uitgroeiden tot massieve Cumulonimbi. Ten noordwesten van ons ontstond een stevig onweerscomplex, en ook in de andere richtingen zagen we in de verte diverse onweerscellen ontstaan. Na een tijdje ontstonden ook boven ons langs alle kanten opbollende stapelwolken maar deze zogen elkaars energie op waardoor alles in elkaar zakte. Het grote onweerscomplex bleef echter overeind en toen het eveneens inzakte genereerde dit een nieuwe reeks onweersbuien op de outflow. Dit zorgde voor heel wat gerommel rond zonsondergang al keerde de rust daarna tijdelijk weer. Later op de avond wist een nieuwe cel zich uit het niets te ontwikkelen en deze zorgde voor een aantal nabije blikseminslagen die met zeer diepe, daverende dreunen gepaard gingen. Het bijzonder luidruchtige onweer duurde echter niet zo lang en de neerslag bleef beperkt tot enkele druppels. Later op de avond kregen we enkel in de verte nog wat vage bliksemflitsen te zien.

Zaterdag, 4 maart 2017

De opstoot van zachtere lucht ging in Malderen uiteindelijk niet met zonnig lenteweer gepaard. Na een zwaar bewolkte nacht met lichte regen zagen we vanochtend Altostratus translucidus waar een waterig zonnetje doorheen priemde dat af en tke wegdook achter pannus bewolking. De Altostratusbewolking werd eventjes dunner en we konden de warmte van de lentezonnetje nog net eventjes voelen vooraleer het wolkendek weer dikker werd en er massaal pannus bewolking bjnnendreef vanuit het zuidwesten. Deze verdween na een tijdje weer maar ondertussen was het weer gaan regenen bij een naar het westen geruimde wind. Dan verdween de pannus bewolking gedeeltelijk en zagen we opklaringen in het zuiden verschijnen, van het soort dat veel bloed vanonder de lenteliefhebbers hun nagels kan halen want de zon zat natuurlijk net in de wolken ten noorden van die opklaringen zodat de thermometers voor nog meer bloed zorgden bij maxima die met ... graden eerder tegenvielen. Al waren het voor deze tijd van het jaar natuurlijk meer dan puike temperaturen. Tijdens het tweede deel van de namiddag werd het voor de actief weer- liefhebber interessant toen het koufront haar intrede maakte en flinke buiencomplexen aan hun opmars doorheen Vlaanderen begonnen. In malderen liep het zoals gewoonlijk op een sisser van 1,6 mm uit, maar de wolkenlandschappen waren er niet minder om en zelfs in betrokken omstandigheden konden we tegen imposante Cumulus congestus wolken aankijken die onder de Altostratusbewolking uitgroeiden. Hierwin was zelfs enige rotatie te zien, en dit fenomeen werd later ook bevestigd in de vorm van meldingen van low topped supercells in het oosten van de Benelux en boven Duitsland. In Malderen keerde de rust ondertussen weer en zagen we terug een paar schuchtere opklaringen verschijnen. Er stroomde geleidelijk wat koelere lucht binnen waardoor de minima van ... graden nu pas bereikt werden

Zondag, 4 maart 2018

Na een laatste koude nacht met minima van 2,5 graden kreeg het sneeuwdek vandaag de genadeslag toegediend. De dag begon zeer zonnig en er was enkel in het zuidwesten een laag Cirrostratus bewolking te zien. Deze leek ter plaatse te blijven hangen en we leken daarmee voor een zonovergoten lentedag te zijn vertrokken. Doch opeens was het volledige luchtruim bedekt met Stratocumulus, Altocumulus en een muur van opzettende Altostratus bewolking. Deze laatste bleef intact terwijl de andere wolkensoorten grotendeels oplosten. Halverwege de namiddag volgde dan de regen en deze spoelde de laatste sneeuwresten weg, voor zover er nog waren want het kwik is op een paar uur tijd helemaal doorgeschoten naar 11,4 graden zodat de dooi meteen al in haar hoogste versnelling stond. In Nederland kon men het grootste deel van de dag echter nog volop schaatsen/mensen uit het ijs vissen doordat de zachte lucht en de regen daar veel later arriveerde. Na een tijdje lichtjes druppelen ging de neerslag over in matige regen en deze hield de rest van de dag aan waardoor we uiteindelijk afsloten met een neerslagtotaal van 3,4 mm. 

Maandag, 4 maart 2019

 Het stormweer is tijdens de nacht alleen maar verder aangewakkerd waardoor het voor veel mensen een uitdaging was om in 1 stuk door te slapen. Dit terwijl verschillende planten en goederen in meerdere stukken eindigden. Bij het vroege ochtendgloren werden we opgeschrikt door een oude bekende die we al jaren niet meer gezien hebben in Londerzeel, namelijk de Maartse Buien. Het was meteen raak met een doffe donderslag en in de eerste schemering konden we toekijken hoe een gitzwarte buienlucht voorbij dreef terwijl zowat het ganse luchtruim vergeven was van fraaie stapelwolken, Cumulonimbus en Cirrus densus. Ook de karakteristieke diepblauwe luchten ontbraken niet al zullen veel liefhebbers van dit weertype er weinig aan gehad hebben daar de software van hun cameras waarschijnlijk al lang niet meer ondersteund wordt vandaag. De aangevoerde lucht was merkbaar koeler en de maxima werden dan ook al vrij vroeg bereikt met 12,5 graden. De buienmolen bleef een groot deel van de dag rondjes draaien en er werd op steeds meer plaatsen onweer waargenomen. Na de middag was er iets meer ruimte voor opklaringen en kwamen de buienwolken pas echt tot hun recht. Deze opklaringen kondigden echter stabielere lucht aan en tijdens de late namiddag en avond waren het alleen nog onschuldige Cumuluswolken die overbleven. In de hoogte verscheen er ondertussen wat sluierbewolking. Het koelde verder af maar de krachtige westenwind en de resterende wolken zorgden ervoor dat de minima later op de avond nog op peil bleven met 5,7 graden. De buien bleken goed te zijn voor een neerslagtotaal van 5,5 mm.

Woensdag, 4 maart 2020

 Er zijn tijdens de nacht nog maar nauwelijks buien gevallen en de dag begon weer rustig en vriendelijk met Stratus fractus wolkjes, Cirrus, Cirrostratus en ruimte voor zonneschijn. De hele dag door konden we van fraaie vederwolkjes genieten, en ze kregen gezelschap van Cumuluswolkjes en Stratocumulusvelden. Het straalde iets rustgevends uit en het feit dat het droog bleef was ook weer mooi meegenomen na de wisselvallige weken die we achter de rug hebben. Maar tegen de avond vonden ze hierboven dat het welletjes was met die rust en vriendelijkheid en pakte de bewolking zich samen in het westen. Met een west- zuidwestelijk briesje werd de volgende regenzone aan onze voordeur afgeleverd waardoor de pluviometer in de achtertuin dan toch nog werd aangevuld tot ... mm. Toch had de regenzone iets speciaals omdat we ondanks het gezapige gedruppel nog een hele tijd de maan dwars door de wolken konden zien schijnen die uit een mix van laaghangende Stratus en Altostratus leek te bestaan voor zover het in het donker nog herkenbaar was. 

Donderdag, 4 maart 2021

De regenzone heeft zich tijdens de nacht uitgebreid en de dag begon dus grijs en nat. Maar het grijze kwam van mist en het natte van condens en de neerslag die tijdens de nacht viel. We konden dus nog eventjes herademen tijdens een korte droge periode. Maar de regen was er snel weer, en deze was op sommige momenten best intens waarbij ze een buiig karakter kreeg. Vooral na de middag zaten daar weer drogere perioden tussen al bleef het wel betrokken. Ondanks een aanwakkerende zuidwestelijke wind bleef het erg mistig, waarschijnlijk door het binnenstromen van koelere maar vochtige lucht waardoor er ook op grondniveau condens en wolkenvorming optrad. Het zag er somber en triest uit, net als een half mislukte dooiaanval in het midden van de winter en dat was even wennen na het fraaie weer dat we achter de rug hebben. Warmer dan 5,8 graden werd het ook niet meer en tegen de avond werd het geleidelijk droger vanuit het noorden waarbij het af en toe nog wat nadruppelde terwijl er steeds koelere lucht binnen stroomde. Het neerslagtotaal kwam uit op 4,6 mm en we bereikten nu ook de minima van 2,8 graden. De bewolking zelf leek zich weinig van deze veranderingen aan te trekken en bleef voorlopig nog intact. 

Vrijdag, 4 maart 2022

 Alle bewolking is nu verdwenen en we keken nu tegen eindeloos blauwe luchten aan. Bij minima van -0,2 graden hadden onze handen en gezichten toevallig dezelfde kleur want onder de open hemel bij windstilte is het inderdaad weer flink kunnen afkoelen. Er lag rijp en ijs die vrij snel wegsmolten onder de krachtige lentezon al bleef het er in de schaduw nog een lange tijd witjes uitzien. De wind kwam nog steeds uit het zuidoosten en was zwakjes waardoor het zeker tijdens de namiddag weer heerlijk toeven was in de zon. Nochtans waren de maxima niet overdreven hoog met 14,6 graden. Eens de zon onder was, kwam het wintergevoel er snel weer in en zagen we dezelfde avond reeds de eerste ijskristallen verschijnen onder een nog steeds kraakhelderen sterrenhemel. Neerslag is er opnieuw niet aan te pas gekomen met 0,0 mm als eindresultaat.

Zaterdag, 4 maart 2023

 De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen vanuit het noorden en daardoor is het niet meer zo sterk kunnen afkoelen met hogere minima van 3,9 graden tot gevolg. Daar stond echter een somber weertype tegenover met Stratocumulus en Stratus. Vanuit het noorden probeerden opklaringen dichterbij te komen in een glijbaan van buienlucht die van daar op gang is gekomen, maar de buien waren erg ondiep en leverden in Nederland slechts motregen en lichte regen op terwijl het in Malderen vanaf rond de middag af en toe tot wat gemiezer kwam dat niets voorstelde. De opklaringen tussen de buien door konden ons uiteindelijk wel bereiken maar ze waren niet veel groter dan een speldenkop en de zon liet zich dan ook maar hooguit een minuut zien tijdens de weinige momenten dat ze er was. En met de naar het noorden gekrompen wind konden we ook al geen hogere maxima dan 8,4 graden verwachten. In de schemering na zonsondergang zagen we de opklaringen wel wat breder worden en het werd nu ook weer helemaal droog voor zover we dat gemiezer al nat konden genoemd hebben. In elk geval noemde de pluviometer het niet zo met 0,0 mm. De laatste paar uren van het etmaal verliepen in halfbewolkte en rustige omstandigheden.

Maandag, 4 maart 2024

Ook vanmorgen werden we nog geplaagd door wolkenbanden die in hun lengte van zuid naar noord over Malderen trokken. De hemel was nu wel opener want de banden bestonden nu uit Stratocumulus en Cirrus spissatus terwijl er vooral in het westen veel blauw te zien was. En dat is natuurlijk net het omgekeerde van wat je wilt zien tijdens de voormiddag als de zon dus nog in het oosten en net achter die wolkenband stond. We bleven ook nu dus van zonlicht verstoken en de enige manier om er lentesfeer in te blazen was tegen een naar het westen gerichte muur gaan zitten zodat we alleen maar blauwe lucht zagen en dan konden fantaseren dat we op een zonovergoten dag in de schaduw zaten te genieten. Tegen de middag konden de zonneliefhebbers hun fantasietjes opzij zetten en gewoon weer lekker zichzelf zijn, want de bewolking begon vanuit het zuiden op te lossen en het werd uiteindelijk overal blauw. Eerst verliep dat proces nog tergend langzaam toen er nog een staartje van de wolkenband tussen Malderen en de zon bleef slepen maar de namiddag verliep op wat sluierwolkjes en stapelwolken na erg zonnig. Deze stapelwolken losten later in de namiddag weer op en de zon scheen dan nog meer onafgebroken waardoor we weer wat thermische winst konden boeken met maxima van 12,5 graden als resultaat. Tegen de avond kwam dan de zwakke storing ten westen van ons dichterbij en zagen we Cirrostratus en Altostratus binnenlopen die voor een sfeervol display zorgden in het warme avondlicht. De avond verliep in halfbewolkte omstandigheden met de eerdergenoemde wolkensoorten en het bleef daarbij rustig, droog en windstil. De resterende opklaringen (en beperkte dikte van het wolkendek) lieten een snelle afkoeling toe die ons naar de uiteindelijke minima van 2,4 graden bracht. En dit bij een neerslagtotaal van 0,0 mm.