Flashback: 11 mei in het verleden

Zondag, 11 mei 2014

De dag begon met enkele schuchtere opklaringen in een mengeling van Stratus fractus en Cumulusbewolking met ook wat Stratocumulusvelden ertussen bij minima van 9,8 graden. Het kwam al snel tot buien, maar de neerslaghoeveelheden bleven beperkt doordat de buienwolken zich onder een laaghangende temperatuursinversie gingen uitspreiden. Dankzij de machtige meizon was er genoeg warmte voorradig om dit uitsmeringsproces een handje te helpen waardoor we de hele dag onder een sombere hemel van Stratus en Stratocumulus met af en toe een nieuwe uitspreidende stapelwolk bleven gevangen zitten. Tot overmaat van ramp gebeurde dit net en een gebied van grote luchtdrukverschillen waardoor er een ijzige west- zuidwestenwind stond die door merg en been sneed en als een razende furie tekeer ging. Het leek wel alsof we middenin een herfststorm terecht waren gekomen, maar opeens kwamen we omstreeks 15H dan toch in een brede opklaring terecht zodat het meteen een stuk vriendelijker en aangenamer werd. Het was hierin dat we de maxima van 14,8 graden konden optekenen. Maar dit werd al snel afgestraft met nieuwe stapelwolken en daarbij kwam het ook tot een paar striemende regenvlagen al bleven de hoeveelheden beperkt tot 0,2 mm. Tijdens de avond bleef het droog, somber en vooral zeer winderig onder uitgestrekte Stratocumulusvelden waarin af en toe een micro- opklaring te zien was. 

Maandag, 11 mei 2015

Bij het doorbreken van de eerste ochtendschemering zagen we dat de hemel al behoorlijk was volgelopen met Cirrostratus, Altostratus en Altocumulus bewolking. De zon was nauwelijks zichtbaar toen ze opkwam en er dreigde al meteen een sombere, grijze en broeierige dag als aanloop naar de koufrontpassage. De bewolking zorgde ervoor dat het niet kouder dan 11,3 graden is geworden terwijl het rustig en windstil was met beperkte vorming van ochtenddauw. De zonnekloppers onder ons hoefden echter niet teleurgesteld te zijn, want vanuit het zuidwesten dreven al snel opklaringen binnen waarbij de sluierbewolking overging in steeds dunnere Cirrostratus. De zon begon al snel weer flink te branden ondanks de talrijke condensatiestrepen van vliegtuigen, en wie een verlofdagje nam en uitsliep heeft zelfs helemaal niets gemerkt van de weinig belovende zwaarbewolkte omstandigheden vanochtend. Toch zou het uiteindelijk geen zonovergoten dag worden, want al vrij snel kwam er nieuwe sluierbewolking opzetten vanuit het westen . Deze bestond meestal uit dikke Cirrostratus of dunne Altostratus met af en toe wat Altocumulus floccus en castellanus veldjes die voorbijdreven. We moesten het dus vooral van de aangevoerde lucht hebben om dat zomergevoel te creëren, maar dat was duidelijk geen probleem want we kwamen tijdens de namiddag uit op een zwoele 26,6 graden. De wind was hierbij goed voelbaar en kwam uit zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen. De avond verliep eveneens warm onder dezelfde bewolking, al waren er nu meer Altocumulus castellanus veldjes te zien die ook opvallender waren. Blijkbaar bevond zich daar toch een of andere frontlijn onder, want omstreeks 21H draaide de wind plots naar het noorden en daalde er een verlammende koelde over ons neer die menig terrasjesganger wist te verrassen en weer naar binnen joeg. Dit gebeuren ging ook met een plots aanwakkeren van de wind gepaard, al ging deze na een half uurtje weer liggen. De koelde raakten we echter niet meer kwijt, net zomin als de lege pluviometer die een neerslagtotaal van 0,0 mm deed vermoeden.

Woensdag, 11 mei 2016

Door de buien hing er vanochtend nogal wat vocht in de lucht en in combinatie met de warmte (hoge minima van 13,9 graden) voelde de atmosfeer klam en muf aan. Toen de zon erdoor kwam ging deze dan ook behoorlijk steken. Vooral ten zuiden van ons werd de lucht erg onstabiel en begonnen zich in de loop van de dag weer forse stapelwolken te ontwikkelen. Hieruit ontstonden een aantal onweersbuien die vooral langs de Franse grens flink toesloegen al ontstonden er ook in Nederland en op een aantal selecte plaatsen in Vlaanderen een aantal afzonderlijke, pittige exemplaren. In Malderen moesten we het doen met de aambeeldvormige toppen van de onweersbuien maar echt indrukwekkend oogden die niet door de overvloed aan sluierbewolking uit de storing waarlangs de buien ontstonden. Tijdens de late avond zagen we wel flinke Altocumulus castellanus wolken ontstaan en maakte alles een erg explosieve indruk. Het spreekt voor zich dat het dus een slapeloze nacht zal worden voor de onweersliefhebbers onder ons. In elk geval hoefden ze zich nog niet op neerslagtotalen enzo te concentreren want de teller is vandaag weer op 0,0 mm blijven staan.

Donderdag, 11 mei 2017 

De aankomst van de subtropische luchtmassa's heeft zich tijdens de nacht reeds vertaald in hogere minima van 8,5 graden bij een heldere hemel die bijna dezelfde aanblik had als tijdens de vorstnachten die we achter de rug hadden. Op die Altocumulus floccus wolkjes na dan, want deze deden natuurlijk denken aan zwoele zomerdagen tijdens een hittegolf met de bijhorende onweersdreiging. Op de satellietbeelden zagen we inderdaad een gebied met onweersbuien hangen boven Frankrijk dat met een zuidelijke stroming langzaam onze richting werd uitgeloodst. Tegen het einde van de voormiddag zaten we onder een eerste wolkenband met veel onweersverklikkers waartussen Cumuluswolken gemengd zaten. Daarna klaarde het weer op vanuit het zuiden en onder een krachtige zon warmde het op tot een aangename 25,9 graden, wat iets hoger is dan de weerberichten voorspeld hebben. Maar de onweersbuien lieten er geen gras over groeien en kort na de middag was het dan zover en zagen we de eerste aambeeldvormige toppen tussen de onweersverklikkers en opbollende Cumuli verschijnen. Uiteraard waren dit maar plaatselijke aangelegenheden en hadden de meeste niet- weerliefhebbers niet eens door wat zich op dat moment in grote delen van Vlaanderen afspeelde. Tot de eerste donderslagen weerklonken natuurlijk, en dit was onderanderen net ten noorden van Mechelen het geval omstreeks 17H, met erg actief onweer waarbij de bliksemactiviteit verrassend hoog was. Langs alle kanten zagen we nu Cumulonimbi verschijnen met flinke regengordijnen eronder al begon het geheel later op de avond toch weer uit te doven waardoor we vooral gewone regenbuien kregen. De sfeer bleef echter hoogzomers en er zat zelfs een tropisch tintje in door de zwoele warmte die ondanks de vele regenbuien is blijven hangen. Hoe het er in Malderen is aan toegegaan is niet duidelijk, maar het neerslagtotaal van 9,0 mm getuigde er toch van dat het buiengeweld ook daar niet ongemerkt is voorbijgegaan. De rest van de avond verliep in rustige, zwaarbewolkte (Cirrus densus) en zeer klamme omstandigheden waardoor de planten en vooral de naaktslakken zich in een echt paradijs waanden. 

Vrijdag, 11 mei 2018 

Het is tijdens de nacht verder uitgeklaard en tegen de ochtend was het bibberen bij minima van 5,7 graden. Op het platteland lagen sommige daken er wit berijpt bij en talloze plantenkwekers zullen daardoor wat minder werk met gieten en bemesten hebben de komende maanden. De zon maakte al snel haar opwachting om de boel te ontdooien en er volgde een prachtige lentedag. We bevonden ons in een helder gebied tussen de wolkenvelden ten oosten van ons en sluierwolken van opkomende regenzones in het westen. Maar de vanuit het westen aangevoerde lucht was vochtig waardoor er toch stapelwolkjes ontstonden die vooral in Nederland goed vertegenwoordigd waren. Tegen de avond losten deze weer op om plaats te maken voor sluierwolken die voor zachte kleuren en een prachtige zonsondergang zorgden. Het kon opwarmen tot 19,9 graden en deze warmte bleef lang hangen. De regenzones bleven veilig ten westen van ons waardoor we weer afsloten met een dagtotaal van 0,0 mm. 

 

Zaterdag, 11 mei 2019

 De grote zondvloed die voor vandaag was voorspeld bleek uiteindelijk goed te zijn voor 0,5 mm waarna de pluviometers definitief het zwijgen werd opgelegd door opklaringen vanuit het noorden. Er dreven nog forse stapelwolken voorbij maar geen enkele kon het (in Malderen) tot buien schoppen. De zonnige perioden duurden steeds langer en de wolken kregen een bescheidener uiterlijk waardoor het zeker uit de wind aangenaam toeven was. De maxima bleven niettemin laag met 18,1 graden en de wegvallende wind versnelde de afkoeling alleen maar. Na verloop van tijd bleven er enkel mooiweerswolkjes over met in het zuidoosten Cirrus en Cirrostratus die in die richting overigens een pak meer regen heeft opgeleverd afgelopen nacht. In lichtbewolkte omstandigheden bereikten we nu pas de minima van 6,4 graden en daar zou komende nacht nog een voor de tuinierders gevaarlijke hoeveelheid graden kunnen af gaan.

Maandag, 11 mei 2020

 De wind is tijdens de nacht alleen maar verder aangewakkerd waarbij er ijzige kou rechtstreeks uit het hoge Noorden werd aangevoerd. Daar waar we gisteren nog in een Hawaiaanse sfeer vertoefden, waanden we ons nu stoere Vikings die met hun drakars de furieuze Arctische zeeën probeerden te temmen. Alles kraakte en piepte onder het tomeloze natuurgeweld en hier en daar kwam het ook tot stormschade wat natuurlijk niet verwonderlijk was nu alles al in blad staat. Na zonsopgang was het helder maar de noordelijke wind waar later wat meer oostcomponent in kwam, voerde wat vocht mee en daardoor ontstonden er tegen de middag stapelwolkjes. Het waren onschuldige Cumulus humilis wolkjes al waren ze soms zo talrijk dat de zon het moeilijk kreeg. Met daarbij die gure stormwind was het alles behalve aangenaam in de buitenlucht en het kwik loog er dan ook niet om met nu nog maar 13,9 graden. Na zonsondergang zwakte ze eindelijk een beetje af al bleef het nog steeds guur. Ondertussen zijn de stapelwolkjes ook opgelost en dit zorgde voor een zonnig sluitstuk van de daglichtperiode doch een snelle afkoeling tijdens de late avond. Deze bracht ons op de uiteindelijke minima van 6,7 graden. Veel neerslag is er tijdens de nacht niet meer gevallen waardoor het dagtotaal op 0,0 mm bleef steken. 

Dinsdag, 11 mei 2021

Er hingen verschillende opklaringen maar de deels met Stratocumulus en pannus- bewolking gevulde atmosfeer was zwanger van het vocht. Dat was ook meteen voelbaar aan het ‘steken’ van de eerste zonnestralen die erin doordrongen al speelden de hogere minima van 8,4 graden hier ook een rol in. Ten noorden van ons was de onstabiliteit al goed te zien toen er boven de koeltorens van Doel enorme pyrocumuluswolken ontstonden en het was dan ook gemakkelijk te voorspellen dat we deze wolken spoedig overal zouden te zien krijgen eens de zon aan kracht zou winnen. Na een uurtje was het dan inderdaad zover en vooral in het westen zagen we forse muren van stapelwolken ontstaan. In het oosten hing dan weer Altostratus, Altocumulus en Stratocumulus uit het koufront dat is blijven golven en net ten oosten van ons leek vast te zijn geraakt. Naarmate de uren verstreken begon het er in het westen steeds dreigender uit te zien terwijl het in de zon ook zwoeler ging aanvoelen. Door het vocht en de slechts zeer zwakke zuid- zuidwestenwind werd dit effect nog versterkt en dit ondanks de niet eens zo hoge maxima van 20,1 graden. Toch duurde het lang eer de buien ons bereikten, het gedreig bleef altijd net ten westen van ons en buien die in onze aanvoerrichting ontstonden leken steeds weer uit te doven. Het zag er ook allemaal wat actiever uit dan het in werkelijkheid was want van donder en bliksem was niets te zien of te horen. Halverwege de namiddag begon het dan toch nog te regenen al was het niet veel meer dan een mals zomers buitje dat overigens wel gewaardeerd werd door moeder natuur. Dan klaarde het weer op maar na een uurtje zagen we plots zeer indrukwekkende en dreigende castellanus formaties ontstaan die waarschijnlijk door outflow van buien ten westen van ons getriggerd werden. Het zag er spookachtig uit maar op een verre donderslag na was het slechts virtueel vertoon want het dichte regengordijn dat vervolgens vanuit het zuiden als een massieve vloedgolf op ons leek af te stormen leverde eveneens slechts een bescheiden reeks buien op. Kort voor zonsondergang begon het dan weer op te klaren en zagen we terug vredig ogende Stratocumulusveldjes ontstaan die de afstervende buienwolken leken te vervangen. Het voelde nu klam aan door al het vocht van de buien die overigens goed waren voor een dagtotaal van 7,0 mm. 

Woensdag, 11 mei 2022

De dag begon schijnbaar onder een heldere, diepblauwe hemel. Schijnbaar want wie zich omdraaide, zag meteen dikke Stratocumulus in het noorden en noordwesten en deze bewolking zal wat verder op wel voor de nodige klaagzangen hebben gezorgd (of opluchting voor de kantoorwerkers onder ons). Deze bewolking breidde zich langzaam uit naar het zuidoosten maar de opklaringen hebben alleszins voor een zonnige start gezorgd. Onder de open hemel kon het ook weer wat afkoelen zodat we onze huizen weer wat konden verluchten bij 14,9 graden met het voorspelde warme weer in het vooruitzicht. Tijdens de voormiddag rukten de wolken verder op en uiteindelijk raakte het volledige uitspansel bedekt met Stratocumulus die gelukkig wel dun was zodat de zon er regelmatig door kon komen. Wel voelde het nu een stuk frisser aan dan gisteren al was de zuidwestenwind een stuk minder temperamentvol. Voorlopig althans want tijdens de namiddag begon deze weer behoorlijk aan te wakkeren en ging het er net als gisteren weer erg onstuimig aan toe. Waarschijnlijk kwam dit door het verder oplossen van de bewolking waardoor de thermiek vrij spel kreeg en de vlagerige rukwinden dus meer tot uiting konden komen. Wat er nog overbleef aan bewolking bestond nu uit Cumulus fractus en dat was tijdelijk alles wat we te zien kregen onder een diepblauwe lucht. Het warmde op tot 24,8 graden en na verloop van tijd kwamen we weer onder invloed van een naderende storing die terug Stratocumulus en Altocumulus op ons afstuurde. Hierin waren weer floccus en castellanus structuren te zien die aangaven dat de atmosfeer onstabiel was. En dit kwam zowaar tot uiting in de vorm van dreigende, dikke bewolking die later in de avond Malderen bereikte. Hieronder waren ook valstrepen te zien en de eerste buien na deze droogte waren dus een feit. Door het wegvallen van de thermiek onder deze bewolking ging de wind tijdelijk liggen, maar de activiteit van het front zorgde later weer voor turbulentie waardoor de rukwinden weer helemaal terug van weggeweest waren. Deze keer voelde het kil aan waar we overdag nog onder een warme haardroger leken te staan. De buien brachten echter de zoveelste teleurstelling want het kwam niet verder dan wat druppels. Deze keer waren het er wel zodanig veel dat nagenoeg elk huis in Malderen door minstens een of twee exemplaren geraakt werd, zelfs bij kleinere bungalows en caravans was dit soms nog het geval. Hoe dan ook verdampte dit vocht zeer snel en de wind deed veel meer water verdampen dan er was bij gekomen. Het deed erg herfstachtig aan toen de zon onder was, krachtige windstoten beukten met veel geweld op alles in en we moesten er dan ook niet raar van opkijken dat de tuinmeubelen plots vervangen bleken te zijn door die van de buren. Of dit met de pluviometer ook is gebeurd is niet duidelijk, of het zou er al een van net hetzelfde model moeten geweest zijn. Hoe dan ook gaf ze weer een teleurstellende 0,0 mm aan. 

Donderdag, 11 mei 2023

 Na een grijze en nevelige start met Stratus bewolking klaarde het tijdens het begin van de voormiddag vrij plots helemaal op waardoor de dag in Malderen een veelbelovende en zonovergoten start maakte. Het kwik is tijdens de nacht naar 9,9 graden gezakt en kon door de zonneschijn weer aan haar dagelijkse klim beginnen. Maar er dreef Stratus fractus bewolking binnen vanuit het zuidwesten en deze werd snel talrijker waarna ze in Cumuluswolken overging. Voorlopig bleef dit zonder gevolgen maar tegen de middag werd de atmosfeer echt onstabiel en over de westelijke helft van de Benelux zagen we buien ontstaan die een contrast vormden met stratiforme bewolking (vermoedelijk Stratocumulus) die er in het oosten nog een tijdje het deksel wist op te houden. Maar uiteindelijk ontstonden er buien die steeds talrijker en groter werden waarbij het ook tot plaatselijk onweer kwam. Malderen leek op bijna magische wijze doorheen de buien door te glippen want ze zaten tegen het einde van de namiddag overal en het leek bijna onmogelijk dat er nog een plaats was die het tot dan droog kon houden. Maar in Malderen kon het dus en bij wat zon haalden we zo nog maxima van 17,0 graden. Het geluk (of de pech voor de liefhebber) bleef echter niet duren en tijdens de avond begon het te rommelen ten noordoosten van ons terwijl we al wat gedruppel kregen uit schampschoten van de andere buien. Daar er eerst nog een zuidwestelijke stroming leek te staan, wekte het allemaal de indruk dat het onweer zou wegtrekken maar het kwam net onze kant op en het ging nu ook hier plenzen. Met enkele donderslagen was het op elektrisch gebied misschien wat mager, maar we kregen er wel een fraaie shelfcloud en een whale's mouth voor in de plaats. Na het onweer bleef het nog een tijdje naregenen waarna het terug even droog werd. Maar nu begon het opeens ten oosten van ons te donderen uit een donkere lucht met een regenboog ervoor. Deze buien lieten op hun outflow nieuwe cellen ontstaan net ten noorden van ons en dit gaf tijdens de latere avond terug stortbuien in Malderen. Het onweer was er tegen die tijd dan wel uit, maar nat werd het wel en de pluviometers konden hun dorst dus verder lessen tot ze 3,4 mm aanwezen. Daarna volgde er een klamme, vochtige maar rustige en windstille nacht al lijkt er volgens de radar nog meer regen in aantocht te zijn. 

Zaterdag, 11 mei 2024

Kort na middernacht was er een tweede golf van activiteit uit het poollicht en er waren nu ook groenachtige kleuren te zien. Later keerde de duisternis dan weer terug en vanuit het noorden begon er Cirrus en Cirrostratus te naderen uit een wolkengebiedje dat in het uiterste noorden van Nederland al voor wat hinder zorgde bij het waarnemen van deze nachtelijke lichtshow. Met deze sluierwolken kregen we dan uiteindelijk ook in Malderen te maken en dit ging gepaard met fletse luchten al deed het verder weinig afbreuk aan het aangename en zomerse weertype waarbij de temperaturen weer vlot stegen van de 10,1 graden die we vanochtend optekenden naar 24,9 stuks tijdens de namiddag. Er stond bij dit alles een matige noordelijke tot noordoostelijke wind. Deze zorgde tijdens de avond weer voor enige kilte al zal het voor de poollicht spotters onder ons niet veel meer uitmaken. De activiteit is overdag immers weer flink terug gelopen en er was uiteindelijk nauwelijks nog iets van te zien in de Lage Landen. De wind ging later in de avond weer liggen en we eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.