Flashback: 13 mei in het verleden

Dinsdag, 13 mei 2014

Het was zwaarbewolkt met Stratocumulus en Stratus fractus bij minima van 7,7 graden. Het was droog in Malderen, maar volgens de radar (en de geoefende wolkenlezer) zaten er buien met onweer ten westen van ons. Deze lieten hun schitterende wolkentoppen afsteken in een diepblauwe opklaring die toevallig in die richting voorbijdreef. Daarna werd alles volgepropt met Stratus fractus bewolking die overging in een gesloten Stratus wolkendek. Het deed dus aan typisch stabiel, novemberiaans hogedrukweer denken waarbij die stabiliteit gezien dat onweer bedrieglijk was. De Stratus en Stratus fractus bewolking werd vervolgens in stukjes gescheurd en toen was het aan de stapelwolken om één voor één uit te groeien tot nog meer buien waar plaatselijk ook onweer op zat. Enkele buien wisten tot in Brussel door te dringen al viel de activiteit daar nog mee, en ook in Malderen had men weinig van dit natuurgeweld te vrezen. Het neerslagtotaal bleef daar immers op 0,3 mm steken al moest men wel rekening houden met valwinden uit voorbijtrekkende buien die ons wel bereikten en meestal uit noord- noordwestelijke richting kwamen. In de omgeving van Gent kwam het tot overvloedige regenbuien zoals we die gisteren ook in Malderen gekend hebben. Verder leek de buiigheid zich vooral op België te concentreren terwijl men in Nederland van brede opklaringen kon genieten waar slechts wat plaatselijke, lichte buitjes in voorkwamen. Het waren deze opklaringen die zich vanuit het noordwesten over de rest van de Benelux uitbreidden waardoor het ook in Malderen zonnig lenteweer werd tegen het einde van de namiddag. Daar zagen we de bewolking snel overgaan van Cumulonimbus naar Cumulus congestus en vervolgens gewone mooiweerswolkjes terwijl we uitgebreid van de zon konden genieten bij temperaturen die al naar 16,7 graden konden klimmen. Erg veel scheelde het nochtans niet want de aambeeldvormige toppen van de buien die overdag nog boven grote delen van Vlaanderen hingen waren de hele avond door nog zichtbaar in het zuiden en oosten waardoor het waarschijnlijk nog tot pittige buien kwam in delen van Limburg en Wallonië. Doordat de mooiweerswolkjes ondertussen ook oplosten kregen we wel een fraai uitzicht op een diepblauwe hemel waarin de eerdergenoemde wolken in de verte zichtbaar bleven net alsof we vanuit een hoogvlakte naar de besneeuwde bergtoppen rondom ons keken. Vooral tegen zonsondergang was dit erg fraai toen de wolken van onder naar boven van grijs over oranje en geel naar wit kleurden. Toen de zon onder was begonnen de buienwolken in elkaar te zakken en werd het overal helder en windstil waardoor een graadje grondvorst tot de mogelijkheden lijkt te horen voor komende nacht.

Woensdag, 13 mei 2015

Onder de open hemel is het afgelopen nacht verder afgekoeld en het was weer even wennen om terug vrij lage minima van 6,6 graden op te tekenen. Op een paar plaatsen in het oosten van Nederland is het zelfs tot wat lichte grondvorst gekomen. Een uitbundige zon maakte vervolgens haar opwachting en er volgde een mooie lentedag waarbij het ondanks de koele luchtsoort nog kon opwarmen tot 21,7 graden. Er werden wat kleine Cumuluswolkjes gevormd overdag en er waren ook een paar condensatiesporen te zien, alsook een paar Cirrusveertjes. Tijdens de avond verdwenen de stapelwolken en het bleef aangenaam zonnig en vrij warm tot de zon omstreeks 20H haar kracht verloor en het opnieuw erg snel ging afkoelen bij een goed voelbare noordenwind. Tegen zonsondergang was er van aangename lentetemperaturen al lang geen sprake meer en kon de winterkledij weer uit de kast voor zij die het waagden om nog een terrasje mee te pikken in openlucht, of naar de pluviometer wandelden om zeker te zijn dat het neerslagtotaal wel degelijk 0,0 mm bedroeg.

Vrijdag, 13 mei 2016

Er stond vanochtend een koel en luchtig briesje uit oostelijke richtingen. De lucht is duidelijk helderder en droger geworden terwijl het is afgekoeld tot 12,7 graden. Toch was dit nog niet de grote afkoeling welke op de weerberichten al dagen met dreigende toon werd aangekondigd. Het warmde namelijk nog behoorlijk op en we vertoefden al snel weer in zomerse sferen. Er was wat Altocumulus castellanus te zien vanochtend en deze maakte tegen de middag plaats voor Cumulus congestus bewolking die er soms dreigend uitzag maar uiteindelijk geen buien veroorzaakte. Na de middag haalden we maxima van 24,5 graden en het luchtige briesje was erg verraderlijk in verband met ongemerkt verbranden in de zon. Op het einde van de namiddag draaide de wind resoluut naar het noorden en zagen we de stapelwolken plaats maken voor een heldere lucht vanuit het noordwesten waar verderop Cirrostratus in te zien was. Toen bereikte de koude lucht ons en het koelde dan ook razendsnel af. Menig terrasjesganger werd verrast door deze plotse koude en velen hadden zich er niet op voorzien door de warmte overdag zodat hen nog een lange fiets-of wandtocht in de bijtende kou stond te wachten. Tegen zonsondergang was het ronduit guur toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. In de laatste schemering zagen we de eerste Stratocumulusvelden binnendrijven die het begin van een zwaarbewolkt en kil weekend inluidden.

Zaterdag, 13 mei 2017

We bevonden ons nog tot vanochtend in de onstabiele subtropische lucht waarin zich onweerbuien konden ontwikkelen. Op papier althans want in Malderen is het de hele nacht rustig gebleven en tegen de ochtend vond er een overgang naar koelere en stabielere lucht plaats waardoor we de opbollende stapelwolken massaal zagen uitspreiden tot Stratocumulus en de buien dus niet langer tot onweer konden uitgroeien. Het is nog vrij zacht gebleven tijdens de nacht met minima van 12,9 graden. De uitspreiding zorgde ervoor dat de zon het zwaar te verduren kreeg, en er stak ook een krachtige en kille bries op die naar westelijke richtingen ruimde. Kortom het werd alles behalve fraai lenteweer, al hielden we het wel droog op die ene bui welke zich kort na de middag nog kon ontwikkelen na. Naar de avond toe werd het allemaal weer wat rustiger en aangenamer waarbij de opklaringen breder werden en we de zon weer wat vaker te zien kregen eb get warmde daarbij nog op tot 21,3 graden. Daarna kwamen we onder invloed van een warmtefront dat vanuit het zuiden een scherp begrensd Stratocumulusveld onze richting liet uitdrijven. Deze bewolking zag er in combinatie met het zachte blauw van de opklaringen ervoor heel rustgevend en sfeervol uit en het leek ook alsof de natuur nu een en al vrede uitstraalde bij een weggevallen wind, weldadige koelte en een harmonisch orkest van talloze zangvogels tenmidden van geurige bloesems. Door al die sfeer zouden we haast het neerslagtotaal vergeten op te tekenen, en dat bedroeg 0,1 mm uit de bui die kort na de middag is gevallen

Zondag, 13 mei 2018

Het was vandaag weer terug naar af met de koele lucht die over ons is uitgestroomd. Met bewolking die is overgegaan in Altostratus en Stratus waaruit het lichtjes regende met een ijzige noordwestenwind is de megaklad erin gekomen en op beterschap hoefden we voorlopig niet te rekenen. De tuinierders vielen eveneens naast de prijzen want aan de regen die aan een tempo van 10 druppels per minuut viel en goed was voor 0,2 mm hadden ze ook weinig, ook al bleef deze het grootste deel van de dag aanhouden. Tijdens de late namiddag werd het weer droog maar bleven we tegen een grijze hemel aankijken met temperaturen die op 14,0 graden bleven steken. Een heel verschil met het noorden van Nederland waar nog zomerse temperaturen werden gehaald en dit bij interessante onweerssettings. In Malderen dus niets van dit alles en het was huilen met de met wol gevoerde winterpet op toen we later op de avond de minima van 10,8 graden optekenden in nog steeds grijze omstandigheden. 

Maandag, 13 mei 2019

 Uiteindelijk bleek het nog mee te vallen met de vorst in Malderen, en de gazons en planten zagen het daglicht dus weerkeren zonder een witte vacht bij minima van 3,6 graden. Het was lichtbewolkt en de bewolking die er hing bestond uit condensatiestrepen en enkele ijle Cirrusstrepen. De zon warmde alles snel op en er werd ook opvallend weinig bewolking gevormd tegenover de voorbije dagen. Het ging enkel om wat Cumulus mediocris en Cumulus humilis en enkele Stratocumulusveldjes. De naar het noordoosten kantelende stroming zat daar natuurlijk voor iets tussen en tijdens de namiddag leek het weer volop lente bij maxima van 19,6 graden. Omstreeks 19h30 zette zich echter weer een snelle afkoeling af en doordat de schrale wind niet meteen ging liggen voelde het hierdoor extra guur aan, zeker toen de zon onder was. Weeramateurs hoefden die kou alvast niet te trotseren om manuele neerslagmetingen te doen want met 0,0 mm was het dagtotaal al gemakkelijk te raden. 

Woensdag, 13 mei 2020

 Een koude nacht met minima van 4,1 graden werd door een stralende ochtend gevolgd met diepblauwe luchten en veel zonneschijn. In Londerzeel zijn de plantjes weer door het oog van de naald gekropen al was dat voor sommige weke exemplaren toch al iets te klein. Lang konden we overigens niet genieten van die zon want vanuit het noorden dreven al snel stapelwolken en later Stratocumulusvelden binnen. Het raakte helemaal overtrokken en ook al is de noordenwind een paar versnellingen teruggeschakeld, werd het een zeer onaangename en kille dag. Het kwik bleef steken op 15,2 graden en kort na de middag vielen er zelfs een paar spatjes regen. De bewolking bleef intact tot het einde van de namiddag om dan over te gaan in Stratocumulus welke nog een hele tijd met erg dicht opeengepakte rollen bleef hangen. Pas tegen zonsondergang klaarde het weer verder op en gingen de wolkenplakken verder uit elkaar hangen. Vanuit het noorden klaarde het plotseling helemaal op doordat het Stratocumulusveld blijkbaar scherp begrensd was. Deze vertoning van moeder natuur werd op dubbel gevloek onthaald omdat de bewolking ons overdag niet alleen van de warmte verstoken hield maar ons nu ook niet meer warm zal kunnen houden tijdens de nacht. En dus mag het plantenvolkje zich weer opmaken voor een nieuwe slachtpartij onder haar leden. De paar spatjes regen die er overdag nog zijn gevallen waren goed voor het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 13 mei 2021

 Er hing veel Stratocumulus en Cumulus bewolking tijdens de ochtend en het was afgekoeld tot 7,0 graden. Op de radarbeelden was te zien hoe een regenzone zich net ten zuiden van de Belgisch- Franse grens ophield. Het leek alsof deze ons binnen het uur zou bereiken maar blijkbaar leek de storing zich bijna parallel op de zuidoostelijke stroming te bewegen en daardoor amper progressie te maken. Opklaringen en wolkenvelden wisselden elkaar af en de zon stak behoorlijk tijdens de zonnige momenten. Het warmde daarbij op tot 19,2 graden. De lucht werd ook steeds onstabieler met grotere stapelwolken terwijl de wolkenmuren soms inktzwart kleurden. De zwoelte en de stekende zon maakten plots plaats voor een ijzige kilte toen de buienlijn dichter kwam en even later kwam dan de regen die wat buiig was en opvallend kort duurde gezien de langzame opmars van de regenzone. Voor we het wisten klaarde het in het zuiden alweer op en we zagen nu Altostratus die plaats maakte voor blauw luchten met een scherpe begrenzing. Het typische uitzicht bij een koufront dus en even later kwamen er ook rafelige Cumuluswolkjes binnendrijven. Deze kregen weer gezelschap van Stratocumulusvelden waardoor het halfbewolkt werd en het waren deze laatsten die na zonsondergang overbleven. Het was nog voor 3/8 bewolkt en het koelde flink af in de windstille omgeving waarin 3,3 mm regenwater is weggesijpeld. 

Vrijdag, 13 mei 2022

Tijdens de nacht is er in de hoge luchtlagen wat sluierbewolking binnengeslopen al kon dit niet voorkomen dat het nog aardig kon afkoelen naar minima van 10,3 graden. De bewolking was dun en de dag startte dus in vriendelijke, zonnige omstandigheden. Maar al snel ontstonden er stapelwolken en er dreef ook een band met dikkere sluierbewolking voorbij vanuit het westen. Hoewel deze laatste weer door opklaringen werd gevolgd, gingen de stapelwolken nu uitspreiden tot Stratocumulus waardoor er zich een echt horrorscenario ontvouwde voor zij dit een hekel hadden aan kil, somber en saai weer. Gelukkig was het maar tijdelijk en begon de bewolking weer op te lossen vanuit het zuid- zuidwesten. Althans de Stratocumulus en Cumulus want in de hogere luchtlagen zat het nog steeds goed vol met Cirrostratus die niettemin nog genoeg zonkracht doorliet om het lenteweer terug een stuk vriendelijker en aangenamer te maken. Het werd zo nog 21,8 graden. Ook de westelijke wind was niet meer zo krachtig. De sluierwolken begonnen tijdens de avond weer dunner te worden en op te lossen waardoor de hemel er steeds zomerser ging uitzien, al dan niet met behulp van de woestijnlooks van het landschap. We eindigden weer met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zaterdag, 13 mei 2023

 Tijdens de ochtend waren er terug wat lichte buitjes actief in Londerzeel, maar deze werden al snel gevolgd door brede opklaringen. Het was zacht met minima van 10,7 graden en eens de zon erdoor kwam voelde het meteen zomers aan. Ook het uitzicht deed volop aan dat seizoen denken want het zag er onstabiel uit met diverse partijtjes Altocumulus floccus en castellanus. Deze wolkjes losten eveneens op tijdens de voormiddag waarna er een periode van helder weer volgde. Het werd warm met maxima van 21,6 graden maar tegelijkertijd stond er een luchtig briesje uit oostelijke tot noordoostelijke richtingen. Ergens halverwege de namiddag ontstonden er plotseling stapelwolken ten oosten van ons en deze groeiden uit tot flinke afmetingen. Er volgden een paar buitjes die met zeer dikke druppels gepaard gingen al waren ze zo kort dat de neerslag beperkt bleef tot 0,0 mm. We kregen ook de donder te horen maar de zwaarste onweersbuien bleven ver ten oosten en zuiden van ons. De buienwolken waren aan sterke verijzing onderhevig waardoor het na een tijdje niet meer dan verwaaide, dichte plukken Cirrus leken te zijn die aan het uitsneeuwen waren. Het zag er allemaal heel anders uit dan de onweersbuien die je op een klassieke warme zomerdag zou verwachten. Al waren die er ook, en ze verschenen ten oosten en zuiden van ons met scherp begrensde toppen die oranje oplichtten. Deze buien zagen er ook een stuk actiever uit maar uiteindelijk kregen we er in Malderen niet meer mee te maken. 

Maandag, 13 mei 2024

Na het onweersgeweld gisterenavond is de rust tijdens de nacht weergekeerd en vanochtend hingen er terug brede opklaringen bij minima van 15,3 graden. Op wat Stratocumulusveldjes na was er geen bewolking meer te zien. De omgeving lag er tijdens de vroege uurtjes nog kletsnat bij al was de vorming van dauw eerder beperkt, het kwam dus bijna allemaal van de buien gisteren en in het begin van de nacht. Tijdens de voormiddag wist de krachtige zon alles weer op te drogen al begon dat vocht na een paar uur wat hogerop zichtbaar te worden in de vorm van stapelwolken. Ze zagen er dan wel een stuk onschuldiger uit dan gisteren, maar voor de zon zelf betekenden ze wel een bedreiging want zeker rond en na de middag kregen we deze niet veel meer te zien. Door de aanvoer van nog steeds zachte lucht uit het zuiden tot zuidoosten waren er desondanks nog maxima van 23,4 graden mogelijk en dit alles bij een vrij zwak briesje dat tijdens de voormiddag soms wel nog prominent aanwezig was. Een deel van de stapelwolken spreidde zich uit tot Stratocumulus en in de opklaringen die overbleven (dat waren er overigens nog net genoeg om van vriendelijk lenteweer te kunnen spreken) kreeg de lucht een beetje een fletse kleur. Tijdens de tweede helft van de namiddag leek de zon weer beetje bij beetje terrein te winnen en uiteindelijk ging de boel over in vriendelijke Cumulusbewolking die dikwijls wel redelijk forse afmetingen had maar geen verdere gevolgen met zich meebracht. De bewolking zag er wat apart uit want het leek alsof er een soort van golvende structuur in de stapelwolken te zien was die zich deels vertaalde in pileus kapjes die boven een erg groot aantal van deze wolken te zien was. Samen met de spierwitte kleuren die zich aftekenden tegen de diepblauwe opklaringen ertussen was dit best wel een speciaal uitzicht. Het was daarbij nog opnieuw erg winderig uit zuid- zuidoostelijke richtingen en pas kort voor zonsondergang begon de rust op dat gebied terug te keren. Het klaarde daarbij verder op en uiteindelijk konden we dus weer een droge dag bijschrijven met 0,0 mm als totaal.