Flashback: 14 mei in het verleden

Woensdag, 14 mei 2014

De ijsheiligen deden hun naam op sommige plaatsen eer aan want her en der kwamen meldingen binnen over bevroren daken en auto's die veel last van jeuk leken te hebben bij minima van 0,7 graden. Na het nodige krab- en ontdooiwerk kwam de zon ons al snel verder opwarmen in een quasi heldere hemel, doch er lagen reeds kapers op de kust die vanuit het noordwesten snel dichterbij kwamen. Dit gebeurde in de vorm van Altocumulus en Stratucumulus die ook wat gezelschap kreeg van Cumulus congestus. De bewolking breidde zich razendsnel uit waardoor we uiteindelijk veel minder warmte uit dat vrolijke lentezonnetje konden halen dan we eerst zouden verwacht hebben. Volledig betrokken werd het gelukkig evenmin, maar het kwam wel tot buien die vooral rond de middag stevig uit de hoek kwamen met onderandere in Brussel onweer met rake inslagen. Na dit onweer werd het geleidelijk stabieler vanuit het westen, maar toch bleven we nog lange tijd flinke stapelwolken zien ontwikkelen waarvan sommigen nog het buienstadium bereikten. Pas op het einde van de namiddag keerde de rust volledig weer, al is deze in Londerzeel nooit weggeweest want de pluviometer wees daar 's avonds nog steeds 0,0 mm aan. De breder wordende opklaringen lieten het opwarmen tot 18,5 graden. De bewolking was tijdens de avond volledig opgelost op een tweetal Stratocumulusvelden na die in de kleuren van de ondergaande zon fraai oplichtten en voor extra sfeer zorgden; Door de wegvallende wind, polaire luchtmassa en brede opklaringen koelde het zeer snel af al zal eventuele nachtvorst zich hooguit op een paar beschutte plekken aan de grond voordoen.

Donderdag, 14 mei 2015

We maakten vandaag een veelbelovende zonnige start bij weliswaar frisse minima van 5,6 graden. In het zuidwesten was echter een scherp begrensde laag Cirrostratus bewolking te zien die geflankeerd werd door Altocumulusbanken terwijl er Cumulus fractus bewolking voorbijdreef. Langzaam maar zeker kwam de sluierbewolking dichterbij en tegen de middag was het grootste deel van de hemel ermee bedekt. Achter de eerste gordel van Cirrostratusbewolking werd de hemel weer helder, maar het duurde niet lang of er verschenen meer wolken in het zuidwesten die eveneens onze richting uitkwamen. Er kwam nu ook Altostratus en veel Altocumulus aan te pas en de eerste regendruppels maakten al spoedig hun opwachting. Echt intens kunnen we de regen niet noemen, maar ze bleef wel aanhouden waarbij ze tijdens de droogste perioden eventjes overging in motregen. ook de wind was opvallend zwak met niet meer dan wat flauwe zuchtjes uit overwegend westelijke richtingen. Tegen de avond zagen we in de Nimbostratuslucht de donkere silhouetten van stapelwolken verschijnen en kwamen we duidelijk in onstabielere lucht terecht waarbij de neerslag een buiig karakter kreeg. Vooral na zonsondergang kwam het tot perioden van erg pittige regenval waardoor we toch nog op een dagtotaal van 6,6 mm zijn uitgekomen.

Zaterdag, 14 mei 2016

De koude en vochtige poollucht heeft nu de hele Benelux veroverd waardoor de dag een zwaarbewolkte start nam. Het was koel met minima van 8,6 graden en er stond een bijtende noordenwind. Af en toe vielen er buien al stelden ze weinig voor. De convectie was ondiep en er werden enkel Cumulus congestus wolken gevormd die zich tot Stratocumulus uitspreidden. Gelukkig kwam het niet tot horrortoestanden zoals een volledig gesloten Stratocumulusdek en kregen we vaak de zon te zien in opklaringen die een diepblauwe Arctische lucht lieten zien. Tijdens de namiddag ging de buienactiviteit er wat uit en scheen de zon vaker al kon die de gevoelig frissere maxima van 19,4 graden niet voorkomen. En tijdens de avond leefde de buienactiviteit weer op al bleven de opklaringen stand houden. Echt grote neerslaghoeveelheden vielen er niet, hoe zeer fietsers en wandelaars ook het tegendeel wilden beweren. Net dagtotaal bleef beperkt tot 0,2 mm

Zondag, 14 mei 2017

Tijdens de nacht is de Stratocumulusbewolking weer opgelost en kwamen we in vrij zachte lucht terecht waarin enkel wat Cirrus en Cirrostratus te zien was ten westen van ons terwijl het is afgekoeld tot 9,2 graden. Deze bewolking hoorde bij een buienlijn die langzaam onze richting uitkwam en waar later ook Altocumulusbanken onder te zien waren. Het grootste deel van de voormiddag verliep in ononderbroken zonneschijn al zal het in het uiterste westen wel een heel ander verhaal geweest zijn. Het ging om een erg zwak koufront en hierdoor hielden we het op de meeste plaatsen droog en was het vooral de bewolking die af en toe voor spelbreker zorgde. Maar ook dan konden we nog vrij aangename maxima van 20,4 graden bereiken die vooral uit de wind erg comfortabel aanvoelden. Tijdens de namiddag zagen we in de buurt van Parijs een afzonderlijke buiencel ontstaan (op de radar dan toch) die pal onze richting uitkwam en potentie had om ons op een stevig stortbad te trakteren. Maar deze bleek ons rakelings te missen al kreeg Malderen daar blijkbaar nog een staartje van mee getuige het neerslagtaal van 0,2 mm. Deze bui doofde vervolgens vrij snel uit, al heeft ze zichzelf opvallend goed in stand kunnen houden tijdens haar lange traject van omgeving Parijs naar Antwerpen. Tijdens de avond kwam de zon er weer meer door en zagen we een mengeling van Cumulus, Stratocumulus en Cirrostratus bewolking waarin de zon het grootste deel van de tijd het beste van zichzelf kon geven. De zuid- zuidwestelijke wind ging tegen de avond liggen en na zonsondergang was het terug opvallend rustig en vredig met weinig bewolking al koelde het wel vrij snel af.

Maandag, 14 mei 2018

Vandaag was dan de grote dag waarop de warme lucht haar herintrede zou maken vanuit het noordoosten om er opnieuw een aantal zomerse lentedagen aan te breien. Vanochtend bleek de windrichting al met die voorspelling te kloppen: die was nu inderdaad noordoost. Maar de relatief zachte minima van 11,0 graden waren vooral aan de Stratus bewolking te wijten die er nog steeds hing en dit werkte dus al snel averechts toen de bewolking bleef hangen. De wind maakte er een gure en kille bedoening van ook al zou je bij dit egale wolkendek rustig en windstil weer verwachten. Tegen de middag was er nog steeds niets veranderd en reageerden velen met ongeloof op de Nederlandse waarnemingen waar het kwik richting tropische waarden klom. Tegen het einde van de namiddag was de hemel echter plotseling blauw in het noordoosten en even later kwam de zon erdoor. Deze verandering ging gepaard met een even plotse windsprong naar west- noordwestelijke richtingen maar ondanks dat zonnetje voelde het nog steeds kil aan. Dan was het opeens weer grijs om een half uur later terug plots blauw te worden met verspreide Stratus fractus wolken in een nevelig aandoende atmosfeer. Meer opklaringen deden tijdens de avond hun intrede maar de wind ruimde nu naar het koude noorden en bleef er flink aan sleuren. Het kwik bleef steken op 17,7 graden en toen de bewolking tijdens de avond weer kwam opzetten was het enkel onze huid die nog een blauwe kleur had. Ondanks de bewolking en de indrukwekkende windsprongen is er ook vandaag geen neerslag aan te pas gekomen en sloten we dus af met 0,0 mm. 

Dinsdag, 14 mei 2019

 Op een paar Cirrusveldjes na was het kraakhelder en het kwam dan ook op grote schaal tot grondvorst door de gestagneerde noordelijke stroming. De schade viel in Malderen gelukkig mee bij minima van 5,4 graden aldaar en de zeer droge lucht warmde ook snel op. Nu werd er helemaal geen bewolking meer gevormd al konden we met een geoefend oog wel stapelwolken zien ver in het noorden wat erop lijkt te wijzen dat onze Nederlandse buren het met een tikkeltje minder zonneschijn moesten doen. Hoe dan ook werd het overal fraai lenteweer en in Malderen slaagden we er zelfs net in om een warme dag binnen te rijven met maxima van 20,0 graden. De ultradroge lucht verloor echter haar warmte even snel als ze die gewonnen heeft en het was dan ook weer klappertanden en bibberen geblazen eens de zon onder was terwijl de plantjes door het aanhoudende vorstgevaar ook niet op beide kiemblaadjes konden slapen. Bovendien hebben ze er met het neerslagtotaal van 0,0 mm en de dus voortdurende droogte nog een extra zorg bovenop.

Donderdag, 14 mei 2020

 Het was opnieuw een erg koude ochtend die de Ijsheiligen alle eer aandeed. Hun Ommegang langs Malderen was echter vluchtig waardoor de tere plantjes in de omgeving van het weerstation het opnieuw overleefd hebben. Het werd niet kouder dan 3,6 graden. Buiten de dorpskom of op lager gelegen gebieden kan het echter wel gevroren hebben. Hoe dan ook konden we weer op de zon rekenen om alles weer te ontdooien en deze keer was de aangevoerde lucht wat droger waardoor we minder met uitspreidende bewolking te maken kregen. het waren nu alleen maar Cumuluswolkjes die ontstonden en de zon dook er slechts af en tot achter weg. Het kwik maakte wat winst met 17,3 graden al was de wind weer een stuk krachtiger zodat het schraler aanvoelde. De stapelwolkjes losten tijdens de avond op maar de wind bleef flink doorwaaien ondanks het wegvallen van de thermiek. Er volgde dus een winderige, heldere en frisse avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm al dan niet optekenden. 

Vrijdag, 14 mei 2021

 Na een frisse ochtend met minima van 5,2 graden hing er een mengelmoes van Stratocumulus en Stratus fractus. Hieruit ontstonden al snel stapelwolken en voor de middag vielen hier reeds de eerste dikke druppels uit. De onstabiliteit nam alleen maar verder toe en forse stapelwolken met gitzwarte luchten eronder maakten hun opwachting. Eerst leek het alsof het alleen maar bij gedreig zou blijven omdat de wolken zich wel erg veel tot onschuldige Stratocumulus uitspreidden maar plotseling doemde dan in het oosten al een eerste flinke ijskap op. Even later kwam een volgende bui vanuit het westen opzetten en aan het gerommel te horen wisten we al meteen hoe laat het was (voor zover we geen Londerzeelse klokken gebruikten toch). Even later volgde een geweldig onweer compleet met hagel, bliksem en daverende donderslagen. Het overviel ons als bij verrassing want toen de bui al dicht genaderd was kon je er nog los doorheen kijken met amper neerslagstrepen eronder. Na het onweer keken we op zeer dichte neerslagzuilen ten noorden van ons waar het waarschijnlijk nog veel harder heeft gestortregend. Het klaarde vervolgens breed op en de stekende zon en warmte (tot 16,1 graden) was voeding voor een volgend onweer dat dreigend kwam aanzetten maar eigenlijk niet veel voorstelde. Het derde onweer werd eveneens door zwoelte en veel zon voorafgegaan en deze keer was het weer een stuk actiever maar minder dan het eerste dat we over de vloer kregen. En daarna keerde de rust definitief weer doch we konden nog een hele avond genieten van waanzinnige wolkenlandschappen zoals we ze hier de voorbije twee jaar maar amper gezien hebben. Het hele luchtruim zat boordevol schitterende stapelwolken en ijskappen, er was een overvloed aan contrast en kleur en met de volledig ontluikende natuur in alle kleuren en geuren erbij konden we haast van een meteorologisch orgasme spreken. Wel moesten we er kilte bij nemen want tijdens de avond koelde het aardig af. Al viel het met de gevoelstemperaturen eigenlijk nog mee want de zuidelijke wind die overdag naar het westen ruimde was amper aanwezig. Het neerslagtotaal was er eentje dat kon tellen met 8,3 mm. 

Zaterdag, 14 mei 2022

 Na een erg frisse start bij minima van 9,8 graden kregen we wat sluierbewolking te zien waaronder Cumuluswolken ontstonden. Deze werden snel talrijker en de zon begon steeds meer weg te duiken achter deze indringers. Tegen de middag was er tijdelijk zelfs uitspreiding tot Stratocumulus en werd het dus somber en kil. Gelukkig kwam er al snel redding vanuit het zuidwesten en stopte de vorming van Stratocumulus. Er dreven nu enkel Cumuluswolkjes voorbij die geleidelijk overgingen van mediocris naar humilis. Tegen het begin van de avond was het zelfs al helemaal helder en het kwik kon dan ook al wat winst pakken met 25,1 graden als resultaat. Tijdens de avond ging het echter al snel afkoelen eens de zon wat lager stond en de gelukkig zwakke westelijke tot noordwestelijke wind versterkte het kiltegevoel. 

Het gewolk deze middag ten spijt zijn we er weer met 0,0 mm als neerslagtotaal uitgekomen. 

Zondag, 14 mei 2023

Zoals we ondertussen al bijna konden verwachten werd de fraaie onweersdag van gisteren vandaag afgestraft met grijs en somber weer toen een Stratus wolkendek zich over Vlaanderen heeft kunnen uitbreiden. Dit wolkenveld was overigens gisteren al de hele dag aanwezig boven de Noordzee en zelfs een stukje van west-Vlaanderen maar bij een meer naar het noorden gekrompen wind kon deze bewolking nu verder landinwaarts trekken. Samen met die bewolking stroomde er ook veel koelere zeelucht binnen al hield ze de minima op peil met 9,8 graden. Het duurde tot de middag alvorens de bewolking overging in dunnere Stratus die daarna in flarden ging openbreken en oplossen. Hierop volgde een periode van zonnig weer met een paar stapelwolkjes al was de blauwe lucht nu fletser door het binnenlopen van Cirrostratusbewolking die geleidelijk dikker werd. De zon was daardoor zeker naar het einde van de namiddag toe niet meer zo krachtig en ook op thermish gebied moesten we inleveren met nu nog maxima van 19,5 graden. Verder dan die Cirrostratusbewolking waar tijdelijk ook wat Cumuluswolkjes onder hingen kwam het nog niet maar wie er meer van verwacht, heeft in elk geval goede vooruitzichten met de regenzone die morgen op het programma staat. Vandaag dus nog niets van dit alles en dus eindigden we weer met 0,0 mm als neerslagtotaal. 

Dinsdag, 14 mei 2024

We zijn in een stabiele en droge zone aan de voorzijde van een naderend koufront terecht gekomen. Dit front was zuidoost- noordwest georiënteerd en dit zorgde dus voor een zuidoostelijke wind die nog steeds zachte lucht aanvoerde waarin het tijdens de nacht niet kouder dan 14,9 graden is geworden. Het was daarin ook zomers maar we moesten nu rekening houden met een erg strakke en vlagerige wind. Deze moet tijdens de ochtend plots zijn opgestoken want er heeft zich tijdens de nacht nog dauw kunnen vormen. Overdag kregen we met veel zon te maken terwijl de wind het liet aanvoelen alsof we onder een warme haardroger stonden. De naderende storing zond Cirrus en Cirrostratus over ons heen en in het zuidwesten was er dikkere sluierbewolking te zien waarlangs ook Altocumulus castellanus en wat Stratocumulusbanken te zien waren. De nadering van het front ging echter zeer langzaam en het was pas tegen de middag dat de lucht er echt dreigend ging uitzien in die richting. Maar ook dan bleef het nog lang zonnig. Wel ontstonden er voor het front uit stapelwolken waarachter de zon af en toe wegdook. In de loop van de namiddag begon er dan een mix van Altostratus, Cirrostratus, Cumulus, Altocumulus en Stratocumulus binnen te trekken en nu kreeg de zon het dus een stuk moeilijker. Al was ze ook nu nog af en toe te zien en het werd daarbij ook nog aangenaam warm met maxima van 24,4 graden. Tijdens de late namiddag begon de wat naar het zuiden tot zuidwesten geruimde wind echter plotseling een stuk kouder aan te voelen en dit effect was ook heel mooi te zien op de temperatuurskaartjes van de Benelux. We bevonden ons in Malderen al snel in de koele luchtsoort die voor het front is uitgestroomd (convergentielijn) terwijl grote delen van Nederland nog van de zomerse warmte konden genieten. Het temperatuurverschil bedroeg bijna tien graden op erg korte afstand. In het oosten zagen we van hieruit tijdelijk ook Cumulonimbuswolken die zich wellicht pal op de vore bevonden. Voor de liefhebbers van onweer was het dus weer een pechdag want in de koele luchtsoort met de toenemende bewolking hoefden we in Malderen niet veel convectief spektakel meer te verwachten. Het werd nu grijs en kil met vooral veel Altostratus, Stratocumulus, pannus en Altocumulus lenticularis terwijl de donkerste luchten zich in het zuidwesten bevonden. En er stond nog steeds veel wind. De neerslag van het koufront bleef echter ten zuidwesten van ons en het proces ging nu echt tergend traag al had dit wel het voordeel dat we nog de hele dag buiten konden zijn voor allerlei klusjes en activiteiten die een hydrofoob karakter hebben. Dat we tegen middernacht niet meer dan 0,0 mm in de pluviometer vonden was dan ook geen mirakel.