Flashback: 18 april in het verleden

Zaterdag, 18 april 2015

Het was vanochtend erg fris bij minima van 2,5 graden en uitermate helder. De lucht had een diepblauwe kleur zoals je ze normaal alleen maar in het hooggebergte ziet en de zon had dan ook al meteen veel kracht. De aangevoerde lucht was erg koud en hoe krachtig de zon ook moge zijn, lang kon je bij dit weer niet stilzitten in zomerkledij. Een deel van het koudegevoel werd veroorzaakt door een erg krachtige noordelijke wind die een erg vlagerig karakter had en vooral tijdens de namiddag erg hinderlijk was. Toen werden er ook stapelwolken gevormd die snel talrijker werden waardoor er een grijs en kil vervolg dreigde. Alsof er magische krachten in het spel waren, werden de stapelwolken echter plotseling door een onzichtbare macht vanuit het noordoosten verdreven en waren er al snel alleen maar heel kleine wolkenflardjes te zien die uiteindelijk ook oplosten. Zo verliep de namiddag dan toch nog in zonnige omstandigheden, al had de onzichtbare kracht geen invloed op de wind die onverminderd met brute kracht op onze onderkoelde lichamen bleef inbeuken. Het kwik bleef steken op 16,1 graden. Kort voor zonsondergang zwakte de wind af en voelde het weer wat warmer aan in de zon, maar eens deze onder was stond daar weer een erg snelle afkoeling tegenover waardoor terrasjes doen toch wel het laatste was dat in ons opkwam ondanks de zuiders ogende azuurblauwe hemel. Hoewel, neerslagtotalen opmeten zou ook niet meteen in ons opkomen want net als de voorbije dagen kwamen we op 0,0 mm uit en krijgt de traditionele voorjaarsdroogte steeds meer vorm.

Maandag, 18 april 2016

Daar waar we de voorbije jaren rond deze tijd al eens bruine of gele grasperken te zien kregen, waren er dat nu voor de verandering eens witte bij minima van -0,6 graden. Toch was de nachtvorst niet algemeen, het bleef beperkt tot wat verspreide witte vlekken terwijl de dauwdruppels daar rond vloeibaar bleven. Daarna werd alles al snel vloeibaar want er hing nauwelijks bewolking en de zon kon dan ook het beste van zichzelf geven in de nog steeds heldere, transparante poollucht. Wie daar van wilde genieten moest echter snel zijn want er werden stapelwolkjes gevormd die zich na korte tijd gingen uitspreiden tot massieve Stratocumulusvelden. De zon kregen we maar nauwelijks te zien en het werd een grijze en kille dag met temperaturen die op 13,8 graden bleven steken. Er stond ook een erg kille noordwestenwind die het er niet bepaald gezelliger op maakte. Tegen de avond vielen er dan toch weer wat gaatjes in de bewolking al was de bovenlucht nu veel fletser geworden door dunne Cirrostratus terwijl de contrasten aanzienlijk afnamen. Toch bleef de lucht erg transparant waardoor we een zeer goed zicht in horizontale richting bleven houden. Tijdens de avond stroomde er dan toch vochtigere lucht binnen waardoor het op alle niveau's en in alle richtingen nevelig werd met teruglopende zichtbaarheden. Dit alles was overigens niet de voorbode van een regenzone want de bewolking nam niet verder toe tijdens de avonduren en in de lagere niveau's zagen we de Cumulus - en Stratocumulus bewolking verder oplossen. Dit gaf de afkoeling echter vrij spel waardoor we de krabbertjes maar beter standby konden zetten voor morgenochtend. Neerslag is er niet aan te pas gekomen dus veel zal er van die 0,0 mm niet kunnen aanvriezen in het ergste geval.

Dinsdag, 18 april 2017

We zagen de eerste schemering nog in een heldere hemel aanbreken terwijl het onder de open hemel al is afgekoeld tot een erg frisse 3,6 graden. Maar de buiencluster die we gisteren op de satellietbeelden reeds zagen bereikte ons, en toen ging het heel snel van een heldere naar een betrokken hemel die vol met Cirrus densus en Stratus fractus zat. de regen liet ook niet lang op zich wachten en deze had een buiig karakter met af en toe flinke stortregen en op andere momenten alleen wat fijn gemiezer. Van statige buienluchten die zich tegen diepblauwe uitspansels aftekenden was er echter geen sprake daar het geheel van de buien reeds veel te veel was geclusterd en meer de eigenschappen van een klassieke regenzone had aangenomen. Halverwege de voormiddag ging dat gelukkig al de goede kant op en kwamen we ten noorden van de buiencluster terecht waar heldere polaire lucht binnenstroomde die doorspekt was met talloze kleine buienwolken. Plaatselijk kwam het daarbij tot winterse buien die vooral in Nederland uit smeltende sneeuw en hagel bestonden, maar zoals dat gewoonlijk bij buien gaat, bleef het op andere plaatsen droog en waren de weersverschillen op korte afstand zeer groot. De lage temperaturen waren echter op alle plaatsen (behalve binnen dan) een constante want het kwik haakte reeds af bij 13,2 graden terwijl er een erg gure noordenwind stond. Op het einde van de namiddag werden de opklaringen veel breder tussen de wolken door en zwakte de wind ook wat af waardoor het dan toch nog eventjes genieten was van de aprilzon die in de kraakheldere, diepblauwe lucht het beste van zichzelf kon geven. Natuurlijk bleef dit niet duren, want tegen zonsondergang stond daar een ferme afkoeling tegenover onder de nog steeds open hemel bij een verder afzwakkende wind. Het ziet er naar uit dat het plaatselijk tot flink wat nachtvorst zal komen en we morgenochtend in een wit berijpte wereld zullen ontwaken. Voorlopig was de omgeving echter nog ijsvrij en we sloten de dag af met een neerslagtotaal van 0,0 mm in Malderen.

Woensdag, 18 april 2018

Ondanks de heldere hemel was het zacht met minima van 10,1 graden. Er waren enkele sluierwolkjes en Altocumulusbankjes te zien terwijl de velden met fraaie nevelslierten werden gesierd. Daarna maakte een brandende zon haar opwachting en was er buiten die sluierwolken enkel een heldere hemel te zien. Het warmde op tot een zwoele 25,5 graden terwijl de wind uit zuidelijke richtingen kwam. Tijdens de avond koelde het nauwelijks af waardoor we een avond beleefden die zelfs in het putje van de zomer zeldzaam is. Door de aanwezige Cirrusveldjes werd de zonsondergang in fraaie oranjetinten gehuld waarna we onder dezelfde omstandigheden het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. 

Donderdag, 18 april 2019

 Het was nog steeds helder en het voelde klam aan in een bedauwde omgeving bij minima van 6,3 graden. Overdag maakte de klamme vochtigheid plaats voor luchtige, droge warmte en leek het wel zomer toen het kwik hoge toppen scheerde in de namiddag. We haalden maxima van 24,2 graden. Er hing wat sluierbewolking en enkele condensatiestrepen. De Cirrus en Cirrostratusbewolking leek zich in het zuidwesten samen te pakken en wat dichterbij te komen. In het oosten waren aambeeldvormige ijskappen te zien die gezien de oostenwind eventjes hoop brachten op een verlossende regenbui maar al snel bleek het om Cirrus spissatus te gaan want onder die kappen hing blauwe lucht en nog meer droogte. De warmte bleef lang hangen in de avond en hierdoor stak deze prille lentedag al met kop en schouders uit boven de meeste hoogzomerse periodes die we voor de eeuwwisseling gekend hebben. De neerslag deed dat ook maar hiervoor moesten we wel op onze kop gaan staan want met 0,0 mm was dat dus in de andere richting het geval. 

Zaterdag, 18 april 2020

 Na een luidruchtige nacht met een onweer dat net ten noordwesten van ons langs trok, begon de dag zonnig en zacht met minima van 8,1 graden. De lucht was echter gesluierd en in het westen konden we aambeeldvormige contouren ontwaren in die melkachtige lucht. Na een tijdje dreven er Altocumulus castellanus velden binnen en er was duidelijk een zeer krachtige shear te zien waarbij de wolken aan hoge snelheid in verschillende richtingen trokken. De hogere wolken kwamen uit het noordwesten en de lagere uit het zuidoosten. Dit was het werk van een regenzone die vanuit het zuidwesten het land in trok en het duurde dan ook niet lang of het begon aardig te plenzen. De storing was vrij van onweersverschijnselen maar soms vielen er opvallend dikke druppels. na een paar uur werd het weer droog vanuit het zuiden en begon de zon weer voorzichtig tussen de dunner wordende Altostratus bewolking te priemen. Er dreef echter veel Stratus en Stratus fractus bewolking binnen waardoor het overwegend somber bleef en dat zagen we ook aan het kwik dat nu op 17,0 graden bleef steken. Tijdens de avond klaarde het weer op en door het vocht in de atmosfeer verliep de schemering erg kleurrijk. Tegen zonsondergang was er alleen nog wat verspreide fractus bewolking en enkele Cirrusveldjes te zien. 

Zondag, 18 april 2021

Opnieuw heeft het kwik een flinke duik gemaakt en begon de dag in heldere en berijpte omstandigheden met minima van 0,8 graden. Vervolgens konden we een paar uur opwarmen in de krachtige zon maar dan verschenen ze weer: de eerste vormeloze wolkenflardjes die overgingen in Cumulus. Eerst in het noorden en later zowat overal. Maar toch waren de wolkjes slechts beperkt in omvang en kwam het niet verder dan de humilis- vorm waarbij ze rond de middag zelfs weer oplosten. Ze maakten plaats voor een band van Cirrostratus die scherp was afgetekend in het westen met daar vooruitstekend mooie evenwijdige toefjes Cirrus uncinus. Het leek wel een kunstwerkje van de weergoden en de luchtstromingen die met deze wolkenband gepaard gingen waren waarschijnlijk verantwoordelijk voor het oplossen van de stapelwolkjes. Maar de wolkenband rukte niet meer verder op en na een paar uur leek ze zelfs op mysterieuze wijze verdwenen te zijn waarna er terug Cumulus humilis wolkjes ontstonden. Deze zagen er echter eveneens wat apart uit en leken meer uit een soort van afzonderlijke Stratocumulus toefjes te bestaan. Het voelde nog best kil aan ondanks de maxima van 16,6 graden toen de zon daarachter dook. De noordoostelijke wind voerde immers koele, wat schrale landlucht aan. Op de satellietbeelden was te zien dat het inderdaad uitlopers waren van dichtere wolkenvelden die zich ten noorden en noordoosten van ons bevonden, en dus geen klassieke mooiweerswolkjes waren. Hoe dan ook losten ze tegen de avond dan toch nog op en sloten we de dag in heldere omstandigheden af. Het koelde snel af en er was nog steeds niets te zien van de wolkenband die er rond de middag hing. Laat staan neerslag want de pluviometers gaven nog steeds 0,0 mm aan. 

Maandag, 18 april 2022

 Vandaag stond er een weersomslag op het programma die vooral voor meer bewolking zou gaan zorgen de komende dagen. Al zou het vooral bij sluierbewolking blijven en zijn de modellen die zonuren voorspellen hierdoor aan de pessimistische kant. De eerste band van sluierbewolking bereikte ons al snel in de voormiddag en deze bestond uit Cirrus en Cirrostratus. Daarna kwam er een westelijke stroming op gang en werd de lucht weer diepblauw. Korte tijd later verscheen er in het westen weer dikke en geslotren Cirrostratusbewolking maar deze kwam slechts zeer langzaam dichterbij waardoor de zon dan toch weer het beste van zich kon geven. We haalden maxima van 22,2 graden terwijl het tijdens de ochtend ook al niet te koud was met 6,3 graden. Een mix van Cirrostratus en Altostratus zorgde later in de avond voor sfeervolle plaatjes. Al deze bewolking ten spijt hebben we het weer droog gehouden met 0,0 mm als dagtotaal. 

Dinsdag, 18 april 2023

 De bewolking is tijdens de nacht dan toch nog opgelost geraakt waardoor de dag helder van start ging bij 6,2 graden. De omgeving lag er bedauwd bij want de wind is tijdens de nacht weggevallen en de afkoeling kon dus ook haar werk doen. Het duurde echter niet lang of de wind begon weer aan te wakkeren uit oostelijke richtingen terwijl er een aantal Stratocumulusvelden over ons werden gezonden. Het voelde dus meteen een stuk killer aan. Tot overmaat van ramp begonnen er ook Cumuluswolkjes te ontstaan die snel talrijker werden en uiteindelijk bijna het hele luchtruim bedekten met hun rafelig uiterlijk dat nogal wat weg had van Stratus bewolking. De zon wist gelukkig nog een beetje weerwerk te bieden waardoor er na de middag toch weer wat spaarzame opklaringen voorbij kwamen. Tussen de wolkenflarden zagen we nu ook knobbelige toppen van grote Cumuluswolken ontstaan maar dit bleef zonder buiige gevolgen. De schrale oostenwind bleven we echter houden en ook toen de opklaringen tijdens het tweede deel van de namiddag veel breder werden bleef dat zo. Hogere maxima dan 14,2 graden hoefden we dus al niet te verwachten en over de gevoelstemperaturen konden we het maar beter niet hebben. Tijdens de avond klaarde het verder op en verdween alle laaghangende bewolking. In de hogere luchtlagen zagen we nu wel wat Altocumulus en Cirrus voorbij komen die vooral in het zuiden vaak opdoken. De wind zwakte ondertussen wat af en het begon terug flink af te koelen in de droge en heldere lucht. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 18 april 2024

Tijdens de nacht is het verder uitgeklaard en er was vanochtend nog nauwelijks bewolking te zien op wat Stratocumulusveldjes na. Het koelde daarbij af tot 3,1 graden. Deze wolkjes losten eveneens op tijdens de voormiddag maar maakten wel plaats voor stapelwolken die zich in de vochtige lucht begonnen te ontwikkelen. Tegen de middag had de zon het dan ook al erg lastig en tot overmaat van ramp spreidden de stapelwolken zich al snel uit tot Stratocumulus waardoor ze het nog moeilijker kreeg. Volledig betrokken werd het overigens niet maar bij onderkoelde maxima van 12,7 graden was dit toch niet de meest aangename evolutie. Gelukkig was de west- zuidwestenwind zwak en nog gelukkiger begonnen de Stratocumulusvelden er tijdens de late namiddag weer uit te gaan waarna de stapelwolken ook geleidelijk kleiner werden. Zo werd het dan toch nog zonnig en vriendelijk weer al was dit wel het gevolg van een naderende regenzone die vandaag al Cirrostratus over ons stuurde die zich vanuit het noordwesten snel over het luchtruim uitbreidde. We keken binnen het uur al tegen een witte melklucht aan en nog een uur later was alles al overgegaan in grijze Altostratus translucidus met een waterzonnetje. De regen zelf deed er langer over om ons te bereiken en zo konden we het dagtotaal dus nog beperken tot 0,0 mm. Het koelde door de bewolking ook maar langzaam af waardoor we ondanks deze polaire luchtsoort toch nog een vrij zachte nacht beleefden.