Flashback: 9 maart in het verleden

Maandag, 9 maart 2015

(Nepal) De alweer helder geworden hemel werd vanochtend onderbroken door een band met Cirrus bewolking in het noorden die knaloranje oplichtte. De bewolking kleurde vervolgens geel en werd uiteindelijk wit in het felle licht van de opkomende zon. Omstreeks 10H verschenen er wolken van opstuivende sneeuw boven de bergtoppen en flanken door een opstekende wind aldaar. In Rupa Tal bleef het echter rustig en konden we ons weer opmaken voor een warme zomerdag. Na de middag werden er weer stapelwolken gevormd in de bergen die zich tot buienwolken ontwikkelden die echter op veilige afstand bleven. In het zuiden bleef het opvallend helder op een enkel stapelwolkje na dat zich gedurende een tiental minuten kon vormen. Tijdens de avond loste alle bewolking weer op en kon er van een schitterend uitzicht op de bergen worden genoten.

Woensdag, 9 maart 2016

(Indonesië) Felle regenbuien in de vroege ochtend waren reeds een voorbode van de nodige moeilijkheden om de totale zonsverduistering te kunnen waarnemen. De bewolking bleef hardnekkig en de buien gingen zich in een lijn ten noorden van ons organiseren terwijl we in Palangkaraya steeds op de outflow zaten. Daarin dreven vaak laaghangende wolkenflarden voorbij terwijl er hogerop Cirrus densus en Cumumonimbus te zien was die de reeds deels verduisterde zon aan het oog onttrokken. Daarna ontstonden er dan toch opklaringen en konden we de eclips op de helft waarnemen. Ondertussen viel ook op dat het een stuk koeler was geworden en het niet meer zo drukkend en plakkerig was. Dan kwamen er weer velden Stratocumulus castellanus binnendrijven waardoor de de zon maar af en toe zagen. Op de totaliteit konden we de echter nog net tussen twee toefjes Castellanus, een plukje Stratus fractus en een opbollende cumulus Congestus zien. Toen het licht terugkeerde klaarde het natuurlijk weer bijna volledig op en nu voelden we ook de warmte weer terugkeren zodra de zon nog maar een derde was verduisterd. Er volgde een broeierige middag met flinke stapelwolken doch tijdens de namiddag overtrok het weer en ging het lichtjes regenen zonder onweersverschijnselen maar wel met een verkoelende bries tussendoor. De regen viel uit dikke Cirrus densus en 

Donderdag, 9 maart 2017

Nog steeds was het al somberheid en druilerigheid wat de klok sloeg, want het koufront van gisteren is door een identiteitscrisis weer als warmtefront doorheen Vlaanderen aan het dolen geslagen. Met als gevolg de vertrouwde Stratus en Stratus fractus bewolking waaruit het af en toe lichtjes regende of motregende terwijl we af en toe Altostratus konden zien tussen deze wolkenflarden door. In Nederland kwam men er voorlopig beter van af en kon men ten noorden van de bijhorende wolkenbanden nog wat opklaringen meepikken. Door de bewolking en de nabijheid van subtropische lucht zijn de minima vrij hoog gebleven met 8,4 graden. Tijdens de voormiddag veranderde er niet veel en bleven we tegen de voornoemde wolkensoorten aankijken. Tot overmaat van ramp kwam het front min of meer boven ons tot stilstand, al bewoog het natuurlijk wel in haar lengte maar dat zal de gefrustreerde lenteliefhebber uiteraard een worst wezen. Gelukkig voor hen werd deze regenzone na de middag dan toch door krachten uit het Noorden het land uitgezet, al kwamen we daarmee wel in de onstabiele polaire zeelucht waarin zich nog buien ontwikkelden. Maar hoe dan ook, we kregen nu de zon te zien tussendoor, er kwamen meer droge perioden voor en naar de avond toe klaarde het bijna volledig op. We haalden maxima van 15,5 graden terwijl er een west-zuidwestelijk briesje stond dat eerder aan de zwakke kant was. Tegen zonsondergang schoten er enkel wat Cumulus mediocris wolken over en Cirrostratusbewolking in het zuidwesten, wat voor een mooi uitzicht zorgde in het zachte avondlicht. De temperaturen waren hierdoor echter een stuk minder zacht want in een windstille omgeving met brede opklaringen en polaire luchtmassa's ging het natuurlijk snel afkoelen en is het niet ondenkbaar dat er komende nacht hier en daar een ijskristalletje zal gevormd worden. Gelukkig lag de omgeving er ondertussen weer droog bij met een neerslagtotaal van 0,6 mm waardoor gevaarlijk gladde toestanden er desondanks niet of beperkt aan te pas zullen komen.

Vrijdag, 9 maart 2018

Na een lichtbewolkte nacht stoomde er vanochtend een wolkenband op vanuit het zuidwesten. In het noorden was de hemel helder en de rest was met Stratocumulus bedekt. De zon kon tijdelijk de bewolking langs onder aanschijnen waardoor het even leek alsof we ondersteboven hingen te bengelen boven een vuurrode lavazee (zeker voor degenen die een kater hadden). De minima deden met 3,5 graden nochtans niet aan lava denken en het werd snel genoeg duidelijk dat die zee gewoon uit water bestond. Al leek dat water er niet zo gemakkelijk uit te komen want het was al namiddag toen de eerste druppels neerkwamen. En echt grote hoeveelheden vielen er ook niet waarbij het al snel weer droog werd. De aangevoerde lucht was vrij zacht en het kwik steeg naar 9,4 graden. Tegen de avond kregen we terug een aantal perioden van regen en motregen al stelde het ook nu weinig voor. Het exacte totaal voor dit etmaal was niet bekend aangezien de neerslag na middernacht bleef aanhouden maar meer dan 2 mm zal het niet geweest zijn. De zuidwestenwind was overwegend zwak en viel tijdens de avond helemaal weg. 

Zaterdag, 9 maart 2019

 De buien waren weliswaar verdwenen en de dag begon droog, maar we kregen met een krachtig windveld te maken waardoor het niet bepaald een gezellige bedoening werd in de buitenlucht. De bewolking bestond nog steeds uit Altostratus maar nu met velden Altocumulus floccus en Stratus fractus eronder. De wind hield de minima op peil met 7,6 graden en tijdens de namiddag volgden er een aantal perioden van lichte of matige regen. We haalden maxima van 13,2 graden en tijdens de avond vielen er nog een paar buitjes die het neerslagtotaal op 1,5 mm brachten. De wind begon geleidelijk af te zwakken en vooral tegen middernacht werd het opvallend rustig wat volgens de huidige weerkaarten echter de spreekwoordelijke stilte voor de storm leek te zijn. 

Maandag, 9 maart 2020

 We kregen terug een dagje adempauze in de wisselvallige periode die we nu kennen. Op hoogte stroomde warmere lucht binnen en de buien werden er dus door onderdrukt terwijl de bewolking meer uit Stratocumulus ging bestaan. Aan de grond koelde het dan weer af tot 6,4 graden. Daartussen was weliswaar nog redelijk wat Cumulus te zien terwijl er op grote hoogte Cirrusbewolking verscheen die gezelschap kreeg van Cirrostratus. Op de satellietbeelden was mooi te zien hoe de buien weg trokken naar het oosten terwijl we in een stabiele zone terecht kwamen. Bij een beetje zonneschijn tussendoor kon het opwarmen tot 12,1 graden en de wind was zwak uit zuidwestelijke richtingen. Maar tegen het einde van de namiddag wist een enkel buitje dan toch nog tegen de stabiliteit op te boksen waardoor het eventjes weer ging druppelen in Malderen. Daarna leek het alsof er met een onzichtbare reuzenborstel werd gewerkt om de Stratocumulusvelden en Cumuluswolken weg te vagen. Ze maakten plaats voor Altostratus translucidus die vanuit het westen binnen dreef en waar de laagstaande zon nog waterig doorheen scheen. Aanvankelijk zorgden de resterende Stratocumulusvelden en blauwe stukken voor een mooi sfeerbeeld in het warme avondlicht maar het werd al snel een grauwe bedoening toen er enkel nog Altostratus en een paar pannus plukjes hingen. En tijdens de avond ging het al flink regenen uit de snel opzettende bewolking. De wind wakkerde ook aardig aan en het neerslagtotaal kwam al uit op 0,4 mm. 

Dinsdag, 9 maart 2021

 De regenzone bleef tijdens de ochtend nog een tijdje over Vlaanderen slepen waardoor we afwisselend motregen en lichte regen kregen met af en toe een drogere periode ertussen. De bewolking was wat chaotisch en bestond vooral uit Stratus en Stratus fractus waartussen buienwolken ingebed zaten. Naar de middag toe werd het dan definitief droog en dreven er opklaringen binnen vanuit het noordwesten. Dit was het begin van een erg fraaie lentedag en de hemel werd waarbij opgesmukt met donzige wolkenflarden die onder invloed van de zonnestraling werden gevormd. Ze lieten zich voortdrijven op een zwak westelijk tot west- zuidwestelijk briesje. Het kwik steeg naar 8,2 graden en naar de avond toe begon er Cirrostratus binnen te drijven vanuit het westen die voor melkachtige kleuren begon te zorgen. Later zorgde dit dan weer voor een fraaie schemering maar voor de rest bleef het wel nog rustig en droog ondanks het gestaag aandikken van de bewolking. Het neerslagtotaal is uiteindelijk op 3,0 mm uitgekomen. 

Woensdag, 9 maart 2022

 Het kwik is opnieuw zwaar onderuit gegaan met -2,4 graden en het ijs dat gisteren niet is gesmolten, is dikker geworden. Er werd ook rijp gevormd net als de voorbije dagen, door de droge landlucht echter in beperkte hoeveelheden. Overdag warmde het snel op en het leek erop dat we in een warmere luchtsoort zijn terecht gekomen. Het kwik steeg immers sneller dan de voorbije dagen en de temperaturen lagen merkbaar hoger dan gisteren rond dezelfde tijd. Nog steeds stond er weinig wind en deze is naar het zuiden gedraaid wat mede de warmere luchtaanvoer verklaarde. We haalden zeer aangename maxima van 17,3 graden bij een nog steeds felle zon in een transparante, diepblauwe lucht. Kort na zonsondergang zagen we voor het eerst sinds lang plotseling wolken verschijnen, namelijk een scherp begrensde laag van dikke Cirrostratus waar wat eenzame toefjes Cirrus voor uit leken te lopen. Deze bewolking zal in het westen van het land voor hogere minima zorgen maar in Malderen kon het nog ongeremd afkoelen en van de hoge maximumtemperaturen was al snel niet veel meer te merken. Wie dacht dat we nu wel genoeg thermische reserve hebben opgebouwd om het vorstvrij te houden kwam dus bedrogen uit. De warmere luchtmassa heeft er wel voor gezorgd dat al het ijs nu volledig kon wegsmelten zodat de ijsgroei weer helemaal vanaf nul kon beginnen, net als het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 9 maart 2023

Ook tijdens de nacht is de bewolking blijven hangen met af en toe een buitje en soms wat gemiezer. Tegen de ochtend was het weer overwegend droog op een heel fijne soort van motregen na terwijl de bewolking uit Stratus bestond. Het was ook erg nevelig en donker waardoor we haast zouden denken dat het een kille decemberdag was als we niet naar die bloeiende narcissen keken. Hier en daar konden we nog een restje sneeuw zien en dat was ook niet verwonderlijk want de temperaturen zaten met 1,8 graden niet ver boven het vriespunt. Zachtere lucht was echter onderweg om daar paal en perk aan te stellen en deze was wellicht ook verantwoordelijk voor de nevel die er hing, het leek een soort van dooimist te zijn. Kort daarna maakte de zachte lucht haar intrede en zagen we het kwik heel snel de hoogte in gaan waarbij we omstreeks 16H maxima van 12,8 graden optekenden. De wind draaide hierbij naar zuidwestelijke richtingen. Daarna ging het kwik weer een beetje naar beneden onder begeleiding van erg felle regenvlagen maar het bleef boven de tien graden steken. Een enorm verschil met de noordelijke helft van Nederland van waaruit de sneeuwfoto's en winterse taferelen aan de lopende band binnen kwamen. In Malderen moesten we het dus vooral hebben van het opvallend actieve weertype met stortbuien die een tropisch allure hadden. Het is bijna een wonder dat er geen onweer bij zat. Het neerslagtotaal mag er dan ook weer zijn (zeker voor de natuur) met 10,8 mm. 

Zaterdag, 9 maart 2024

Tijdens de voormiddag hingen er aanvankelijk nog brede opklaringen en hieronder is het tijdens de nacht nog kunnen afkoelen tot 5,3 graden. Maar de bewolking liet niet lang op zich wachten en al snel zagen we vanuit het zuidoosten Stratocumulusveldjes binnendrijven. Deze zagen er erg mooi uit met talloze toefjes erin die zich scherp aftekenden tegen de nog diepblauwe kleur. Tijdens de uren daarop dreven er meer van die velden voorbij en dit alles bij een wat minder gebruikelijke windrichting, er stond namelijk een zuidoostelijk briesje. Rond de middag werden de opklaringen tijdelijk wat breder en kregen we nog een thermische boost richting 14,7 graden. Maar al snel dreef er Cirrostratus binnen vanuit het zuiden die snel dikker werd en overging in Altostratus. Het wolkendek oogde na een tijdje erg contrastloos waardoor het niet meer duidelijk was of we nu tegen Altostratus of laaghangende Stratus aankeken. Maar in ieder geval was het grijs en moesten we het voor de rest van de dag zonder de zon stellen. Wel bleef het droog en de actievere neerslaggebieden bleven nog op veilige afstand. Ook tijdens de avond was dit zo en we konden het dus bij een dagtotaal van 0,0 mm houden.