Flashback: 28 mei in het verleden

Donderdag, 28 mei 2015

De bewolking is tijdens de nacht overgegaan in Altostratus undulatus asperatus, die voor bizarre structuren zorgde. De dikke bewolking zag er dreigend uit en zorgde er tevens voor dat er weinig nachtelijke uitstraling was en we dus tamelijk zachte minima van 12,9 graden optekenden. Er vielen een paar buitjes die aanvankelijk niet meer dan enkele losse regendruppels losten, maar later in de voormiddag volgde er een periode met intensere en meer aanhoudende regenval. Daarna zag de bewolking er heel anders uit met Stratus fractus en Stratocumulus waarvan de basis een stuk lager lag dan de uitsluitend middelhoge wolkenformaties welke we voor de regenzone zagen. De wind wakkerde wat aan en kwam uit west- zuidwestelijke richtingen terwijl er terug een paar schuchtere opklaringen in het wolkendek ontstonden. Langzaam maar zeker werden deze opklaringen breder, maar de bewolkingsgraad bedroeg steeds minstens 6/8 en er hing ook Cirrus en Cirrostratus bewolking in die opklaringen zodat we geen diepblauwe luchten meer te zien kregen. De Stratus fractus ging over in Cumulus welke uitgroeide tot een aantal bescheiden regenbuitjes waarvan er een paar tot in Brussel wisten door te dringen. In Malderen was het echter een heel ander verhaal en troffen we een stoffige woestijnbodem aan waar een pluviometer uitstak die 0,0 mm aangaf. Zelfs de actievere regenzone is er dus niet levend geraakt. De opklaringen werden tijdens het tweede deel van de middag breder zodat de zon ons wat meer warmte kon schenken, maar ondertussen dreef er steeds meer sluierbewolking binnen en de resterende stapelwolken groeiden uit tot flinke afmetingen waardoor de zon daar weer achter wegkroop. Dat het kwik geen hoge toppen scheerde was dan ook geen wonder, we moesten het met maxima van 19,9 graden stellen waarbij de westelijke wind gelukkig aan de zwakke kant bleef. De grote stapelwolken gingen zich in lijnen organiseren waarvan er twee vanuit het noordwesten over het weerstation trokken. De eerste lijn was goed voor vijf regendruppels terwijl de tweede lijn er drie opleverde zodat er niets aan het neerslagtotaal veranderde. Na zonsondergang bleef het rustig en droog.

Zaterdag, 28 mei 2016

Er hing terug maar nauwelijks bewolking vanmorgen en het voelde luchtig aan bij minima van 12,6 graden. Toch waren er volgens de radar al een aantal buien actief in het oosten van de Benelux. Het duurde dan ook niet lang of er werden stapelwolken gevormd in de onstabiele lucht al bleven verdere gevolgen voorlopig nog uit. De zon dook er af en toe achter weg en tijdens de opklaringen ging het weer drukkend aanvoelen bij maxima van 24,6 graden en een zuidelijke tot zuidoostelijke wind. De stapelwolken groeiden uit tot forse afmetingen tijdens de namiddag al klaarde het daarna weer op vanuit het noordwesten. Maar plotseling ontstond er dan toch een nieuwe rij stapelwolken net ten oosten van Malderen die in een mum van tijd uitgroeiden tot onweer waarbij we tegen een indrukwekkende wolkenmuur aankeken. Het onweer genereerde een sterke outflow waarop een nieuwe gordel van stapelwolken ontstond die over Malderen werd gejaagd en waarin aan de achterzijde een typische whale's mouth structuur te zien was. De luchtstroom was net krachtig genoeg om de naar het westen gedraaide wind weer om te zetten in een zwakke noordoostenwind. Er was ook veel donder te horen, maar de bui zakte vrij snel weer in elkaar. We kregen uiteindelijk een aantal dikke druppels te zien waarvan het totaal andermaal niet meetbaar was. De rest van de avond verliep rustig en onweersvrij. En het neerslagtotaal, dat is andermaal op 0,0 mm uitgekomen.

Zondag, 28 mei 2017

Het onweer mag ons dan gemist hebben, een warmtefront waarmee de warme lucht ons weer probeerde te bereiken slaagde erin om nog 0,2 mm regen te droppen tijdens de vroege ochtend. Vanuit het zuiden klaarde het snel weer op en het werd zonovergoten maar met koelere temperaturen waarbij het afgelopen nacht ook niet te zwoel was met minima van 15,5 graden. Er kwam nieuwe sluierbewolking opzetten en later verschenen er ook onweersverklikkers tussen zoals Altocumulus floccus en castellanus. Stapelwolken werden er dan weer niet gevormd. De sluierbewolking werd dikker maar tegen het einde van de namiddag verdween ze weer en werd de bovenlucht helder vanuit het zuidwesten. Maar er dreef nog steeds middelhoge bewolking binnen, de eerdergenoemde onweersverklikkers. De koele bries zwakte af en het werd toch nog vrij zwoel met 30,3 graden maar tijdens de avond ruimde de wind plots van zuidwest naar noord en koelde het weer flink af zonder echter onaangenaam te worden. Na zonsondergang ging de wind liggen en werd het heerlijk buitenzitweer.

Maandag, 28 mei 2018

Na een zwoele plaknacht met minima van 17,0 graden werd het zonovergoten met slechts wat Cirrus plukken die het diepblauwe uitspansel sierden. De wind is weer naar het zuidoosten gekrompen en er werd weer warmere lucht aangevoerd. Het kwik piekte op 28,5 graden tijdens de namiddag en ook de Cirrus spissatus velden in het noordwesten brachten geen schaduw of verkoeling. Hier en daar verraadde en Altocumulus floccus virga veldje onstabiliteit en op de radar zagen we de boel opeens exploderen in het zuidoosten van België. Meteen werd het dreigend donker in die richting met Cirrus densus, geflankeerd door Altocumulus rollen. Maar de bui bevond zich langs de Franse grens en volgde deze netjes in noordwestelijke richting waardoor we enkel sluierbewolking en een neerslagtotaal van 0,0 mm meekregen. Het bleef zwoel en drukkend al was er af en toe wat verkoeling door een zuchtje wind. 

Dinsdag, 28 mei 2019

 Een uitgestrekt buiengebied trok van noordwest naar zuidoost over de Lage Landen. Maar zoals gewoonlijk lag het zwaartepunt weer over Nederland en kregen we enkel wat gedruppel mee. Onze hoop was dus gevestigd op de passage van een koufront dat de buien zou aanzwengelen en voor meer aaneengesloten neerslag zou zorgen. Het duurde inderdaad niet lang of we werden opgeschrikt door gedonder vanuit het zuidwesten en het ging even flink plenzen. Zodra de pluviometer 2,9 mm aanwees was het echter afgelopen met de pret en het onweer zelf is onder ons door getrokken. De hele dag door ontstonden er nog buien maar deze trokken steeds noord of zuid langs en de weinige druppels die er nog vielen waren niet meer meetbaar. Het enige dat ze hier deden, was het kwik aan de ketting houden met maxima van 17,4 graden bij een kille noordwester. Toen we de bewolking steeds meer zagen uitspreiden tot Stratocumulus, werd duidelijk dat de hoop op regen van betekenis definitief verzwonden was en tegen de avond waren het inderdaad alleen nog Stratocumulusvelden, een enkel Cumuluskadaver en opklaringen die langs trokken. Het koelde aardig af maar de minima van 9,5 graden vanochtend werden niet meer scherp gesteld. 

Donderdag, 28 mei 2020

 De heldere nacht met minima van 10,9 graden werd gevolgd door een stralende zomerdag met diepblauwe luchten en ononderbroken zonneschijn. Net als gisteren kwam de wind weer uit het noorden en voelde het luchtig aan terwijl de vochtigheidsgraad nog steeds erg laag was. Ook tijdens en na de middag werden er geen wolken gevormd en het was nu ook weer wat aangenamer daar de wind een beetje minder krachtig was. De maxima kwamen uit op 26,3 graden en als de zon al eens ergens achter wegdook was het achter een condensatiestreep van de weinige vliegtuigen die nu nog in de lucht hingen. Maar het was een streep die veel vertelde, want er is wat vochtigere lucht binnengestroomd op hoogte, en dit werd tijdens de avond merkbaar toen er vanuit het noordoosten opeens Altocumulusvelden binnendreven. Ze zorgden voor een sfeervolle zonsondergang en leken onstabiliteit aan te kondigen maar de tuinierders hoefden zich geen illusies te maken. Het neerslagtotaal bleef immers onwrikbaar op 0,0 mm staan. 

Vrijdag, 28 mei 2021

De heldere en windstille nacht heeft zoals verwacht lage minima opgeleverd en deze bedroegen 4,1 graden. Het was nog steeds helder vanochtend en deze keer duurde het lang eer de eerste wolkjes verschenen. De eer ging naar Cumulus fractus welke snel gevolgd werd door Cirrus en Cirrostratus die vanuit het zuidwesten kwamen opzetten. Later kwamen er ook Altocumulusbankjes op de proppen al bleef het wel erg zonnig en moet het voor velen een echte verademing geweest zijn om nog eens van echt lenteweer te kunnen genieten dat die naam waardig is. De zuidwestenwind was eerder bescheiden en we haalden maxima van 20,8 graden. In de loop van de namiddag begonnen alle wolkensoorten te verdwijnen met uitzondering van de Cirrostratus en Altostratus die tijdens de avond voor een erg sfeervolle setting zorgden waar met de aangename warmte intens van genoten kon worden. Deze sluierbewolking was overigens niet egaal want in het noorden was de lucht diepblauw en de scheiding bevond zich ongeveer ter hoogte van waar de zon onder ging. Daarna ontstond er plotseling erg fraaie Altocumulus met zeer fijne ribbelstructuren in, deze tekende zich donker af tegen de oranjegele sluierwolken wat voor een fotogeniek uitzicht zorgde. Ondertussen begon de kilte er wel weer in te komen al was het in vergelijking met de avonden die we nu gewoon zijn nog steeds superzacht. Het neerslagtotaal waarmee we afsloten was gemakkelijk te raden met 0,0 mm. 

Zaterdag, 28 mei 2022

We startten de dag met brede opklaringen en frisse minima van 9,5 graden. De stroming is nu noordwestelijk geworden waar we gisteren nog met een westelijke tot zuidwestelijke wind te maken hadden. En dit zorgde dus voor een koelere luchtaanvoer die met een aantrekkende wind alles behalve gezellig was. Uit de wind en in de zon hadden we niettemin nog een echt zomer gevoel te pakken want de lucht was diepblauw en de zon scheen fel. Er ontstonden veel stapelwolken en ze groeiden fors uit al bereikten ze in Malderen net niet het buienstadium. Er was ook wat uitspreiding tot Stratocumulus al leek dit bet tot aan Malderen te gebeuren, noordelijker hingen er enkel stapelwolken en zagen we typische Hollandse luchten. Het werd nog 18,6 graden en tijdens de avond gingen de stapelwolken weer oplossen. Met een wegvallende wind koelde het toen snel af al kreeg het achter glas een zomerse uitstraling door de nog steeds strakke diepblauwe luchten. Neerslag is er dus niet aan te pas gekomen en we eindigden dus met een totaal van 0,0 mm.

Zondag, 28 mei 2023

 Na een vrij zachte nacht met minima van 8,4 graden zagen we tekenen van een op handen zijnde weersverandering. Er hingen Altocumulusbankjes waar de zon af en toe achter verdween. Of in ieder geval af en toe toch achter kroop, want de wolkjes waren transparant en hadden een fijne structuur waardoor de zonnestralen er alleen wat door verzwakt werden. Na een tijdje verdwenen deze wolkjes weer en het werd helder op wat plukken Cirrus en Cirrostratus na. Deze sluierbewolking nam geleidelijk toe en was vooral in het noordoosten en oosten veel te zien, maar verder dan dat kwam het niet en de zon werd er dus nergens door onderbroken. De warmere luchtsoort werd zeker tegen de middag goed voelbaar toen we meteen weer volop in zomerse sferen vertoefden. De noordoostelijke tot oostelijke wind was eerder aan de zwakke kant en we tekenden maxima van 24,5 graden op. De warmte bleef goed hangen, maar omstreeks 19H30 begon er plots een goed voelbare noordenwind op te steken en deze liet het al snel merkbaar afkoelen. Aanvankelijk was dit een heerlijk verkoelend briesje, maar de zon was nog niet onder of we moesten weer allemaal tegelijk de kleerkast in duiken om onze beste truien en jasjes tevoorschijn te halen. Een weersverandering die vroeger nog wel eens leuk klank- en lichtspel zou opgeleverd hebben maar nu bleef het dus bij een glazen front en een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 28 mei 2024

We kregen tijdens de ochtend te maken met een zone van opklaringen waarin wat Stratocumulusvelden te zien waren. Het is daarbij afgekoeld tot 9,1 graden. De zon kon er in deze omstandigheden geregeld doorbreken, en door de vochtige luchtsoort zorgde dit voor het ontstaan van stapelwolkjes. Later begon er in het zuidwesten Cirrostratus te verschijnen en het geheel van deze sluierbewolking, de stapelwolken, Stratocumulusveldjes en de diepblauwe lucht boven ons maakte dat alles er zomers en tegelijkertijd luchtig en gezond uitzag. Rond de middag dreven er echter meer stapelwolken binnen en al snel ontstond er op grote schaal Stratus fractus terwijl de Stratocumulusvelden eveneens toenamen. Kort daarna volgde dan regen die eerst begon als motregen met nog een paar droge momenten ertussen maar dan heel snel intenser werd. Verder dan matige regen kwam het echter ook weer niet en het was vooral het aanhoudende karakter van de neerslag dat het onaangenaam maakte. Het kwik werd op 18,9 graden tot staan gebracht en de zuidwestenwind ging kil aanvoelen. De regen ten spijt leek er veel licht doorheen het wolkendek te dringen maar dat was mogelijk deels gezichtsbedrog want we zagen bijvoorbeeld geen grote productie in zonnepaneleninstallaties. Wel zaten we vrij snel aan de achterkant van de regenzone maar wie dacht dat het weer zou opknappen kwam bedrogen uit want hier kwam eveneens nog langdurige motregen voor die werd afgewisseld door perioden van matige regen. Neerslag die in tegenstelling tot het eerste deel van de neerslagzone niet goed door de radar maar des te beter door fietsers werd opgepikt. Tijdens de avond kwamen er dan toch wat meer droge perioden voor al kregen we de zon niet meer te zien. De bewolking was nu afwisselend licht en dreigend donker en na een tijdje konden we flinke Cumulus congestus wolken zien ontstaan onder een laag van Altostratus. Deze werden aangevuld met nog wat Stratocumulusvelden, pannus bewolking en wat lenticularissen op laag niveau. Allemaal tekenen dat de lucht onstabiel begon te worden en tegen middernacht begonnen er inderdaad weer buien te vallen die soms erg fel waren. Deze vulden het neerslagtotaal verder aan tot 3,0 mm.