Flashback: 8 april in het verleden

Woensdag, 8 april 2015

We begonnen de dag met wat verspreide Stratocumulusvelden in een rustieke atmosfeer met zachte kleuren. Deze bewolking loste weer op maar tegen de middag werden er voop stapelwolken gevormd die voor een typische zomerlucht zorgden. De minima deden nochtans niet aan dat seizoen denken met 0,7 graden. Overdag was het dan weer een ander verhaal want de zon was al erg krachtig en het warmde moeiteloos op tot aangename maxima van 15,9 graden. De stapelwolken kregen flinke afmetingen al bleven buien uit en was er ook dan nog ruimte voor flinke zonnige perioden. Tegen de avond losten de stapelwolken weer grotendeels op tot er wat verspreide restjes Stratocumulus bewolking overbleven. De zwakke zuidenwind viel weg en het koelde tamelijk snel af toen we onder de helder wordende hemel het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.

Vrijdag, 8 april 2016

De dag maakte alvast een veelbelovende start met een strakke blauwe hemel en enkel in het oosten Altostratus bewolking. Het was frisjes met minima van 4,4 graden. Toen we enkele ogenblikken later nog eens naar die mooie heldere hemel keken, bleek die nu opeens grijs te zijn. Neen, we zijn niet kleurenblind en lijden ook niet aan hallucinaties; het was Stratusbewolking die zich op zeer korte tijd wist te ontwikkelen in de met vocht verzadigde atmosfeer. Tot grote frustratie van de lenteliefhebbers onder ons was deze bewolking niet van plan om even snel op te lossen als die was tevoorschijn geplopt, en viel de hele voormiddag in het water waarbij het gelukkig wel droog bleef. Pas naar de middag toe begon de bewolking in Stratus fractus over te gaan zodat er weer een aantal opklaringen in ontstonden, waarbij we de maxima van 14,4 graden haalden bij een zwak westelijk briesje. In de hogere luchtlagen was ondertussen Cirrostratus bewolking te zien maar dan moest je wel vlug zijn want er kwamen Cumuluswolken tevoorschijn die alles weer afdekten toen ze zich tot Stratocumulus uitspreidden. Daarna ontstonden er weer opklaringen en zagen we opeens dat die Cirrostratus eigenlijk Cirrus densus bleek te zijn, en er waren dus weer buien in het land. Deze zorgden tijdens de late namiddag en avond voor vlagen van lichte regen al stelde het niet echt veel voor. Het neerslagtotaal is dan ook beperkt gebleven tot 0,4 mm.

Zaterdag, 8 april 2017

Na een rustige nacht waarbij het is afgekoeld tot ... graden hing er vanochtend Stratus fractus bewolking die geleidelijk overging in vormeloze Cumulusachtige wolkendotten. Deze losten geleidelijk op toen er drogere lucht binnenstroomde vanuit het oosten en de nevelig aandoende blauwe hemel werd ook steeds dieper blauw. Het kwik liep op naar aangename maxima van ... graden terwijl er een zacht zuidoostelijk briesje stond. Tijdens de late namiddag en avond was er dus geen bewolking meer te zien en dankzij een naar het zuiden ruimende stroming werd er ook zachtere lucht aangevoerd waardoor de afkoeling tijdens de avond werd afgeremd. Desondanks ging het onder de open hemel al snel erg kil aanvoelen. De gewoontegetrouwe grote afwezige was ook vandaag de neerslag waardoor we terug blindelings 0,0 mm konden optekenen als dagtotaal.

Zondag, 8 april 2018

Vanochtend leek het definitief voorbij te zijn met de zomergenoegens en maakte een betrokken hemel van Stratocumulus en Altostratus haar opwachting. Wel was het zacht met minima van 11,3 graden. In het westen van het land kwam het tot regen al hield deze niet lang aan ondanks de dikke druppels die vielen. Door al dat vocht werd het klam en broeierig maar na een tijdje klaarde het opeens weer op vanuit het zuiden en sloeg het weer compleet om van somber en mistroostig naar hoogzomers (voor het gevoel dan toch). Het warmde op tot 24,0 graden en de resterende bewolking bestond uit Altocumulus castellanus en Cirrostratus wat voor een onstabiel zomers sfeertje zorgde. Het voelde bij momenten ook drukkend aan. Tijdens de avond zorgde deze wolken in combinatie met dunne Stratocumulusvelden die nu binnendreven voor een leuke avondsfeer in het zachte licht. Het bleef lang aangenaam toeven in de buitenlucht en het neerslagtotaal van 0,0 mm wees erop dat de West-Vlaamse regen dan toch niet of nauwelijks naar het oosten is kunnen oprukken. 

Maandag, 8 april 2019

 De dag begon somber en kil ondanks de hoge minima van 9,3 graden. De bewolking bestond uit Stratus en volgens de satelliet hing daar nog vanalles boven waardoor er maar weinig licht tot op de begane grond kon doordringen. Het leek wel een sombere midwinterdag en er viel af en toe zelfs wat fijne motregen. Dat er Nederlanders in de zon lagen te bakken bij twintig plussers, klonk dan ook ongeloofwaardig voor de doorsnee Londerzeelenaar en de uren daarop veranderde er niets. Pas halverwege de namiddag werd de bewolking dunner en zagen we opeens de zon in een hemel die zo flets was dat de opklaringen ongemerkt het hele luchtruim hadden ingepalmd. Er was nu alleen Altocumulus floccus te zien, een onweersverklikker en het was dan ook geen toeval dat de overgang van somber naar zonnig al met een eerste regenbui gepaard ging die echter niet meetbaar was. Daarna kwam de bewolking weer even ongemerkt opzetten en het kwik heeft dus nauwelijks kunnen profiteren zodat we op 13,6 graden zijn blijven steken. Gelukkig stond er nauwelijks wind op een zwak zuidoostelijk zuchtje na maar of we daar nu vrolijk van moesten worden is een ander verhaal. Want het was net hierdoor dat de Stratuswolken zo goed in hun vel zaten en er zat ook zeer veel fijn stof in de lucht waardoor we plaatsen als Kathmandu en Peking in verlegenheid brachten qua luchtkwaliteit. De weergoden probeerden met hun sarcastische humor die vuile lucht schoon te spoelen met een nieuw regenbuitje dat een zestal druppels achterliet kort na zonsondergang, en dat de planten achterover lagen kwam dan ook eerder van de droogte dan door het lachen. Later op de avond begon het dan toch nog serieus te regenen waarbij de intensiteit opvallend hoog was en met dikke druppels, wat voor een aparte sfeer zorgde in de nevelige omgeving. De neerslag had een licht buiig karakter maar deze buien waren ondertussen reeds gestript van alle onweersverschijnselen die er volgens de radar een paar uur eerder nog hebben in gezeten. Niettemin was het nog genoeg om het dagtotaal op 4,7 mm te brengen, wat waarschijnlijk het laatste is dat we voor een lange tijd aan neerslag zullen gezien hebben. 

Woensdag, 8 april 2020

 De minima zijn weer wat hoger uitgekomen met 8,4 graden en dat was natuurlijk geen wonder want we kwamen in een versterkt transport van subtropische lucht terecht. Het kwik schoot dus meteen weer de hoogte in en we kwamen uit op een bijna zwoele 23,7 graden. Er vormden zich stapelwolken tijdens de namiddag, en het waren er voor het eerst van het soort dat zomerse sfeer en warmte uitstraalde. Sterk gekartelde Cumuluswolken met hoge basissen in een lichtjes heiige maar toch nog heldere hemel terwijl de zuidoostelijke wind aangenaam warm aanvoelde. Er was een overvloed van licht en het leek wel alsof we reeds de zomerzonnewende genaderd waren. Het waren echter diezelfde stapelwolken die juist koeler weer aankondigden en daarvan zagen we tijdens de avond al de eerste tekenen toen de wind naar het noordwesten ruimde. Maar toch veranderde dit nog niets aan de warmte die ook tijdens de avond lang bleef hangen en daarmee zelfs de meeste avonden in het putje van een klassieke zomer 30 jaar geleden liet verbleken. De wind ging ondertussen volledig liggen wat de zwoelte nog meer tot haar recht liet komen. De stapelwolken trokken weg naar het oosten en losten op terwijl de avond in zachte kleuren met een onzacht neerslagtotaal van 0,0 mm ten einde liep. 

Donderdag, 8 april 2021

De dag begon zwaarbewolkt en kil maar van de ijzige dood van de fruitbloesems zijn we dankzij de Stratocumulusbewolking dan toch gespaard gebleven. Deze wist ons nog net op tijd een reddingsboei toe te werpen en het kwik op 0,1 graden tot staan te brengen. Wat zich vlakbij de grond bevond is bij deze temperaturen waarschijnlijk wel verdronken. Het wolkendek was gebroken waardoor er af en toe een streepje zon doorkwam en er van somberheid dus niet veel sprake was.  Overdag ontstond er wat rafelige Cumulusbewolking tussen waardoor de opklaringen als het ware werden dicht gemetst maar gelukkig raakten de weergoden al snel door hun voorraad mortel heen waardoor het wolkendek niet meer verder werd aangevuld en de opklaringen gestaag terrein wonnen. Al snel werd duidelijk waar deze evolutie vandaan kwam want in de hogere luchtlagen zagen we Cirrus binnendrijven die overging in Cirrostratus en het was de advectie die hiermee gepaard ging die de lagere bewolking opruimde. Tegen de avond zat gans het luchtruim ermee vol en het zorgde voor een erg mooie sfeer zodat de weerfotografen nog eens aan het werk konden. Als hun batterijen nog niet leeg waren door de unieke sneeuwtaferelen en buienluchten van de afgelopen dagen tenminste. Warme schemeringskleuren bleven niettemin uit en ook op gebied van temperatuur viel er niet veel warmte te zoeken want ondanks de zon bleef het kwik steken bij 11,4 graden. Hier en daar was nog een hoopje sneeuw te vinden dat het tot het einde van de dag wist uit te zingen. Neerslag is er niet meer aan te pas gekomen en dus mochten de pluviometers nog eens een rustdagje inlassen met 0,0 mm als resultaat. 

Vrijdag, 8 april 2022

We werden vandaag grotendeels gespaard van een volgende  waterbom  die zich met de Lage Landen zou gaan bezig houden. Deze keer lag het zwaartepunt immers net ten zuiden van ons en terwijl Nederland kon genieten van een zonnige dag bleef het in Malderen beperkt tot Altostratusbewolking waaruit geen neerslag viel. Door deze bewolking bleef het wel erg kil al waren de minima positief met 5,3 graden, maar gelukkig was de westelijke wind niet meer zo brutaal als gisteren. Rond de middag verschenen er valstrepen onder de bewolking en leek het alsof we hier in Malderen alsnog een veeg uit de pan zouden krijgen maar uiteindelijk verdampte al deze neerslag voor deze de grond kon bereiken. Op de satellietbeelden zag het er indrukwekkend uit met het contrast tegenover de opklaringen in Nederland en een actieve neerslagzone in het zuiden van het land terwijl we nog iets verder naar het zuiden een lijn van onweersbuien zagen. Dit was niet zo verwonderlijk want de temperatuurverschillen net ten zuiden van Luxemburg waren zo groot dat het aan de ene kant van de onweerslijn maar net boven het vriespunt kwam en aan de andere kant bijna twintig graden. Dit was ook voor een stuk de motor achter deze depressie die ons de hele tijd met Altostratusbewolking opzadelde. In Malderen lag het kwik overigens weer iets hoger met 11,4 graden omdat er geen koeling door neerslag was. Tegen de avond begon de wolkenband naar het zuidoosten te kantelen en kwam de zon er in matglasversie door terwijl er in de resterende bewolking fraaie schemeringskleuren ontstonden. Deze waren overigens maar voor enkele minuten zichtbaar want de zon moest echt in de exact juiste hoek schijnen om via een heel smalle gordel van opklaringen in het noordwesten net die wolkenmuur in het zuidoosten te kunnen aanschijnen. Later op de avond begon de bewolking verder uit te dunnen en werd de hemel dus voldoende open om een versnelde afkoeling toe te laten. Desondanks wist er nu af en toe een buitje doorheen te glippen waardoor het zeker in het begin van de avond af en toe wat ging regenen. Bij deze buitjes viel trouwens op dat ze zich pal van noord naar zuid bewogen terwijl alle andere bewolking van de depressie net van west naar oost ging. En dit terwijl er maar weinig hoogteverschil was tussen beide wolkengroepen. De buitjes bleken uiteindelijk goed te zijn voor een neerslagtotaal van 0,3 mm. 

Zaterdag, 8 april 2023

 De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen waardoor de dag grijs van start ging onder Stratus en Stratocumulus. Wel was het droog ondanks waarschuwingen die werden gegeven voor plaatselijke neerslag. De bewolking hield de temperaturen op peil, het werd niet kouder dan 6,4 graden. Overdag werkte ze natuurlijk averechts, althans in de voormiddag toen ze geen enkele ruimte liet voor ook maar het kleinste zonnestraaltje. Na de middag begon het dan toch nog voorzichtig op te klaren en zagen we een zachtblauwe lucht tevoorschijn komen tussen velden van Stratocumulus en Cumuluswolken die zich daartussen vormden. Het kwam erg nevelig over met fletse kleuren maar het was een verademing om de zon terug te kunnen zien. En er stroomde ook wat zachtere lucht binnen wat in combinatie met die zonneschijn het kwik weer naar 14,6 graden kon duwen. De bewolking bleef wel nog minstens de helft van het luchtruim bedekken en de noordoostelijke wind speelde ook nog niet in ons voordeel om meer warmte in Malderen te krijgen, al naderen we nu stilaan de periode waarin dat wel zo zal zijn. Neerslag is er vandaag niet aan te pas gekomen waardoor we terug met 0,0 mm afsloten als totaal.

Maandag, 8 april 2024

Tijdens de nacht kwam het nog verschillende keren tot regen maar al snel werd het terug droger en dreven er zelfs brede opklaringen binnen. Bij de eerste schemering was er bijna geen bewolking meer te zien. De temperaturen zijn bij dit alles naar 10,9 graden gezakt en door de combinatie van windstilte en vocht werd er overvloedig veel dauw gevormd wat voor een sfeervolle ochtendsetting zorgde. Vanuit het zuiden kwamen er echter al snel Cirrostratusvelden en Altocumulus opzetten in verschillende vormen en formaten waardoor we de zon dan toch nog niet meteen te zien kregen ondanks de bijna heldere start.   Deze bewolking bleef ons samen met Stratus fractus en wat Stratocumulus en Altocumulus gezelschap houden al was er af en toe toch nog ruimte voor een streep zonneschijn waarin het zeker rond de middag nog best zwoel aanvoelde bij maxima van 21,4 graden. Er stond bovendien nauwelijks wind en de zuchtjes die er wel waren, kwamen uit zuidoostelijke richtingen. Halverwege de namiddag ging het er dreigender uitzien en zagen we afzonderlijke plakken Cirrus spissatus die deels verweven leken te zitten met Stratocumulusvelden die er onheilspellend donker uitzagen. Er ontstonden ook rafelige stapelwolken onder en ook viel op dat de zuidoostelijke stroming aan de beweging van de wolken te zien naar het zuidwesten tot westen ruimde met de hoogte, een situatie die in de VS wel menig tornadowaarschuwing zou hebben uitgelokt. De eerste uren bleef het nog bij die onheilspellende windschering terwijl het voor de rest rustig was met veel zonneschijn en fraaie Altocumulus floccus en castellanusveldjes waartussen wat Cirrus en Cirrostratus hing. Maar na zonsondergang konden we in het zuidwesten de eerste bliksemflitsen zien van de gevreesde supercellen die zich in het naderende koufront hebben ontwikkeld. De bliksemactiviteit was hoog voor de tijd van het jaar (en zeker voor Londerzeel). Op een gegeven moment leek de hele westelijke horizon in vuur en vlam te staan, maar het onweer leek ook ten westen van ons te blijven. Plotseling ging alle bliksemactiviteit eruit en keerde de rust weer. Het was nu wachten op de nadering van een nieuwe cluster vanuit het zuidwesten die terug wat bliksem aan boord had en ons uiteindelijk ook een aantal vrij pittige regenbuien bracht maar het was allemaal van korte duur en het werd al snel duidelijk dat we er goedkoop vanaf zijn gekomen. De buien die voor middernacht vielen konden wel nog een neerslagtotaal van 6,0 mm op poten zetten.