Flashback: 16 mei in het verleden

Vrijdag, 16 mei 2014

Afgelopen nacht is het op grote schaal tot grondvorst gekomen waarbij vooral Nederland geviseerd werd door deze vinnige stuiptrekking van de ijsheiligen. In Malderen leek het allemaal mee te vallen, de minima kwamen er uit op 4,5 graden en er was geen ijs of rijp te zien in de onmiddellijke omgeving van het weerstation. We begonnen de dag in bijna heldere omstandigheden waarbij enkel wat dunne sluierwolkjes en enkele condensatiestrepen van vliegtuigen te zien waren. Daarna werden er weer stapelwolken gevormd, maar het ging om onschuldige, afgeplatte exemplaren die nauwelijks een hindernis betekenden voor de zon. Het warmde op tot 21,1 graden bij een zwakke, nauwelijks voelbare noordenwind. Tegen de avond losten ze weer op en vervolgens viel op dat het een stuk zachter was dan de voorbije avonden rond het zelfde tijdstip ondanks de open hemel. Aangenaam warm was het echter nog lang niet toen we op het einde van de avond het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.

Zaterdag, 16 mei 2015

De gisterenavond opkomende sluierbewolking is snel dikker geworden waardoor het reeds vroeg in de nacht volop aan het plenzen was. De neerslag had een buiig karakter, doch tegen het krieken van de dag was deze overgegaan in druilerige motregen die werd afgewisseld door lichte regen. Het donkere, kille en druilerige weertype hield aan tot na de middag waarbij de bewolking uit Stratus en Stratus fractus bestond. Na een tijdje werd het echter zachter en ging het in combinatie met het overvloedige vocht broeierig aanvoelen. Dit gevoel werd versterkt door de bijna afwezige wind die uit west- zuidwestelijke richting kwam. De bewolking brak en ging over in een mengvorm tussen Cumulus en Stratus fractus die aanvankelijk forse afmetingen had en er dus dreigend uitzag. Dit zorgde al snel voor nieuwe buien al bleef het in Malderen beperkt tot enkele weliswaar zeer dikke, tropisch aandoende regendruppels. Het smaakte naar meer voor de onweers- en actief weerliefhebbers, doch ze bleven op hun honger zitten want de atmosfeer werd verbazend snel stabieler vanuit het westen en voor we het doorhadden was er niet meer dan wat mooiweerswolkjes en dunne, gebroken Stratocumulus te zien. De opklaringen werden snel breder en de laatste uren van de dag verliepen in aangename, zonnige omstandigheden. Na zonsondergang werd echter duidelijk dat we weer in koelere lucht waren terechtgekomen en gingen de thermometers in sneltempo naar beneden. Kouder dan 5,3 graden is het echter op geen enkel moment geweest. De regenzone en de buien bleken uiteindelijk goed te zijn voor een dagtotaal van 0,7 mm.

Maandag, 16 mei 2016

Onder een open hemel is het op sommige plaatsen tot matige grondvorst gekomen. In Malderen was gelukkig geen schade aan de planten merkbaar. De minima in thermometerhut zijn op 7,8 graden uitgekomen. Tijdens de voormiddag werden er erg snel Cumulus wolkjes gevormd maar er was veel minder uitspreiding waardoor we de zon terug meer te zien kregen. Dit was overigens maar in een smalle band van enkele kilometers zo, daar waar de lucht over de ganse afstand over het Scandinavische schiereiland was gestroomd met Malderen net in het midden van de as op het verlengde van deze Scandinavische glijbaan. Resterende bewolking betond uit Cirrostratus, Cumulus mediocris en gebroken Stratocumulus die zich op verschillende hoogtes en met verschillende diktes ophield. De stapelwolken waren tijdelijk erg talrijk en het was dan ook maar een geluk dat de koude noordenwind wat is afgezwakt. Je zal er bij maxima van slechts 17,1 graden maar moeten tegenin fietsen of wandelen. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en waren er vooral flinterdunne Stratocumulusvelden en Cirrostratus te zien. Met in het westen een dikke laag Stratus en Stratocumulus waar het waarschijnlijk niet zo gezellig onder was. Neerslag is er opnieuw niet aan te pas gekomen met een dagtotaal van 0,0 mm, het begint zelfs behoorlijk naar een droogteperiode te evolueren.

Dinsdag, 16 mei 2017

De bewolking is tijdens de nacht weer helemaal opgelost waardoor we de dag in vriendelijke en zonnige omstandigheden begonnen bij minima van 17,1 graden. De resterende bewolking bestond uit Cirrus, Cirrostratus en Altocumulus. We kwamen in onstabiele en warme, subtropische lucht terecht waardoor het snel opwarmde en zwoel ging aanvoelen in de zon. Hier en daar waren onweersverklikkers te zien zoals Floccus en Castellanus bewolking maar voorlopig hoefden we ons daar nog geen zorgen over te maken / erop te hopen en de hele dag verliep dus in droge omstandigheden. Met maxima van 28,7 graden werd het voorlopig de warmste dag van het jaar terwijlde zon enkel concurrentie kreeg van Cumuluswolken (mooiweersvariant), Cirrostratus en vooral naar de avond toe ook Altocumulusvelden. De wind was meestal aan de zwakke kant en kwam uit zuidzuidwestelijke richtingen terwijl het zeer drukkend ging aanvoelen, zeker in de warmere binnensteden. Tijdens de avond kregen we meer met dreigende wolkenvelden te maken die zich vooral in het westen samenpakten, maar ook dit leverde nog geen regen of buien op zodat de terrasjesgangers konden genieten van een warme zomerse avond zoals we ze in onze streken maar zelden mogen meemaken. Aangezien zweetdruppels niet mogen worden meegeteld, konden we ook vandaag weer een neerslagtotaal van 0,0 mm in de boeken schrijven. We gingen de nacht in rustige omstandigheden waarbij het tot laat in de nacht duurde voordat de temperatuur onder de twintig graden daalde.

Woensdag, 16 mei 2018

Na een zachte nacht met minima van 10,6 graden oogde de atmosfeer onstabiel met castellanus structuren tussen de Stratocumulusvelden die voorbij dreven. Op de radar was een hele buientrein te zien die pal op Londerzeel afstevende en we leken dus in de running te zijn voor een echte zondvloed. Maar Londerzeel zou Londerzeel niet zijn als de buien niet met een bijna atomische precisie langs en rond het weerstation werden geleid waardoor het neerslagtotaal na een hele dag intens buiengeweld op 0,0 mm bleef steken. Er zouden enkele dikke druppels gevallen zijn en daar bleef het bij. Om het leed van de reeds teleurgestelde planten te vergroten stak er tijdens de avond een brutale noordooster op die elk druppeltje vocht meedogenloos aan de uitgedroogde omgeving onttrok. En het was zeker geen wind die continentale warmte bracht want het kwik tuimelde meteen naar beneden nadat we maxima van 21,2 graden hadden opgetekend. Op de terrasjes waren dan ook hooguit interventieploegen te vinden die de windschade onder controle moesten krijgen of een enkele fietser die door de plotse vlagen van zijn baan is afgeweken. Na zonsondergang werd het weer iets rustiger al zagen we nu wel dreigende castellanusvelden opzetten vanuit het oosten. Maar ook dit leverde niets meer op en we gingen een droge en koele nacht in. 

Donderdag, 16 mei 2019

Ondanks de opkomende wolkenveldjes was het vanochtend weer kraakhelder bij minima van 5,4 graden. Op het eerste zicht dan toch want wie even de moeite deed om het platteland op te zoeken voor een beter zicht in oostelijke richting kon daar dikke Stratocumulusvelden ontwaren die laag boven de horizon hingen. En volgens de satelliet- en radarbeelden hing daar ook het een en ander klaar om via de noordoostelijke tot oostelijke stroming naar de Lage Landen gevoerd te worden. Zoals gewoonlijk zag het er echter een stuk dreigender uit dan het was want de wolkenvelden liepen steeds stuk op de droge luchtmassa die boven de Lage Landen is ingevangen waardoor ze voortdurend oplosten vanuit het westen. Verder dan wat stapelwolken na de middag kwam het voorlopig niet. Tegen de avond slaagden koelere luchtmassas die zich achter de storing bevonden erin Nederland vanuit het noordoosten te veroveren waardoor het kwik er snel onder de tien graden zakte terwijl Malderen nog kon genieten bij zomers aandoende maxima van 21,3 graden bij een zwakke tot matige noordoostelijke bries. Tegen de avond dreef er dan toch Stratocumulus binnen vanuit het noordoosten maar deze was nog steeds aan sterke oplossing onderhevig waardoor blauw de hoofdkleur bleef. Pas na 22H begon het vanuit die hoek volledig te overtrekken al bleef het nog steeds droog en bleef het neerslagtotaal dus op 0,0 mm steken. 

Zaterdag, 16 mei 2020

 Na een heldere nacht met minima van 3,5 graden zagen we in het westen een laag met Cirrostratus hangen waar toefjes Cirrus uit leken verder te lopen. Deze bewolking breidde zich snel uit over de rest van het luchtruim en er hingen ook Stratocumulusvelden en Cumuluswolken onder. Het leek het begin te zijn van een kille dag waarbij we het niet droog zouden houden, maar niets was minder waar. Het kwam niet verder dan Altostratus en vanuit het westen werd de sluierbewolking weer dunner. En de stapelwolken en Stratocumulusvelden leverden ook geen buien of perioden met regen op. De zon dook er erg vaak achter weg al begon het tijdens de tweede helft van de namiddag toch wat meer op te klaren vanuit het noorden. Dit liet een bescheiden opwarming naar 19,9 graden toe. Later dreven er opnieuw meer wolken binnen en werd de lucht ook weer wat melkachtiger terwijl de lucht blijkbaar vochtig genoeg was om een zonsondergang in warme kleuren toe te laten. De werkloosheid van de pluviometer bleef ook vandaag verder duren met 0,0 mm.

Zondag, 16 mei 2021

 De bewolking is tijdens de nacht weer opgetrokken en de dag begon helder met een zuiders blauwe lucht en noorderse minima van 7,5 graden. Maar die zuiderse lucht was nog steeds zwanger van het vocht en zelfs de geringste schijnbeweging van de zon om wat hoger aan de hemel te klimmen was al voldoende om alles te laten vol schieten met Cumulus fractus. Deze bewolking ging samen klitten waardoor het somber en kil werd maar na een uurtje was die zon nog hoger geklommen en was de thermiek zo krachtig dat het net gevormde Stratusdek meteen weer werd opgelost. Maar dan ontstonden er stapelwolken en begon de dreiging van de buien er weer in te komen. Aanvankelijk stelde dat niet veel voor en waren het vooral wolkenvelden die de revue passeerden en het de zon lastig maakten maar halverwege de namiddag zagen we dan toch indrukwekkende ijskappen verschijnen in het westen. Ondertussen was het opgewarmd tot 16,7 graden en op momenten dat de zuidwestenwind even ging liggen voelde het weer opvallend zwoel aan in de zon. Er volgde een erg pittige bui maar zonder onweersverschijnselen waarna het terug zonnig en warm werd.  En opnieuw zagen we flinke stapelwolken verschijnen in het westen waar deze keer wel donderslagen uit weerklonken. Dit onweer trok echter ten noordwesten van ons langs en een andere cel miste ons via het zuiden. Doch er ontstond een lijn van buien die in haar lengte pal over Malderen trok waarbij de activiteit niet zo hoog was maar de neerslag wel vrij lang duurde. Daarna kregen we weer opklaringen terwijl we konden genieten van schitterende buienluchten in alle richtingen. Later in de avond zagen we vanuit het zuidwesten erg hoge Cirrusbewolking binnentrekken en volgens de satelliet was dit de ijskap van een erg grote buiencluster die op ramkoers lag. Deze kwam langzaam dichterbij maar er ontstond massaal Stratocumulus onder waardoor we het gevaarte vanop de begane grond niet zo goed konden waarnemen. Maar uiteindelijk bleef het verrassingseffect binnen de perken want erg veel stelde de bui niet meer voor en we kregen vooral perioden van matige regenval te verwerken die soms wat aan de intense kant was. Door de omvang van het buiencomplex regende het echter lang en uiteindelijk vulde dit het dagtotaal verder aan tot 5,3 mm.

Maandag, 16 mei 2022

 Tijdens het tweede deel van de nacht is de wind flink gaan aantrekken en het voelde daardoor erg luchtig aan ondanks de zwoele minima van 17,5 graden. Er hingen zowat overal Altocumulusvelden, Cirrus, Cirrostratus en in het zuidwesten Altocumulus castellanus. Het was hieruit dat we tijdens de voormiddag flinke stapelwolken zagen ontstaan en deze groeiden ook snel uit tot onweersbuien. Op korte tijd kon dit zich organiseren tot een lijn die net ten noordwesten van ons voorbijtrok en we konden de donders tot in Malderen horen. Helaas leverde het slechts een paar regendruppels op. Daarna klaarde het op en ging het drukkend aanvoelen, maar vanuit het zuidwesten kwam er dreigende laaghangende bewolking opzetten. Het leek nu alsof we toch nog iets zouden kunnen meepikken in Malderen, en hier en daar was ook nog een donder hoorbaar wat dit gevoel versterkte. Ook waren er in de Stratus en Stratus fractus bewolking onstabiele castellanusachtige structuren te zien. Het gerommel was echter eveneens afkomstig uit de buienlijn die ons al lang gepasseerd is en uiteindelijk was het gewoon een veld met bewolking dat ons passeerde. Het leverde een paar druppels op en een koele naar het westen ruimende wind die verder aanwakkerde, was het signaal dat we alle hoop nu wel definitief konden opbergen. De pluviometer zond een gelijkaardig signaal uit met 0,0 mm als neerslagtotaal. De laagste wolken werden tijdens de uren daarop schaarser en we kregen nu een bovenlucht van Cirrostratus en Altostratus te zien waaronder de laatste wolkenflarden overgingen in Cumulus. Later in de namiddag begonnen er in het zuidwesten weer diepblauwe luchten te verschijnen waarin de stapelwolken zich wat verder konden ontwikkelen. Deze bleven er echter onschuldig (of kwaadaardig vanuit het perspectief van de tuinierder) uitzien. Het werd nog 25,2 graden al voelde het soms kil aan tijdens de erg vlagerige wind die op haar beurt wel de verdamping verder aanwakkerde en de verwoestijning van Malderen dus flink deed versnellen. 

Dinsdag, 16 mei 2023

 Het is tijdens de nacht weer opgeklaard en de dag startte zonovergoten bij frisse minima van 4,2 graden. Maar vanuit het noorden dreven er snel Cumuluswolken en Stratocumulusvelden binnen waardoor het leek alsof er ons een grijze en kille voorjaarsdag te wachten stond. Maar niets was minder waar want het ging om een kleine gordel van laaghangende bewolking die meteen weer werd gevolgd door opklaringen. Hierin ontstonden nog wel Cumuluswolken die de zon regelmatig uit beeld duwden maar al bij al werd het een erg fraaie dag waarbij het in de wind wat frisjes aanvoelde bij maxima die ook erg bescheiden waren met 15,9 graden. We moesten het dus van de zon hebben tussen die stapelwolken door en gelukkig is die in deze tijd van het jaar erg krachtig. Er kwam Cirrostratusbewolking opzetten vanuit het zuidwesten en deze was zo egaal dat ze bijna niet als wolkensoort te herkennen was. Maar de hemel werd er wel melkachtig door en zeker naar de avond toe viel dit erg op. Wellicht is het ook deze bewolking en de advectie die ermee gepaard ging, die voorkwam dat we vandaag met laaghangende wolkentroep zouden te maken krijgen. De Cumuluswolken losten tijdens de avond op al kregen we tijdelijk wel met Stratocumulusvelden te maken die rond zonsondergang weer uit het niets kwamen opzetten. Hierin waren ook castellanus structuren te zien maar het bleef droog en we konden het neerslagtotaal dus al gemakkelijk voorspellen met 0,0 mm. Het koelde nu wel scherp af en de aangename zonnewarmte van overdag was dus al snel vergeten. Later in de avond klaarde het weer op en de Cirrostratusbewolking leek nu ook grotendeels te zijn verdwenen waarbij ze plaats maakte voor wat verwaaide Cirrus. 

Donderdag, 16 mei 2024

De neerslag is tijdens de nacht steeds intenser geworden en vanochtend viel het er met bakken uit in de vorm van dikke tropisch aandoende druppels al waren de minima wat gematigder met 13,0 graden. Net als gisteren was het opnieuw opvallend rustig met bijna geen zuchtje wind. Onder een parasol of een afdakje zou het uiteindelijk nog niet zo slecht geweest zijn om bijvoorbeeld een ontbijt in de buitenlucht te doen al was het voor de meesten onder ons afzien geblazen in de ochtendspits die door dit alles vol getroffen werd. Na een tijdje werd de neerslag wat minder intens maar net als gisteren ging het terug om een afwisseling van actievere en minder actieve delen in de regenzone waar dus nog steeds buienlijntjes zaten ingebed. Tegen de middag zaten we nog steeds in het midden van de storing, maar die is ondertussen uit elkaar beginnen te vallen in afzonderlijke wolken en buiengebieden waartussen opklaringen ontstonden. De lucht werd daarin erg onstabiel en de zon die er weer doorkwam liet het broeierig aanvoelen, zeker met de nog steeds erg zwakke zuidoostelijke wind. Tijdens de namiddag zagen we weer flinke Cumulus congestus wolken ontstaan die hier en daar verijzing toonden terwijl er op lager niveau Stratocumulusvelden hingen. Voor de zon was dit een hele uitdaging om erlangs te raken maar af en toe lukte dit en als dit het geval was, zorgde het contrast met de buien die blijkbaar rakelings langs Malderen trokken voor onaards ogende inktzwarte luchten. En ook tijdens die opklaringen voelde het weer broeierig aan in de zon ondanks de bescheiden 19,3 graden als maximum, je kon echt voelen dat de atmosfeer bruiste van energie en potentie ook al zaten de grootste buiencomplexen een heel eind naar het noorden boven Nederland. Wanneer de zon weer wegdook voelde het dan ineens weer kil aan maar van een bijtende gure kou was bijlange geen sprake want er stond nauwelijks wind, en ook voor sterke valwinden langs de buien was de atmosfeer teveel verzadigd met vocht. We hielden het dus uiteindelijk droog in Malderen al heeft de natuur en degenen die erin rond lopen of leven ondertussen wel al haar bekomst gehad met een dagtotaal van 14,2 mm.