Flashback: 21 mei in het verleden

Woensdag, 21 mei 2014

Daar waar de weermodellen er al dagenlang op aanstuurden dat het hoogtepunt van de warmte opstoot vandaag zou plaatsvinden, was het vandaag één en al teleurstelling toen bleek dat het vanochtend grijs en klam was bij minima van 14,1 graden. De laatste hoop dat het slechts ochtendgrijs betrof dat snel zou worden opgeruimd werd al snel de nek omgedraaid toen de bewolking bleef hangen en er een kille zuidenwind opstak die eerder een herfstgevoel opriep. De bewolking bestond uit Altostratus asperatus, en dat bleef de ganse voormiddag én namiddag het geval. Pas halverwege de namiddag ruimde de bewolking even baan voor een paar opklaringen die ons exact 5 minuten zonneschijn opleverden. Wie op de weersverwachtingen inspeelde en verlof nam kwam zwaar bedrogen uit, en wie dat verlof inplande voor het onweer dat ook in de weermodellen zat, was ook een flinke teleurstelling rijker want dat onweer leek er pas tijdens de avond te komen. Op de radar waren immers flinke onweerscomplexen te zien die vanuit Frankrijk onze kant uitkwamen. Deze ontwikkelden zich tot een kleine lagedrukkern waardoor de stroming opeens naar het zuidoosten en later zelfs naar het noordoosten kromp en dit beloofde alvast garant te staan voor een enorm klank en lichtspektakel dat ons vanavond en vannacht met verstomming zou slaan. Onze verwachtingen werden nog groter toen de Asperatus bewolking door een onzichtbare kracht plotseling werd weggeduwd en plaats maakte voor een muur van dikker wordende Altostratus waaronder apocalyptisch ogende mammatus bewolking zichtbaar werd. Maar er was geen donder hoorbaar, en wie dacht dat dit door de sterke inflow van een mega- onweer kwam die de geluidsgolven tegenhield, kwam bedrogen uit want het bleek een gewoon regenbuitje te zijn wat erop volgde en het was zelfs niet eens meetbaar. Maar onze verwachtingen waren nog steeds hooggespannen, want de lucht werd opeens weer warmer en het ging nu ook klam en broeierig aanvoelen ondanks het late tijdstip waarbij de kilte die er al de ganse dag hing verdween. De maxima werden nu pas bereikt met 21,2 graden terwijl de zon al onder was. Het voelde aan alsof grote hoeveelheden energie zich aan het opstapelen waren om vervolgens met een geweldige explosie vrij te komen, maar uiteindelijk bleek het slechts een klein plofje te zijn dat goed was voor 1,0 mm en waar zelfs niet eens onweer opzat. Weer waren we een teleurstelling rijker maar toch bleven de radarbeelden boven Frankrijk er veelbelovend uitzien voor later in de nacht... 

Donderdag, 21 mei 2015

Het is onder de open hemel en in de windstille omstandigheden afgekoeld tot 4,2 graden, waarbij de weergoden zich op sommige plaatsen niet aan het boekje hielden dat door de ijsheiligen werd geschreven. Daar kwam het immers nog op uitgebreide schaal tot grondvorst, zeker in het oosten van het land. De heldere hemel was wel goed voor een veelbelovende, zonnige start van wat een fraaie lentedag zou worden. De eerste paar uur van de voormiddag scheen de zon onafgebroken en voelde het aangenaam aan bij een slechts zwak zuidwestelijk briesje. Daarna werden er stapelwolken gevormd die best talrijk werden, maar deze keer niet konden uitgroeien tot buien. De zon speelde er regelmatig verstoppertje achter, maar het kon niet voorkomen dat de temperaturen nog op een vrij degelijk niveau uitkwamen met 20,2 graden. De diepblauwe kleur van de hemel werd naar de avond toe fletser en er dreef Altocumulusbewolking binnen vanuit het noorden. Deze nam de plaats van de stapelwolken in die ondertussen weer grotendeels waren opgelost. De bewolking zorgde ervoor dat het een stuk langzamer afkoelde dan gisteren, maar aangenaam zacht kon je het na zonsondergang zeker niet noemen. Tegen middernacht was het bijna helemaal betrokken maar neerslag viel er niet waardoor we opnieuw met een dagtotaal van 0,0 mm afsloten in Malderen. 

Zaterdag, 21 mei 2016

Ondanks de hoge verwachtigen voor aangenaam zomerweer maakte de dag een kille en grijze start met Altostratus en Stratus fractus bewolking bij minima van 14,2 graden. Er was hooguit een flauw waterzonnetje zichtbaar en er stak al snel een koude zuidwestenwind op die erg vlagerig en krachtig was. Het was wachten tot rond de middag toen het alsnog flink opwarmde (tot 24,1 graden)en de wind net zwoel ging aanvoelen. De zon kwam er door in een mix van Cirrostratus en Cumulus, al bleef de stormachtige wind voor de nodige hinder zorgen: parasols en kranten gingen een eigen leven leiden, barbecuevuurtjes brandden overal behalve waar het hoorde en wie zich aan een zwempartij waagde leerde op pijnlijke wijze wat "windchill" inhoudt. Pas laat in de avond leek de rust weer te keren, maar dikke Castellanus bewolking pakte zich toen reeds samen in het zuidoosten vanwaar het Malderen binnendreef. Er volgde buien maar de onweersliefhebbers moesten het doen met de echo's van hun eigen gevloek toen ze vaststelden dat de "level 2 warning" voor extreem weer op een sisser uitdraaiden. Het is dan nog maar een geluk dat planten niet kunnen zuchten en klagen want dan zou het bij een neerslagtotaal van 0,1 mm nogal een orkest zijn geweest ondanks de korte buitjes met dikke tropische druppels na zonsondergang. 

Zondag, 21 mei 2017 

Alle bewolking is tijdens de avond weer opgelost, of althans alle laaghangende wolken. In de hogere luchtlagen was alles immers bijna volledig volgelopen met Cirrostratusbewolking waar de zon echter weinig hinder van ondervond. De bewolking en de zachtere lucht die daarmee samenging, zorgde ervoor dat de minima wat hoger lagen met 6,3 graden. Hoewel de opkomende Cirrostratus doet denken aan een naderende regenzone, werd deze bewolking in de loop van de dag niet dikker en ze ging ook niet over in Altostratus. Ten noorden van ons was deze sluierbewolking scherp begrensd en zagen we een diepblauwe lucht waarin zich in de loop van de dag Cumuluswolken ontwikkelden. Na de middag werden deze wel erg enthousiast, maar een temperatuursinversie op geringe hoogte wist ze nog enigszins tot bedaren te brengen waardoor ze gedwongen werden om zich uit te spreiden tot Stratocumulusvelden. Hierdoor moesten we de zon wel af en toe prijsgeven en het zag er ook er dreigend uit al zijn buien achterwege gebleven. Naar de avond toe begonnen de wolken weer in te krimpen en werd er ook minder Stratocumulus gevormd door de wegvallende thermiek waardoor de avond dan toch nog in aangename en zonnige omstandigheden verliep waarbij we maxima van 22,3 graden konden optekenen onder begeleiding van een zwak oostelijk briesje. tegen het einde van de avond schoot er geen laaghangende bewolking meer over en hing er alleen nog maar Cirrus en Cirrostratus bewolking. De afkoeling verliep echter veel langzamer onder de slechts lichtbewolkte hemel daar we geleidelijk in warmere luchtmassa's zijn terecht gekomen. We sloten dus af in rustige en zachte omstandigheden met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Maandag, 21 mei 2018 

Op een paar Cirrusplukken na was het weer helder en het warmde snel op nadat we reeds zachte minima van 13,7 graden hadden opgetekend. Toch voelde het luchtig aan met dat oostelijke en later zuidoostelijke briesje erbij. Niets deed vermoeden dat we in de running waren voor een stevige portie onweersgeweld. Na de middag werden er Cumuluswolken gevormd en deze ontwikkelden zich pas na 18h tot Cumulus congestus waardoor het leek alsof het op een sisser zou uitdraaien. In de verte was Cirrus densus te zien en vanuit het oosten waren ook Cirrusplukken te zien die voor een mooi uitzicht zorgden. Ondertussen werd het drukkend met maxima van 23,8 graden. Dan zagen we onweer in de verte ontstaan in noordelijke richting waarna een tweede onweer wat dichterbij ontstond maar nog steeds te ver om de donder te horen. Een derde onweer was net ten noordoosten van ons geraakt en goed hoorbaar met een indrukwekkend neerslagscherm eronder. De verrassing volgde echter toen het opeens ten zuidoosten van ons ging rommelen met veel activiteit terwijl het weerkaatsende licht niet deed vermoeden dat daar een bui hing. Deze overviel ons dan ook bij verrassing voor degenen die doof waren of naar luide hardcore muziek zaten te luisteren. Er was een lichte windtoename gevolgd door een bui die lang aanhield maar weinig (dikke) druppels produceerde waardoor de droogte met 0,7 mm stevig in het zadel bleef zitten. Daarna werd het zwoel en klam en deed het tropisch aan toen we rakelings werden gepasseerd door nog drie onweersbuien waardoor we ondanks de ontgoocheling op neerslaggebied toch van een geslaagde onweersdag konden spreken in Malderen, inclusief schitterende wolkenformaties voor de fotografen onder ons. 

Dinsdag, 21 mei 2019

 Nog steeds hing er Stratusbewolking maar deze keer was ze dunner en er viel ook geen motregen meer uit. De minima kwamen hierbij uit op 9,3 graden. In de loop van de voormiddag klaarde het op en ging de bewolking over in een mengvorm tussen Stratus fractus en Stratocumulus. Deze loste steeds verder op tot er hoofdzakelijk Cirrusvelden en dunne Cirrostratus overbleven. De sluierwolken dreven uit het oosten binnen waardoor er weer wat hoop op een retrograads binnentrekkende regenzone kon gekoesterd worden, maar de weeranalyses en satellietbeelden brachten al snel ontnuchtering. De zomerliefhebbers brachten het er dan weer beter vanaf dan de tuinierders want het was erg aangenaam toeven in de zon en het kwik boekte ook winst met 21,5 graden. Landinwaarts werden er mooiweerwolkjes gevormd terwijl het in het uiterste westen helder bleef op de Cirrus na. Tijdens de avond dreef er terug wat meer Stratus fractus binnen vanuit het oosten maar dit bleef zonder verdere gevolgen voor de 0,0 mm waarmee deze dag eindigde.

dag, 22 mei 2020

Het warmtetransport bereikte vandaag een hoogtepunt al was het door de droge lucht nog niet zwoel of drukkend tijdens de ochtend. De minima kwamen uit op 12,9 graden. Daarna werd het snel zomers warm onder begeleiding van een zuid- zuidwestelijk briesje. Er dreven wat sluierwolkjes voorbij en condensatiestrepen losten niet meer op. Na de middag verschenen er ook wat Cumuluswolkjes. Verder veranderde er aanvankelijk nog niets en kon het kwik moeiteloos doorstoten naar 30,9 graden. Omstreeks 21H dreven er plots dreigende luchten met Cumulus fracxtus en congestus binnen onder een laag met flink wat Cirrostratusbewolking. Doch deze wolken werden volledig afgebroken eens ze Londerzeel naderden en er gebeurde helemaal niets, zelfs geen briesje of windsprong. Dat er geen verandering kwam in het rotsvaste dagtotaal van 0,0 mm was dan ook te verwachten. Het werd een zwoele avond en op een paar condensatiestrepen na bleef het helder al werd de volgens de satellietbeelden aanwezige sluierbewolking door de duisternis aan het oog onttrokken. 

Vrijdag, 21 mei 2021

We bevonden ons pal onder een buienstraat die zich langs een occlusiekrul heeft ontwikkeld. Er hoorde ook een krachtig windveld bij en deze ging vandaag meteen voor de hoofdrol. De nijdige zuidwester wakkerde steeds verder aan terwijl de buien aan een rotvaart over ons scheerden. De afwisseling tussen opklaringen, zon en regen ging ontzettend snel al lag de nadruk tot een eind in de namiddag op wolken en somberheid. Door luchtmenging zijn de minima een beetje op peil gebleven met 10,4 graden en eigenlijk konden we over de maxima ook niet teveel klagen want we zijn in een iets zachtere luchtmassa terecht gekomen die maxima van 18,3 graden toeliet. Tijdens de namiddag werd het zonniger en konden we weer van schitterende wolkenlandschappen genieten met een diepblauwe lucht erboven. De buienlijnen hadden de neiging om op te schuiven van noordwest naar zuidoost waardoor we in de opklaringen terecht kwamen en de muur van Cumulonimbi konden zien voorbijschuiven in het zuiden en zuidoosten. In het noordwesten werd het volledig helder al zat er volgens de satellietbeelden verderop een gebied van uitgestrekte bewolking en regen uit de occlusie. Toen de opklaringen zich verder uitbreidden begon de wind echter opeens aan te wakkeren en werden we door stormachtige rukwinden verrast. Dit was al een eerste voorbode van de storing die zich bijna letterlijk achter het hoekje bevond. Na zonsondergang konden we diens bewolking overigens al zien verschijnen in het noorden waarbij het vooral om Stratocumulus, Altocumulus en een beetje Cirrus ging. Een heel ander uitzicht dan de statige buienwolken die nog in het zuiden hingen. De rest van de avond bleef het nog droog maar moesten we met venijnige rukwinden rekening houden die soms bijna vanuit het niets kwamen aangestormd. Daar waar nog een pluviometer overeind bleef staan kon een dagtotaal van 0,2 mm opgetekend worden. 

Zaterdag, 21 mei 2022

 Na een vrij koele nacht met minima van 10,8 graden kregen we met Stratocumulus en Cumulus te maken waardoor de zon het erg moeilijk had tijdens de voormiddag. Dit bleef echter niet duren want de opklaringen begonnen geleidelijk terrein te winnen en wat er nog over bleef ging over in mooiweerswolken (Cumulus mediocris). Deze bleven ons het grootste deel van de dag gezelschap houden maar verdere gevolgen zoals buienontwikkeling of uitspreiding bleven uit. Bij veel zonneschijn haalden we maxima van 23,0 graden en er stond een verkoelend zuidwestelijk tot westelijk briesje. Tijdens de avond losten de wolkjes weer op en we kregen terug met een flinke afkoeling te maken. En deze dag ging tenslotte weer de boeken in met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zondag, 21 mei 2023

 De bewolking die we gisterenavond al zagen binnen drijven, hing er vanochtend nog steeds en het ging daarbij vooral om Stratocumulus die de minima op peil hield met 10,2 graden. De zon had het lastig al begon ze na een tijdje toch meer en meer door te breken We zagen nu een hemel met Cirrus, Cumuluswolkjes en rafelige wolkenflarden die verder oplosten. De zonnige doorbraak was maar van korte duur want er begon plotseling een soort van Stratocumulus undulatus bewolking te ontstaan in de nevelige atmosfeer in evenwijdige banden dwars op de windrichting. Samen met de koele noorden tot noordwestenwind wist dit het zomergevoel met succes weg te poetsen. Maar na een tijdje begon het broeierig aan te voelen waardoor het ook zonder zon nog aangenaam toeven bleef buiten. De wind zwakte ook wat af. En toen de zon tijdens de late namiddag terug keerde voelde het meteen een stuk warmer aan dan voorheen. De wind is daarbij naar het noordoosten geruimd, is daarbij afgezwakt en het warmde op tot 22,0 graden. In de met Cirruswolkjes bedekte hemel waren nog hier en daar wat Stratocumulusveldjes te zien maar voorts had de zon het weer voor het zeggen. Het broeierige gevoel dat we overdag gekend hebben ging er snel weer uit en de vertrouwde kilte keerde tijdens de avond terug. Wel bleven we de fletse kleuren die een nevelige indruk wekten houden. Bij al die veranderingen kwam geen neerslag of buien kijken (die zijn terug voor het oosten gereserveerd) zodat we terug met 0,0 mm afsloten als dagtotaal. 

Dinsdag, 21 mei 2024

We bevonden ons vanmorgen opnieuw onder de zuidoost- noordwest gerichte storing die ondertussen al dagen boven onze streken lijkt vast te zitten. De bewolking bestond nu echter uit verschillende lagen Altocumulus en Altostratus terwijl er in deze laatste ook interessante golvende structuren te zien waren (undulatus asperitas). Het was bij dit alles ook broeierig warm nadat we al zachte minima van 13,7 graden hebben opgetekend. Maar voor de rest bleef de hoofdkleur dus grijs en was het dus de vertrouwde somberheid waarmee we te maken kregen. Als bij wonder ontstond er in de wolkenband echter plotseling een opening omstreeks 9H, en op de satellietbeelden zag die opening er een beetje onnatuurlijk uit alsof ze door magie werd gevormd. Hoe dan ook betekende dit voor Malderen alsnog een zonnig intermezzo van een paar uurtjes waarbij er enkel dunne Cirrostratus en velden Altocumulus castellanus te zien waren. Het warmde snel op naar 19,9 graden en dat zouden ook al meteen de maxima worden want deze gunst van de weergoden was slechts van korte duur. Vanuit het zuiden trokken Stratus fractus wolken binnen, de Cirrostratus ging in een razend tempo over in Altostratus en nog voor de middag vielen de eerste druppels al. Het voelde gelijk een stuk killer aan en het was dan ook maar goed dat de wind zwak bleef. Deze draaide naar zuidwestelijke en later zelfs westelijke richtingen waarbij er koele lucht werd aangevoerd. Het had veel weg van een druilerige herfstdag want echt grote regenhoeveelheden vielen er niet en er viel weinig te beleven. Het contrast met Nederland waar men op hetzelfde moment van warm en onweerachtig weer kon genieten, kon niet groter zijn. De lichte regen hield voor de rest van de dag aan ook al zagen we dunnere bewolking net ten westen van ons en leek het dikwijls alsof het weer spoedig weer zou opknappen. Het was echter wachten tot zonsondergang eer het droog werd en van de bewolking raakten we niet meer verlost. Later vielen er weer wat verdwaalde druppels en dit vulde de teller aan tot 3,0 mm.