Flashback: 14 april in het verleden

Dinsdag, 14 april 2015

De dag begon met een spectaculair wolkendisplay toen er vanuit het noorden een uitgestrekt veld Altocumulus castellanus binnendreef met een zeer opvallend, gelijkmatig patroon van kanteeltjes zover we konden zien. In de hogere luchtlagen hing Cirrus bewolking die zich vooral in het noordoosten concentreerde. De castellanus bewolking loste vrij snel op en omstreeks 8H30 was er helemaal niets meer van te zien zodat enkel de eerdergenoemde Cirruswolken overbleven. Deze waren zeer dun waardoor de zon meteen het beste van zichzelf kon geven. In samenwerking met de aanvoer van subtropische lucht kon ze het erg snel doen opwarmen, maar het luchttransport werd veel te ijverig uitgevoerd waardoor we vooral na de middag rekening moesten houden met een vlagerige westenwind. er verschenen wat Cumulus humilis wolkjes die na enkele uren weer verdwenen. De maxima van 23,3 graden voelden een stuk kouder aan dan ze waren en de wind versterkte ook het effect van de beginnende droogte op de vegetatie. Veel neerslag is er de afgelopen tijd immers niet meer gevallen en met 0,0 mm zal daar vandaag ook geen verandering in komen. Het duurde tot laat in de avond eer de wind wat afzwakte en de rust in het weersgebeuren terugkeerde. Ondanks de open hemel en de daaraan verbonden vrije uitstraling bleef het tamelijk zacht tijdens de avond. De minima die vanochtend dankzij de bewolking al vrij hoog zaten met 4,7 graden werden dan ook niet meer scherp gesteld.

Donderdag, 14 april 2016

Het is tijdens de nacht verder opgeklaard waarbij het ijzig koud was met minima van 2,3 graden. We zijn duidelijk in erg koele polaire lucht terecht gekomen al betekende dat zeker niet dat we slecht weer zouden krijgen. Integendeel, de zon kreeg alle kansen en er hing enkel wat Cirrusbewolking terwijl er zich in de loop van de voormiddag wat stapelwolkjes ontwikkelden. Bij overvloedige zonneschijn warmde het op tot 20,2 graden en de hemel gaf een zomerse uitstraling door deze typische mooiweerswolkjes met hun hoge basissen. Tijdens de namiddag begonnen die stapelwolkjes echter gevaarlijke afmetingen aan te nemen en uiteindelijk gebeurde het dan: er kwamen buien tot ontwikkeling. Dit waren plaatselijke aangelegenheden maar de fraaie Cumulonimbuswolken zorgden voor mooie uitzichten die we zowat overal konden waarnemen terwijl de wolkenlandschappen werden voortgedreven door een eerder zwakke zuid- zuidwestelijke wind. Ook in Malderen waar de buien natuurlijk niet passeerden. Tijdens de avond nam de buienactiviteit af, maar dit bleek uiteindelijk te komen doordat de buien hun teentjes introkken voor een veel massiever buiengebied dat vanuit Frankrijk het land in trok. Bij zonsondergang waren de Cirrus densus wolkenschermen hiervan reeds goed zichtbaar waarbij ze voor de nodige sfeer zorgden in het zachte avondlicht. Daarna trokken de onweersbuien het land in al was het vooral het westen van het land dat met onweer te maken kreeg. Toch wist Malderen omstreeks 22H30 een erg pittig exemplaar mee te pikken waarbij de neerslag erg snel vanuit het niets kwam opzetten en vervolgens met bakken naar beneden kwam. Het uiteindelijke neerslagtotaal is niet duidelijk maar moet ergens in de orde van 5 mm zitten wat uiteindelijk ook het dagtotaal werd. Tijdens de late avond werd het geleidelijk rustiger al bleef het nog lichtjes naregenen uit een aantal zwakkere buien die vervolgens de revue zijn gepasseerd.

Vrijdag, 14 april 2017

Onder een open hemel is het tijdens de nacht afgekoeld tot 3,9 graden en aan de grond dook het kwik onder het vriespunt waardoor we wit berijpte plekken aantroffen op daken en grasperken. De diepblauwe hemel zag er veelbelovend uit voor de lenteliefhebbers die op verwarmende zonnestralen hoopten na deze koude nacht. Maar de donkere band aan de westelijke horizon was geen "Venus Belt", neen het waren wel degelijk wolken die snel onze richting uitkwamen. En het waren niet zomaar wolken, maar wel de snode Stratuswolken die velen onder ons nachtmerries bezorgen en voor de psychiaters een sprookjeswereld creëerden. Tegen zonsopgang was alles inderdaad reeds in een sombere, grijze wereld herschapen en we konden ook niet meer op de zon rekenen om ons weer op te warmen zodat het een kille en donkere nawinterdag dreigde te worden om snel te vergeten. De hele dag door bleef het somber en kil met vooral Stratus en Stratocumulusbewolking al bleven sommige gebieden in vooral Nederland van de grijze kilte gespaard. Tegen de avond begon de bewolking ook in Malderen weer wat op te lossen, maar vanuit het noordwesten zagen we meer onstabiel ogende wolkenstructuren binnendrijven die wijzen op een buienlijn die geleidelijk onze richting uitkomt en morgen ons weer zal bepalen. Voor de rest was daar vandaag nog niet veel van te merken waardoor we een rustige avond beleefden met een afwisseling van opklaringen en wolkenvelden waarbij we afsloten met een neerslagtotaal van 0,0 mm. Dankzij de vluchtige zonnestraaltjes die er tijdens de avond nog doorheen glipten hebben we nog maxima van 14,4 graden kunnen binnenrijven.

Zaterdag, 14 april 2018

Na een koele (6,0 graden) maar veelbelovende start werden er veel stapelwolkjes gevormd waar de zon af en toe achter schuilging. Na een tijdje kwam er ook Cirrostratus opzetten die in Altostratus overging waardoor het kil en somber(der) werd. De zon kwam daarna echter terug om het kwik nog even naar 18,6 graden te stuwen, doch deze bewolking was een afzonderlijke band die voor het zware werk werd uitgestuurd en van de wolken waren we dan ook nog lang niet verlost. Integendeel, het werd snel opnieuw grijs vanuit het zuidoosten en na een tijdje volgde er buiige regen. Vooral na zonsondergang kwam het water met bakken naar beneden en er leek op een bepaald ogenblik ook een bliksemflits bij te zitten. Het uiteindelijke neerslag loog er dan ook niet om met 12,0 mm. 

Zondag, 14 april 2019

 Zoals gevreesd pakte het kwik ultralaag uit met -2,3 graden en hebben de tuinierders hopelijk ultra ingepakt met hun planten. Zodra de zon op was, steeg het kwik weer in een rotvaart naar boven, maar wie zijn hand reeds had uitgestoken in de richting van de kast met zomerkledij, kon deze maar beter weer intrekken want er is plots Stratusbewolking ontstaan en het was meteen afgelopen met de thermische klim. Daarna volgden nog voorzichtige pogingen tot opklaren in de nevelige atmosfeer vol amberachtige kleurentinten, maar meer dan 12,1 graden hoefden we dus niet meer te verwachten in deze omstandigheden. De noordoostenwind was gelukkig een stuk minder guur en tijdens de namiddag dreef er Cirrusbewolking binnen uit een warmtefront dat het leed van de tuinierder spoedig zal verzachten. Maar voorlopig voltrokken deze processen zich enkel op hoogte en wordt het dus nog een nachtje bibberen of angstzweet afvoeren, zeker nu het op die Cirruswolken na weer helder en windstil is geworden. Dat zweet zou meteen ook de enige neerslag zijn bij het dagtotaal van 0,0 mm.

Dinsdag, 14 april 2020

De dag startte weer grijs en er stond een kille noordenwind die naar het noordoosten ruimde. De bewolking spaarde ons van nachtvorst en bestond uit Stratocumulusvelden maar ze was niet meer in staat op nog verse regen te brengen. En vanuit het noorden dreven er al snel weer opklaringen binnen in de steeds verder open brekende Stratocumulusvelden. Tegen de namiddag bleven er slechts hier en daar nog wat afzonderlijke veldjes over. Het werd heel tijdelijk volledig helder waarbij het kwik nog kon opkrabbelen naar 14,8 graden. Vanuit het noordwesten dreef er echter Cirrusbewolking binnen kort voor zonsondergang al bleef dit de enige bewolking en zal dit de nachtelijke afkoeling niet meer tegenhouden. We kwamen uit op 2,9 graden tegen middernacht en het neerslagtotaal bleef dus weer op 0,0 mm steken. 

Woensdag, 14 april 2021

Tegen de ochtend kregen we terug met bewolking te maken die uit Stratocumulusvelden bestond. Deze konden echter niet voorkomen dat het weer tot vorst kwam al waren de minima nu iets milder met -0,1 graden. De wolkenvelden losten op maar maakten plaats voor stapelwolken waardoor de zon er weinig winst in boekte. De lucht kreeg ook weer een fletse kleur en uiteindelijk mochten we van geluk spreken dat de noordwestenwind aan de ketting bleef want met de maxima van 11,4 graden kon de lenteliefhebber niet bekoord worden. Tenzij de klassieke lenteliefhebbers natuurlijk want in deze tijd van het jaar mogen we uiteraard geen zomerse temperaturen verwachten en is het dus een old style- lentedag. Op het einde van de namiddag zagen we in de steeds fletser en neveliger wordende atmosfeer een soort van sluierbewolking verschijnen die vaag op de verijsde toppen van een buiencomplex leek. Het begon er dreigend uit te zien en even later begon het dan inderdaad lichtjes te druppelen uit een zwak buitje dat tot in Malderen wist door te dringen. Maar de pluviometers waren niet bepaald onder de indruk want ze gaven niet meer dan 0,0 mm aan na afloop van dit natte intermezzo. De bewolking loste weer op maar het bleef uitermate nevelig al zorgde dit weer voor mooie en warme kleuren bij de avondschemering. Er bleven wat Stratocumulusveldjes over die tijdens de avond nog vrij lang bleven hangen en misschien een volgende vriesnacht zullen weten te voorkomen. 

Donderdag, 14 april 2022

De gestagneerde vochtige en broeierige lucht die gisteren het weer bepaalde heeft door de nachtelijke afkoeling op grote schaal mist veroorzaakt, en dit bij 6,1 graden. Zo ontwaakten we vanmorgen in een kleine wereld al waren er plaatsen die van de mist gespaard bleven. De laag was dun en we konden regelmatig een glimp van de bovenlucht ontwaren. Daarin was in het oosten nog een scherp begrensde band van Altostratus te zien die bij de regenzone hoort die gisteren door het land is getrokken. In het westen en zuiden waren hier en daar stapelwolken te zien die aangaven dat de lucht nog vrij onstabiel was. Het werd erg warm met 24,3 graden 0,1 mm

Vrijdag, 14 april 2023

 Na de buiige schermutselingen van gisterenavond is de atmosfeer weer tot rust gekomen. Het is daarbij kunnen afkoelen tot 3,2 graden en de bewolking bestond uit een mix van Cirrostratus, Cirrus densus en velden Stratocumulus. De wind kwam uit west- zuidwestelijke richtingen en was overwegend zwak, wat tevens ook de vorming van dauw tijdens de nacht toeliet. De fijne druppeltjes waarin de omgeving getooid was, zorgden voor een briljante ochtendsfeer. De Stratocumulusveldjes maakten het de zon bij momenten lastig maar halverwege de voormiddag begon het vanuit het zuidwesten op te klaren en bleven enkel de plakken Cirrostratus over. De zon kreeg het nu voor het zeggen waarbij ze slechts een beetje werd afgezwakt door de resterende bewolking. Het voelde als lente aan en het warmde gestaag op tot 14,8 graden. Kort voor de middag werden er echter plotseling Cumuluswolken gevormd die eerst in het zuidwesten verschenen maar later overal hingen. Deze groeiden verder uit en het kwam ook tot een aantal (niet meetbare) buien. Hierbij viel op dat de stroming naar het zuidoosten kantelde, en vanuit die richting dreven door uitspreiding gevormde Stratocumulusvelden binnen die er soms dreigend uitzagen door het tegenlicht. De buienactiviteit ging er later in de avond weer wat uit maar er bleef veel bewolking binnendrijven. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm in een halfbewolkte en kille avond. 

Zondag, 14 april 2024

We zijn vandaag in een beduidend koelere luchtmassa terecht gekomen, maar de wind (die naar west- zuidwestelijke richtingen is geruimd en zo die koelte binnen loodste) was een stuk zwakker waardoor het aangenaam toeven bleef in de buitenlucht. Op momenten dat de zon erdoor kwam, voelde het zelfs warmer aan dan gisteren. Er hing wat Stratocumulus bewolking en later ontstonden er stapelwolken terwijl er in de hogere luchtlagen Cirrus en Cirrostratus begon binnen te drijven. Deze sluierbewolking werd geleidelijk dikker en ging later over in Altostratus. Maar dit proces verliep langzaam en zo konden we het grootste deel van de dag toch nog genieten van erg fraai lenteweer met een zomers tintje. Het kwik haalde 16,2 graden en er hingen klassieke mooiweerswolkjes (Cumulus mediocris) waar de zon slechts af en toe achter wegdook. Pas tegen het einde van de namiddag kwam de eerdergenoemde Altostratus er aan te pas en begon de zon af te zwakken. De wind was daarbij nog steeds zwak maar de kilte begon met het wegvallen van de zonnewarmte nu pas echt voelbaar te worden. Nog ruim voor zonsondergang voelde het ronduit koud aan buiten. Er was toen nog steeds een zwak waterzonnetje te zien terwijl  er nog enkele kleine Cumuluswolkjes overbleven die tegen zonsondergang eveneens oplosten. Daarna overtrok het verder met enkel de sluierwolken zelf al leek er zich  in het westen ook een naderend Stratocumulusveld af te tekenen. We konden het wel nog droog houden ondanks de opbouwende bewolking en we sloten dus af met een dagtotaal van 0,0 mm. Het kwik zakte verder weg naar de uiteindelijke minima van 10,0 graden.