Flashback: 23 mei in het verleden

Vrijdag, 23 mei 2014

Tijdens het tweede deel van de nacht kregen verschillende delen van het land te maken met onweersbuien die zich in de onstabiele lucht achter het koufront hebben ontwikkeld. In Londerzeel was het echter niets van dit alles en zagen we het daglicht zoals vanouds terugkeren onder een halfbewolkte hemel bij minima van 12,8 graden in een ondertussen al aardig opgedroogde omgeving. De bewolking bestond uit Cirrostratus en Altostratus die zich vooral in het oosten concentreerden. Er hing ook wat Altocumulus onder waarvan sommige bankjes mooie Helmholtz structuren vertoonden. Later verschenen er ook Cumulus fractus wolkjes onder en deze gingen over in afgeplatte stapelwolkjes terwijl de sluierbewolking geleidelijk wegtrok in oostelijke richting. Wat volgde was een periode van aangenaam, zonnig weer waarbij het kon opwarmen tot 21,9 graden. Tijdens de late namiddag werd de lucht geleidelijk onstabieler en zagen we de stapelwolkjes steeds meer opbollen. De gevolgen bleven natuurlijk niet lang uit en omstreeks 18H30 zagen we vanuit het zuiden een reeks flinke buien opdoemen waarin zelfs shelfachtige structuren te zien waren. Op de radar was ook onweer te zien, maar dit ging er vrij wnel uit op de buiencluster die naar Malderen trok en uiteindelijk waren het de kustprovincies die met de hoofdprijs gingen lopen die uit heel veel regen, onweer en hagel bestond. In Malderen kwam het tot een gezapig zomerregentje dat uiteindelijk niet meer dan 0,8 mm opleverde. Na de buienpassage konden we wel nog genieten van fraaie wolkenluchten toen de buienresten (Cirrus densus, Cumulus congestus en wat Stratocumulus) door de warme kleuren van het avondlucht werden aangeschenen.

Zaterdag, 23 mei 2015

De bewolking is tijdens de nacht blijven hangen en we zagen het daglicht vandaag weerkeren in een sombere hemel van Stratus en Stratus fractus. Af en toe motregende het hieruit maar veel stelde het niet voor. Rond de middag was er een iets intensere vlaag van motregen en lichte regen, al was ook deze niet meetbaar en begon het neerslagtotaal voor vandaag steeds meer vorm te krijgen met 0,0 mm. Wellicht markeerde deze vlaag van motregen het koufront daar het tijdens de voormiddag een beetje broeierig aanvoelde terwijl er tijdens de namiddag een luchtiger en frisser gevoel was ondanks de opklaringen en bijhorende zonneschijn. We kwamen toen inderdaad in heldere lucht terecht en vooral het tweede deel van de namiddag verliep in erg vriendelijke omstandigheden waarbij het opwarmde tot 18,2 graden bij een zwak westelijk briesje. De bewolking bestond uit Cumulus en Stratocumulus die na zonsondergang steeds verder oploste. De open hemel luidde wel een sterke afkoeling in bij een wegvallende wind in van origine polaire luchtmassa's. De minima van 12,3 graden werden nu pas bereik

Maandag, 23 mei 2016

Het is nog een ganse nacht blijven naregenen waardoor de dag een kille en natte start maakte bij minima van 10,6 graden. Naar de middag toe werd de neerslag geleidelijk minder intens maar het bleef nadruppelen onder altostratus met tot Stratocumulus uitspreidende Cumulus eronder. De zon kregen we er nauwelijks door te zien en het werd ronduit kil bij maxima die op 15,2 graden bleven steken en een koude noordenwind. Hoewel de neerslag overdag niet meer meetbaar was, zijn er toch geen droge perioden geweest: het bleef gewoon constant druppelen aan een tempo van een tiental druppels per vierkante meter per minuut. Tijdens de avond was dit niet anders al had de bewolking de neiging dunner te worden vanuit het zuidwesten. Het neerslagtotaal was onbekend wegens de aanhoudende regen tijdens de nacht maar bedroeg 21,9 mm over de twee dagen.

Dinsdag, 23 mei 2017

De Altocumulusvelden zijn tijdens de nacht grotendeels opgelost maar hebben plaats gemaakt voor Cirrostratusbewolking die weer dikker is geworden en zich over het volledige luchtruim heeft uitgespreid. De zon kon daar nog steeds moeiteloos doorheen schijnen waardoor het terug erg fraai lenteweer werd. De minima waren overigens ook erg zacht met 11,6 graden. Na verloop van tijd verdween de sluierbewolking en kregen we terug een mooie blauwe hemel te zien waarin zich Cumuluswolken ontwikkelden. Het werd aangenaam lenteweer waarbij het niet te warm of te koud aanvoelde terwijl er een zacht briesje stond uit noordwestelijke richtingen. Tegen het einde van de namiddag verschenen er overal Kleine Altocumulus lenticulariswolken die als vliegende schotels boven ons bleven hangen waardoor het luchtruim er een heel aparte aanblik op na hield. Hoewel dit dikwijls op nakende weersveranderingen wijst hoefden we ons voorlopig geen zorgen te maken (of als plantje hoop te koesteren) want het bleef rustig, droog en zacht met temperaturen die naar 26,1 graden stegen. Ook tijdens de late uurtjes was het nog steeds aangenaam toeven in de buitenlucht terwijl we het wel te verwachten neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. De "vliegende schotels" losten weer op waardoor we de nacht in lichtbewolkte omstandigheden ingingen.

Woensdag, 23 mei 2018

Tijdens de vroege ochtend is het dan toch nog gezapig gaan regenen en de bewolking bestond daarbij uit Altostratus en Nimbostratus. Deze was erg chaotisch en leek voor een deel uit samengeklonterde buienresten te bestaan. Tijdens de voormiddag werd het geleidelijk droger en klaarde het op vanuit het oosten. De lucht was echter zwanger van het vocht waardoor het bij een stekende zon zwoel werd (de minima zijn ook niet lager dan 13,7 graden gekomen). Er was dus nog meer dan genoeg potentie om nieuw onweer te triggeren. Na een heldere periode met slechts wat Altocumulus floccus veldjes werd daar meteen werk van gemaakt en zagen we talloze buien ontstaan die bijzonder hevig waren en zich in een mum van tijd uitbreidden. Ze lieten zich op een zuidoostelijke bries voort drijven. Een eerste reeks buien deed Malderen reeds rond de middag aan en was goed voor ongeveer 7 mm. Tegen de avond heeft zich een massief onweerscomplex gevormd dat de ene ontlading na de andere produceerde en zich te goed deed aan de tot 23,1 graden opgewarmde luchtmassa. Maar het trok ten zuiden van ons langs en was zodanig met Cirrus densus afgedekt dat er voor de fotografen niet veel te rapen viel. Het werd al snel weer droog maar er werd nu volop nevel gevormd in een subtropisch aandoende klamme en vochtige omgeving. De dreigende silhouetten van de Castellanus bewolking die zich opnieuw vormde zorgden hierbij voor een aparte sfeer. 

Donderdag, 23 mei 2019

 Er hing enkel nog sluierbewolking vanochtend en met minima van 7,6 graden was het nog vrij zacht. De zon had dus alle kansen om er weer een fraaie lentedag van te maken. Overdag werden er stapelwolken gevormd en de aangevoerde lucht was ook iets vochtiger waardoor de kleuren fletser en warmer waren. Als de zuidwestenwind zich al liet voelen, ervaarden we ze niet zo snijdend en schraal als de droge, continentale variant. Boven het westen van Frankrijk ontstonden buien en deze voedden zich met de tot 26,7 graden opgewarmde luchtmassa. Hierdoor leek er weer wat hoop voor de verdorrende plantjes te zijn toen er tijdens de avond ook vanuit Malderen dreigende stapelwolken te zien waren die tussen Stratocumulus castellanus velden ingebed zaten. Maar de buien raakten uiteindelijk niet tot hier en we eindigden dus weer met een ontnuchterende 0,0 mm. Er daalde wat koelte over ons neer eens de zon onder was maar toch was het een erg goede avond voor de terrasjessector. 

Zaterdag, 23 mei 2020

 De bewolking is tijdens de nacht weer aangedikt waardoor de dag donker en grijs begon. De minima zijn op 16,3 graden uitgekomen en het was droog. het duurde niet lang of er kwam een matglaszonnetje door en daarna werd de bewolking snel dunner vanuit het west- noordwesten. Het was de scherp begrensde wolkenband van een koufront die nog over ons golfde en nu definitief wegtrok naar het zuidoosten. Vooral op de satellietbeelden zag het er indrukwekkend uit maar ook vanop de begane grond was het tijdelijk de moeite waard om de band van dreigende bewolking in het zuidoosten nog een tijdje te zien contrasteren met de heldere lucht die kwam opzetten. Tegen de middag was het echter gedaan met genieten en moesten we ons schrap zetten voor een pittige storm die met daverend geweld doorheen Vlaanderen raasde. De vriendelijke luchten met Cumuluswolkjes ten spijt werden de reeds in blad zijnde bomen tot het uiterste op de proef gesteld. De temperaturen mogen dan wel aangenaam zijn met maximaal 20,9 graden, wie bij dit weer een barbecue organiseerde kon gegarandeerd op een alles verterende vuurzee rekenen. De windvlagen kwamen meestal uit west- zuidwestelijke richtingen en op sommige momenten hing er nog flink wat bewolking. Doch het bleef droog en enkel heel lokaal werd er nog een bui waargenomen, vooral in Nederland. De lucht ging er halverwege de namiddag weer dreigend uitzien met weer toenemende sluierbewolking maar ook dit leverde niets op en tegen de avond was het weer een blauwe lucht met enkel stapelwolken en hier en daar nog een verwaaide vederwolk waar we tegenaan keken. Het neerslagtoaal was bedroevend laag met 0,0 mm en de wolkenband met dichte Stratocumulus die in het westen opdoemde in de laatste schemering veranderde daar niets meer aan.

Zondag, 23 mei 2021

 Het is weer volledig opgeklaard en de dag maakte een veelbelovende, zonnige start. Het kwik is op 7,7 graden uitgekomen en de zon was meteen weer van de partij om ons warmte te brengen. Maar de west- zuidwestenwind was erg temperamentvol en het voelde behoorlijk guur aan op sommige momenten. Er ontstonden Cumuluswolken en deze werden talrijker al spreidden ze zich na de middag uit tot Stratocumulusveldjes. Geen dreiging voor buien dus en de stabilisatie hing samen met het binnendrijven van Cirrostratusbewolking vanuit het zuidwesten. Deze nam geleidelijk toe en maakte het de zon al lastig op het einde van de namiddag waardoor het kwik ook een halt werd toegeroepen bij 17,4 graden. De zon scheen nu door Altostratus al ging deze weer over in dunnere Cirrostratus. Maar nu dreven er dikke Stratocumulusvelden binnen waardoor we tijdens de avond niet veel meer moesten verwachten op gebied van zonneschijn. Dat de lucht daarboven weer diepblauw werd veranderde daar niets meer aan. Later op de avond zagen we castellanusachtige formaties ontstaan in de dreigende bewolking en daar vielen zowaar al wat regendruppels uit. Vanuit het westen kwam er nu ook Altostratus opzetten waardoor het zo goed als betrokken bleef. Deze eerste buien leverden reeds/slechts een dagtotaal van 0,0 mm op. 

Maandag, 23 mei 2022

 De bewolking is tijdens de nacht flink toegenomen en daardoor is het zwoel gebleven met temperaturen die niet onder 16,2 graden zakten. De bewolking bestond uit Altostratus en Stratocumulus en Altocumulus castellanus. Ze was duidelijk blootgesteld aan een zuidoostelijke stroming, net als gisteren. Af en toe wist er nog een waterzonnetje doorheen te priemen en halverwege de voormiddag kregen we tijdelijks zelfs weer wat bredere opklaringen. Maar dan pakte de bewolking zich dreigend samen in het zuiden en begon het al snel te druppelen. Er volgde een periode van lichte regen waarna terug wat opklaringen binnen dreven. Daarna pakte de bewolking zich opnieuw samen en deze keer kwam het wel tot onweer. Een dicht regengordijn kwam met een zuidelijk briesje recht op Malderen afgestevend al viel, het op gebied van donderslagen en bliksemflitsen nogal tegen. De neerslag was niettemin erg intens en het voelde een beetje aan als een tropische moesson zonder enige wind. Daarna volgde klam, vochtig en windstil weer onder een betrokken hemel. Er dook een tweede buienlijn op waaruit het drug flink ging plenzen en daarna werd het geleidelijk lichter  vanuit het zuidwesten terwijl de wind ondertussen ook naar die richting was geruimd. In de Altostratusbewolking zagen we echter hoe zich het donkere aambeeld van een andere buienwolk aftekende en misschien was het daardoor nog niet eens zo'n grote verassing dat het plots opnieuw ging stortregenen vanuit het niets. Deze keer met zeer dikke druppels die we bij de eerdere buien niet gezien hebben al bleef onweer nu wel uit. Achter deze bui begon de wind verder te ruimen naar het westen en later noordwesten tot noorden. Geen wonder dat er koudere lucht binnenstroomde, na de maxima van 23,6 graden te hebben opgetekend tussen de eerste twee buien door, dook het kwik als een baksteen de dieperik in, en aan het begin van de avond hadden we de minima van vanochtend al bereikt waarna het verder afkoelde tot 14,3 graden. Het bleef betrokken en voelde herfstachtig aan terwijl er geregeld nog dikke bewolking kwam opzetten die het valse gevoel gaf dat we nog stortbuien zouden te verwerken krijgen. Maar met 18,0 mm hadden we daar toch al genoeg van gehad vandaag.

Dinsdag, 23 mei 2023

 Tijdens de nacht heeft de bewolking weer het land kunnen heroveren. Nadat we al relatief koele minima van 8,8 graden optekenden, warmde het overdag maar nauwelijks op doordat we nu in een kille noordelijke stroming zijn terecht gekomen. Verderop in de aanvoer lagen opklaringen klaar maar eerst moesten we nog de grijze Stratuswolken doorworstelen. Hierin zat een smalle wig van opklaringen die al een paar vluchtige zonnestraaltjes toeliet temidden van Stratocumulus omstreeks 10H maar het was wachten tot de namiddag voor het betere werk. Toen ging de bewolking opnieuw over in Stratocumulus waar deze keer ook Stratus fractus en Cumulus onder ontstond. Het waren uiteindelijk deze laatste twee die overbleven en later zelfs alleen de Cumuluswolken. In de hogere luchtlagen dreef nu wel wat Cirrus en Cirrostratus binnen en hoewel de kleuren helderder en transparanter waren, bleef het allemaal nog een fletse bedoening. Niettemin zorgde de krachtige zon ervoor dat we in dit polaire regime toch nog maxima van 17,3 graden haalden. Later losten ook de Cumuluswolken op en waren er hier en daar een paar dichte plukken Cirrus te zien aan de verder open hemel. Met het stilvallen van de wind koelde het nu ook razendsnel af en was het bibberen en beven voor wie nu nog buiten op een terrasje zou gaan zitten of het neerslagtotaal van 0,0 mm wilde gaan dubbelchecken. 

Donderdag, 23 mei 2024

Er hing vanochtend een mix van Stratus en Stratus fractus met wat kleine opklaringen ertussen en het is hierbij afgekoeld tot 11,7 graden. Er stond tamelijk veel wind (zuidenwind) en het leek het begin van een nieuwe sombere dag met herfsttrekjes te zijn. Kort daarna dreven er echter brede opklaringen binnen vanuit het zuidwesten en zo kregen we de zon dan toch nog te zien voor langere perioden. De aangevoerde lucht was echter onstabiel en er ontstonden stapelwolken in die opnieuw een sterke neiging hadden om zich tot Stratocumulus uit te spreiden. Met de gekende gevolgen voor de zonneliefhebbers dus. De namiddag verliep dan ook grotendeels zwaarbewolkt en het was wachten tot het begin van de avond eer de opklaringen weer wat breder werden. Tussen de Stratocumulusvelden door zagen we nu echter aambeeldvormige ijskappen verschijnen vanuit het zuiden. De lucht was dus helemaal niet (meer) zo stabiel als ze leek en de niet- wolkenkenners onder ons hadden in deze rustige en toenemend zonnige condities dus totaal niet door wat er gebeurde. De wind ging liggen en het voelde weer eventjes zomers aan bij maxima van 20,7 graden en diepblauwe luchten. Maar uiteindelijk bleek kennis van de wolkensoorten (of even de radarbeelden checken) niet nodig te zijn om het ontstaan van een nat pak te voorkomen want de buien bleven op veilige afstand van Malderen. Het warme avondlicht op de ijskappen ervan zorgde voor erg fraaie beelden en wie goed keek kon er heel zwakjes nog een bliksemflits in zien want er zat dus ook onweer op deze cellen. Uiteindelijk zagen we de buienwolken weer oplossen en sloten we af met een dagtotaal  van 0,0 mm in droge en lichtbewolkte omstandigheden.