Flashback: 29 mei in het verleden

Donderdag, 29 mei 2014

Het zag er vanochtend een stuk vrolijker uit dan gisteren toen er brede opklaringen bleken te hangen waarin enkel Cumulus congestus en Stratocumulusvelden hingen. Een beeld dat we bij minima van 11,4 graden konden aanschouwen. Maar de Cumulus congestus wolken groeiden verder uit en er werden meer Stratocumulusvelden gevormd waardoor het er dikwijls donker en dreigend ging uitzien. De kenner wist natuurlijk dat het bij gedreig zou blijven aangezien de wolken zich op geringe hoogte tot de eerdergenoemde Stratocumulus uitspreidden. En dat bleek inderdaad zo te zijn zodat de bewolking zowat onze enige reden tot klagen bleef op enkele met zware waterbakken sleurende tuiniers na. Na de middag werd de wolkenvorming onderdrukt door advectiestromingen uit een regenzone die vanuit Nederland in onze richting begon af te zakken. Dit zorgde voor enkele fraaie opklaringen en hierin viel meteen de enorme kracht van de machtige meizon op, want terwijl het eerst nog erg kil aanvoelde werd het meteen puffen en zweten in een zwoele, bijna windstille omgeving. Het was duidelijk alleen e straling van de zon die zo warm aanvoelde want zodra er weer een wolkenflard voorkwam, voelde het meteen weer koel aan en de maxima nodigden met 21,5 graden ook niet meteen uit tot puffen en zweten. Tijdens het tweede deel van de namiddag stonden we dan oog in oog met de regenzone die ondertussen gearriveerd was, maar het ding was ondertussen al zodanig uitgemergeld dat het slechts bij een dreigende wolkenlucht (Cumulus congestus en Cirrostratus die door de nevelige atmosfeer dreigender en massiever leek dan ze was) bleef die eerst ten noorden van ons hing en dan in het zuiden. Met een noordoostelijk briesje en de ondertussen weer helder geworden lucht in het noorden wisten we meteen dat we niet meer tot middernacht hoefden te wachten om 0,0 mm als dagtotaal op te tekenen en de laatste paar uur van de dag konden we nog van de laatste zwakke stralen van de laagstaande avondzon genieten.

Vrijdag, 29 mei 2015

De hemel was vanochtend volgelopen met Altostratus translucidus en dikke Cirrostratus terwijl er een drietal stapelwolken hingen en er een goed voelbare zuidwestelijke wind stond. De temperaturen zijn uitgekomen op een vrij normale 8,8 graden. De sluierbewolking was aanvankelijk bijna niet te zien in de ochtendschemering waardoor het gewoon helder leek te zijn, maar voor wie goed keek viel toch de valse blauwe kleur van de hemel op. Toen de zon in matglasversie opkwam was het voor iedereen wel duidelijk dat we niet onder een heldere hemel zijn wakker geworden. De Cumuluswolken werden steeds talrijker tot er kort voor de middag een erg chaotische rommel van een paar honderd stapelwolkjes was ontstaan. Ondertussen was de Altostratusbewolking weer dunner geworden zodat de zon wat meer tegengas kon geven, al was dit voor een stuk de oorzaak van de massale vorming der stapelwolkjes. Na de middag ging de sluierbewolking weer over in Altostratus translucidus en gingen de stapelwolken over in Stratocumulusvelden die de bovenste wolkenlaag grotendeels aan het oog onttrokken. De zon liet het nu definitief afweten, en het kwik haakte af op een andermaal ondermaatse 16,8 graden. In het noorden en noordwesten verschenen ondertussen donkere wolkenmassa's waaronder valstrepen zichtbaar waren, en deze werden al snel gevolgd door een aantal malse buien die over Malderen uitgestort werden. De neerslag was echter niet overdreven en meer dan 1,9 mm was er niet gevallen toen het weer opklaarde vanuit het noordwesten. Deze opklaringen gingen gepaard met een opvallende verandering van de lichtinval die eerst van grijs naar oranjeachtig over paars naar blauwachtig ging. De frontpassage ging gepaard met een opvallend scherpe windruiming van zuidwestelijke naar west- noordwestelijke richtingen. Daarna verscheen ook een fraaie regenboog, doch de opklaring die dit mogelijk maakte was er eentje in dwergformaat waardoor de grijze lichtinval al snel weer terugkwam. In Malderen zelf kregen we de zon niet meer te zien al was er vanop de hoogste gebouwen misschien nog net een glimp van op te vangen.

Zondag, 29 mei 2016

De lucht is tijdens de nacht neveliger en vochtiger geworden en het voelde nu klam aan bij temperaturen die naar 13,7 graden zijn gezakt. De bewolking bestond uit Altostratus en Stratocumulus terwijl er in de loop van de voormiddag een aantal stapelwolken werd gevormd. Het voelde al snel drukkend warm aan ondanks de verzwakte zonnestralen en het leek alsof er veel potentie in de lucht zat voor zwaar weer. De noordoostenwind was ook erg zwak. Kort na de middag ging het dan lichtjes druppelen, maar het bleek uiteindelijk gewone regen te zijn terwijl er van onweer geen sprake was. De drukkende warmte werd al snel uit de lucht gewassen terwijl het terug klam ging aanvoelen, en de maxima bleven steken op 22,3 graden. De neerslag was egaal al kreeg die op het einde van de namiddag tijdelijk een licht buiig karakter om tijdens de avond weer af te nemen. Daarna werd het droog waarbij we de bewolking langzaam zagen overgaan van Altostratus naar doorschijnende Altostratus translucidus en dan meer Cirrostratus. De gevallen neerslag bleek uiteindelijk goed te zijn voor ongeveer 3 mm.

Maandag, 29 mei 2017

Tijdens de nacht zijn er geen nieuwe buien ontstaan, of hebben ze ons toch niet kunnen bereiken. Het was klam met minima van 18,2 graden, maar het had nog een stuk zwoeler kunnen geweest zijn doordat we tijdelijk in een iets koelere luchtmassa zijn terechtgekomen. De warme lucht zat echter niet ver af en deze keerde in de loop van de dag vanuit het zuiden terug, voorafgegaan door een zwak warmtefront. Dit zorgde voor Cirrus en Cirrostratus bewolking terwijl er tijdelijk ook Altocumulusbanken te zien waren. De sluierwolken hielden de zon nauwelijks tegen en hoewel het tot kort na de middag erg koel aanvoelde, warmde het daarna snel op waardoor het erg zwoel werd met maxima van 32,8 graden. Doch vanuit het westen liet een convergentielijn de wind naar westelijke tot noordwestelijke richtingen draaien waardoor het terug wat luchtiger werd. Deze windsprong ging gepaard met de passage van een aantal Cumulusachtige wolkenflarden. De afkoeling die erop volgde (of zou moeten volgen) was echter nauwelijks merkbaar en het bleef even zwoel waarbij het enkel de aanwakkerende wind was die voor een gevoel van koelte zorgde op onze bezwete lichamen. Nadat de wolkenflarden waren overgetrokken werd het weer helder vanuit het westen, maar het duurde niet lang of er werden nu overal Cumulus en Cumulus fractus wolken gevormd die soms dreigende afmetingen kregen. In de hogere luchtlagen veranderde er nu ook veel: de dunne, onschuldige sluierwolken maakten plaats voor Altostratus bewolking die dikker werd vanuit het zuidwesten en de hemel kreeg ook een erg nevelige aanblik al was de zichtbaarheid in horizontale richting aan de grond nog steeds goed. Aan het begin van de avond zagen we de wind weer afzwakken en naar het zuidwesten krimpen waarbij het terug erg zwoel ging aanvoelen. Er dreven nu Altocumulus castellanus velden binnen die aangaven dat de buiendreiging nog lang niet voorbij was ondanks de windruiming die we kort na de middag hebben gezien. Wie goed keek, zag dat een deel van de Altostratusbewolking niet advectief was, maar afkomstig was van aambeeldbewolking uit een zeer actieve onweerscluster die boven het zuiden van België hing. Het onweer was dus dichterbij dan het leek en langzaam maar zeker probeerden de buien dichter te komen vanuit het zuiden. Dit proces ging niet van een leien dakje, want de ene bui na de andere stierf af toen deze in de buurt van Londerzeel kwam al geraakten ze bij elke poging wel iets dichterbij. De hele tijd werd er voortdurend aambeeldbewolking gevormd waardoor we steeds een scherpe begrenzing zagen met de opklaringen voor de 'onweerskap' uit. De zon kwam net onder de rand hiervan waardoor deze in Malderen bleef schijnen terwijl het boven ons betrokken was. Hierbij viel op dat het wolkenscherm zich uitbreidde met dezelfde snelheid als dat de zon naar het noordwesten bewoog waardoor het leek alsof de zon aan de rand van het aambeeld vastgeplakt zat. Ondanks dit alles zag het er niet echt dreigend uit en we moesten al heel goed kijken om de onweerscellen te kunnen herkennen, ook al waren er van hieruit een stuk of vijf te zien. De eerste donderslagen kwamen dan ook als bij verrassing voor velen en hoewel dit onweer afstierf zorgde de volgende bui voor erg fraaie bliksemontladingen toen het ging schemeren. Het grootste spektakel kwam echter van een ander onweerscomplex in het zuidoosten dat met verschillende ontladingen per minuut zeer actief was. Hierbij viel op dat er weinig CG's waren en zowat alle bliksems langs de wolkentoppen omhoog of opzij kropen. Een van de buien slaagde erin om ons te bereiken, maar het was reeds van alle onweersactiviteit ontdaan en zelfs gewone regen was al niet vanzelfsprekend want het gezapige zomerregentje leverde slechts 0,2 mm op.

Dinsdag, 29 mei 2018

We bevonden ons nu in nog warmere tropische lucht waardoor de minima niet beneden 16,6 graden zakten en het meteen razendsnel opwarmde zodra de zon op was. En dat was natuurlijk geen probleem met de brede opklaringen die weer present waren. De enige bewolking bestond uit een beetje Cirrus, Altocumulus en later enkele Cumuluswolkjes. Ondertussen maakte koelere lucht haar intrede en werd de lucht onstabiel. Tijdens de namiddag werd de ene onweersbui na de andere gevormd al was de koele lucht reeds tot in Malderen doorgedrongen voordat het hier tot buien kon komen. Ondanks de dreigende mammatusluchten en forse stapelwolken bleef het droog en stak er al snel een koele zuidwestelijke bries op. De maxima zijn zo op 24,7 graden blijven steken en het kwik dook meteen daarna een heel eind naar beneden. De nieuwe luchtsoort zorgde ook voor wat nevel en fletse kleuren en over het zuiden van het land vormde zich een regenzone. Noch deze, noch de onweersbuien bereikten ons waardoor de droogte onverminderd verder gaat in Londerzeel. We sloten af met 0,0 mm terwijl het weer opklaarde en er nog wat Cumulus en Stratus fractus bewolking voorbij dreef.

Woensdag, 29 mei 2019

 De dag begon zonnig maar vrij fris met minima van 4,8 graden. Er werden al snel stapelwolkjes gevormd die met een noordelijk tot noordwestelijk briesje binnen dreven. Deze werden talrijker maar volledig overtrekken deed het niet. De lucht was ook te stabiel om de wolken tot buien te laten uitgroeien en dus mochten onze hoveniers zich nog maar eens uit de naad werken om de verschrompelende plantjes van de ondergang te redden. Het warmde op tot 23,5 graden. Tegen het einde van de namiddag dreven er vanuit het westen Stratocumulusvelden binnen en deze zorgden voor bijzonder fraaie patronen die uit mammatusachtige structuren leken te bestaan. Soms was dit in meerdere lagen zichtbaar en leek het wel alsof we naar een gigantische shelfcloud zaten te kijken, en op andere momenten waren er weer wat opklaringen tussen te zien. Dit was vooral later op de avond het geval maar nu zagen we dat de bovenlucht is volgelopen met Altostratusbewolking waardoor de zon het moeilijk kreeg, voor zover ze op dit tijdstip nog iets kon doen. De bewolking werd steeds dikker en de dag liep somber ten einde. Af en toe leek er nat te vallen maar hoe dan ook stelde het niets voor en sloten we weer af met een dikke 0,0 mm. 

Vrijdag, 29 mei 2020

 De onweersverklikkers ten spijt is er tijdens de nacht niets meer gebeurd en we zagen het daglicht terugkeren in een diepblauwe lucht waar op een paar condensatiestrepen na geen enkel wolkje in te bespeuren viel. De minima zijn op 10,6 graden uitgekomen en nog steeds zat de wind stevig verankerd in de noordhoek. Het was een steriele, uidrogende wind die gelukkig niet al te krachtig was en ervoor zorgde dat de warmte ondanks de krachtige zonnestraling luchtig bleef aanvoelen. Het kwik piekte op 26,3 graden en het bleef helder waarbij er nog steeds geen mooiweerswolkjes werden gevormd. Wel bleef er een spoor van vochtigheid in de hogere luchtlagen hangen in de vorm van condensatiestrepen die niet meer oplosten op sommige plaatsen. Er volgde een aangenaam zachte avond en er restte ons alleen nog het weinig verrassende neerslagtotaal van 0,0 mm op te tekenen. 

Zaterdag, 29 mei 2021

De hemel is tijdens de nacht weer opgeklaard en de dag begon dus helder en zonnig bij minima van 8,1 graden. Er werden halverwege de voormiddag stapelwolken gevormd die zich ontwikkelden tot de Cumulus mediocris variant. De zon werd er slechts sporadisch door onderbroken en het zorgde voor een mooie zomerse sfeer. Toch was het weer niet helemaal optimaal want er stond een frisse noordoostenwind en zij die er geen last van hadden lagen misschien in gevecht met de graspollen en ander spul waarmee deze droge landlucht beladen was. Het was ook nog eens een verraderlijk weertype want de zon scheen genadeloos en de luchtige bries met bescheiden maxima van 23,1 graden zorgden ervoor dat veel mensen de dag rood aangeslagen eindigden. Tijdens de avond ging de wind liggen en voelde het zwoel aan in de krachtige avondzon, doch eens deze onder was toonde de koele luchtsoort haar ware gezicht weer en moest het muggenvolk haar sterrendiner dus zonder dessert afsluiten. Ook eventjes doorspoelen met wat fris zat er tevens niet in met het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zondag, 29 mei 2022

 Tijdens de nacht zijn we in onstabielere lucht terecht gekomen en startte de dag dus met veel Cumuliforme bewolking. Het was fris met minima van 9,1 graden en de wind is helemaal naar het Noorden geruimd. Kort voor de middag duikelden dan de eerste buien binnen en de brede opklaringen met zonnige perioden werden steeds korter. De buien waren niet heel actief maar ze hadden de neiging te clusteren waardoor de neerslag soms vrij lang aanhield.  Er was ook weinig onstabiliteitsdiepte wat zich in Stratocumulus vertaalde al ontstond er ook Cirrus densus. Tijdens de schaarse opklaringen zorgden voor opvallend diepblauwe luchten en als de zon er al eens door kwam voelde het meteen zwoel aan door al dat vocht en weinig wind. We haalden niettemin slechts 16,7 graden. Tegen de late namiddag begon de stekker er dan toch nog uit te gaan en de buienactiviteit verdween nu opvallend snel. De resterende bewolking bestond nu uit Stratocumulusvelden die steeds dunner werden en uiteindelijk voor een sfeervol uitzicht gingen zorgden met hun fraaie rol- en ribbelpatronen. Er ontstonden steeds bredere opklaringen maar het bleef wel erg koel en het is overdag niet meer warmer dan 16,7 graden geworden. De wind was erg zwak en had tijdens de avond de neiging om meer naar noordwestelijke richtingen te krimpen waar die eerder nog uit het noorden kwam. Het neerslagtotaal werd aangevuld tot 6,6 mm. 

Maandag, 29 mei 2023

 Het is opnieuw vrij frisjes geworden met minima van 10,0 graden, maar op wat Cirrus en Cirrostratus na was er geen bewolking meer te zien. In de loop van de dag breidde deze sluierbewolking zich echter uit tot een egale laag die de hemel een melkachtige aanblik gaf. Hierin waren vaak optische verschijnselen te zien zoals halo's. De wind kwam weer uit het noordoosten en het voelde nu een stuk frisser aan dan afgelopen weekend. Het zomerse gevoel moesten we nu dus uit de wind en in de zon gaan zoeken. Het kwik moest ook wat inleveren met nu nog maxima van 19,6 graden. Tijdens de avond ging het al snel weer flink afkoelen terwijl de sluierbewolking weer geleidelijk begon weg te trekken. Ze was dus zeker geen voorbode van regen en het dagtotaal liet zich dus al raden met 0,0 mm. 

Woensdag, 29 mei 2024

Tijdens de nacht kwam het opnieuw tot regen maar deze keer ging het om redelijk felle, buiige stortregens met dikkere druppels in tegenstelling tot het gemiezer waar we gisteren mee te maken kregen. Het koelde af tot 10,4 graden. Tegen de ochtend zaten we nog steeds in onstabiele buienlucht en viel er geregeld neerslag met langere droge tussenpozen. Het was daarbij kil en de bewolking overheerste waardoor we ondanks deze neerslagsoort niet van fraaie buienwolken- landschappen konden genieten. Slechts af en toe verscheen er een stukje blauwe lucht ter grootte van een speldenkopje en er stond een redelijk strakke en ijzig aanvoelende zuidwestenwind. Wel was er op een gegeven moment een indrukwekkende mammatuslucht te zien al was dat van korte duur en liet de lichtinval het fenomeen niet goed tot zijn recht komen voor de fotografen onder ons. Uiteindelijk werd deze lucht gevolgd door meer buien en tijdens de uren daarop bleef het betrokken en kil. Pas tegen de middag begon er zich een weersverbetering door te zetten waarbij het droog werd en er geleidelijk bredere opklaringen begonnen binnen te schuiven. We keken daarbij niet alleen tegen Cumulus en Stratocumulus aan maar ook tegen een thermometer die 19,6 graden aanwees en dat zal door velen onder ons wel met lede ogen gebeurd zijn. Hoe dan ook konden de opklaringen troost bieden en de zuidwestenwind begon tegen de avond ook weer wat gas terug te nemen waardoor het zeker voor het gevoel een stuk aangenamer werd in de reeds krachtige zon. Tijdens de avond waren het vooral Cumuluswolken die overbleven. Het waren er niet zo veel maar degenen die er wel hingen hadden nog flinke afmetingen en bevonden zich steeds tussen het mediocris en congestus formaat in. We zagen ook krachtige luchtstromen in deze wolken en zeker met een timelapse moet dit er indrukwekkend uit gezien hebben. Tegen zonsondergang begonnen de wolken wat op te lossen maar toch hielden ze ook dan nog flinke afmetingen die deden vermoeden dat er ook andere processen achter zaten dan pure thermiek door instraling van de zon. We konden tegen die tijd overigens al een proces zien dat voor het binnendrijven van Cirruswolken zorgde vanuit het zuidwesten en dat is wellicht geen goed nieuws voor degenen die op een verderzetting van dit fraaie weer morgen zaten te wachten. Maar in elk geval konden we het voor de rest van de avond nog droog houden en het neerslagtotaal van 1,0 mm was dan ook al vanmorgen een feit.