Flashback: 26 mei in het verleden

Maandag, 26 mei 2014

Tijdens de nacht is het droog gebleven en koelde het af tot 12,4 graden onder een halfbewolkte hemel die met Altostratus en Stratocumulus castellanus was gevuld. Niet meteen de wolken die je wil zien als je op een droge en zonnige lentedag hoopt, maar de onweersliefhebbers hadden weer alle redenen om met gespitste oren op het puntje van hun stoel te gaan zitten. De afwisseling van Altostratus en Castellanus bewolking bleef een groot deel van de voormiddag verderduren en uiteindelijk kwam het hierbij ook tot perioden van regenval waardoor het in Malderen een druilerige lentedag met herfsttintjes werd. Het onweersgeweld kwam echter een stuk noordelijker uit dan aanvankelijk werd berekend en ook de 'waterbom' die voor dagtotalen van 80 mm of meer zou zorgen is er uiteindelijk niet meer gekomen. Integendeel, op vele plaatsen is het gewoon droog gebleven en ook in Malderen kwamen we niet verder dan 1,9 mm, alle onweersverklikkers en andere onheilsvoorboden die we in de wolken konden herkennen ten spijt. Door het ontbreken van de wind en de met vocht verzadigde atmosfeer voelde het een groot deel van de tijd drukkend en zwoel aan ondanks het ontbreken van zonneschijn en maxima van 21,7 graden die niet meteen met zwoele plaktoestanden zouden geassocieerd worden. Tijdens de late avond vielen de laatste zwakke zuchtjes wind die vooral uit het noord- noordwesten leken te komen maar eigenlijk alle windrichtingen vertegenwoordigden, weg en werd er wat nevel gevormd. Verder daalde er een doodse stilte over de omgeving neer en leek het ook boven ons een kerkhof van wazige wolkensoorten te zijn in een wereld van 50 grijstinten en bij zonsondergang een drietal oranjetinten. Wat we aan wolkensoorten nog konden herkennen bestond voornamelijk uit Cirrostratus, Stratus fractus, Stratocumulus en Cumulus congestus. 

Donderdag, 26 mei 2016

Alle bewolking was verdwenen en de lucht is weer diepblauw gekleurd. Hierdoor is het wel afgekoeld tot een frisse 8,6 graden. De krachtige zon zorgde meteen weer voor warmte al moesten we rekening houden met wat Stratocumulus bewolking. Later werden er stapelwolken gevormd al bleven deze onschuldig. Het werd aangenaam warm ondanks de nog steeds noordelijke wind. Tijdens de namiddag kreeg de lucht terug een nevelige waas en zagen we Cirrus en Cirrostratus binnendrijven vanuit het zuiden. Ondertussen was het opgewarmd tot 23,7 graden. Tijdens de avond koelde het echter snel af en begon de noordelijke wind weer onaangenaam aan te voelen. Toch begon de lucht er nu zomers uit te zien met Altocumulus floccus en castellanus bewolking die vanuit het zuiden binnendreef bij zonsondergang. De atmosfeer werd duidelijk onstabiel en vanachter glas leek het zelfs op een zwoele zomeravond wat het natuurlijk alles behalve was. Ondanks het dreigende karakter van de wolken konden we het neerslagtotaal van 0,0 mm voorlopig nog behouden.

Vrijdag, 26 mei 2017

Nog steeds zaten we in droge lucht en het was aangenaam koel met minima van 13,0 graden. De wind ruimde echter verder naar het zuidoosten en er werd nu droge en warmere landlucht aangevoerd waardoor we vandaag geen enkele wolk zagen verschijnen. De hemel kleurde zeldzaam diepblauw en het warmde op tot 28,9 graden. Dankzij de droge lucht voelde het echter alles behalve zwoel aan en was het voor velen dus aangenaam weer zolang men maar niet met de diagnose "seizoensgebonden rhinitis" rondliep. Tegen de avond koelde het snel af doordat de droge lucht weinig warmte kan vasthouden, maar desondanks was het ook tijdens de late uurtjes nog aangenaam toeven buiten bij een wegvallende wind. Neerslag is er ook vandaag niet aan te pas gekomen met 0,0 mm maar misschien brengt een naderende convergentielijn daar morgen verandering in...

Zaterdag, 26 mei 2018

Na een zachte nacht met minima van 15,9 graden zag de lucht er onstabiel uit met diverse Altocumulus floccus veldjes. Het werd ook al snel drukkend warm maar er gebeurde niets. De zuidoostelijke wind bracht maar amper verkoeling in de desondanks vochtige lucht toen we de maxima van 28,7 graden optekenden. Hier en daar verschenen er wat stapelwolkjes of dreef er een Cirrusveldje voorbij maar het bleef overwegend zonnig. Er volgde een plakkerige avond waarbij het vocht voor warme kleuren zorgde. De bewolking zag er nog hetzelfde uit als tijdens de ochtend en het neerslagtotaal ook met 0,0 mm.

Zondag, 26 mei 2019

 Warme luchtmassas hebben de minima afgelopen nacht hoog gehouden met 8,1 graden en tijdens de voormiddag voelde het al snel broeierig aan toen de zon er doorkwam. De bewolking bestond uit Stratocumulusvelden en Cumulus terwijl we in de hogere luchtlagen Cirrus en Cirrostratus terugvonden. Kort voor de middag ging het drukkende eruit doordat er een krachtige zuidwestenwind opstak. Maar deze was erg warm waardoor het nog niet nodig was om de winterkledij uit de kast te trekken. We kregen afwisselend met dikkere bewolking en dan weer bredere opklaringen te maken maar het bleef droog en we haalden hoge maxima van 23,7 graden. Tijdens het tweede deel van de namiddag leek de bewolking het pleit weer te winnen maar hoewel het er nu zeer dreigend uitzag bleef het ook deze keer droog. Daarna volgden er weer Stratocumulusvelden in een rustgevend, zacht licht terwijl de zon er af en toe terug doorkwam. De avond werd gekenmerkt door opklaringen en een afzwakkende wind en het neerslagtotaal is blijven steken op 0,0 mm. 

Dinsdag, 26 mei 2020

 Het was nog steeds helder en de minima zijn op een zachte 10,3 graden uitgekomen. Het werd snel zwoel en de zon brandde flink al werden er na een tijdje weer stapelwolken gevormd en dreven er ook weer sluierwolken voorbij. Deze werden voorafgegaan door erg fraaie lenticularis wolkjes waar sommigen uit leken ontstaan te zijn. Er dreven ook wat gewone Altocumulusveldjes voorbij. Ook waren er weer flink wat condensatiestrepen te zien al bleef het voor de rest stralend lenteweer. Tijdens de namiddag werd het zomers met maxima van 27,0 graden en dit ondanks een noordelijk briesje. De stapelwolken losten op en de Altocumulusvelden waren al een hele tijd daarvoor verdwenen waardoor enkel de sluiers overbleven. Omstreeks 21H15 stak er tijdelijk wel een opvallend sterke bries op die mogelijk door een ver uitgelopen zeewindfront veroorzaakt werd. Daarna werd het echter weer wat rustiger en we eindigden weer droog met 0,0 mm. 

Woensdag, 26 mei 2021

 De wolkenfotografen kwamen vanmorgen flink aan hun trekken toen Stratocumulusvelden, een paar verwaaide ijskappen van buienwolken en neerslagstrepen goed tot hun recht kwamen in het warme ochtendlicht bij een koele 6,7 graden. Met deze bewolking kon je hier en daar nog een buitje verwachten maar Malderen bleef daar (voorlopig) van gespaard. Overdag begonnen er rafelige Cumuluswolken te ontstaan die er eerst onschuldig uitzagen maar al snel tot forse exemplaren uitgroeiden. Rond de middag kwam het dan onderandere in Buggenhout tot een paar flinke stortbuien maar daarna begon de boel dan toch te stabiliseren en zagen we de stapelwolken uitspreiden tot Stratocumulus. Het niveau van de uitspreiding kwam steeds lager te liggen en we konden tussendoor ook van wat zon genieten terwijl de maxima al 17,0 graden wisten te halen. De wind kwam uit west- noordwestelijke richtingen en begon wat af te zwakken al bleef ze nog goed voelbaar. Later op de avond begonnen de resterende Cumuluswolken talrijker te worden en werden vervolgens aangevuld met dreigend donkere Stratocumulusvelden die echter niets meer veranderden aan het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 26 mei 2022

 De bewolking is tijdens de nacht overgegaan in Stratus fractus die een beetje de neiging had om zich in straten te schikken die van zuidwest naar noordoost liepen. Het is afgekoeld tot 13,7 graden en het was droog en rustig. De bewolking ging heel subtiel over in Cumulus en in de hogere luchtlagen zagen we wat Cirrus verschijnen die overging in Cirrostratus. Het leek allemaal de opmaat naar een vriendelijke lentedag te zijn, maar tijdens de namiddag ging het plotseling de verkeerde kant uit toen de Cumuluswolken weer dichter op elkaar gingen zitten en terug meer op Stratus fractus gingen lijken. De Cirrostratus ging over in Altostratus en er stak een erg krachtige, vlagerige west- zuidwestenwind op die voor het nodige herfstgevoel ging zorgen. Maar het bleef droog en uiteindelijk deden de temperaturen het lang niet slecht met 22,1 graden als maximum. Tegen het vallen van de avond was het zo goed als betrokken en heerste er een herfstachtige somberheid al leken er nu meer opklaringen te zitten in het noorden. De wind leek nu een versnelling lager te schakelen (maar er kon nog gerust een twintigtal keer geschakeld worden naar de laagste stand) en de sluierbewolking werd weer wat dunner. Deze hoorde vermoedelijk bij een warmtefront al lijkt het eerder een dubbel front te zijn als we naar de satellietbeelden kijken en was er aan de golf van bewolking die nu boven Malderen hing geen actief neerslaggebied verbonden te zijn in tegenstelling tot een golf die parallel noordelijk daarvan liep. Een ritje naar de 0,0 mm aanwijzende pluviometer was dan ook de moeite niet waard.

Vrijdag, 26 mei 2023

 De heldere nacht en polaire lucht hebben opnieuw voor koele minima van 8,2 graden gezorgd. De wind is echter al snel weer opgestoken waardoor het meteen schraal aanvoelde. In deze omstandigheden kon zich geen ochtenddauw vormen maar vocht zat er wel in deze luchtsoort en dit vertaalde zich al snel in rafelige Cumuluswolkjes die zich tijdens de voormiddag begonnen te vormen.  Ze werden snel talrijker en vormden dus een bedreiging voor het zonnige weer. Maar na een paar uur na deze bewolking weer af en uiteindelijk bleef er enkel wat verspreide Cirrus over. Het werd dus alsnog stralend lenteweer waarbij de schrale noordoostenwind en de eerder bescheiden maxima van 20,0 graden wel nog een beetje voor spelbreker zorgden. Maar in de zon was het aangenaam toeven en uit de wind was het zelfs al snel te warm. De droge polaire lucht zorgde na zonsondergang weer voor een snelle afkoeling. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zondag, 26 mei 2024

De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen en we begonnen de dag in betrokken omstandigheden. Het voelde wel zwoel aan bij minima van 11,9 graden. De bewolking bestond uit de typische onweersverklikkers met dikke Altostratus, velden Altocumulus castellannus en floccus, enkele Cumulus congestus wolken die zich vanuit middelbaar niveau ontwikkelden en hier en daar terug de apart ogende undulatus asperitas structuren erin. Dat de neerslag een buiig karakter had was dan ook geen wonder, al waren de hoeveelheden aanvankelijk niet zo groot. Wel viel het er al uit met dikke, tropische druppels telkens er zo'n buitje passeerde. Tegen de middag begon de bewolking gedeeltelijk op te lossen en uiteen te vallen. Ze bleef wel nog in de meerderheid maar de zon kon er nu af en toe door breken en ook op momenten dat ze er niet was, was het licht een stuk intenser en voelden we haar warme straling in de lucht doordringen. Het werd nu echt zwoel en plakkerig in de vochtige omgeving en het warmde op tot 21,8 graden. Kort na de middag zagen we de bewolking echter alweer toenemen vanuit het zuidwesten en we zagen nu flink opbollende stapelwolken tussen de nog steeds aanwezige Altocumulusbanken door. Nog een beetje later omstreeks 15H begon het dan te donderen uit dreigend donkere luchten die zich vulden met ijskappen van aambeeld bewolking. Het onweer was erg actief al had het soms de neiging om af en toe tijdelijk af te nemen, in ieder geval wat ontladingen betreft. Maar het leefde telkens weer op en even later begon het dan in Malderen flink te plenzen met dikke tropische druppels. De wind trok ook een beetje aan bij het inzetten van het onweer al bleven de felle randverschijnselen zoals rukwinden en hagel hier uit. Voor de fotografen onder ons was het een beetje een teleurstelling daar de interessante shelfclouds en dergelijke ontbraken en ook na het wegtrekken van het onweer keken we nog tegen velden Altocumulus aan die de buienwolken zelf grotendeels aan het oog onttrokken. Later op de avond ging het er op dat gebied wel op vooruit toen we weer een kraakheldere transparante lucht zagen ontvouwen waarin we een aantal andere buienwolken ten zuiden van ons heel mooi konden zien voorbijtrekken met hun vezelachtige toppen. Later op de avond klaarde het dan verder uit en losten de wolken op. De resterende plukjes van voormalige ijskappen wisten het luchtruim wel nog enigszins te sieren, na zonsondergang ontstonden er ook tijdelijk weer wat rafelige Cumuluswolkjes. Tussen die resten van oplossende ijskappen zagen we ook een aantal Cirrus uncinus plukjes hangen en hoewel deze niet opvielen tussen de andere restbewolking (het was immers dezelfde soort en op dezelfde hoogte) was dit al een voorbode van een volgende portie somber weer die ons morgen zal geselen. En deze keer zal het wel met kilte gepaard gaan want de warmte is door de onweersbuien vandaag bijna letterlijk uit de lucht gewassen en we zijn nu in een veel frissere luchtsoort terecht gekomen. Dat gewas was overigens goed voor een dagtotaal van 7,4 mm.