Flashback: 7 april in het verleden

Dinsdag, 7 april 2015

Dichte Cirrusbewolking uit een warmtefront is afgelopen nacht over de Benelux getrokken. Deze zorgde ervoor dat het op veel plaatsen vorstvrij bleef, maar Malderen lag net ten zuiden van de wolkengrens waardoor het alsnog stevig is afgekoeld. Het kwik kwam uit op -1,4 graden en we zagen deze lentedag in een wit berijpte winterwereld van start gaan. Onder een krachtige zon smolt het ijs al snel weg en net als gisteren stond er weinig wind (uit noord- noordoostelijke richtingen) zodat het aangenaam toeven was in de buitenlucht. We haalden maxima van 15,8 graden en er stond een nauwelijks voelbare wind uit veranderlijke richtingen met een lichte voorkeur voor het zuiden. Tijdens de namiddag ontstond er in het noorden een grijsachtige waas die waarschijnlijk de uitloper was van de velden laaghangende bewolking en mist die een groot deel van Nederland plaagden. Er hing ook erg veel sluierbewolking in die richting. Tijdens de avond dreven er erg fijn geribbelde Stratocumulus en Altocumulus velden binnen die voor een sfeervol uitzicht zorgden bij zonsondergang. Van neerslag bleven we de hele dag gespaard waardoor we terug met 0,0 mm konden afsluiten.

Donderdag, 7 april 2016

Het was vanochtend ijzig koud bij minima van 4,7 graden en een goed voelbare naar noordwestelijke richtingen geruimde wind. Wel konden we genieten van opklaringen en bijhorende zonneschijn al waren de vier Cumulonimbuswolken die in het noordoosten voorbijmarcheerden de boodschappers van een minder zonnig en vochtiger weertype. Tijdens de voormiddag plopten er overal stapelwolkjes tevoorschijn met een rafelig uiterlijk (fractus) en uiteindelijk moest de zon zich steeds vaker gewonnen laten geven. Voorlopig bleven we hier nog gespaard van regen en was het vooral de gure wind waar we moesten tegen opboksen. Tegen de middag sloeg het weer ook in Brussel bliksemsnel om en was het verschil tussen de stabiel ogende stapelwolken en wolkenflarden met de van Cumulonimbi en Cirrus densus wemelende diepblauwe voorjaarslucht bijna onwezenlijk te noemen. We kregen met felle buien te maken waar ook hagel in voorkwam al is niet duidelijk welke weersingrediënten te Malderen in onze lenteschotel verwerkt zaten. In ieder geval was ze goed voor een neerslagtotaal van 1,3 mm en zal die schotel bij maxima van slechts 12,3 graden zeker niet bederven. En over het decor hadden we ook niet veel te klagen met de fraaie voorjaarsluchten en schitterende wolkenlandschappen, kortom een klassieke voorjaarsbuiendag uit de schoolboekjes. Tijdens de avond werd de atmosfeer stabieler en dreef er Stratocumulus bewolking binnen waardoor de meeste camera's weer in de tas/vestzak verdwenen en we terug onze hangende hoofden en herfsthumeur mochten bovenhalen. De zon liet het afweten terwijl de kilte extra in de verf werd gezet door de gure wind. Het leed werd na een tijdje verzacht toen er toch weer wat opklaringen begonnen binnen te drijven, maar het leek erop dat de ziel van de weergoden er min of meer uit was daar we nu slechts een paar lichte spetterbuitjes te zien kregen die slechts onbeduidende schaduwen waren tegenover hun machtige soortgenoten die alles tijdens de namiddag hebben kunnen beheersen.

Vrijdag, 7 april 2017

Het is tijdens de nacht helder gebleven waardoor het kon afkoelen naar minima van ... graden. Daarna maakte een veelbelovende heldere hemel haar opwachting, maar die belofte werd blijkbaar niet waargemaakt want vanuit het oosten kwamen opeens roetzwart gekleurde nevels opzetten die weinig goeds betekenden voor de lenteliefhebbers. Daarna ging het allemaal zeer snel en voor we doorhadden wat er gebeurde zaten we weer onder een somber, winters ogend Stratusdek gevangen dat weinig intentie leek te tonen om weer haar biezen te pakken. Gelukkig voor de lenteliefhebbers was dit maar een tijdelijke situatie want na een paar uur klaarde het weer op vanuit het westen waarbij we de bewolking zagen overgaan in Stratocumulus en Stratus fractus. Deze loste verder op en wat er nog van overbleef ging over in mooiweerswolkjes terwijl er in de hogere luchtlagen wat condensatiestrepen van vliegtuigen zichtbaar waren. Het warmde op tot ... graden bij een zwak noordwestelijk briesje en naar de avond toe werd het helemaal helder op de eerdergenoemde hoge bewolking na. Het bleef tamelijk zacht en we sloten opnieuw af met een neerslagtotaal van 0,0 mm waardoor de droogte steeds meer vorm begint te krijgen.

Zaterdag, 7 april 2018

Ondanks de open hemel is het niet meer tot vorst gekomen en waren de minima zelfs aan de zachte kant met 10,6 graden. Daarna sloegen we de lente gelijk over en steeg het kwik naar een bijna ongeloosfwaardige 21,4 graden. De wind kwam uit zuidoostelijke richtingen en er werd droge landlucht aangevoerd waardoor er geen wolken meer werden gevormd op een enkele kleine Cumulus na. Tijdens de namiddag verscheen er wel Cirrus vanuit het zuidwesten en tegen de avond kreeg deze gezelschap van Altocumulus lenticularis en Stratocumulusvelden waardoor de eerste roestplekken op het zomerblazoen een feit waren. Maar niettemin werd het een zachte avond en konden we lang nagenieten van de zomerse verwennerij op een terrasje of in de tuin. De opkomende bewolking had geen verdere gevolgen waardoor we terug 0,0 mm konden bijschrijven en na zonsondergang klaarde het zelfs weer gedeeltelijk op. 

Maandag, 8 april 2019

 De dag begon somber en kil ondanks de hoge minima van 9,3 graden. De bewolking bestond uit Stratus en volgens de satelliet hing daar nog vanalles boven waardoor er maar weinig licht tot op de begane grond kon doordringen. Het leek wel een sombere midwinterdag en er viel af en toe zelfs wat fijne motregen. Dat er Nederlanders in de zon lagen te bakken bij twintig plussers, klonk dan ook ongeloofwaardig voor de doorsnee Londerzeelenaar en de uren daarop veranderde er niets. Pas halverwege de namiddag werd de bewolking dunner en zagen we opeens de zon in een hemel die zo flets was dat de opklaringen ongemerkt het hele luchtruim hadden ingepalmd. Er was nu alleen Altocumulus floccus te zien, een onweersverklikker en het was dan ook geen toeval dat de overgang van somber naar zonnig al met een eerste regenbui gepaard ging die echter niet meetbaar was. Daarna kwam de bewolking weer even ongemerkt opzetten en het kwik heeft dus nauwelijks kunnen profiteren zodat we op 13,6 graden zijn blijven steken. Gelukkig stond er nauwelijks wind op een zwak zuidoostelijk zuchtje na maar of we daar nu vrolijk van moesten worden is een ander verhaal. Want het was net hierdoor dat de Stratuswolken zo goed in hun vel zaten en er zat ook zeer veel fijn stof in de lucht waardoor we plaatsen als Kathmandu en Peking in verlegenheid brachten qua luchtkwaliteit. De weergoden probeerden met hun sarcastische humor die vuile lucht schoon te spoelen met een nieuw regenbuitje dat een zestal druppels achterliet kort na zonsondergang, en dat de planten achterover lagen kwam dan ook eerder van de droogte dan door het lachen. Later op de avond begon het dan toch nog serieus te regenen waarbij de intensiteit opvallend hoog was en met dikke druppels, wat voor een aparte sfeer zorgde in de nevelige omgeving. De neerslag had een licht buiig karakter maar deze buien waren ondertussen reeds gestript van alle onweersverschijnselen die er volgens de radar een paar uur eerder nog hebben in gezeten. Niettemin was het nog genoeg om het dagtotaal op 4,7 mm te brengen, wat waarschijnlijk het laatste is dat we voor een lange tijd aan neerslag zullen gezien hebben. 

Dinsdag, 7 april 2020

 Ondanks de frontpassage gisteren was het vandaag weer stralend zomerweer met uitgestrekte blauwe luchten en ononderbroken zonneschijn. Hoewel, er waren wat verschillen want de wind die eerst uit veranderlijke richtingen kwam, had overdag een noordoostelijke component, en er dreef ook wat sluierbewolking voorbij. De minima zijn met 4,9 graden nog verrassend laag uitgekomen maar overdag haalden we vlot maxima van 20,4 graden. In de schaduw voelde het echter nog wat frisjes aan, zeker tijdens de voormiddag met die frisse minima in ons kielzog. Vanuit het westen dreef er meer sluierbewolking binnen en de condensatiestrepen van vliegtuigen losten ook niet meer op, waarbij opviel dat ze tot zeer dikke strepen uitsmeerden. De zon ging in sfeervolle kleuren onder en de wind ging nu helemaal liggen waardoor het ook tijdens de avond nog aangenaam toeven bleef in de buitenlucht. De pluviometers bleven ondertussen werkloos met 0,0 mm als dagtotaal. 

Woensdag, 7 april 2021

Een groep met geclusterde buien, behorende bij een CAD- systeem zorgde tijdens het tweede deel van de nacht voor behoorlijk intense sneeuwval. Tegen de ochtend oogde de omgeving diepwinters met een laagje van enkele centimeters want bij minima van -0,8  graden verliep de smelt een stuk langzamer dan wat er bij kwam door de sneeuwval.  Maar tegen de voormiddag begon de fut eruit te gaan en werd het geleidelijk droger terwijl de machtige lentezon dwars doorheen het wolkendek de afsmelt versnelde. Tegen de middag was er op een lokaal hoopje sneeuw niets meer te zien van het winterse geweld dat zich afgelopen nacht heeft afgespeeld. Althans visueel niet want het bleef buitengewoon guur aanvoelen met een snijdende noordenwind en temperaturen die ook midden op de dag niet boven 6,7 graden kwamen. Op het einde van de namiddag werd het wat vriendelijker en begonnen er opklaringen te ontstaan in een Stratocumulusdek waarin de buienwolken zich eveneens slechts tot deze wolkensoort uitspreidden. Eerst waren er hier en daar nog neerslagstrepen te zien maar het begon hoe langer hoe meer over te gaan in een vredig en stabiel ogend wolkenlandschap. Tijdens de avond begon het invallende licht ook een rustgevende warme tint te vertonen wat deels veroorzaakt werd door sluierbewolking die binnendreef. De overige bewolking loste echter steeds verder op en brede opklaringen maakten vanuit het noorden hun intrede waardoor het behoorlijk ging afkoelen. Dit werd ook nog eens danig versneld door het afzwakken van de wind en de enigen die het tegen het einde van de avond nog warm hadden waren de fruittelers die zich behoorlijk in het zweet werkten om hun volgende oogst van een witte dood te redden. Het neerslagtotaal was onduidelijk daar er zowel sneeuwresten van gisteren als neerslag van vandaag bijeen gemengd in de pluvio is terecht gekomen. In elk geval gaf de teller 3,2 mm aan. 

Donderdag, 7 april 2022

De volgende regenzone heeft ons tijdens de nacht weten te bereiken, en naast neerslag en zachte lucht had die vooral een fors windveld bij zich. Toch zorgde dit voor een intenser lentegevoel dan anders want nu hoorden we zowel de vogels als de windvlagen uit volle borst fluiten. En de zachte minima van 7,6 graden hielpen daar voor een stuk aan mee. Hoewel de weermodellen een ware zondvloed berekenden met neerslagtotalen van tientalen liters, was er toch nog ruimte voor droge perioden en daarin zagen we erg chaotische wolkenluchten die met Altostratus, Stratocumulus en gitzwarte flarden Stratus fractus gevuld waren. Deze bewolking kwam na een droog intermezzo weer snel opzetten vanuit het westen en dit was de voorbode van het koufront dat als een smalle maar actieve buien lijn van noordwest naar zuidoost trok. Achter deze buienlijn ging het snel weer opklaren maar nu kwamen we in een erg venijnig windveld terecht en kwam het weer tot stormachtige toestanden waarbij het op sommige plaatsen zelfs tot schade kwam. Ook in Malderen was er flink wat overlast door het stormweer en menig pendelaar trof tot zijn of haar verrassing een ware ravage aan bij thuiskomst. Hier en daar waren bomen ontworteld en daar waar tuinmeubelen buiten stonden mochten we alles weer gaan bijeen zoeken bij de buren en in sommige gevallen zelfs in een dorp verderop. Het contrast tussen de ravage en de vriendelijke lucht met stapelwolkjes was weer erg groot. In het zuiden en zuidoosten waren ook wat Cirruswolken en Stratocumulusveldjes te zien die nog aan het wegtrekkende koufront gelinkt waren. Af en toe trok er ook een zone met verwaaide Cirrus voorbij die van een afgestorven buienwolk afkomstig leek te zijn. Er stroomde koelere lucht binnen al werden de maxima door de vroege passage van het koufront ook al vroeg bereikt met 13,3 graden. De wind bleef ook na zonsondergang nog een tijd flink doorrazen waardoor er door luchtmening nog niet voor vorst valt te vrezen. Het koufront bleek goed te zijn voor een neerslagtotaal van 6,3 mm. 

Vrijdag, 7 april 2023

 De dag begon grijs en kil bij temperaturen die naar 5,7 graden zijn gezakt. De bewolking bestond uit Stratus, Stratocumulus en Cumulus fractus. Hierin vielen tijdens de voormiddag een aantal gaten waardoor we uiteindelijk de zon weer te zien kregen. Maar er ontstonden ook al snel buien die door deze zon getriggerd werden. En tot overmaat van ramp was er ook nog eens een temperatuursinversie die de opbollende buienwolken liet uitspreiden tot Stratocumulus velum. Kortom, het ideale recept om er alweer een sombere en kille dag van te maken waarbij we de zon tijdens de namiddag nog maar nauwelijks te zien kregen. Af en toe viel er nog een buitje maar veel stelde het niet meer voor en al zeker niet in vergelijking met gisteren. Bij een naar het noorden draaiende wind was het ook geen wonder dat de temperaturen terug op een vrij frisse 11,4 graden bleven steken. Langzaam maar zeker werd de lucht stabieler waardoor de drogere perioden steeds langer duurden en er zowaar een korte neiging van de zon om door te breken kwam. De bewolking bleef echter terugkomen waardoor de dag even somber eindigde als ze begonnen was. De buien bleken goed te zijn voor een dagtotaal van 0,6 mm. 

Zondag, 7 april 2024

We bevonden ons nog steeds onder de dikke sluierwolken nadat we een zachte nacht met minima van 13,3 graden achter de rug hadden. Er dreven ook Stratocumulusvelden voorbij die het de zon moeilijk maakten. Maar vanuit het zuidwesten werd de lucht blauw en op de satellietbeelden was mooi te zien hoe we net ten westen van het golvende front kwamen te liggen. De aangevoerde lucht was hierdoor van een minder warme oorsprong maar de zon was nu een stuk intenser waardoor het zeker in een veranda juist warmer werd dan gisteren. De aangevoerde lucht was vochtig en hierdoor ontstonden er na vrij korte tijd Cumuluswolkjes waar de zon af en toe achter wegdook. Op een gegeven moment waren die erg talrijk en met de nog steeds goed voelbare zuidwestenwind erbij voelde het zelfs frisjes aan ondanks de nog erg hoge temperaturen tot 20,4 graden. Tijdens de namiddag was er tijdelijk meer ruimte voor de zon toen de stapelwolken weer gingen oplossen. Het werd tijdelijk zelfs bijna helemaal helder en de hemel kleurde azuurblauw. Doch plots verschenen er uit het niets plakken dichte Cirrus en Cirrostratus die erg veel op de ijskappen van buienwolken leken. Er hingen ook Altocumulus castellanus wolken onder en er ontstonden terug vrij grote stapelwolken tussen. Het leek er dus op dat de onweersliefhebbers onder ons zich mochten opmaken voor elektrische verwennerij. Doch het omgekeerde bleek al snel waar te zijn, het overtrok met de ijskapbewolking die geleidelijk overging in Altostratus waar Cumulus en pannus onder hing. Er vielen ook wat druppels uit zonder dat het veel voorstelde en er stak een kille zuidwestenwind op. Binnen de kortste keren zaten we dus weer met de grijze en koude somberheid opgezadeld waarmee we de voorbije maanden al in het lang en breed kennis konden maken. Veel verandering kwam er niet meer in al ontstond er kort voor zonsondergang plots nog een band van opklaringen in het westen waardoor we de grijze omgeving plots eventjes in goudgeel zonlicht zagen baden. Zeker in combinatie met de donkere wolken boven ons en de kersenbloesems die erin oplichtten zag dit schouwspel er buitenaards uit. De duisternis keerde daarna echter snel weer en later op de avond kregen we terug met perioden van regen te maken die soms redelijk intens waren. Deze vulden het neerslagtotaal verder aan tot 1,2 mm.