Flashback: 12 mei in het verleden

Maandag, 12 mei 2014

Bij minima van 8,2 graden hing er opnieuw overvloedige Stratus en Stratus fractus bewolking waaruit af en toe buien van fijne regen en motregen vielen. Het was uitermate somber en kil, maar een verbeterpunt tegenover het gure herfstweekend was dat de wind een stuk zwakker was. Hierdoor lagen de gevoelstemperaturen toch al een stuk hoger voor zover ze door een regenbui niet naar beneden werden gespoeld. Tegen de middag kwam de atmosfeer steeds meer in beroering door de krachtige zon en werd het voor de weersfotografen en onweerliefhebbers tijd om uit hun maandenlange coma te ontwaken. Er ontstonden namelijk opklaringen waartussen flinke Cumulonimbuswolken oprezen die prachtig afstaken tegenover de diepblauwe lucht en het duurde niet lang of het kwam tot een korte maar krachtige regenbui die werd afgesloten met een aantal daverende donderslagen. Daarna kwam het weer tot een opklaring waarin het door de krachtige zon, weggevallen wind en het vocht broeierig warm ging aanvoelen ondanks de lage maxima van 14,9 graden. Je kon haast voelen dat er wat in de lucht hing, en korte tijd later werden we inderdaad bekogeld door hagelstenen van ruim een halve centimeter die met een oorverdovend gekletter uit een inktzwarte lucht naar beneden kwamen. De hagel ging over in een stortbui met zeer dikke, tropische regendruppels en alweer kwam het tot een aantal donderslagen die alles op hun grondvesten lieten daveren. Veel tijd om te bekomen was er niet, want na een korte droge epiosode met ongeveer 40 seconden zonneschijn volgde opnieuw een luidruchtig salvo uit de weergoden hun hagelgeweer en kwam het weer tot een korte maar krachtige wolkbreuk die werd begeleid door onweer dat zowat boven ons ontstond. Nog interessanter was het ten zuiden van ons waar zich onder de donkere wolkenflarden opeens een windhoos vormde die zowat tot een derde van de afstand tussen de grond en de wolkenbasis reikte. De snel roterende slurf verdween na ongeveer een minuut en was meteen de eerste hooswaarneming op Londerzeels grondgebied. Daarna bleef het iets langer droog maar bleef de zon verborgen achter aambeeldbewolking. Het leek alsof alles achter de rug was, maar op de satellietbeelden was ondertussen te zien hoe zich langzaam maar zeker een buienlijn begon te ontwikkelen in het verlengde van de Thames welke pal over Londerzeel liep. Deze buienlijn vertoonde een hoge bliksemactiviteit en het duurde niet lang voordat het weer tot stortbuien kwam waarbij we de donder halverwege de eerstvolgende bui verschillende keren hoorden weergalmen. Onder de inktzwarte wolkenlucht waren de bliksemflitsen nu ook goed te zien, en dit onweer was nog maar net ten oosten van ons terecht gekomen of een nieuw exemplaar kondigde haar komst aan met zware knallen ten westen van ons. Toen we ons daarna weer tussen twee buien in bevonden kwam het terug tot onweer met een erg nabije blikseminslag. Daarna leken we het dan toch gehad te hebben en bleef het bij gewone regenbuien die het neerslagtotaal aanvulden tot een indrukwekkende 13,4 mm. Wel zag de lucht er nog zeer dreigend uit met zeer dikke, antracietkleurige Stratocumulus castellanus velden en zware Cumulus congestus wolken. De buien die daaruit vielen misten ons echter zodat het neerslagtotaal omstreeks 21H30 bereikt was

Dinsdag, 12 mei 2015

We bevonden ons vanochtend vroeg nog in de tropische luchtmassa, en dat was ondermeer te merken aan de temperaturen die ondanks de invallende koelte gisterenavond niet onder de 12,9 graden zijn gezakt. Het luchtruim was echter reeds volgelopen met Altostratus bewolking en van de zon was niet meer dan een waterige versie te zien die nauwelijks warmte gaf. Het koufront was duidelijk zeer ernstig verzwakt, want het sloeg er zelfs niet eens in om neerslag voort te brengen, laat staan dat er wat lekkers voor de onweersliefhebbers onder ons inzat. De wolkenliefhebbers gingen daarentegen met de hoofdprijs lopen, want er waren gedurende een uurtje prachtige Altostratus undulatus asperatus wolken te zien met hun bizarre ribbelachtige patronen. Het werd dus een zware dag voor menig fotocamera en smartphone in tegenstelling tot de pluviometers die vandaag werkloos zijn gebleven. Ondanks het zwaarbewolkte weer hoefden we echter niet voor een sombere en grijze dag te vrezen, want we zaten al snel aan de achterzijde van het front waar brede opklaringen hun opwachting maakten. De wind draaide hierbij naar westelijke richtingen en wakkerde flink aan terwijl er merkbaar koelere lucht binnenstroomde. In de vrij vochtige zeelucht die binnenstroomde werden vervolgens Cumuluswolkjes gevormd die echter niet verder dan de mediocris variant uitgroeiden (zomerse mooiweerswolkjes). Het warmde op tot 24,1 graden en zeker op beschutte plaatsen viel het in deze omstandigheden nog best te pruimen. Tijdens het tweede deel van de namiddag gingen de stapelwolken er wat dreigender en chaotischer uitzien waarbij ze iets groter werden en een rafelig uiterlijk kregen. Ondertussen ging de blauwe kleur van de bovenlucht over in een melkachtige variant met fletse kleuren waarbij opviel dat de lucht een nevelige indruk kreeg terwijl er ook opvallende 'jacobsladders' te zien waren. De invasie van uitgroeiende stapelwolken was evenmin de voorbode van buien of een regenzone, want het bleef gewoon droog en tijdens de avond losten de meeste wolken weer op. Tegen zonsondergang was het alweer zo goed als helder al koelde het erg snel af door de wegvallende wind en de open hemel. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 12 mei 2016

De storing met onweersbuien is uiteindelijk ten zuiden van ons gebleven waardoor het droog is gebleven. Wel was het erg zacht tot bijna zwoel met minima van 12,5 graden. Bij het ochtendgloren was het weer licht bewolkt met enkel wat Cirrostratus die zich vooral in het zuiden ophield. De stroming kantelde meer naar oostelijke richtingen en er stak een aangenaam luchtig briesje op. Het leek alsof het niet meer zo warm zou worden als gisteren maar toch begon de opwarming na de middag weer goed voelbaar te worden met zomerse maxima van 25,7 graden tot gevolg. Er werden wat stapelwolkjes gevormd al bleven verdere gevolgen op de meeste plaatsen uit. De oostelijke bries zwakte tijdens de namiddag geleidelijk af en de lucht leek wat vochtiger te worden (ook merkbaar aan een meer amberkleurige tint van het invallende licht) waardoor de warmte meer een drukkend karakter begon te krijgen. Zonder dat het ondraaglijk werd echter, en het zorgde vooral voor een zeer aangename zomeravond zoals we ze in onze streken maar zelden mogen meemaken. Kort voor zonsondergang nam de bewolking toe met nogal wat dreigende Cumuluswolken al had dit geen verdere invloed meer op het neerslagtotaal van 0,0 mm.

Vrijdag, 12 mei 2017

Een nieuwe storing heeft ons tijdens de nachtelijke uurtjes kunnen bereiken, maar deze keer zaten er geen onweersbuien meer op. We zagen het daglicht terugkeren onder een klassieke regenlucht met Nimbostratus bewolking, maar het bleef wel erg zacht tot een beetje zwoel aanvoelen bij minima van 12,8 graden. De neerslag was meestal licht of matig en tijdens de voormiddag werd het geleidelijk droger vanuit het zuiden waarbij we de bewolking zagen overgaan in Altostratus met Pannus eronder. Deze wolkenflarden werden langzaam groter, talrijker en dreigender en dat was natuurlijk niet verwonderlijk want er werd nog steeds vochtige en onstabiele lucht aangevoerd. De zon kreeg af en toe wat ruimte om ons tussen de wolken door op te warmen tot 23,6 graden terwijl het diezelfde wolken waren die van de zon profiteerden om extra energie op te slurpen opdat ze tot nieuwe onweersbuien zouden kunnen uitgroeien. Tegen het einde van de namiddag was het dan zover en zagen we in Malderen hoe de wolken zich in het zuidwesten samenpakten terwijl het er reeds nat lag van een bui die eerder was gepasseerd. Of deze onweer heeft opgeleverd is niet duidelijk maar de aankomende bui was ondanks de dichte valstrepen en vorming van Cirrus densus nog steeds onweersvrij. Dit veranderde echter toen ze ons bereikte waardoor we weer getrakteerd werden op fraaie bliksemontladingen, stortregen en indrukwekkende wolkenluchten waarin ook een whale's mouth te zien was ten westen van ons. Het deed allemaal heel on- Londerzeels aan om een gewone regenbui over te zien gaan in een onweersbui terwijl het meestal het omgekeerde is met buien die het gebied bereiken. En degenen die er niet genoeg van kregen konden zich al meteen opmaken voor een tweede (misschien was het zelfs de derde) onweersbui die vanuit het zuiden binnendreef en door de outflow van de vorige bui getriggerd werd. Hierin konden we eveneens een aantal flinke bliksemontladingen zien en het bleef vervolgens nog een tijd naregenen uit cellen die zich in de staart van de onweersbui ontwikkelden. Daar na kwamen we in een gordel van opklaringen terecht maar in het zuiden was ondertussen weer meen muur van Cirrus densus te zien die werd geflankeerd door Altocumulusbanden en Cumulus congestus. Het zorgde voor een apart en dreigend sfeertje terwijl het bij de weggevallen wind aangenaam toeven was buiten. Toen de wolkenmuur ons bereikte, bleek dit geen neerslag of onweer meer op te leveren in Malderen, maar net ten westen van ons zagen we wel in zeer korte tijd een flinke Cumulonimbus ontstaan die fraai oranje opgloeide in het licht van de ondergaande zon. Deze trok tussen Malderen en Gent in naar het noorden terwijl we in Malderen zelf de avond in rustige omstandigheden konden afsluiten, genietend van het schitterende wolkendisplay dat zich voor onze ogen aftekende. In de pluviometer vonden we ondertussen een neerslagtotaal van ... mm terug.

Zaterdag, 12 mei 2018

Kouder dan 10,4 graden is het niet meer geworden en we zijn in een subtropisch luchttransport terechtgekomen waardoor het kwik snel de hoogte inging. Maar de lucht was onstabiel en er waren reeds vele velden met Altocumulus castellanus te zien waartegen de zon het regelmatig moest afleggen. De wind is naar het zuidoosten gedraaid en tegen de middag kwamen we tijdelijk in heldere lucht terecht waardoor de zon eventjes ononderbroken kon schijnen. Daarna kwam er echter Cirrostratus opzetten die overging in Altostratus translucidus. Deze werd tijdelijk eventjes dunner maar dikte weer aan waardoor we het van de warme lucht moesten hebben om het zomergevoel erin te houden. Met maxima van 23,8 graden lukte dat overigens wel. Nadat we enkele uren van een zachte avond genoten kwam er in het schemerlicht een rolwolk opzetten die de overgang naar westelijke winden en een scherpe temperatuurdaling inluidde. Hierdoor moesten de muggen met lede ogen toezien hoe hun luxemaaltijden weer naar binnen vluchtten, en dit terwijl ze met een neerslagtotaal van 0,0 mm ook al niet aan hun nageslacht konden werken. 

Zondag, 12 mei 2019

 De koele lucht achter het koufront is verder naar het zuiden uitgezakt en in windstille omstandigheden met brede opklaringen pakte het kwik weer laag uit met 2,8 graden. Rijp en ijs werd op het eerste zicht niet gevormd en de plantjes kwamen er (vrij) ongehavend uit. Overdag werden er in de vochtige lucht massaal stapelwolken gevormd en deze spreidden zich uit tot Stratocumulus waardoor het somber en kil werd. De noordenwind was ook goed voelbaar, zeker in de namiddag. Aanvankelijk was de thermiek sterk genoeg om ondanks de stabiele opbouw van de atmosfeer nog een aantal buitjes te veroorzaken, maar de snel stijgende luchtdruk maakte daar al snel korte metten mee voordat de pluviometer ook maar de kans kreeg om iets anders dan 0,0 mm aan te wijzen. De drukstijgingen zorgden echter voor bredere opklaringen en zeker de tweede helft van de namiddag verliep hierdoor zonnig. De maxima werden dan ook opvallend laat bereikt met 17,4 graden omstreeks 19h. Daarna ging het echter in een rotvaart de diepte in en mogen de planten zich alvast schrap zetten om te bidden dat hun eigenaars dat ook deden. Tegen zonsondergang was alle Cumulusbewolking verdwenen en ging de wind liggen waardoor de Ijsheiligen hun kruistocht der vernieling en terreur konden verder zetten.

Dinsdag, 12 mei 2020

 De rustige nacht heeft op verschillende plaatsen tot vriestemperaturen geleid onder een open hemel. In Malderen leek het met 1,7 graden nog mee te vallen en ook de plantjes die 'vergeten' werden hebben het overleefd. Overdag kon de zon al snel weer warmte in de zaak brengen, maar lang konden we daar niet van profiteren. Een zwakke storing trok vanuit het noordwesten immers onze richting uit en daar zaten buien op. Ondertussen probeerde een warmtefront vanuit het zuiden dit alles een halt toe te roepen. Maar dat front stuurde alles alleen maar verder in de war want nu werden de wolken gedwongen om uit te spreiden onder een warme luchtlaag. We kregen dus met kil en somber lenteweer te maken in een koude plaklaag die onder de temperatuursinversie gevangen zat. Hoe hoger de zon klom, hoe meer deze bewolking werd gevoed en hoe somberder het dus werd. Vanzelfsprekend klaarde het tijdens de avond weer op en al spoedig was alle Cumulus en Stratocumulus weer verdwenen. Het kwik dat tijdens de namiddag al niet erg fameus scoorde met 13,5 graden was dus al snel op haar retour en vele onbeschermde plantjes dus ook. De buien die overdag (naast Londerzeel) zijn gevallen hebben niets kunnen veranderen aan het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Woensdag, 12 mei 2021

Na alle onstabiliteit en buiengeweld leek de natuur weer helemaal tot rust te zijn gekomen. Er hingen vredig ogende Stratocumulusveldjes, de lucht was diepblauw en het eerste zonlicht liet de kletsnatte en bedauwde omgeving opgloeien als duizenden kleine diamantjes in een zilverkleurige stralenbundel. Het was zacht met minima van 7,0 graden maar de vredige rust die er hing was bedrieglijk. We bevonden ons immers nog steeds in de onstabiele luchtlaag en de stijgende zon zou spoedig een heel ander soort wolken tevoorschijn toveren. Na een uurtje was het dan zo ver en zagen we overal rafelige Cumuluswolken ontstaan die samen met de Stratocumulus de zon in ernstige moeilijkheden brachten en daarmee ook het kwik bij 17,6 graden. Deze laatste bevonden zich nu vooral in het oosten en hoorden waarschijnlijk bij het koufront dat daar nog steeds ergens hangt heen en weer te golven. Na de middag bereikten de eerste volwassen buienclusters ons al leek het alsof Malderen voor een stukje werd ontzien. Tegen de avond kregen we dan toch nog een aantal perioden van regen al was het allemaal niet erg overdreven met 0,4 mm als eindresultaat. Het begon weer gedeeltelijk op te laren na de buien en er volgde een kille, kmamme avond. 

Donderdag, 12 mei 2022

Het is tijdens de nacht weer opgeklaard en de hoop op meer neerslag bleek al snel, net als sommige planten, de grond in geboord te zijn toen we weer hetzelfde stoffige landschap aantroffen in het eerste ochtendlicht. We zijn uitgekomen op minima van 11,8 graden. Diepblauwe luchten maakten hun opwachting en in het oosten waren hier en daar nog wat Stratocumulusveldjes te zien van het wegtrekkende koufront. Na korte tijd ontstonden er echter Cumulus fractus wolkjes die eerst enkel in het westen te zien waren maar later overal tevoorschijn kwamen. Er hingen ook wat niet- oplossende condensatiestrepen van vliegtuigen. De stapelwolken werden geleidelijk talrijker maar de zonnige perioden bleven goed vertegenwoordigd. Tijdens de late namiddag werd het weer zonniger met het oplossen van de stapelwolken, bij een zuidwestelijk briesje haalden we maxima van 22,1 graden. Deze wind bleef op sommige momenten nog erg temperamentvol uit de hoek komen en het leek zelfs alsof ze tijdens de avond tijdelijk nog verder aanwakkerde. Uiteindelijk keerde de rust dan toch nog terug en we eindigden onder een helderblauwe hemel die een snelle afkoeling toeliet terwijl de pluviometers er nog steeds erg onaantrekkelijk uitzagen met alweer 0,0 mm op de teller. 

Vrijdag, 12 mei 2023

 Tijdens de nacht werden de buien opgevolgd door een klassieke regenzone die bij een occlusie hoort en voor stratiforme regen is gaan zorgen. In die regenzone zaten een paar buien ingebed waardoor het op sommige momenten nog flink ging plenzen, maar voor de rest had het allemaal de looks van een klassieke regenzone met veel bewolking, duisternis en kilte. Kouder dan 11,0 graden is het dan misschien niet geworden, maar opwarmen deed het nauwelijks en op veel plaatsen kon dus de centrale verwarming weer aan ondanks de tijd van het jaar. Het leek alsof er nooit een einde zou aan komen, doch halverwege de namiddag begonnen er plots opklaringen binnen te sijpelen bij een naar het noordoosten gedraaide wind. De bewolking ging over in rafelige flarden met een blauwe lucht erboven en toen de zon erdoor kwam, voelde het eensklaps zwoel en drukkend aan. We zagen dat ook aan het kwik dat meteen de hoogte in schoot toen er nog meer opklaringen binnen kwamen. Het werd zo alsnog fraai lenteweer bij maxima van 19,8 graden al stond er bij momenten wel vrij veel wind. Tussendoor kwam het af en toe nog tot wat gedruppel, en soms zaten er ook nog vrij pittige buitjes in de bewolking verwerkt. Op een gegeven moment kregen we ook zicht op een muur van verijsde Cumulonimbi in het noorden, al was dat vooral een Nederlands verhaal. Tijdens de avond begon de bewolking weer gedeeltelijk op te lossen. We gingen een klamme nacht in met een neerslagtotaal van 9,2 mm. 

Zondag, 12 mei 2024

 Tijdens de nacht zijn we duidelijk in een sterker windveld terecht gekomen waardoor het luchtig en droog aanvoelde tijdens de ochtend. Er heeft zich ook geen dauw kunnen vormen en met minima van 13,3 graden was het aan de zachte kant. Er hing wat Cirrus en Cirrostratus bewolking en de zon kon in deze omstandigheden volop schijnen. Kort voor de middag zagen we in het zuiden plots een rij met Cumulus congestus wolken verschijnen die al het eerste teken was van de aankomende weersverandering. Of het tweede teken want die wind was er ook niet voor niets. Voorlopig bleef het echter bij deze twee items. En het werd voor het eerst zomers warm met maxima van 26,7 graden. Er verscheen wat Altocumulus castellanus en later ontstonden er overal wat Cumuluswolken die een opvallend hoge basis hadden en waarvan sommigen flink uitgroeiden. Er kwam meer Cirrostratus opzetten vanuit het zuiden waarlangs een deel van die stapelwolken zich ging organiseren maar toen dit zaakje dichterbij kwam bleek het slechts om een soort van vore te gaan want het klaarde verderop eveneens uit. Ook nu zagen we weer verschillende Cumulus congestus wolken ontstaan die eveneens niets konden bereiken. Voorlopig dan toch want aan het begin van de avond begonnen zich erg plots buiencellen te ontwikkelen rondom Malderen die in een mum van tijd het onweersstadium bereikten. De buien leken overal in de nabije omgeving te zitten en hoe Malderen het voor elkaar heeft gekregen om het bij slechts wat gedruppel te houden dat amper voldoende was om de straat een beetje nat te maken, is dan ook een raadsel. Hoe dan ook, we kregen al snel een herkansing toen zich ten zuiden van ons terug een buienlijn ontwikkelde kort na zonsondergang. Deze zorgde aanvankelijk enkel een eind ten oosten van ons voor wat licht onweer maar het geheel wist zich snel dynamisch te ontwikkelen waardoor we er vol in zaten voor we er goed en wel erg in hadden. Met weinig wind en dikke druppels had het veel weg van een tropische regenbui en de temperaturen die nog rond de twintig graden bleven schommelen hielpen daar ook aan mee natuurlijk. Het regende nog een hele poos na toen het onweer gepasseerd was en af en toe was er zelfs nog een onverwachte ontlading op wat grotere afstand. Dit vulde het dagtotaal uiteindelijk aan tot 10,6 mm.