Dinsdag, 15 april 2025

 Dinsdag, 15 april 2025

 Het was vanochtend nog steeds droog bij zachte minima van 8,2 graden die bovendien al vroeg in de nacht bereikt waren. Daarna volgde er een opwarming die vermoedelijk door toegenomen bewolking kwam. Tegen zonsopgang was er een regenboog te zien en dat betekende dus dat het misschien niet meer zo

lang zou droog blijven. En even later kwam het dan inderdaad tot gedruppel al was het maar net genoeg om de grond nat te maken en werd het kort daarna weer droog. Er waren chaotische wolkenstructuren te zien zoals Cumulus, Altocumulus, Stratocumulus en sluierbewolking. Vanuit het zuiden klaarde het weer op waarna er enkel sfeervolle Altocumulusveldjes te zien waren en wat Cirrostratus bewolking. Daarna ontstonden er Cumuluswolken en deze werden talrijker waarna ze tijdelijk gingen samenklitten tot een soort van Stratuslaag. Dit werd gevolgd door

nieuwe opklaringen vanuit het zuiden waarna er terug een dichtere massa stapelwolkjes in eenzelfde wolkenlaag overgingen. Tegen de middag bleef het echter bij de stapelwolken zelf en kregen we de zon dus weer vaker te zien in een wat versluierde hemel. Eerst ging dat om

Cirrostratusbewolking die door de witte kleuren en overvloedige reflectie op andere wolken voor een erg intens licht zorgde. Later ging deze sluierlaag over in Altostratus en leek er terug wat regen in de lucht te hangen. De sluierbewolking werd echter abrupt onderbroken door een smalle band van opklaringen in het zuiden. Daarachter zat meer sluierbewolking die er hetzelfde uitzag doch eens ze wat dichterbij kwam, zagen we dat er enorme Cumulus congestus wolken onder

hingen en dat het dus eigenlijk de ijskappen van een buienlijn waren. Hat was allemaal maar nauwelijks te zien door het tegenlicht dat het contrast onder deze sluierwolken sterk verminderde. Eens de hele zaak wat dichterbij kwam, zagen we Stratocumulusvelden verschijnen waaruit zich meer stapelwolken ontwikkelden al bleef het allemaal moeilijk zichtbaar. Pas wanneer een deel van de buienwolken langs de zon passeerde zagen we hoe de indrukwekkende buienlijn was opgebouwd en dat er weer hoop was voor de uitdrogende Londerzeelse vegetatie. Valse hoop zou al spoedig blijken want de buienlijn naderde snel en we zagen de opklaringen aan

de andere kant ervan al naderen voordat de lijn boven ons hing. Er vielen uiteindelijk slechts enkele druppels uit en voor we het wisten zaten we al volop in de nieuwe opklaringen. Het zag er nu heel anders uit: de sluierwolken waren weg en er hingen enkel wat verspreide veldjes met Stratocumulus en Altocumulus. Het schemeringslicht was zacht en rustgevend wat een groot contrast vormde met de erg onrustige tuinierders die als bezetenen heen en weer begonnen te rennen met tuinslangen en gieters. Dit gedrag was natuurlijk perfect te verklaren als we het neerslagtotaal onder de loep namen dat met de buitjes deze ochtend erbij niet meer dan 0,6 mm bedroeg.