Donderdag, 15 mei 2025

 Donderdag, 15 mei 2025

Het koufrontje dat zich gisteren met een bijna nietszeggend smal wolkenbandje aandiende, bleek dan toch een uitgebreider Stratusveld bij zich te hebben. Hierdoor startte de dag onverwachts grijs terwijl er door de roering die

in de atmosfeer ontstond voldoende wind bleef staan om ochtenddauw te voorkomen. De omgeving lag er dus kurkdroog bij ondanks die grijze hemel waaruit het ieder moment leek te kunnen gaan motregenen. Bij dit alles is het afgekoeld tot 9,3 graden. De bewolking bleef vervolgens urenlang hangen en tegen de

middag was het nog steeds grijs. Wel was er af en toe een neiging tot opklaren of het dunner worden van de wolken, we keken ook niet aan tegen een hopeloos egaal wolkendek maar eerder een hybride tussen Stratus en Stratocumulus. Voor een stuk wellicht veroorzaakt door de zon die in deze tijd van het jaar erg hoog staat en ook dwars door de bewolking heen nog voldoende straling geeft om thermiekbellen te laten ontstaan. Van de andere kant was de bewolking ook afkomstig van een koufront dat hetzelfde deed door de stromingen en processen die er eigen aan zijn.

Het was dus niet het klassieke Stratuswolkendek dat onder een inversie in het midden van een hogedruk- of zadelgebied ontstond. Vanuit het noordoosten klaarde het aan het begin van de namiddag plots op en we zagen de wolkenband met een scherpe begrenzing wegtrekken naar het zuidwesten. Een proces dat zeer snel ging, op een half uurtje tijd was de wolkenband al bijna uit het zicht verdwenen. Net achter deze band hing er nog een opvallend gordeltje met hogere en dunnere Stratocumulus die vergelijkbaar was met degene die we gisteren zagen passeren. Daarna kregen we met stapelwolkjes te maken, niet de klassieke exemplaren die we op een mooiweersdag in de zomer te zien krijgen, maar eerder laaghangende wat rafelige exemplaren. Deze groeiden tijdens de uren daarop niet meer verder uit maar gingen juist over in plakjes Stratocumulus die van uit het noordoosten binnendreven. Daarbij stond nog vrij veel wind wat bij de maxima van 18,6 graden zelfs een beetje kil aanvoelde in de schaduw terwijl het er in de zon net erg verraderlijk door werd in verband met zonnebrand. De wolken losten tijdens de avond op en we konden nog een paar uur van zuiders aandoende, staalblauwe luchten genieten alvorens de duisternis intrad. Het koelde daarbij vrij snel af terwijl de 0,0 mm aanwijzende pluviometer fier rechtop bleef staan tussen de verdorrende en weg schrompelende vegetatie.